Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου 2007

Ma il mio mistero e chiuso in me

il nome mio nessun sapra...


Έξω από τη Βερόνα, ένα ζευγάρι αγκαλιασμένο μέσα στο χώμα.

Αυτοί που διακόπτουν την ησυχία τους, τους αποκαλούν, ίσως ταιριαστά, Ρωμαίο και Ιουλιέττα.

Είναι όμως ένα ζευγάρι που έζησε πολύ παλιότερα, πριν 5 ή 6.000 χρόνια.

Πώς να τον έλεγαν; Τι της ψιθύριζε στο αυτί μέσα στα μαλλιά της;

Ένας εναγκαλισμός συγκινητικός, πολύτιμος, διηνεκής.

Πόσο τυχεροί που αξιώθηκαν ένα βλέμμα αιώνιο ο ένας μέσα στα μάτια του άλλου. Κι έχουν την πλάτη τους γυρισμένη στο θάνατο...

Περισσότερα: εδώ

(με όχι απολύτως ακριβείς πληροφορίες, αλλά δεν πειράζει).

στις

11 σχόλια:

  1. Ιφιμέδεια1:00 μ.μ.

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. I.I11:33 μ.μ.

    ναι ναι ναι απίστευτη ιστορία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος11:42 μ.μ.

    Κατασκευασμένη είδηση για την 14η Φεβρουαρίου που πλησιάζει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ιφιμέδεια10:02 π.μ.

    Καθόλου κατασκευασμένη Npl. O Benotti του Εθνικού Μουσείου είναι γνωστός και μη εξαιρετέος.
    Βεβαίως οι ερμηνείες είναι σε κάποιο βαθμό και επιλογές...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Νίνα2:52 μ.μ.

    eternal embrace..εχεις δικιο..κατακτήσαν τη ζωή μέσα απο το θάνατο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Νίνα2:53 μ.μ.

    κατέκτησαν μάλλον =)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος10:23 π.μ.

    ζωή περαστική, θάνατος. Romance...

    καλημέρα!

    (μου αλλάζεις σε παρακαλώ το λινκ, είμαι
    στο roides.wordpress.com τώρα, φιλάκια!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ιφιμέδεια9:46 μ.μ.

    Νινα,
    δεν είναι πολύ παρήγορο;

    Ροίδη μου,
    θα το φροντίσω, αλλά μάλλον από βδομάδα. Η σύνδεση που χρησιμοποιώ αυτή την στιγμή είναι πολύ αργή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. 7Demons7:38 μ.μ.

    NPL,άπιστο παιδί,θα σε μαλώσω.
    Η εικόνα που ανάρτησε η φίλτατη Ιφιμέδεια,είναι απολύτως αληθινή-και οι σκέψεις με τις οποίες την "έντυσε",είναι τόσο κομψά ευαίσθητες και όμορφες,που ναι,εγώ έτσι ακριβώς πιστεύω ότι είχαν τα πράγματα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Νίνα1:00 π.μ.

    Εξαιρετικα παρήγορο..κι εγω επιλεγω να χω καθε μέρα της ζωής μου ως να'ταν θαύμα..γιατί είναι θαύμα όταν ανα δευτερόλεπτο πεθαίνουν απειροι ανθρωποι ανα τον κόσμο =) στο θεμα μας ναι ειναι εξαιρετικα παρηγορο γιατι αν και παραμυθι, θελω να πιστευω οτι θα βρω καποτε κι εγω αυτο το μισο..το μισο που θα θελει να κοιμηθει για παντα μαζι μου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ιφιμέδεια12:35 μ.μ.

    7 δαιμόνια,
    τι να τον κάνουμε; Είναι δύσπιστος, αλλά πολύ πιστός. Κι έτσι μας κερδίζει όλους.

    Νίνα, σκέφτεσαι πολύ σωστά κατά τη γνώμη μου.
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή