Στο κέντρο της πόλης μιά μεσήλικη γυναίκα διασχίζει το δρόμο κρατώντας ένα ροζ γιαπωνέζικο παρασόλι. Ο ήλιος το διαπερνά και τα λουλούδια του ζωντανεύουν.
Ξεκολλάνε από το παρασόλι και ο αέρας τα σηκώνει ψηλά και τα παρασύρει.
Ένα από τα λουλούδια ανεβαίνει τον μεγάλο δρόμο, στέκεται για λίγο πάνω από την αλέα με τα δέντρα κι έπειτα ξαφνικά πέφτει προς τα κάτω και μπαίνει μέσα από το ανοικτό παράθυρο μέσα σε ένα διαμέρισμα. Ξαπλώνει μέσα στις σελίδες ενός βιβλίου ανοικτού.
Θα ξαπλώσουμε να ξεκουραστούμε στο μυαλό των φίλων μας.
Από το ανοικτό παράθυρο φυσάει δροσερός αέρας, οι κουρτίνες κουνιούνται, οι σελίδες γυρίζουν.
Έξω τα υπόλοιπα λουλούδια συνεχίζουν προς τη θάλασσα.
18 σχόλια:
πόσο λίγα λέλούδα υπάρχουν σ αυτήν την πόλη??
Κύριε Ζερβέ,
δεν ξέρω τι να σας απαντήσω στην ερώτηση αυτή. Ίσως να είναι πολλά και να ανθίζουν σε αθέατες γειτονιές. Ίσως πάλι να επικρατούν τα ψεύτικα, τα αποξηραμένα ποτ-πουρί.
Τι Ωραία θα ήταν σε μία πόλη όπως η Αθήνα αντί για καυσαέρια στην ατμόσφαιρα να πετάγανε λουλούδια.
Αναρωτιέμαι εάν στα όνειρα μας φανταζόμασταν αυτήν την εικόνα με τα λουλούδια, ίσως μπορεί και κάτι να άλλαζε στην ζωή μας. Όλα ξεκινάνε από ένα όνειρο . Αλλά δυστυχώς στο μυαλό μας αντί για λουλούδια και πολλά χρώματα έχουμε άλλες σκέψεις όπως πιστωτικές κάρτες, δάνεια, απλήρωτους λογαριασμούς, το αφεντικό στην δουλειά, για αυτό και τα χρώματα που κυριαρχούν στην πόλη είναι το μαύρο και οι αποχρώσεις του γκρι.
Όνειρα γλυκά λοιπόν και πολύχρωμα σε όλους.
Νομίζω ότι χρειάζεστε ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ το βιβλίο του φίλου μου Άρη Δημοκίδη, του φίλτατου Έντεκα
Η Χώρα των Μαγικών Ονείρων
Πραγματεύεται ακριβώς αυτό που λέτε και είμαι απολύτως σίγουρη ότι θα σας ενθουσιάσει.
Καλοκαιριάζουν τα μυαλά!
:)))
αν η γυναίκα είναι κάπως πιο ελευθέρων ηθών, τότε κρατά παρατσόλι; α καλό ε
Παρασόλι= αλεξήλιο. Μάλλον σε χάνω κάπου ;!
:)
όμορφο
Ταξιδεύουν προς τη θάλασσα.
Γεμάτα γονιδιακή επίγνωση για την επικίνδυνη ομορφιά τους-ένα κάλος σκοτεινό,παρά την αθωότητα των χρωμάτων τους και το ντελικάτο της κατασκευής τους.
Σε λίγο το ξέρουν,ένα θύμα θα τα αγγίξει.Θα χαιδέψει με τρυφερότητα τα πέταλα και συνεπαρμένο απο το θέαμα θα τα φέρει κοντά να απολάυσει το άρωμά τους,να ολοκληρώσει την ευδαιμονία της στιγμής.
Κι εκεί αυτά θα του δείξουν ποιά είναι.
Με απειροελάχιστες,χαριτωμένες και λάγνες κινήσεις ο πάντα φίλος τους αέρας θα μεταφέρει τη γύρη τους στους ρώθωνες του ανυποψίαστου περαστικού.
Κι αμέσως η μυτούλα θα πρηστεί,θα γεμίσει μύξες,θα δυσκολέψει την αναπνοή,το φτάρνισμα θα σκορπά παντού σωματίδια απο βρώμικες βλέννες,τα μάτια θα αρχίζουν να τρέχουν,η έκπληξη θα διαδεχτεί τον ενθουσιασμό,η τσαντίλα θα φουντώσει σα τον Δνείπερο,το πρώτο καντηλάκι θα πέσει και η μυτόγκα πλέον, θα ψάχνει τρόπο να απομακρυνθεί απο το μικρό λεπτεπίλεπτο παρασόλι...
(μια μικρή αιρετική εκδοχή από τη σκοπιά ενός πονεμένου γυρεοαλλεργικού...).
Σμουτςςςς!!!
Καλησπέρα! "Θα ξαπλώσουμε να ξεκουραστούμε στο μυαλό των φίλων μας": από πού έρχεται αυτή η φράση;
ουπς... τα βλέπω να περνούν μπροστά από το ανοιχτό μου παράθυρο, χορεύουν κάνοντας τα πιο απίθανα σχήματα στον ουρανό, η θάλασσα ανοίγει την αγκαλιά της και τα περιμένει ;)
ήρθε η άνοιξις κατακαλοκαιριάτικα!
@Xilaren:
Ευχαριστώ! :))
@7 demons:
Όοοοοχιιι! Μου το χαλάσατε στο τέλος! Άκου βλέννες...Γιάκιτυ γιακ.
@Pantelis:
Από τα βάθη του μυαλού μου (ελπίζω να μην σε απογοήτευσε η προέλευση!)
@Street spirit:
Τέλεια! Πόσο χαίρομαι που τα χαρήκατε κι εσείς!
@Panoptis:
Για την ακρίβεια το καλοκαίρι άρχισε μόλις σήμερα που ξεκίνησε το Ρετιρέ στο Μέγκα!
Δημοσίευση σχολίου