Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2008

A black man in a white house

Once upon a time there was a black man living in a white house.


Ποιός ξέρει πώς θα τελειώσει το παραμύθι.


Προς το παρόν χαμογελάμε με συγκρατημένη αισιοδοξία για τον πρόεδρό μας κι ελπίζουμε να τα καταφέρει να αλλάξει κάτι. Να τα καταφέρει να μην μας απογοητεύσει.

Όλοι οι πολίτες του "πρώτου" κόσμου είμαστε βεβαίως αμερικανικής κουλτούρας άνθρωποι. Ο Ισοκράτης το λέει σαφώς στον Πανηγυρικό. Έψαξα και βρήκα το κομμάτι η έρμη μην τυχόν και κάνω λάθος. Όχι, εντάξει, καλά το θυμόμουν

τοσοῦτον δ' ἀπολέλοιπεν ἡ πόλις ἡμῶν περὶ τὸ φρονεῖν καὶ λέγειν τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους, ὥσθ' οἱ ταύτης μαθηταὶ τῶν ἄλλων διδάσκαλοι γεγόνασι, καὶ τὸ τῶν Ἑλλήνων ὄνομα πεποίηκε μηκέτι τοῦ γένους ἀλλὰ τῆς διανοίας δοκεῖν εἶναι, καὶ μᾶλλον Ἕλληνας καλεῖσθαι τοὺς τῆς παιδεύσεως τῆς ἡμετέρας ἢ τοὺς τῆς κοινῆς φύσεως μετέχοντας.


(όπου 'πόλις' διάβαζε United States of America και όπου 'Έλληνες' Αμερικανοί)


Συγκινήθηκα με την εκλογή του Ομπάμα.
Είναι μιά σημαντική ιστορική στιγμή γιατί είναι ένα βήμα εξέλιξης του ανθρώπινου είδους αν το σκεφτεί κανείς καλά. Ένα βήμα σημαντικό για όλους πάνω σε αυτόν τον μισαλλόδοξο πλανήτη, ένα ράπισμα και μιά τετραετής ποινή για τους ρατσίστες που θα αναγκάζονται να τον βλέπουν, μαύρον αυτόν μέσα στον Λευκό και άσπιλο Οίκο. Επιπλέον, στον Ομπάμα βλέπω να αντικατοπτρίζεται η μεγάλη επιτυχία του Αμερικανικού εκπαιδευτικού συστήματος -προμηνύεται ευχάριστη αλλαγή να βρεθεί ένας τόσο μορφωμένος άνθρωπος σε μιά τόσο σημαντική ηγετική θέση.

Το αγαπημένο μου σημείο στην πρώτη ομιλία του ήταν όταν προσφώνησε τη γυναίκα του, έτσι τόσο πολύ δημοσίως, the love of my life.
Το ξέρω είμαι πολύ ρομαντίκα που λέει και ο Λαλάκης ο Εισαγόμενος.


(αυτή είναι μιά από τις ωραιότερες φωτογραφίες γάμου που έχω δει)


Κατά σύμπτωση, η Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2008 ήταν η τελευταία μέρα της δικής μου Ιλιάδας που κράτησε περίπου 600 ημέρες. Ως άλλος Αγαμέμνων, ολοκλήρωσα την αποστολή μου, κέρδισα την αμφίβολη νίκη μου. Και ως άλλος Αγαμέμνων πρέπει τώρα να πάρω το δρόμο της επιστροφής σε μιά πατρίδα που με περιμένουν με το μαχαίρι έξω απ'το θηκάρι.

Από Δευτέρα αρχίζει (ή μάλλον συνεχίζεται) η Οδύσσειά μου. Θα είναι δύσκολο να πηγαίνω κάθε μέρα σε μιά δουλειά στην οποία αισθάνομαι ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να χρειαστεί να παραιτηθώ. Αλλά τα δύσκολα είναι για τους ανθρώπους, υπάρχουν και χειρότερα (κ.ά. τέτοια κλισέ που βαριέμαι να επαναλάβω) και βέβαια δεν είναι πρώτη φορά που θα πολεμήσω με μνηστήρες.

Δευτέρα πρωί θα εισέλθω σαν μαύρο πρόβατο μες στο λευκό μαντρί τους.

13 σχόλια:

varometro είπε...

Ναι, ήδη ο δικός σου άρχισε τις ...αλλαγές.

Μαχαίρια, θηκάρια, πόλεμος, μαύρα πρόβατα, μνηστήρες... Στην Τρούμπα δουλεύεις παιδάκι μου;

Ιφιμέδεια είπε...

1. Τι να κάνει κι αυτός ο μαύρος. Είναι δυνατό το Ισραηλινό λόμπυ. Αν βάλει τον Ελληνοαμερικανό υπουργό Οικονομικών θα πανηγυρίζουμε εμείς. ;)

2. Ω ναι, μπορείς να το πεις κι έτσι. Αν και τώρα που το σκέφτομαι στην Τρούμπα υποτίθεται ότι ισχύουν τουλάχιστον κάποιοι άγραφοι νόμοι, ενώ στο καταγώγιο που δουλεύω εγώ homo hominis lupus.

Provato είπε...

μαύρο πρόβατο!!!!!!!!


[πρόβατο εσύ, πρόβατο κι εγώ...]

Ιφιμέδεια είπε...

Coincidence? So, not!

ΚΩΣΤΑΣ ΒΛΟΥΤΗΣ είπε...

Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο.

Την καλησπέρα μου.

vloutis.wordpress.com
loutis.blogspot.com

YO!Reeka's είπε...

μαύρο πρόβατο, λευκό μανρί, ωραιότατα. το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι είσαι καθηγήτρια και σε διόρισαν στη Λιβαδειά. :)

Ιφιμέδεια είπε...

Αγαπητέ κύριε Βλούτη,

ειλικρινά, δεν υπάρχει λόγος να με ευχαριστείτε.

Ιφιμέδεια είπε...

@Yo!reeka's:

Ναι και διδάσκω στα παιδιά την αξία του γνήσιου ελληνικού σουβλακιού. Όχι στις απομιμήσεις, όχι στην ελληνική εκδοχή των Macdonald's. ;)

habilis είπε...

Μαύρος γάτος ,ασπρος γάτος .
Ασχετο,δεν είμαστε σινεμά.

Μακάρι η έκπληξη να έχει και συνέχεια και να gαμίσει τον Αμερικάνικο οδοστροτήρα.

Και γιά να είμαι σοβαρός ΄αν περάσω Λιβαδιά , κερνάς σουφλάκι?

habilis είπε...

Μαύρος γάτος ,ασπρος γάτος .
Ασχετο,δεν είμαστε σινεμά.

Μακάρι η έκπληξη να έχει και συνέχεια και να gαμίσει τον Αμερικάνικο οδοστροτήρα.

Και γιά να είμαι σοβαρός ΄αν περάσω Λιβαδιά , κερνάς σουφλάκι?

7Demons είπε...

Λατρεμένη μας,

Τα μαύρα πρόβατα επιστρέφουν στο μαντρί γεμάτα τσαμπουκά και άμα χρειαστεί ξέρουν να ευνουχίζουν τους μνηστήρες και να τους κάνουνε καστράτους, αν όχι γατούλες-πυργοδέσποινες!!!
Άλλωστε οι αντίπαλοί μας είναι πάντα πιο νάνοι απ΄όσο τους φανταζόμαστε-τα ξυλοπόδαρά τους είναι που μας τρομάζουν,αλλά κι αυτό στην αρχή μόνο.

;-)))

Ιφιμέδεια είπε...

@Habilis:

Πολύ φοβάμαι ότι το ατυχές χιούμορ μου σας παραπλάνησε. Όχι δυστυχώς δεν γεύομαι τα εδέσματα της ένδοξης Λειβαδιάς...:( Κολωνάκι και πολύ μου είναι...

Ιφιμέδεια είπε...

@7 δαιμόνια:

Αγαπημένα μου,

επαληθευτήκατε (για άλλη μιά φορά).

Είναι μιά κάποια ικανοποίηση να εκνευρίζεις περισσότερο αυτούς που σε εκνευρίζουν. ;)

(κάτι ξέρετε μου φαίνεται από τέτοια μαντριά)