Πες μου ποιόν αγαπάς αλήθεια;

Παρακολουθώντας την πρόσφατη εξέλιξη για την περικοπή του φιλμ του Κ. Γαβρά που προβάλλεται στο Μουσείο Ακροπόλεως, σκέφτομαι ότι ο κος Παντερμαλής εφόσον θέλει τα γένεια θα πρέπει να σπεύσει να προμηθευτεί και τα χτένια, ώστε ουδαμώς τον λυπάμαι (οι σύγχρονοι ρασοφόροι ξέρουν καλά από γένια, ας ρωτήσει να του πουν).

Η ουσιαστική αξία των ελληνικών αρχαιοτήτων που δεν έχουν την "τύχη" να προέρχονται από τον πολυφίλητο Παρθενώνα ή να εξυπηρετούν άλλως πως το εθνικιστικό μας φαντασιακό συνεχές είναι μηδαμινή.

Θεωρώ την συνομιλία Βλαστού - Τρομπούκη απολύτως ενδεικτική για τον τρόπο που αντιμετωπίζονται τα αρχαία ακόμη και από τον λεγόμενο υπόκοσμο (τι όρος αλήθεια, λες και υπάρχει υπέρκοσμος). Τον παραθέτω εδώ, από εδώ, αφού ελάχιστα αναπαράχθηκε και ασφαλώς καθόλου δεν απασχόλησε το πλατύ ελληνικό κοινό που λατρεύει να μισεί τους κακούς Βρετανούς που μας στερούν τα μάρμαρά μας.

Ο διάλογος αφορά την λαθρανασκαφή του Τρομπούκη σε κάποια περιοχή έξω από το Αγρίνιο και την αγωνία του να διοχετεύσει τις αρχαιότητες στην αγορά (τις οποίες σε λίγα χρόνια θα ζητάμε απ'έξω με εθνικές εκστρατείες, με πανώ, διαμαρτυρίες, μέχρι και διαδικτυακά γκάλοπ στον Guardian, κλπ. κλπ.).

Τα εξυπνακίστικα σχόλια και οι επισημάνσεις δικά μου.

Τρομπούκης: Θες κανέναν για αρχαία να δώσω;
Βλαστός: Αρχαία;

(εδώ τα καλά αρχαία, αρχαία ωραία έχωωω)

Τρομπούκης: Ναι.

Βλαστός: Ασε, μην μπερδεύεσαι με μαλακίες. Πλάκα μου κάνεις;

(δεν αφήνουν κέρδη, πόσα να πάρει αυτός που τα βρήκε, πόσα ο μεσάζων, πόσα ο ομιλών, ίσα ο μπελάς τους)

Τρομπούκης: Τα 'χω βρει.
Βλαστός: Μην μπερδεύεσαι λέω μ' αυτά... (ακατάληπτο). Μεγαλύτερη μαλακία είναι αυτή, ξέρεις;

Τρομπούκης: Ξέρω.... (ακατάληπτο)

Βλαστός: Ε, εμένα θα μου πεις τώρα. Μην μπερδεύεσαι μ' αυτά.

Τρομπούκης: Και τι θα κάνω τώρα; Να τα πετάξω;
Βλαστός: Πες τους να πάνε να τα βάλουν στον κώλο τους αυτοί που τα 'χουνε... (ακατάληπτο). Κατάλαβες τι γίνεται;

(η θέσις που διαθέτουν δια τας ελληνικάς αρχαιότητας εν Ελλάδι οι ίδιοι οι Έλληνες)

Τρομπούκης: Ε, η δικιά μου τσάπα τα βρήκε.
Βλαστός: Α, η δικιά σου;

(ε, μα, τότε αλλάζει! από την παραγωγή στην κατανάλωση! φρέσκο πράγμα έχωωω!)

Βλαστός: Τι βρήκε; Βρήκε πολλά πράγματα;
Τρομπούκης: Βρήκε πολύ.

(εδώ κυρίες μου και κύριοι έχουμε την αξιολόγηση των αρχαιοτήτων σε ποσότητα και μάλιστα στο ουδέτερο. Το αρχαίον εστί πολύ, τύφλα να'χει ο Λυσίας)

Βλαστός: Σώπα ρε γίγαντα. Για κάτσε, τι βρήκε περίπου;

(η ανακάλυψη έλκει το ενδιαφέρον που της αρμόζει, ο φιλέρευνος Τρομπούκης ανέρχεται στο ύψος ενός γίγαντα στα μάτια του ομοτέχνου του)

Τρομπούκης: Εχω αύριο, θα σου 'χω τις φωτογραφίες, τώρα θα τα φτιάξω, θα τα καθαρίσω.


(ο φιλέρευνος Τρομπούκης, σαν αληθινός αρχαιολόγος, υπεκφεύγει και επιφυλάσσεται. Αποφεύγει να χαρακτηρίσει το εύρημά του. Αλλά και σαν αληθινός αρχαιοκόμος ενδύεται τον ρόλο του συντηρητή (γιατί την πονάει αυτός την Ελλάδα μας και δακρύζει στον εθνικό ύμνο και όλα) αλλά και του μελετητή που θα φωτογραφίσει με μεράκι και γούστο για να αναδείξει την αξία των αρχαιοτήτων)

Βλαστός: Ναι μη μου το στείλεις, μη μου το στείλεις με το κινητό. Τρελός είσαι;... (ακατάληπτο) τις φωτογραφίες POLAROID.
Τρομπούκης: Ναι, όχι από το κιν... όχι.

Βλαστός: Ναι, κατάλαβα.

(οι δύο ομότεχνοι συμφωνούν στην ανταλλαγή πληροφοριών και κυρίως φωτογραφιών αφού και ο αγοραστής δεν μπορεί να πάρει γουρούνι στο σακί, πρέπει να δει τι παίρνει)

Από εκεί και πέρα το πράγμα θα πάρει το δρόμο του. Κυριολεκτικά.