Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010

Μέσα στις φωτογραφίες το μολύβι μου


Ξεφυλλίζω χιλιάδες φωτογραφίες μου από ευρήματα. Κομμάτια που αγάπησα πολύ γιατί μου άνοιξαν σιγά-σιγά την καρδιά τους -τα περισσότερα από το ευτελέστερο υλικό, χώμα. Μέσα στις 'τεχνικές' αρχαιολογικές φωτογραφίες μου, παρατηρώ τις παράταιρες λεπτομέρειες και διαβάζω την δική μου ιστορία.



Το λερωμένο τραπέζι που δεν σκούπισα πριν τραβήξω τη φωτογραφία.
Τα νερά του ξύλου που μπλέκονται με το χρώμα του χώματος.
Οι μύτες από τα κόκκινα γοβάκια μου που μπαίνουν στο κάτω μέρος ενός καρέ.
Μιά γωνία από το σκαμνί που ανέβαινα με προσοχή να πάρω τις φωτογραφίες.
Μιά άκρη από το κασκόλ μου.
Οι πλαστελίνες μου.
Μικρά κομμάτια πλέξιγκλας για να στηρίζω επιφάνειες που δεν στέκουν καλά.
Χαρτοταινία.




Η ίδια η πράσινη σκούρα επιφάνεια που χρησιμοποιώ σαν βάθος στις φωτογραφίες.
Ένα πλαστικό sous main, που απέκτησε με τα χρόνια ένα σωρό μικρά σημάδια, γρατζουνιές, και πρωταγωνιστεί πλέον κι αυτή στην ανάμνηση με το δικό της τρόπο.




Το μολύβι μου. Ένα μολύβι Rotring μηχανικό, σκούρο καστανοκόκκινο. Το μολύβι-φυλαχτό, μιά πρόληψη που κρατάω εδώ και, πόσα; να σκεφτώ. Δεκαοκτώ χρόνια. Από τη δεύτερη ανασκαφή μου, στο Βουνό. Ημερολόγιο πάντα με μολύβι.



Αυτό που έχω τώρα είναι το δεύτερο. Αλλά και τούτο, όπως το πρώτο, έχει δικό του χαρακτήρα, δική του θέληση και γράφει όποτε θέλει. Εγώ το καθαρίζω προσεκτικά, αφαιρώ με προσοχή τα τρίμματα του γραφίτη. Το γεμίζω πάντα με δυό μυτούλες 2Β, αλλά εκείνο τις μισεί κατά βάθος γιατί είναι μαλακές και τρίβονται. Είναι προορισμένο για ΗΒ, αλλά εγώ επιμένω. Είναι μεγάλη νίκη να υπερβαίνεις τον προορισμό σου. Αγαπώ την γραφή του 2Β κι επιμένω. Το μολύβι μου επιμένει κι αυτό κατά περιόδους να μην γράφει. Όπως τώρα.




Στο μεταξύ, εγώ συνεχίζω να γράφω με άλλα μολύβια και περιμένω. Πάντα με μολύβι στο ημερολόγιο, δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.

25 σχόλια:

Roadartist είπε...

...παρομοίως..
Λατρεύω τα μολύβια.. :))

ELvA είπε...

Oλα αυτα που εχουμε γυρω μας (and
we can't leave behind) ειναι ενα αδιασπαστο μερος μας, ειμαστε εμεις. ''Αll details count'' για το φτιαξιμο της εικονας, για το ποιοι τελικα ειμαστε...
Ενα δωρακι

Καλο σαβ/κο! :)

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Αυτές οι μικρές λεπτομέρειες δεν είναι που κάνουν την ζωή μας, όπως την ξέρουμε... που συγκροτούν την σταθερή μας καθημερινότητα, μέσα στην οποία νοιώθουμε "ασφαλείς" ή, απλώς, εμείς;

DonnaBella είπε...

to molybi mou kanei k emena pio oikeio sto xeri, k pio proswpiko sth grafh. to aisthanomai exisou ftharto me emena, kai gi'auto to agapaw kai egw kalytera.

μ είπε...

Έεεεελα δείξε μας κάτι από ανασκαφή με ιδιαίτερη ιστορία!

(θα σε πρήξω μέχρι να δω από κοντά)

Αβαδιστη είπε...

Kαι που να δείτε πως είναι να υπερβαίνεις τους περιορισμούς σου!
Τους αυτοπεριορισμούς σου.
Τους αυτοπροσδιορισμούς σου.
Τους ορισμούς των άλλων για σένα.

ΥΓ. Εγώ γράφω με χρωματιστά μαρκαδοράκια. Σαν 5χρονο!

Pastaflora είπε...

Τα αγαπώ τα μολύβια. Αγαπώ τον τρόπο που αφήνουν τα ίχνη τους πάνω στο χαρτί, το παχύ γράψιμό τους, τα σημάδια που περνούν στις κάτω σελίδες. Τα μολύβια έχουν ισχυρή προσωπικότητα!

Ιφιμέδεια είπε...

@Roadartist

Χαίρομαι! ;)

Ιφιμέδεια είπε...

@Έλβα

Ναι, φτιαχνόμαστε και από το μικροπεριβάλλον μας (καλώς ή κακώς).
Το δωράκι ήταν πολύ σούπερ!!!

Ιφιμέδεια είπε...

@Αστεροειδής

Συμφωνώ απολύτως. Καμιά φορά φτάνουμε στην υπερβολή και δενόμαστε με μικροπράγματα πολύ συναισθηματικά. Μα, τελικά βλέπω, κι από τα δικά σας σχόλια εδώ κι από τις παρατηρήσεις που κάνω με "επαγγελματικό βλέμμα" στους προγόνους μας, ότι αυτή είναι τελικά μιά βαθιά ανθρώπινη ανάγκη. Μιά παρηγοριά.

Ιφιμέδεια είπε...

@DonnaBella

Είναι περίεργη η σκέψη σας. Μου άρεσε. Ναι, είναι φθαρτό το μολύβι αλλά τι περίεργο, θεωρείται ότι το αποτύπωμά του αντέχει πολύ στο χρόνο.

Ιφιμέδεια είπε...

@Μάνος:

Άσε τα κρυφά κρυμμένα! Τα αδημοσίευτα ευρήματα απαγορεύεται να δημοσιεύονται τοιουτοτρόπως!

(μα εσένα παιδί μου σε τρώει η αγωνία: ως ιατρός της αρχαιολογικής γνώσης συστήνω το γρηγορότερο επίσκεψη εις το πλησιέστερον αρχαιολογικό μουσείο!)

Ιφιμέδεια είπε...

Αγαπητή μου Αβάδιστη,

ασχοληθήκατε με το βαθύτερο νόημα της ανάρτησης και πολύ το χάρηκα! Είναι πολύ μεγάλη υπόθεση η υπέρβαση...

Ιφιμέδεια είπε...

@Πασταφλώρα:

Ωραία το θέσατε! Έχουν ισχυρή προσωπικότητα -αν και υποτίθεται ότι τα ίχνη τους είναι φθαρτά και υπόκεινται εις αναθεώρησιν!

DonnaBella είπε...

"είναι φθαρτό το μολύβι αλλά τι περίεργο, θεωρείται ότι το αποτύπωμά του αντέχει πολύ στο χρόνο" - akrivws opws k emeis, opws xerei kala mia arxaiologos :-)

Ιφιμέδεια είπε...

Πολύ σωστά αγαπητή μου!!!!!

amalthia είπε...

έχω μια ζωγραφιά μου σε λευκό χαρτί,την έκανα στην εφηβεία μου.

είναι μια φιγούρα γυναικεία "χαραγμένη" με μολύβι,δεν είναι τέλεια αλλά είναι απλή και ωραία.

τώρα το κατάλαβα αυτό,ίσως γι'αυτό την κρατώ τόσα χρόνια.

Xilaren είπε...

όμορφο ποστ

Ιφιμέδεια είπε...

@amalthia:

Χαίρομαι που την θυμήθηκες χάρη στο ποστ. Μήπως να μας την δείξεις στο μπλογκ σου;
:)

Ιφιμέδεια είπε...

@Xilaren:

Ευχαριστώ γλυκό κορίτσι!

Αλαφροϊσκιωτος είπε...

Urban Legend;
Τις δεκαετίες του "πολέμου των άστρων", οι αμερικανοί της ΝΑSA έκαναν έρευνες προκειμένου να βρουν έναν τρόπο γραφής στο διάστημα. Η έλλειψη βαρύτητας δεν επέτρεπε στο μελάνι που είχαν τα στυλό μπίλιας να αποτυπωθεί στα μπλοκ των σημειώσεών τους. Έτσι προχώρησαν σε ένα πρόγραμμα κατασκευής ενός στυλό, όπου θα νικούσε το πρόβλημα της βαρύτητας και θα μπορούσε να γράφει υπό οποιαδήποτε θέση (ύπτια, οριζόντια, κάθετη...)!!! Το κόστος της μελέτης κατασκευής άγγιξε τα πέντε εκατομμύρια δολάρια!!!
Όλος ο κόσμος εντυπωσιάστηκε από το τεχνικό αυτό θαύμα, που θα έλυνε το πρόβλημα της γραφής στο διάστημα...
Αντιστοίχως οι Σοβιετικοί έλυσαν το πρόβλημα, γράφοντας με ... μολύβι!!!

monoprint είπε...

rotring, tikky II, 0,5 με σκληρή μύτη για να υπογράφω στα βαμβακερά χαρτιά των χαρακτικών αντιτύπων, με σεβασμό και ματαιοδοξία.

monoprint είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ιφιμέδεια είπε...

Αγαπητέ μου Αλαφροΐσκιωτε,

είστε μιά ανεκτίμητη πηγή "περίεργων" πληροφοριών. Αν ζούσε ο Chesterton, πολύ θα το ήθελε να σας έχει φίλο!
Σας ευχαριστώ πολύ για την πληροφορία και έχω να δηλώσω ευθαρσώς ότι προτίθεμαι να την χρησιμοποιήσω (έστω κι αν είναι μόνον ένας μύθος) στην προπαγάνδα μου υπέρ της χρήσης του μολυβιού σε ανασκαφικά ημερολόγια!!!

Ιφιμέδεια είπε...

Αγαπτή μου monoprint,

η δική σας μαρτυρία έχει μιά πρόσθετη αξία, όντας καλλιτέχνης!
Ωραίο αυτό που γράψατε περί σεβασμού και ματαιοδοξίας. Στην εποχή που εκλείπει ολοταχώς ο σεβασμός στην δουλειά μας ή στην τέχνη μας, με συγκίνησε πολύ αυτό που γράψατε. Όσο για τη ματαιοδοξία, χρειάζεται κι αυτή, νομίζω, όταν την χρησιμοποιούμε ως κινητήριο δύναμη!