Remedios

Ο Κυνηγός των Αστεριών (Cazador de estrellas)

<σκέψεις γραμμένες βιαστικά σε ένα διάλειμμα. Γράφω υπό ένα καθεστώς εγρήγορσης και ασφυξίας, είναι μεσημέρι και η πλάτη μου με πονάει φριχτά, ας καταγραφούν κι αυτά κύριοι ένορκοι>

Ι. - Συνεχίζω πάντα να παρατηρώ τις ανθρώπινες αντιδράσεις σε διάφορα ερεθίσματα με μεγάλο ενδιαφέρον. Στην προσπάθειά μου να προσεγγίσω τους ανθρώπους που έζησαν εδώ γύρω πριν χιλιάδες χρόνια, βρίσκω ότι μαθαίνω πολλά περισσότερα κοιτάζοντας γύρω μου (καμιά φορά και μέσα μου) παρά διαβάζοντας πονήματα θεωρητικής αρχαιολογίας που επικαλούνται μοντέλα κοινωνιών από την Κένυα ή την Παπούα Νέα Γουϊνέα. Βεβαίως είναι εντυπωσιακότερο σε ένα συνέδριο να επικαλεστείς την άφθαρτη από τον δυτικό πολιτισμό κοινωνία των Παπούα παρά αυτή των νεοελλήνων (πληρωμένη απάντηση: πόσο απέχουν τελικά;).

ΙΙ. - Με ενδιαφέρουν οι φόνοι που γίνονται σε βρασμό ψυχής, οι καυγάδες των γειτόνων για τα όρια των οικοπέδων, ο δεσποτικός πατέρας που επιβάλλει τη θέλησή του στα παιδιά του, η νοικοκυρά πρότυπο. Με ενδιαφέρει η ελαφρόμυαλη τσαχπίνα που σκέπτεται ότι ένας καλός γάμος θα της εξασφαλίσει μιά καλή ζωή, ο αδελφός που ζηλεύει νοσηρά τον αδελφό, ο άντρας που επιδεικνύει στην αντροπαρέα του τα ακριβά ρούχα, το αυτοκίνητο, την όμορφη γυναίκα του, ο ομοφυλόφιλος που δεν ξέρει πώς να διαχειριστεί τον εαυτό του. Με ενδιαφέρει ο πονηρός παπάς, ο γλυκομίλητος έμπορος, ο ευαίσθητος ποιητής, ο βοσκός που βλέπει νεράϊδες στο δάσος, οι άνθρωποι που αναγνωρίζουν τη μορφή του Θεού στα πιό απίθανα μέρη. Αυτά τα διαχρονικά ανθρώπινα παρατηρώ για να μπορέσω διαβάσω καλύτερα τα θρυμματισμένα κατάλοιπα του παρελθόντος.

ΙΙΙ. - Έχω καταλήξει ότι για την κοινωνία την 'προϊστορική', αυτήν που μελετώ, τα πλησιέστερα παράλληλα βρίσκονται στα ορεινά χωριά της Ελλάδας όπως λειτουργούσαν μέχρι την έλευση του ηλεκτρικού και του πλαστικού. Επίσης και στις φεουδαρχικές κοινωνίες των Ιαπώνων του 16ου αιώνα βρίσκω συγγένειες, αλλά μέχρι να σαλτάρω τόσο ώστε να μην με νοιάζει η χλεύη των συναδέλφων μου δεν νομίζω ότι θα βρω ποτέ το κουράγιο να το διατυπώσω γραπτώς (εδώ προφανώς θεωρώ ότι δεν μετράει).

IV. - Η επίκληση του θείου στις δύσκολες στιγμές, η αντίδραση στην αρρώστεια, η προσπάθεια να καταλάβουμε γιατί και πώς, η εναγώνια προσπάθεια να δούμε πώς είναι ο Θεός είναι γύρω μας, η συμφιλίωση με τον κύκλο της ζωής (ή όχι), η εξοικείωση με τα φυσικά φαινόμενα. Για όλα αυτά τα φυσικά και μεταφυσικά περισσότερο με βοηθάει να θυμάμαι τη γιαγιά μου παρά ο,τιδήποτε άλλο. Μα δεν θα μπορέσω βέβαια ποτέ να την επικαλεστώ αν δεν της φορέσω ένα ένδυμα κεντημένο με σοβαροφάνεια και επιστημοσύνη.

Σκέφτομαι ότι περισσότερα έμαθα για την μυκηναϊκή Ελλάδα διαβάζοντας ελληνική λαογραφία παρά Hodder και Bourdieu - που ούτως ή άλλως ας ομολογήσω με νικούν κατά κράτος.

V. - Δεν ξέρω που θα καταλήξω ακολουθώντας τον δρόμο που βλέπω να ανοίγεται μπροστά μου, αλλά νιώθω ότι μόνον επάνω του νιώθω άνετα να βαδίσω προκειμένου να μάθω από το παρελθόν αυτό που αληθινά αληθινά θέλω να μάθω, αυτό που εγώ βρίσκω σημαντικό. Στο τέλος-τέλος, ο συναισθηματικός κόσμος της αρχαιότητας με ενδιαφέρει περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο.

Εξερεύνηση των Πηγών του Ποταμού Ορινόκου

(Exploracion de las Fuentes del Rio Orinoco)

Την σημερινή ανάρτηση εικονογραφούν δύο πίνακες της Remedios Varo (1908-1963).