tag:blogger.com,1999:blog-254812012024-03-13T02:59:26.658+02:00Ιφιμέδεια'J'ecris pour me parcourir'
H. Michaux, Passages 1950Ιφιμέδειαhttp://www.blogger.com/profile/13809492653896145396noreply@blogger.comBlogger477125tag:blogger.com,1999:blog-25481201.post-34275247769026429282014-06-06T20:07:00.000+03:002014-06-06T20:07:04.802+03:00AFM
Δεν τον γνώρισα ποτέ από κοντά, δεν ανταλλάξαμε ποτέ προσωπικά μηνύματα, δεν ήξερα το πραγματικό του όνομα. Δεν το ξέρω ούτε τώρα που γράφω αυτές τις λέξεις.
Κάποιος έγραψε ότι τον έλεγαν Γιώργο.
Δεν έχει μάλλον σημασία τώρα. Για μένα ήταν πάντα ο φίλος αγαπητός μπλόγκερ Allu Fan Marx και τον ήξερα μόνο από τα γραπτά του. Από τα κείμενά του και τα σχόλιά του που ήταν πάντα εύστοχα Ιφιμέδειαhttp://www.blogger.com/profile/13809492653896145396noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-25481201.post-83641427709210084242014-03-27T02:13:00.000+02:002014-03-27T02:13:24.474+02:00Οι άνθρωποι επιθυμούν έργα με ρεβόλβερα
Ο Κωνσταντίνος Καβαρνός γεννήθηκε το 1918 στη Βοστώνη. Ήταν καθηγητής φιλοσοφίας με σπουδές στο Harvard και σε όλη τη διάρκεια της ζωής του επέδειξε εξαιρετικά θερμό ενδιαφέρον για τον ορθόδοξο χριστιανισμό για τον οποίο έγραψε πάμπολλα σχετικά συγγράμματα.
Γνώριζε προσωπικά και λάτρευε κυριολεκτικά τον Φώτη Κόντογλου, τον οποίο θεωρούσε άγιο άνθρωπο, και του αφιέρωσε τρία συγγράμματά Ιφιμέδειαhttp://www.blogger.com/profile/13809492653896145396noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-25481201.post-40527041681935652182014-02-01T21:51:00.001+02:002014-02-01T21:55:05.323+02:00It was the least I could do*
Το να κάνω μια λίστα με τα αγαπημένα μου βιβλία με αγχώνει αφάνταστα, περισσότερο γιατί νομίζω ότι θα στενοχωρηθώ αν ξεχάσω κάποιο αγαπημένο.
(Μυστηριώδες Νησί, Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, τα Άπαντα του Σέρλοκ Χολμς, Η Πρώτη Γουλιά της Μπύρας του Ντελέρμ, η Ιστορία του Ηροδότου, η Ιλιάδα και η Οδύσσεια, όλος ο Περέκ, ο Καβάφης, δεν αντέχω άλλο σταματάω).
Λοιπόν σκέφτηκα Ιφιμέδειαhttp://www.blogger.com/profile/13809492653896145396noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-25481201.post-19859499423512873342013-12-27T18:15:00.000+02:002013-12-27T19:21:13.686+02:00Η μαγική μου σφαίρα
Έχω δυο μεγάλα κουτιά που αποθηκεύω τα στολίδια του χριστουγεννιάτικου δέντρου, μπάλες, Αγιοβασίληδες, αστέρια. Ανάμεσά τους φυλάω και μια μπάλα παράταιρη: γυάλινη, ροζ, με γαλαζοπράσινα λουλούδια και λευκά φύλλα γύρω, βαμμένα στο χέρι με πλατιές πινελιές. Είναι παλιά, την πήρα φεύγοντας από το πατρικό μου τα πρώτα Χριστούγεννα που ήρθα στο δικό μου σπίτι. Δεν την κρεμάω όμως ποτέ στο δέντρο.Ιφιμέδειαhttp://www.blogger.com/profile/13809492653896145396noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-25481201.post-73867816072494037772013-12-22T02:41:00.003+02:002013-12-22T02:43:05.516+02:00Λείπω κι είμαι ακόμα εγώ
Departure
Λείπω κι είμαι ακόμα εδώ.
Ως Ιφιμέδεια γράφω πια στο Νησί μου, ταξιδεύω στα μήδια, δοκίμασα την τύχη μου ως ανταποκρίτρια στις ερωτήσεις αναγνωστών της Α,μπα, λείπω κι είμαι ακόμα εγώ.
My Own Death
Έκλεισα το μπλογκ ένα χρόνο πριν, τέτοια μέρα. Κάπως έπρεπε να τιμήσω αυτή τη σημαδιακή ημερομηνία.
Arrival
***
Η ανάρτηση εικονογραφείται με τρία Ιφιμέδειαhttp://www.blogger.com/profile/13809492653896145396noreply@blogger.com18tag:blogger.com,1999:blog-25481201.post-71823200149213640612012-12-22T01:52:00.001+02:002012-12-22T01:52:24.002+02:00Το τελευταίο πρόβλημα
Αυτή είναι η τρίτη φορά που κάθομαι στα σοβαρά να γράψω την τελευταία ανάρτηση αυτού του ιστολογίου. Για να δούμε αν φτάνοντας στο τέλος θα κατορθώσω να πατήσω τη "δημοσίευση".
Πάει καιρός που δεν γράφω πιά εδώ. Έλλειψη χρόνου ναι, αλλά κυρίως ένας τεράστιος βραχνάς αυτολογοκρισίας που διαρκώς επικρεμάται πάνω από τα δάκτυλά μου στο πληκτρολόγιο ως Δαμόκλειος σπάθη. Γράφω, σβήνω.Ιφιμέδειαhttp://www.blogger.com/profile/13809492653896145396noreply@blogger.com32tag:blogger.com,1999:blog-25481201.post-77747578775480381302012-10-22T11:05:00.000+03:002012-10-22T11:05:35.175+03:00Σιγά-σιγά και μερικές φορές ξαφνικά
Με το πέρασμα των ημερών οι στάχτες από την μεγάλη πυρκαγιά κάθονται διαρκώς παντού, σιγά-σιγά, αλλά σταθερά. Έτσι γίνεται και μετά από τις εκρήξεις ηφαιστείων. Σου λέει η τέφρα κάνει πολύ καιρό να κατακάτσει. Καλύπτουν τα πάντα, κάθε επιφάνεια, το μέσα και το έξω, όπου κοιτάξω γύρω μου τις βλέπω.Μαζεύονται μέσα στο στόμα μου για να περάσουν μέσα μου και συχνά μου κλείνουν την Ιφιμέδειαhttp://www.blogger.com/profile/13809492653896145396noreply@blogger.com27tag:blogger.com,1999:blog-25481201.post-59868769736716558322012-10-04T01:20:00.002+03:002012-10-04T01:20:19.766+03:00τέλος
Είναι μέρες πολλές που έφυγες κι ακόμη σε ψάχνω.
Σου γράφω κι εδώ γιατί φοβάμαι ότι δεν μ'ακούς που σου μιλάω από μέσα μου και δεν μ'ακούς όταν στο σπίτι σε φωνάζω δυνατά.
Δεν ξέρω τί άλλο τρόπο να βρω για να επικοινωνήσω μαζί σου μα θα συνεχίσω να ψάχνω έτσι τρόπους, θα συνεχίσω να σε ψάχνω μέχρι να σε βρω -ή να βεβαιωθώ ότι εξαφανίστηκες, έτσι απλά.
Θέλω να σε δω μια στιγμή ακόμη, μια Ιφιμέδειαhttp://www.blogger.com/profile/13809492653896145396noreply@blogger.com19tag:blogger.com,1999:blog-25481201.post-38339554313910404152012-08-23T01:13:00.000+03:002012-08-23T01:13:09.641+03:00An affair to remember
Ο τρόπος που καθαρίζω πιά το σπίτι έχει αλλάξει. Στοιχεία που κάποτε εμμονικά κυνηγούσα να εξαλείψω γίνονται τώρα πολύτιμα και κοιτάζω να τα διατηρήσω με κάθε τρόπο, όσο γίνεται περισσότερο.
Οι δακτυλιές του μωρού στο κάτω μέρος του καθρέφτη.
Μισή πατημασιά από το γυμνό πόδι της μαμάς μου στο πάτωμα του σαλονιού καθώς μπαίνεις από τη βεράντα.
Ρούχα του Θ. κρεμασμένα σε Ιφιμέδειαhttp://www.blogger.com/profile/13809492653896145396noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-25481201.post-72679498033349193512012-08-20T02:39:00.001+03:002012-08-20T02:39:26.615+03:00Ο ανύποπτος χρόνος
Φέτος το καλοκαίρι σε ανύποπτο χρόνο σκέφτηκα ότι όταν έρθει να με πάρει ο Χάρος θα φοράει μακρύ κόκκινο ριγέ παντελόνι, μπλούζα πετρόλ ξεχειλωμένη μακό, σανδάλια δερμάτινα ή τσόκαρα scholl. Θα έχει βρώμικα νύχια και μαλλιά ράστα, άλουστα. Θα μυρίζει την ξυνίλα της απλυσιάς και θα ακούει δυνατά στο κινητό του Manu Chao. Τώρα που το σκέφτομαι θα έχει και τη φάτσα του Manu Chao -ή του Στέλιου Ιφιμέδειαhttp://www.blogger.com/profile/13809492653896145396noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-25481201.post-46554151996675330762012-07-16T02:30:00.001+03:002012-07-16T10:53:25.438+03:00Η σημασία του επισκεπτηρίου
Η σημασία του επισκεπτηρίου
ή γιατί είναι χρήσιμο να φοράει κανείς κόκκινο παλτό όταν ανεβαίνει την Πίνδο
Το χειμώνα του 2004, Φεβρουάριο, ο αδελφός μου παρουσιάστηκε φαντάρος στην Άρτα.
Αν και είκοσι χρονών τότε, για μένα ήταν -και είναι ακόμη- ο αδελφούλης μου, το αγοράκι που με περίμενε να γυρίσω από το σχολείο το μεσημέρι, το παιδάκι που καμάρωνα στις σχολικές γιορτές και τις Ιφιμέδειαhttp://www.blogger.com/profile/13809492653896145396noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-25481201.post-27076010952183270142012-07-06T01:58:00.002+03:002012-07-06T01:58:41.444+03:00το καλοκαίρι της σιωπής
Δεν έχω ιδέα τί άνθρωπος θα γίνει όταν μεγαλώσει. Πώς, από τί ερεθίσματα δικά μας διαμορφώνεται ο χαρακτήρας του. Προς το παρόν περισσότερο με διαπαιδαγωγεί εκείνος παρά εγώ. Εγώ τον παρατηρώ. Παρακολουθώ τον τρόπο που παρατηρεί το περιβάλλον του. Τον τρόπο που κοιτάζει. Νομίζω ότι ξέρει πόσο πολύ τον παρακολουθώ. Ακόμη κι όταν κρύβομαι από το οπτικό του πεδίο, στρέφεται προς τα εκεί που είμαι Ιφιμέδειαhttp://www.blogger.com/profile/13809492653896145396noreply@blogger.com19tag:blogger.com,1999:blog-25481201.post-86388432819460081622012-06-26T02:12:00.000+03:002012-06-26T02:12:09.083+03:00The Great Divide
[πάτα το play και πάμε παρακάτω]
There's a monster growing in our heads
raised up on the wicked things we've said
a great divide between us now
something we should know
The Great Divide, The Cardigans, από το First Band on the Moon του 1996
Αυτό θα είναι μάλλον το μοναδικό μου σχόλιο για την τωρινή πολιτική κατάσταση. Αυτό νιώθω διαρκώς: είναι πολλά Ιφιμέδειαhttp://www.blogger.com/profile/13809492653896145396noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-25481201.post-260310048430658672012-04-07T15:28:00.002+03:002012-04-07T15:28:37.576+03:0010 αγαπημένες ταινίες
Ο φίλτατός μου Πάνος Μιχαήλ μου έκανε την τιμή να με καλέσει στο lifo.gr να διαλέξω τις 10 πιό αγαπημένες μου ταινίες για τη στήλη του NoMIRACLEShere
Αναμενόμενες οι επιλογές μου όπως θα δείτε όσοι με διαβάζετε - κάποιες όχι και τόσο ;
Τέλος πάντων. Αν έχετε κέφι, κάντε μιά βόλτα από την ανάρτηση του Πάνου να τις δείτε :)
Πάνο σ'ευχαριστώ θερμά για την πρόσκληση!
Τα Ιφιμέδειαhttp://www.blogger.com/profile/13809492653896145396noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-25481201.post-73705221650198399622012-03-21T05:09:00.001+02:002012-03-21T11:48:39.652+02:00Ο ρυθμός του κόσμου
Αυτός ο μικρός θεός που μιλά
Ο ποιητής
Αυτός ο αθώος
Αυτός ο μάγος
Ο θαυματοποιός
Ο μυστηριώδης δαμαστής των λέξεων
Που λατρεύει την ομορφιά
Αυτός ο μικρός θεός που μιλά
Και με το λόγο του γίνεται φως
Τάκης Βαρβιτσιώτης
Το πρώτο βιβλίο ποίησης που αγόρασα ήταν το Πούσι του Νίκου Καββαδία. Το αγόρασα σε μιά έκθεση βιβλίου, νομίζω την πρώτη έκθεση που οργανώθηκε στην Αθήνα. Για Ιφιμέδειαhttp://www.blogger.com/profile/13809492653896145396noreply@blogger.com27tag:blogger.com,1999:blog-25481201.post-59318713839182532542012-03-19T02:07:00.001+02:002012-03-19T02:09:57.475+02:00Κάνε ό,τι μπορείς
Στην καλύτερη σκηνή του Greenberg, ο 40χρονος ήρωας, που πρόσφατα έχει νοσηλευτεί σε κλινική για ψυχική διαταραχή, βρίσκεται σχεδόν αιφνιδιαστικά στο κέντρο ενός πάρτυ που οργανώνουν νεαρά παιδιά, γύρω στα 18-20. Κάποια στιγμή του προτείνουν και παίρνει κοκαΐνη γεγονός που του προκαλεί υπερδιέγερση αλλά και ένα αίσθημα απελευθέρωσης και τότε, μεταξύ άλλων, απευθυνόμενος σε αυτά τα παιδιά Ιφιμέδειαhttp://www.blogger.com/profile/13809492653896145396noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-25481201.post-76384626578378957162012-03-07T16:43:00.002+02:002012-03-07T16:43:58.020+02:00Bésame Mucho
[για αυτή την ανάρτηση πατάτε απαραιτήτως το play, δεν με νοιάζει κι αν είσαστε σε συμβούλιο, στους Χαιρετισμούς, σε νοσοκομείο δύο η ώρα τη νύχτα]
Ανακαλύπτω ότι το αγόρι μου χαλαρώνει όταν το κρατάω σε στάση ταγκό, μάγουλο-με-μάγουλο, και τραγουδάω το Besame mucho. Εκείνος κοιτάει το υπερπέραν με ανοικτό το στόμα και πότε-πότε χαμογελάει. Εγώ τραγουδάω και χορεύω. Γυρνάμε και βίντεο. Ιφιμέδειαhttp://www.blogger.com/profile/13809492653896145396noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-25481201.post-69666121302372916762012-03-02T03:30:00.003+02:002012-03-02T03:30:29.244+02:00Officially Forty-fied
Μια εφηβεία επιεικής που γίνεται σαράντα
Σαράντα καράτια, σαράντα κύματα, σαράντα παλικάρια από τη Λιβαδειά, σαράντα γιδοπρόβατα κι εξηνταδυό μοσχάρια, όπως και να το πάρεις το 40 είναι πολύ σημαδιακός αριθμός.
Αισίως λοιπόν σαράντα. Και μη μου πείτε "καλά σαράντα".
Να μου πείτε οι σαραντάρες ίσον με δύο εικοσάρες, γι'αυτό οι σαραντάρες έχουν διπλές τις χάρες. Ναι, αυτό Ιφιμέδειαhttp://www.blogger.com/profile/13809492653896145396noreply@blogger.com44tag:blogger.com,1999:blog-25481201.post-15510691895488213542012-02-20T12:34:00.001+02:002012-02-20T12:34:18.658+02:00Μπάτμαν
Nobody calls me Lebowski. You got the wrong guy.
I'm the Dude, man.
[The Big Lebowski, 1998]
Πιστεύω ότι η ζωή είναι γεμάτη σουρεαλιστικές αναφορές (το έχω πει, το έχω γράψει ξανά και ξανά) κι αυτό είναι για μένα ένα στοιχείο παρηγοριάς, ένα δεδομένο που κάνει τη ζωή μου ανεκτή. Το μήνυμα είναι κατά βάσιν ότι κάτι τόσο γελοίο δεν πρέπει να το παίρνεις πολύ στα σοβαρά. Ιφιμέδειαhttp://www.blogger.com/profile/13809492653896145396noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-25481201.post-12030726049154934082012-02-14T14:53:00.001+02:002012-02-14T16:22:27.523+02:00και με κλάματα και γέλια
Στο μεγάλο
κι ας μην του αρέσει ο τραχανάς
Κάτι τύποι σαν εμάς φυλάνε τη νύχτα την πόλη. Απλώνουμε ρούχα μέσα στο άγριο σκοτάδι και σιγουρευόμαστε ότι οι γάτες ερωτοτροπούν ανενόχλητες. Αφουγκραζόμαστε τα μηχανάκια που τρέχουν και προσευχόμαστε για εκείνους που δεν προσεύχεται κανείς.
Πλυντήριο-άπλωμα-σίδερο, πλυντήριο-άπλωμα-σίδερο, είναι ο ρυθμός των ημερών μας. Ένας Ιφιμέδειαhttp://www.blogger.com/profile/13809492653896145396noreply@blogger.com29tag:blogger.com,1999:blog-25481201.post-18810787230191565372012-02-03T14:59:00.003+02:002012-02-03T14:59:48.820+02:00Naming the stars
Ονομάζοντας τα αστέρια
Αυτή η τωρινή τραγωδία θα μετατραπεί
τελικά σε μύθο, και στην ομίχλη εκείνης
της μεταγενέστερης αφήγησης ο χτύπος της καμπάνας
τώρα θα γίνει σύμβολο, ή, τουλάχιστον,
σημάδι για κάτι από καιρό χαμένο
Αυτή θα είναι άλλη μιά από εκείνες
τις χαλαρές αλλαγές, η αναδιευθέτηση
καρδιών, κομμάτια απλώς από παλιές ζωές
μαζί ραμμένα, συγκεντρωμένα σε
Ιφιμέδειαhttp://www.blogger.com/profile/13809492653896145396noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-25481201.post-46531011328543378442012-01-28T20:51:00.001+02:002012-01-28T20:51:21.226+02:00Like a dog without a bone
Riders on the storm
into this house we're born
into this world we're thrown
like a dog without a bone
Ένα από τα κατάλοιπα της εγκυμοσύνης είναι η υπεραυξημένη αίσθηση της όσφρησής μου. Είχα ήδη πολύ καλή όσφρηση, αλλά με την εγκυμοσύνη η ικανότητά μου έφτασε πλέον σε επίπεδο σκύλου που εντοπίζει ναρκωτικά σε αεροδρόμιο. Καλό είναι αυτό, σκέφτομαι, αν μείνω από δουλειά Ιφιμέδειαhttp://www.blogger.com/profile/13809492653896145396noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-25481201.post-15363331108419145802012-01-18T16:09:00.004+02:002012-01-18T16:09:52.769+02:00The rug really tied the room together
Imperfection is beauty, madness is genius
and it's better to be absolutely ridiculous
than absolutely boring
Marilyn Monroe, Marilyn: Her Life in Her Own Words
Την περίοδο της εγκυμοσύνης μου βρέθηκα πολλές φορές στον προθάλαμο ιδιωτικών και δημόσιων εξεταστηρίων και νοσοκομείων. Σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις ήθελα να αρχίσω στα χαστούκια τις άλλες έγκυες γυναίκες εκεί Ιφιμέδειαhttp://www.blogger.com/profile/13809492653896145396noreply@blogger.com26tag:blogger.com,1999:blog-25481201.post-42459578513771236782012-01-04T13:57:00.000+02:002012-01-04T13:57:16.081+02:00Βλέφαρό μου
Έλα ύπνε, πάρ'το
σε μετάξι επάνω βάλ'το
σιγά
Κι από μέλι γάλα
να'ν' του ονείρου του η σκάλα
πλατιά
Βλέφαρό μου σκαλιστό
αχ τυχερό μου
μή χαράζεις άστρο της αυγής
μή μου τρομάζεις
Δεν έχει νόημα να εξιστορήσω όλη την περιπέτεια. Μιά περιπέτεια είναι έτσι κι αλλιώς όλων μας η ζωή, τί νόημα έχει να κάτσω να γράψω όλα όσα έζησα εγώ ειδικά σε αυτή τη διαδρομή και την κορύφωση του δράματος;
Ιφιμέδειαhttp://www.blogger.com/profile/13809492653896145396noreply@blogger.com40tag:blogger.com,1999:blog-25481201.post-85766320560041380282011-10-28T02:57:00.000+03:002011-10-28T02:57:36.180+03:00A good approximation
Προσπαθώ να καταγράψω ένα μέρος από αυτά που σκέφτομαι αυτό τον καιρό, αλλά περιέργως δεν μπορώ. Νιώθω όπως στα όνειρα που θέλεις να ουρλιάξεις μα δεν βγαίνει φωνή. Κι επιπλέον αισθάνομαι ότι ακούω γύρω μου τόσους άλλους να ουρλιάζουν, τόσες άλλες φωνές που καταφέρνουν εκείνες να βρουν το δρόμο τους στις λέξεις, που αναρωτιέμαι τί νόημα έχει να προσθέσω τις κοινοτοπίες μου Ιφιμέδειαhttp://www.blogger.com/profile/13809492653896145396noreply@blogger.com15