Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008

Χαλάλι

Χαλάλι τα 25 ευρώ που πλήρωσα για την ΕΡΤ στον τελευταίο λογαριασμό της ΔΕΗ.




8 μέρες μετά το προηγούμενο ποστ, ακόμη η ζωή δεν συνεχίζεται. Ναι, ευτυχώς.

Η σπουδαιότερη στιγμή της ημέρας μου.
Το πρωί στην πλατεία Κολωνακίου, μέσα στη μέση της πλατείας ακριβώς, μιά ηλικιωμένη γυναίκα καθισμένη σε αναπηρικό καροτσάκι. Ένας ηλικιωμένος άντρας καθισμένος σε ένα τσιμεντένιο παγκάκι, ακουμπάει τα χέρια του στο μπαστούνι του. Σκύβει το σώμα του μπροστά, κοιτάζει τη γυναίκα βαθιά μέσα στα μάτια καθώς εκείνη του μιλάει.


Το ανθρωπόμορφο τέρας στη δουλειά υπολογίζει το εφάπαξ και τη σύνταξη.
Δεν του φτάνουν.
Δεν του φτάνουν να αγοράσει αγάπη, φιλία. Μόλις και μετά βίας φτάνουν για ανοχή.

Φτάνουν και περισσεύουν για ψυχοφάρμακα.

Ανακάλυψα τη Μαριάνθη Κεφάλα. Φταίει που δεν είμαι από τη Θεσσαλονίκη μάλλον. Πρωτοάκουσα το όνομά της το Σάββατο το βράδυ από την κυρία Κρανιδέλλη στο Ταλέντα made in Greece και ψάχνοντας χτες στο Google περισσότερα, έπεσα (μα είναι δυνατόν; είναι κισμέτ; τι είναι;) πάνω σε πολύ πρόσφατη συνέντευξή της of all people στον Άρη Δημοκίδη.

Η κυρία Κεφάλα έχει μιά θαυμάσια λαϊκή φωνή όπως μπορεί κανείς να διαπιστώσει ακούγοντας για παράδειγμα αυτό -και όχι δεν αστειεύομαι.


Η ιστορία των Mary's flower Superhead στο τέλος της συνέντευξης της κυρίας Κεφάλα τριγυρίζει από χτες στο μυαλό μου.
Πριν βγω από το τραίνο το πρωί παρατηρώ στο τζάμι της πόρτας πόσο μεγάλο είναι το κεφάλι μου.
Θα μπορούσα να λέγομαι Royal Superhead και αυτό θα ήταν νομίζω ένα πάρα πολύ ωραίο καλλιτεχνικό ψευδώνυμο.

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

Η ζωή δεν συνεχίζεται

Πολλά τα στραβά αλλά τι να γίνει; Η ζωή συνεχίζεται.
Θα αλλάξουμε πρωτοσέλιδα και πρώτα θέματα, πυρκαγιές, Ζαχόπουλος, Εφραίμ, πάμε παρακάτω. Η ζωή συνεχίζεται. Κάτι άλλο πιό επίκαιρο θα προκύψει. Η ζωή συνεχίζεται.

Και τώρα κυρίες και κύριοι η αθλητική σας ενημέρωση. Η ζωή συνεχίζεται.

Ένα παιδάκι. Ποιός θυμάται τον εαυτό του στα 15; Πόσο παιδάκι.
Θυμώναμε με όλα, μας έφταιγαν όλα, μας πέρναγε εύκολα ή δεν μας πέρασε ποτέ.
Τα παιδάκια τροφή των ενηλίκων στη ζούγκλα μας.

Ένα παιδάκι παίζει με έναν ειδικό αστυνομικό σκύλο. Τον τσιγκλάει μια, δυό, κι ο σκύλος δαγκώνει. Προσοχή ο σκύλος δαγκώνει. Είναι άλογο ον και δαγκώνει.

Ένας "ειδικός φρουρός" ειδικός στο να σκοτώνει ανηλίκους που τον εκνευρίζουν. Α, μα δα.

Ένας ακόμη άνθρωπος με ψυχολογικά προβλήματα που δεν έπρεπε να οπλοφορεί, βεβαίως οπλοφορεί και βεβαίως χρησιμοποιεί το όπλο του. Δεν είναι και τόσο έκπληξη έτσι δεν είναι;

Ακούω τον Καραμανλή πριν λίγο να με διαβεβαιώνει ότι θα πληρώσουν οι υπαίτιοι.
Πόσο κάνει να πληρώσουν βρε αδελφέ.

Πόσο κάνει αλήθεια; Πόσο κάνει στην Ελλάδα η ζωή ενός παιδιού;

Εγώ ξέρω να σας πω πόσο ακριβώς κάνει.
Η ζωή ενός παιδιού στην Ελλάδα κοστίζει λίγα χρόνια φυλακή. Αυτό.
Κι έπειτα ο δολοφόνος συνεχίζει τη ζωή του.

Το κράτος μας αγαπά, δεν θέλει κανέναν μας να εξοντώσει. Προπαντός όχι τους εγκληματίες, στους οποίους για κάποιο λόγο εξαντλεί συστηματικά την φιλάνθρωπη διάθεσή του.

Έξω όμως τώρα δα, η ζωή δεν συνεχίζεται, έτσι δεν είναι;

Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2008

Εσωτερικώς γελώ και αστειεύομαι πολύ

Το ξέρω που για να επιτύχει κανείς στην ζωή, και για να εμπνέει σεβασμό χρειάζεται σοβαρότης. Και όμως με είναι δύσκολο να είμαι σοβαρός, και δεν εκτιμώ την σοβαρότητα.

Ας εξηγηθώ καλύτερα. Με αρέσει στα σοβαρά μόνον η σοβαρότης. Δηλ. 1/2 ώρα, ή μια ώρα, ή δυο ή 3 ώρες σοβαρότητα την ημέρα. Συχνά βέβαια και σχεδόν ολόκληρη μέρα σοβαρότητα.

Άλλως με αρέσουν τα χωρατά, η αστειότης, η ειρωνεία ή με ευφυή λόγια, το χαμπαγκάρισμα. (1)

Αλλά δεν κάνει.

Δυσκολεύει τες δουλειές.

Διότι ως επί το πλείστον έχεις να κάμνεις με ζευζέκηδες και αμαθείς. Αυτοί δεν είναι πάντοτε σοβαροί. Μούτρα, σέρια (2) ζωωδώς. Που να αστειευθούν. Αφού δεν καταλαμβάνουν. Τα σέρια τους μούτρα είναι αντικατοπτρισμός. 'Ολα τα πράγματα είναι προβλήματα και δυσκολίες για την αγραμματοσύνη τους και για την κουταμάρα τους, γι'αυτό σαν βώδια και σαν πρόβατα (τα ζώα έχουν σοβαρότατες φυσιογνωμίες) είναι περιχεμένη επάνω στα χαρακτηριστικά τους η σοβαρότης.

Ο αστείος άνθρωπος γενικώς περιφρονείται, τουλάχιστον δεν λαμβάνεται υπ'όψιν σημαντικά, δεν εμπνέει πολλήν πεποίθησιν.

Γι'αυτό κι εγώ καταγίνομαι στους πολλούς να παρουσιάζω σοβαρήν όψι. Ηύρα πως μεγάλως με διευκολύνει τες υποθέσεις μου. Εσωτερικώς γελώ και αστειεύομαι πολύ.


(1) από το αγγλικό humbugging, αστειότητα, ανοησία
(2) από το αγγλικό serious

Κ. Π. Καβάφης, "Σημειώματα", καταγραφή την 26η Οκτωβρίου 1908

στο Δ. Δασκαλόπουλος, Μ. Στασινοπούλου, Ο Βίος και το Έργο του Κ.Π. Καβάφη, Μεταίχμιο 2001, 71