Πέμπτη 31 Αυγούστου 2006

Για σένα.





Unending Love

I seem to have loved you in numberless forms, numberless times,
In life after life, in age after age forever.
My spell-bound heart has made and remade the necklace of songs
That you take as a gift, wear round your neck in your many forms
In life after life, in age after age forever.


Whenever I hear old chronicles of love, its age-old pain,
Its ancient tale of being apart or together,
As I stare on and on into the past, in the end you emerge
Clad in the light of a pole-star piercing the darkness of time:
You become an image of what is remembered forever.


You and I have floated here on the stream that brings from the fount
At the heart of time love of one for another.
We have played alongside millions of lovers, shared in the same
Shy sweetness of meeting, the same distressful tears of farewell -
Old love, but in shapes that renew and renew forever.

Today it is heaped at your feet, it has found its end in you,
The love of all man's days both past and forever:
Universal joy, universal sorrow, universal life,
The memories of all loves merging with this one love of ours -
And the songs of everypoet both past and forever.

Rabindranath Tagore (1861-1941)

Πέρασαν 9 χρόνια από εκείνη την Κυριακή. Το πιστεύεις;
Κι έχω πάντα τον ενθουσιασμό της πρώτης εκείνης στιγμής κάθε φορά που σε συναντώ.
Και μια αγωνία.
Μου φαίνεται ότι δεν θα μου φτάσει μια ζωή να σε χορτάσω.

Δευτέρα 28 Αυγούστου 2006

Being nobody

Example

Example




I'm nobody! Who are you?
Are you nobody, too?
Then there ’s a pair of us—don’t tell!
They ’d banish us, you know.

How dreary to be somebody!
How public, like a frog
To tell your name the livelong day
To an admiring bog!


(E. Dickinson, 1830-1886)

Τετάρτη 23 Αυγούστου 2006

Χωρίς πολλά λόγια

με αφορμή αυτό

είπα να γεμίσω το μπλογκ με την ομορφιά αυτού του απόλυτου αρσενικού

Example

Example

Example

Example

Example

Example

Αμέρικα Αμέρικα

Example



Θέλω πολύ να ταξιδέψω κάποια στιγμή στην Αμερική.

Στο μεταξύ με "ταξίδεψαν" ωραία η Μιραντολίνακαι ο BigFatOpinion.

Όχι, όχι εκεί που γράφουν συνήθως. Το οδοιπορικό τους είναι εδώ: Deep Blues Travelogue.

Φίλοι, ακούω τη φωνή σας

Ανάμεσα σε όσα όμορφα γράφονται βουτώντας την πένα στη μνήμη...

απόψε σε ακούω που βουτάς την πένα στην απελπισία.

Δευτέρα 21 Αυγούστου 2006

Υδρώτας

Σκόρπιες σκέψεις και εντυπώσεις από τις μέρες και τις νύχτες της Ύδρας.

Λάτρεψες τη θέα από τον Άγιο Κωνσταντίνο. Αν μπορούσα θα σου αγόραζα το σπίτι που σου άρεσε.

Πότε θα σε ξαναδώ έτσι χαρούμενο;

Πόση αυτοσυγκράτηση έχω! Μετά από δύο ποτά, ναι- δεν έκανα σκηνή με την "ωραιότατη κοπέλα" για πάρτη σου. (Αλλά σου άξιζε η ποινή που σου επέβαλε ο npl)

Πόση βαθιά απύθμενη αηδία να βλέπει κανείς τον εβδομηντάχρονο εφοπλιστή με φάτσα καραμπινάτου κύναιδου να "συνοδεύεται" από ένα σχεδόν ανήλικο κορίτσι. Απροκάλυπτη πορνεία.
Κι εσύ χοντρέ με το καταπληκτικό τατού (κεφαλή της Αφροδίτης του Μποτιτσέλλι) μην την κοιτάς. Αν είχε μυαλό ή αν είχες λεφτά θα ήταν μαζί σου. Πιές το ποτάκι σου κι άκου την τέλεια μουσική του "Πειρατή".

Μ'αρέσει που μου κάνεις όλα τα χατήρια.

Εντάξει: δεν μου κάνει πιά το άσπρο φόρεμα. Να: το γράφω και στο blog! Όμως έχω το πιό ωραίο καφτάνι της Ύδρας κατά γενική ομολογία. Χιχι.

Στη Βεράντα, στην Υδρονέττα, στην Κοντυλένια.

Στο μπαλκόνι μας, τα αστέρια στα μάτια σου.

Ήπιες το σιρόπι για το λαιμό σου;

Έχει. κι άλλο magnum!

Γευστικότερη λιχουδιά της Ύδρας. Το αλάτι στο δέρμα σου.

Μαραθώνιος Μπομπ Σφουγγαράκη!

Ποιός ζει στη θάλασσα σε ανανά;
ο Μπομπ Σφουγγαράκης!
Κίτρινος είναι και είναι μπελάς!
ο Μπομπ Σφουγαράκης!
Πάρε ένα ψάρι και πάμε κοντά!
ο Μπομπ Σφουγγαράκης!
Να δεις ένα σπόγγο μες στα νερά!
Μπομπ Σφουγγαράκης Τετραγωνοπαντελωνήήής!

Τι ευγενικός ο κύριος που μας έδειξε πώς να βγαίνουμε από τη θάλασσα στο Καμίνι!

Γέλια στο θαλάσσιο ταξίίίίίίί......

Αμύγδαλα! Σίγουρα θα κέρδιζα στο Survivor!

Ρετιρέ!

Μαύρισα καθόλου;

Επιτέλους δεν μπορεί κανείς να παίξει το κλαρίνο του με την ησυχία του σε αυτό το νησί!

Σταθερή αξία: ο χοντρός με το καμπάρι και το περιοδικό στην ταράτσα του.

Οι Γαμπροί της Ευτυχίας. Τα.τατατατατατα.τατα. Oh que belle poisson!

Δυό γυναίκες-φαντάσματα αναμετριούνται με το βλέμμα μέσα στο Αρχείο. Πλάκα έχουν.

Το κατάλαβα ότι έχεις ξανάρθει. Μόνος. Χωρίς εμένα. Ζήλεψα. Κι ας ήταν μια άλλη ζωή.


*`*`*`*`*`*`*`*`*`*`*`*`*`*
Γκρίνιες

Αγαπητοί Υδραίοι:

1. φτιάξτε ένα μονοπάτι ανάβασης προς τον Άγιο Αθανάσιο και τους ανεμόμυλους. Δεν λέω άξιζε το ξεποδάριασμα μέχρι το μεξικάνικο καμπαναριό, αλλά θα ήταν κρίμα να σπάγαμε και κανένα πόδι!

2. το άγαλμα του Μιαούλη στο λιμάνι δεν είναι ντισκομπάλα. Αισχρός ο φωτισμός του. Έχει θυμώσει και ντρέπεται.

3. Οι κάδοι σκουπιδιών δεν θα έπρεπε να είναι τόσο ακριβοθώρητοι.

Κυριακή 13 Αυγούστου 2006

Ύδρα σου'ρχομαι -15 χρόνια μετά

Αγαπητοί μου φίλοι,

για λίγες μόνον ώρες εντός των τειχών.

Έπέζησα της εθνικής οδού και -ω Θέε μου γκαντεμιά!- νομίζω τσίμπησα κλήση για ταχύτητα εντός Αθηνών! Όταν είδα τους λεβέντες με τα γαλάζα να με φωτογραφίζουν ήταν αργά. Άρα έχω λαμβάνειν.
Σημείωση προς υπευθύνους: ή πάρτε το δίπλωμα από τους γέρους ή υποχρεώστε τους να βάλουν ένα τεράστιο Γ (Γέροοοος) στο πίσω παρμπρίζ (κατά το Νέος)

Κατά τα λοιπά, όπως σας ενημέρωσε στα σχόλια του προηγούμενου ποστ ο "καλός" φίλος Non Private Life είμαι ήδη σε επαφή με τον Φίλιππο Καμπούρη. Από Σεπτέμβρη θα κάνω αποκαλύψεις στην εκπομπή του "Δεν ήξερες, δεν ρώταγες" -την μόνη original trash ανάσα στην τηλεοπτική χωματερή.

Ορισμένοι αισθάνονται τις καρέκλες τους να τρίζουν, τα πληκτρολόγια να αναστενάζουν, κλπ. Οι προσβολές που δέχομαι στην υπερτριακονταετή μου καλλιτεχνική πορεία πρέπει να λάβουν τέλος!

Τέλος πάντων, έχουμε χρόνο γι'αυτά...


Example



Στο μεταξύ ετοιμάζομαι για Ύδρα. Δεν θα δοκιμάσω να ανέβω σε γαϊδουράκι -κρίμα να εγκαινιάσω την επίσκεψή μου εκεί με θλιβερά γεγονότα.

Τώρα μόλις συνειδητοποιώ ότι στο νησί είχα πάει με φίλες-συμφοιτήτριες δεκαπέντε χρόνια πριν. Ήμουν κρυφά ερωτευμένη με τον άντρα θα με περιμένει σήμερα το απόγευμα στην αποβάθρα.

Αυτά τα λίγα. Πάω να παρφουμαριστώ, να ντυθώ, να σενιαριστώ (που λέει και η θεία μου η Χρυσούλα).

Ελπίζω να μην είστε καλά παιδιά μέχρι να γυρίσω!

xxx

Παρασκευή 11 Αυγούστου 2006

Έκτακτο ανακοινωθέν

Αγαπητοί μου φίλοι,

με βαριά καρδιά σας ανακοινώνω ότι η κάτωθι υπογεγραμμένη, συγγραφέας του παρόντος ιστολογίου, αναγκάζομαι να σας αποχωριστώ δι'ολίγας ημέρας.

Αναχωρώ εντός ολίγων ωρών με κατεύθυνση Βόρεια, ενώ την Κυριακή, Θεού θέλοντος, θα καταβώ Νότια εις την νήσον Ύδραν, όπου σκοπεύω να παραμείνω μετά του καλού μου δια μίαν εβδομάδαν.
(Αν ακούσετε στις ειδήσεις για εμφάνιση Όρκας στο Σαρωνικό μη θορυβηθείτε)

Έτσι συνδυάζω Βόρεια και Νότια και σας απαλάσσω και από τα ψευδοδιλήμματά μου.

Την μόνη ευχή σας που επιθυμώ είναι να πάω και να γυρίσω σώα από την περίφημον Εθνική μας οδό.

Θα μου λείψετε. Να το ξέρετε.

Υ.Γ. Εύχομαι όταν γυρίσω να έχει τελειώσει το μαρτύριο των κατοίκων και επισκεπτών του Λιβάνου. Μαθαίνω από φίλη ότι στις Βρυξέλλες υπάρχει έκτακτη κινητοποίηση. Αν υπάρχει Θεός και ακούει, ας βάλει το χέρι του.

Θα προσέχετε κι εσείς, ναι;

Δευτέρα 7 Αυγούστου 2006

Καλημέρα

Example

Moritz von Scwind, Early Morning, 1858


Αν θέλετε να αρχίσετε καλύτερα την ημέρα σας και την εβδομάδα κάνοντας κάτι ουσιαστικό,
υπογράψτε την αίτηση σωτηρίας των Λιβανέζων πολιτών.

πατώντας ΕΔΩ

ή πληκτρολογώντας την ακόλουθη διεύθυνση:

http://julywar.epetitions.net

Καλημέρα.

Παρασκευή 4 Αυγούστου 2006

Μπέσυ Μπίφας

Example



Η Μπέσυ Μπίφας είναι τραγουδίστρια. Του λαϊκού ρεπερτορίου. Όχι από τις γνωστές βέβαια, αν και στην εποχή της έκανε στράκες όπου εμφανιζόταν και όσο να πεις τον κόσμο της τον είχε.

Χυμώδης, με μακριά ξανθοκόκκινα μαλλιά, γυναικάρα που λέμε. Είχε σουξέ στους άνδρες, αλλά το μυαλό της δεν ήταν εκεί. Αυτή ζούσε για να τραγουδάει, να ντύνεται τα λουσάτα της φορέματα και να ανεβαίνει στην πίστα. Καμιά φορά μου λέει: Αν ήθελα αγάπη μου γάμους και παιδιά, τώρα θα ήμανε η βασίλισσα της Πιερίας. -Ωραίο ακούγεται ρε Μπέσυ: η Βασίλισσα της Πιερίας...

Δούλεψε μερικά χρόνια στην επαρχία, κανά δυό στην Αθήνα, αλλά τη "μεγάλη καριέρα", ας την πούμε έτσι -δεν παρεξηγείς Μπέσυ ε;-, την έκανε στη δεκαετία του '60 σε ελληνικά μαγαζιά της Αμερικής. Ακολούθησε ένα αμόρε και μετά που αυτός την κοπάνησε για την ημεδαπή, αυτή ξέμεινε.

Με δίσκους και τέτοια δεν ανακατεύτηκε ποτέ. Εκεί στην Αμερική δοκίμασε να ηχογραφήσει σε στούντιο, αλλά τζίφος. Η Μπέσυ ήθελε ζωντανό κοινό, λουλούδι, πιάτο και ψηλοτάκουνο. Στο στούντιο δενόταν η γλώσσα της κόμπος. Ίδρωνε, ξεφύσαγε, δεν γούσταρε ρε παιδί μου πώς το λένε; Ε, κι έτσι δεν το'ψαξε περισσότερο.

Η Μπέσυ είναι αυτό που λέμε straight άτομο. Ό,τι έχει να πει στο λέει και γαία πυρί μειχθήτω. Εγώ δυστυχώς δεν είμαι έτσι. Η Μπέσυ λέει ότι είμαι όλο τζιριτζάντζουλες και διπλωματία και αποτέλεσμα μηδέν. Και δεν έχει κι άδικο. Τέλος πάντων μεταξύ μας κάπως τα βρίσκουμε.

Πέθανε από καρκίνο, ευτυχώς σχετικά γρήγορα κι ανώδυνα, κι έκτοτε μένει μέσα μου. Πολύ κυρία, μιλάει όταν έχει κάτι να πει και δεν ζορίζει κανέναν. Μόνο που θα ήθελα να είχε κάτι ηχογραφήσει -ναι ρε συ Μπέσυ- να το βάζω να παίζει και να θυμόμαστε -ό,τι θυμόμαστε- παρέα.

Καλορίζικο!

Η Λίλη γέννησε:

νά το μωρό!

Τετάρτη 2 Αυγούστου 2006

Στη Ραμά

Example

Guido Reni, Massacre of the Innocents, 1611.

Όταν κατάλαβε ο Ηρώδης πως οι μάγοι τον εξαπάτησαν, οργίστηκε πάρα πολύ. Έστειλε τότε στρατιώτες και σκότωσαν στη Βηθλεέμ και στην περιοχή της όλα τα παιδιά από δύο χρονών και κάτω, σύμφωνα με το χρόνο που εξακρίβωσε από τους μάγους.

Έτσι εκπληρώθηκε ο λόγος του Κυρίου που είχε πει ο προφήτης Ιερεμίας:

Ακούστηκε στη Ραμά κραυγή,
θρήνος, κλάματα και
στεναγμός βαρύς.
Για τα παιδιά της κλαίει η Ραχήλ
και πουθενά δε βρίσκει παρηγοριά,
γιατί δεν υπάρχουν πιά στη ζωή.

Κατά Ματθαίον 2, 17-18.

Τρίτη 1 Αυγούστου 2006

Όταν καταπίνει

Όλη μέρα σήμερα επανέρχεται στο μυαλό μου η ίδια σκέψη. Η ίδια εικόνα. Αναρωτιέμαι.

Αυτός που έδωσε την εντολή για την Σφαγή των Νηπίων στην Πόλη του Γάμου και το ίδιο βράδυ ξάπλωσε στο κρεβάτι του, έκλεισε τα μάτια και προσπάθησε να κοιμηθεί.

Ένιωσε τη γεύση του αίματος στο στόμα; Την ξυνή μυρωδιά του;
Ένιωσε το αίμα να κυλάει στο πίσω μέρος του λαιμού του; Να το καταπίνει με δυσκολία; Να του πνίγει την ανάσα; Τρόμαξε μήπως πνιγεί;

Θα ήθελα αλήθεια να μάθω την απάντηση.