When in Rome

Πράξις πρώτη.

Η προετοιμασία

Κι έφτασε η τελευταία εβδομάδα. Και τρέχαμε. Πήραμε άδεια από τη δουλειά και τρέχαμε περισσότερο. Και αγχωθήκαμε. Αλλά όταν αγχωνόμαστε, το ρίχνουμε στην τρελή και λέω όλα τα τρελά που μπορείς να φανταστείς και κάνω πολλά κόλπα και ματάκια και όλα και κάπως ξεαγχωνόμαστε και γελάμε λίγο.

Καλά πότε θα φτιάξουμε βαλίτσες για τη Ρώμη;

Πήρα το νυφικό -αμάν με σφίγγει λίγο, αλλά είναι τόσο όμορφο!

Ήρθαν οι μπομπονιέρες! Που θα μπούνε όλες αυτές οι μπομπονιέρες;

Το πουκάμισο του αδελφού μου είναι πολύ μεγάλο! Ωχ, αλλαγή γρήγορα!

Έχω αγωνία.

Καλά, σοβαρά τώρα εγώ θα παντρευτώ; Εγώ η Πρέσβειρα της Ελευθερίας ετοιμάζομαι ολοταχώς για το απονενοημένο διάβημα; Ρένα, που πήγαν όλα αυτά που λέγαμε; Έτσι νιώθει αυτός που προδίδει τα πιστεύω του ε; Οκ, το μάθαμε κι αυτό...

Εννοείται ότι δεν στρώνουμε κρεββάτι! Έλεος! Σιγά μην κάνουμε (όλα) αυτά που κοροϊδεύουμε!

O Νonprivatelife με ρωτάει (ξανά) πότε θα πάμε να μείνουμε στο σπίτι.

Τον Ν.Β. να τον καλέσω; Πώς θα το πάρει; (Το πήρε καλά!).

Πάλι το διαιτητή θα σας κάνω ρε γαμώτο; Άντε να βρούμε τη μέση λύση. Εντάξει κι αυτό.

Κλεφτή ματιά στο blog. Πώπω ευχές!! Με συγκινήσατε! Ακόμη και άνθρωποι που νόμιζα ότι δεν γνώριζαν την ύπαρξή μου! Για φαντάσου!

Ποιός θα φροντίσει για την προετοιμασία της εκκλησίας; Το ποτήρι; Εντάξει κι αυτό.

Όλοι έρχονται να πάρουν οδηγίες.

Ο αδελφός μου ζητά Όσκαρ Δεύτερου Ανδρικού ρόλου. Αγάπη μου εσύ έχεις κερδίσει από τώρα Όσκαρ Συνολικής Προσφοράς...

"Πρώτη φορά βλέπω τόσο ήρεμη νύφη"

Αυτή ή με δουλεύει ή δεν φαίνομαι.

Κάνει ψύχρα το Σάββατο. Θα κρυώνω; Μπα, φούντωσα και δεν με νοιάζει τίποτα.

4:30 μμ. Τηλεφωνώ στον γαμπρό. Δεν το σηκώνει. Τηλεφωνώ στην κουμπάρα. Δεν το σηκώνει. Ή κλέφτηκαν μαζί ή λιποθύμισαν από το άγχος. Ο γαμπρός το σηκώνει: "Σε προλαβαίνω ή πέρασες τα σύνορα;" Τίποτα από τα δύο τελικά. Το τσούξανε και οι δύο και είναι μιά χαρά!

Ετοιμάζομαι.

Πράξις δεύτερη

Η τελετή

Όλοι έτοιμοι; Φύγαμε! Πλάκα έχει και μου φαίνεται πολύ αστείο τελικά. Εγώ μεταμφιεσμένη σε γιγαντιαία μπομπονιέρα που θα φάει τους καλεσμένους, η κουμπάρα μου μιά κούκλα, ο γαμπρός σούπερ-υπέρ-πάρα πολύ-αγχωμένος.

Και μου δίνει την ανθοδέσμη και προχωράμε και μου ψυθιρίζει το αμίμητο: "Έχω ξεχάσει το κινητό μου στην τσέπη μου ανοικτό" Τι τρυφερή στιγμή! "Κι εγώ τι θες να κάνω να σου το κλείσω; Δώστο στον αδελφό μου κάποια στιγμή να στο κλείσει." Τελικά το κλείνει μόνος του στην αναμπουμπούλα του στησίματος.

Διάλειμμα για καταγγελία: ΓΑΜΠΡΟΣ, ΓΟΝΕΙΣ, ΚΟΥΜΠΑΡΑ ΗΤΑΝ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟΙ ΚΙ ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΕΠΙΑΣΕ ΝΕΥΡΙΚΟ ΓΕΛΙΟ.

Και να κοιτάω η κακομοίρα γύρω-γύρω για συμπαράσταση, αλλά που; Όλοι με τη μούρη προς τα κάτω! Κηδεία έχουμε ρε παιδιά; Εγώ πάλι δώστου να δαγκώνω τα μάγουλα. Ο γαμπρός μου σφίγγει το χέρι. Καλά θα σκεφτώ δυσάρεστα. Μα δυσάρεστα στο γάμο πάει; Τι να κάνω; Ό,τι πιό γελοίο μου έρχεται εκείνη την ώρα. Ουφ, λίγη κινητικότης με τις βέρες και τα στέφανα. Μπορώ και γελάω λιγάκι πιό άνετα. Ωχ, με μυρίστηκε ο παπάς και με κοιτάει μες στα μάτια. Ιφιμέδεια σοβαρέψου, θα σε ρεζιλέψει αυτός. Καλέ ο παπάς μου θυμίζει έναν συμμαθητή από το δημοτικό. Λες να είναι αυτός; Διόλου απίθανο. Η ώρα του κρασιού. Ο γαμπρός θα ήθελε να το κατεβάσει όλο αλλά κρατιέται. Πίνω κι εγώ και φαίνεται έκανα σχετική γκριμάτσα γιατί μου λέει ο παπάς: "Δεν σ'άρεσε ε;" Χιχιχι. Γιούπι! Η ώρα του Ησαία! Αυτό μάλιστα! Χασκογελάω όσο θέλω και το ευχαριστιέμαι.

Στη χαιρετούρα αφήσαμε εποχή με τον Nonprivatelife. Διότι δεν ξέρω πώς μου ήρθε, αλλά μόλις τον είδα συγκινήθηκα τόσο πολύ και τον αγκάλιασα με τόση λαχτάρα, λίγο σαν να αποχαιρετούσα την νιότη μου κάπως. Μπλιάχ, πολύ μελό μου βγήκε. Πάντως όλο και κάποιος θα σκέφτηκε ότι αποχαιρετώ τον πρώην με καημό! Παρεμπιπτόντως Npl ήσουν ένας κούκλος, όπως πάντα!

Ο φωτογράφος ξετρελλάθηκε με τα κόλπα μου στις φωτογραφίες μετά! Δεν βλέπεις κάθε μέρα τέτοια νούμερα χωρίς να πληρώσεις εισιτήριο... Νομίζω ότι είμαι σχεδόν έτοιμη για το μπαλέτο του κυρίου Γιάννη. Η φωτογράφηση και η όλη τελετή με βοήθησαν να ξεπεράσω κάπως τη φυσική μου συστολή. Ίσως να έχω και λιγότερο τρακ στα συνέδρια.

Λίγο στο σπίτι μου, λίγο στο σπίτι του, και μετά σπίτι μας.

Ρενάκι είδες; Δεν τα πρόδωσα όλα τελικά. Έ, όχι και δεξίωση γάμου γελοιωδέστερη των γελοίων και να χορεύουμε μπλουζ αλα '80ς και να χτυπάνε τα πηρούνια, κλπ. κλπ.

Σας τα χαρίζω μάγκες. Παντρεύτηκα, αλλά δεν ξετιλίστηκα!

Πράξις τρίτη

Το ταξίδι

Δεν είναι η πόλη ανοχύρωτη, ανοχύρωτος κι απροστάτευτος είναι ο επισκέπτης που δεν ξέρει πόση πολλή ομορφιά κρύβει η Ρώμη.

Το γαμήλιο ταξίδι μας ήταν απολύτως ονειρεμένο, μαγικό, αξέχαστο.

Ο καλός μου ξεσάλωσε, γέλασε, ευχαριστήθηκε! Κι εγώ μαζί του πολύ. Για να είμαι ειλικρινής συνειδητοποιώ τώρα που γράφω ότι αυτό το ταξίδι το έζησα περισσότερο μέσα από εκείνον, από τα δικά του μάτια. Μας έκανε και πολύ σούπερ ωραίο ζεστό καιρό!

Μείναμε σε μιά υπέροχη ρωμαϊκή βίλλα σε μιά θαυμάσια περιοχή όλο πρεσβείες και ερευνητικά κέντρα. Στο ξενοδοχείο μας αποκαλούσαν i ragazzi da Grecia.

Άφησα εποχή στη Ρώμη με τα τσάτρα πάτρα ιταλικά μου, αλλά κάπως συνεννοήθηκα. Ο καλός μου άφησε εποχή με τα αγγλικά του που είναι ίδια με τα αγγλικά των Ιταλών και ίδια με αυτά του Καραμανλή, δηλαδή εγγυημένο γέλιο!

Είδαμε Κολλοσαίο (έκθεση Iliade, μιά έκθεση που θα έπρεπε να είχε οργανωθεί εδω, αλλά δεν βαριέσαι τώρα), Ρωμαϊκή Αγορά, κήπους Farnese, το μουσείο και τις αρχαιότητες στον Παλατίνο.

Είδαμε Palazzo dei Conservatori και Palazzo Nuovo.

Το μνημείο του Βίκτωρα Εμμανουήλ (πώς να μην το δεις;;;) και την υπέροχη έκθεση Matisse & Bonnard στην κοιλίτσα του.

Piazza di Spagna -ήπιαμε τσάι στο Babington's tea room.

Καθοδόν για Piazza del Popolo είδαμε τον S. Atanasio dei Greci -μέγαλη η χάρη του!- και στην S. Maria del Popolo προσωρινή έκθεση δύο εκδοχών της Μεταστροφής του Παύλου από τον Caravagio. Ουρές οι Ιταλοί και μπράβο τους!

Ένα σωρό εκκλησίες με μαγευτική διακόσμηση: S. Andrea delle Fratte, Trinita dei Monti, S. Andrea al Quirinale, il Gesu, S. Maria sopra Minerva, S. Ignazio di Loyola με τον μαγικό τρούλλο, S. Maria della Vittoria, S. Bernardo alle Terme, S. Ivo della Sapienza, S. Luigi dei Francesi (κι άλλος απίστευτος Caravaggio), κλπ. κλπ. Στη S. Maria Maggiore μια μέρα λίγο συννεφιασμένη μπαίνοντας είχαμε την απίστευτη τύχη να ακούσουμε την χορωδία της Κολωνίας να τραγουδά Mozart. Απίστευτο δώρο.

Κι άλλα, κι άλλα. Galleria Borghese και βόλτα στους κήπους, Βατικανό και Μουσεία: Capella Sistina και πώπω τα ανάγλυφα του Ashourbanipal από κοντά, ο Λαοκόων! Veronese αγαπημένος από κοντά! Μια θαυμάσια προσωρινή έκθεση στο πλάι του Αγ. Πέτρου, Petrus e qui, με το ξύλινο μοντέλο που χρησιμοποιούσε ο Μιχαήλ Άγγελος, ένα σονέτο του ιδιόγραφο, τι θαύμα!, Greco, Tizziano, Bramante, Raphael.

Castel Sant' Angelo οπωσδήποτε! Το δηλώνω άλλωστε με την επιλογή της φωτογραφίας στο προηγούμενο ποστ. Και βεβαίως επειδή εκεί εκτυλίσσεται εν μέρει η αγαπημένη μας Τόσκα. Και βεβαίως σιγοτραγουδάμε με τον Cavaradossi. Τι όμορφη η γέφυρα με τους Αγγέλους. Και ήταν ένα μαγικό δειλινό, από τις πιό όμορφες στιγμές που έζησα στην Ρώμη...

Ρώμη χωρίς Μοντέρνα Σταχτοπούτα γίνεται; Quando arrivera... τραγουδάει ο γλυκύτατος Τόνυ Πινέλλι. Και πήγαμε, προσκύνημα σχεδόν, και βρήκαμε το ξενοδοχείο που έμενε η Αλίκη με τον Δημήτρη, το Excelsior, όσοι δεν το είχατε παρατηρήσει, στη Via Veneto, και λίγο παρακάτω στον ίδιο δρόμο το Ministero dell' Industria όπου σε κάποια στιγμή της ταινίας ο Παπαμιχαήλ κάνει δηλώσεις έχοντας κλείσει την πετρελαϊκή συμφωνία (θυμάστε την σκηνή;). Και φυσικά Fontana di Trevi. Μόνο που είχε πολύ-πολύ κόσμο και δυστυχώς και έναν πολύ κοινωνικό ποντικό. Αχ.

Και βεβαίως φάγαμε απίστευτα ωραία και βεβαίως ήπιαμε. Και βεβαίως ο καλός μου με πήγε στου Giolitti παρακαλώ, παραδοσιακό ζαχαροπλαστείο από το 1900 κοντά στο Πάνθεον, όπου έφαγα το ωραιότερο παγωτό της ζωής μου!

Πωπω, πόσα θα είχα να σας γράψω από τη Ρώμη. Κι άλλα, κι άλλα. Και για τους ενοχλητικούς συμπατριώτες μας που τόσο μας κάναν και ντρεπόμαστε. Και για τον Gelial, ναι, ναι, διότι δεν μπορεί αυτός πήρε την κάρτα με τις οδηγίες ασφαλείας από τη θέση μου στο αεροπλάνο. Και για τα ωραία βιβλιοπωλεία. Τα ωραία καταστήματα. Αλλά ουφ, έχω και δουλειά να κάνω και ήδη πολύ σας ζάλισα.

Φωτογραφίες υπόσχομαι σε επόμενα ποστ!