Happy Anniversary ή Το Αεροπλάνο στον Ουρανό

Είσαι μέσα και βλέπεις τηλεόραση. Σου ξέφυγα λίγο να "δω το mail μου, με την ευκαιρία θα κοιτάξω και το δικό σου".
Σ'ακούω που σχολιάζεις νευριασμένος το ντέρμπυ. "Κάρφωστο" (στον Ριβάλντο) και άλλα τέτοια. Μόλις μπήκε το δεύτερο γκολ και σε έχουν πιάσει τα διαόλια σου... "Πολύ απογοητευτικός ο τερματοφύλακας σήμερα".

Αυτό το κείμενο το γράφω για να το διαβάσεις αύριο στο γραφείο.

Αύριο θα σε έχω πάρει τηλέφωνο από το δωματιάκι μου -αυτό με τους σκορπιούς, μην ξεχνιόμαστε ;)- και θα σου έχω πει να "κοιτάξεις το blog μου". Θα μου έχεις πει "δεν ξέρω πότε θα έχω χρόνο, είναι αργό και το ίντερνετ, φοβάμαι μην δουν και οι άλλοι τι κοιτάζω" και εγώ θα σου έχω πει "έλα μωρέ, δες το, είναι ένα κείμενο γιά σένα" και θα κάνω τη θιγμένη. Ελπίζω να σε έχω πείσει και να μην μου έχεις απαντήσει "θα το δω στο σπίτι με την άνεσή μου".

2-1. Βελτιώθηκε η διάθεσή σου. Χαρούμενη η φωνή σου.

Αυτό το κείμενο δεν ξέρω γιατί το γράφω. Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι απαραίτητο. Ή μάλλον ξέρω: προσπαθώ να σου λέω και να σου δείχνω κάθε μέρα πόσο πολύ σ'αγαπάω. Από την άλλη με πιάνει μιά αγωνία να μην αφήσω ανεκμετάλλευτο κανέναν τρόπο έκφρασης. Σκεφτόμουν ας πούμε πριν ότι θα ήθελα να μπορώ να βάλώ ένα από αυτά τα αεροπλάνα που βλέπουμε στις αμερικάνικες ταινίες να γράφουν μηνύματα με καπνό στον ουρανό. Σ'ΑΓΑΠΩ μ'ακούς;
ΠΟΛΥ.
ΠΟΛΥ.

Σηκώνεσαι συνέχεια απ'τον καναπέ και έρχεσαι να με δεις και με διακόπτεις και θα χαλάσεις την έκπληξη. Ουφ. Τι κόπος!

Όχι μόνο σ'αγαπώ, αλλά και Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. Και σε λατρεύω και σε θαυμάζω και σε πιστεύω και δε σε βαριέμαι ΠΟΤΕ.
Αυτό θέλω να λέει το αεροπλάνο στον ουρανό.

"Τι γράφεις τόση ώρα;" Ρωτάς. Σου λέω ψέμματα ότι ψάχνω κάτι σε μιά βιβλιογραφική βάση. Σε κάτι τέτοια είμαι μάνα καημένη...

Ένας χρόνος μαζί σου κάτω από την ίδια στέγη ήταν ένας χρόνος υπέροχος. Ασφαλώς ο ωραιότερος χρόνος της ζωής μου.

Δημοσιεύω το κείμενο κι έρχομαι να σου κάνω παρέα.