"Αχρείαστη αλλά ηδονική νοσταλγία μπροστά απ’ τα πίξελ των παλιών λουλουδιών, εκνευριστικά αλλά ασυγκράτητα δάκρυα, εκεί, στην άκρη της νοητής, ξεχασμένης λίμνης"
PAS DAVANTAGE
DE SOUVENIRS QU'A L'AGE
D'AVRIL UN JOUR
D'UN JOUR
όχι άλλες αναμνήσεις
παρά απ'την εποχή
του απρίλη μιά μέρα
μιάς μέρας
Samuel Beckett
Mirlittonades
Όταν δεν έχω κέφι να γράψω, διαβάζω και ξαναδιαβάζω.
Μερικές φορές δεν ξέρω τι ψάχνω, αλλά πάντα βρίσκω.
Υ.Γ. Η υπόσχεση είναι υπόσχεση, ώστε σας παραπέμπω στην απάντηση της ιδιοκτήτριας της επιχείρησης στα σχόλια του προηγούμενου ποστ.
6 σχόλια:
Τι ωραίες φωτογραφίες.Δέν γράφεις πια συχνά και είναι κρίμα γιατί είσαι μεγάλη ταλενταρα,και γω το ξέρεις ,μεγάλος θαυμαστης σου...
ευχομαι να σαι καλά
εγώ δεν έχω να σχολιάσω κάτι σε αυτό το κολάζ ωραίων πραγμάτων και συναισθημάτων...έχω να πω μόνο ότι το απόλαυσα...
@Takisx
Τάκη μου, μου έφτιαξε το Σάββατο αυτό το "μεγάλη ταλεντάρα". Πολύ γενναιόδωρο - κι ας μην είναι ακριβές!
(κι εγώ δική σου θαυμάστρια δηλώνω)
@amalthia
Αυτός ήταν ο στόχος! Καλημέρα!
αμα διαβαζεις ψαχνοντας, ειναι θαυμαστο ποσα βρισκεις. καλυτερα κ απο χρησμους. (προσπαθω να θυμηθω πως ακριβως το ειπε ο κερουακ, πως οι λεξεις ειναι τα μονα οπλα που εχουμε οι ανθρωποι για να αποκτησουμε? νικησουμε? κατακτησουμε? τη ζωη).
@Donnabella
Καλώςτην! Ναι, είναι χρησμοί οι λέξεις και όπλα. Έτσι τις αντιμετωπίζω κι εγώ.
Θέλουν και προσοχή μάλιστα, όπως όλα τα αιχμηρά, διότι ενίοτε αυτοτραυματίζεσαι..
Δημοσίευση σχολίου