Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011

Six impossible things before breakfast

Του Πρόβατου, για την Παρήχηση του Τζ


Αυτή η συζήτηση της Αλίκης με τη Βασίλισσα στο 5ο κεφάλαιο του "Μέσα απ'τον Καθρέφτη" θα μπορούσε κάλλιστα να αφορά ένα από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα του υπερρεαλιστικού κινηματογράφου, ένα έργο που άνετα συναγωνίζεται ταινίες όπως ο Ανδαλουσιανός Σκύλος του Μπουνιουέλ. Αναφέρομαι στην ταινία Η Αρχόντισσα κι ο Αλήτης του Ντίνου Δημόπουλου σε σενάριο του Λάκη Μιχαηλίδη και μουσική του Νίκου Μαμαγκάκη με πρωταγωνιστές την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ.

Η Αρχόντισσα κι ο Αλήτης, από τις δημοφιλέστερες ταινίες του εμπορικού ελληνικού κινηματογράφου, βρίθει σουρεαλιστικών περιστατικών που γίνονται αποδεκτά ως απολύτως φυσικά από τους ήρωες και κατ'επέκταση το κοινό. Ο σκηνοθέτης αποδεσμεύεται φαντασμαγορικά από τις συμβάσεις της καθημερινότητας, τις αποδεκτές φυσικές μορφές και τις κοινωνικές νόρμες δημιουργώντας έναν σουρεαλιστικό κόσμο με δικούς του κανόνες, ενώ κλείνει το μάτι στο θεατή προτείνοντάς του την εναλλακτική θέαση, τον θρίαμβο της διαφορετικότητας και την νίκη επί των φυσικών δυνάμεων.

Η πρόθεση του σκηνοθέτη δηλώνεται σαφώς από την πρώτη σκηνή της ταινίας όταν οι δύο πρωταγωνιστές, νικώντας όλους τους κανόνες της Φυσικής, τραγουδούν ένα ντουέττο με φόντο χαρακτηριστικά τοπία της Κέρκυρας. Κανείς δεν αναρωτιέται πώς μεταφέρονται τόσο γρήγορα στο χώρο, πώς αλλάζουν ρούχα στη συνέχεια του ίδιου κιόλας στίχου, γιατί η Ρένα (Αλίκη Β.) φοράει πορτοκαλί μαγιώ με ασορτί μπότες μες στο κατακαλόκαιρο ή γιατί ο Λευτέρης (Δημήτρης Π.) τραγουδάει "Ρίχνω τα δίχτυα δίπλα στην ακρογιαλιά" ενώ τραβάει ένα παλαμάρι που δεν είναι δεμένο σε κανένα εμφανές αντικείμενο -κορυφαίο σημείο συμβολισμού.

Ενώ εκτυλίσσεται το πάρτυ αρραβώνων της Ρένας Κατσαρού (όνομα όχι τυχαίο, αλλά ασφαλώς ένα υπαινικτικό tribute στον Κερκυραίο μουσουργό Γιώργο Κατσαρό) έξω από το παράθυρό της ακούγεται μιά μακρινή φωνή που τραγουδάει μιά "Βαρκαρόλα" (νομίζω της Πόπης Αστεριάδη). Το τραγούδι αυτό είναι τόσο μαγικό, ώστε αφενός διαρκεί όσο να κατέβει η Ρένα στον κήπο, να μαλώσει και να γυρίσει στην κάμαρα για να ακούσει τη συνέχεια, αφετέρου έχει την ιδιότητα να μεταφέρει το ίδιο το σπίτι της Ρένας, το οποίο στην σκηνή αυτή είναι παραθαλάσσιο με θέα στο Ποντικονήσι, σε άλλη όμως βρίσκεται στην ενδοχώρα, "μακριά από την πόλη" ως λέγεται. Λεπτομέρειες, θα μου πείτε. Ίσως, θα σας απαντήσω.

Οι ανατροπές της λογικής συνεχίζονται. Ποιός άνθρωπος που έχει σώας τας φρένας ή ακολουθεί την πεζή λογική, ενώ θέλει να το σκάσει και να περάσει απαρατήρητος, επιλέγει τελικά από την πλούσια γκαρνταρόμπα του να φορέσει ένα λαμπερό ταγιέρ-κοστούμι με ζωηρά κίτρινα λουλούδια σε γαλάζιο φόντο; Μήπως πρόκειται για υπαινιγμό του σκηνοθέτη ότι η ηρωίδα θέλει τελικά να βρεθεί ή, πιό σωστά, δεν θέλει να χαθεί;

Η Ρένα περνάει τη νύχτα στο ταπεινό σπίτι ενός βαρκάρη και το πρωί, αφήνοντας πίσω το αστραφτερό ταγιέρ, φορά τα ρούχα του γιού του που κοιμάται (προφανώς γυμνός) έξω από την παράγκα. Αναρωτήθηκε ποτέ κανείς τί φόρεσε το πρωί ο γιός του βαρκάρη;

Το κορυφαίο επίτευγμα του σουρεαλιστικού σεναρίου: η ηρωίδα μεταμφιέζεται από ενήλικη χυμώδης γυναίκα σε μετέφηβο αγόρι, μιά μετάλλαξη ασφαλώς συμβολική. Κουρεύει μιά καστανή περούκα και φορά αντρικά (ή τέλος πάντων unisex) ρούχα. Όλοι όσοι την αντικρύζουν αποδέχονται την δεδηλωμένη της ταυτότητα, την εξίσωση που τους προτείνει: κοντό μαλλί+πουκάμισο+παντελόνι = άνδρας, χωρίς να αμφισβητούν την σεξουαλικότητά της. Μήπως μιλάμε για την ιδεώδη κοινωνία της απελευθέρωσης από τα πρότυπα του φύλου; Προφανώς ναι.

Κανείς δεν αναρωτιέται πού βρίσκει κάθε μέρα ο φτωχός Πίπης τόσο πολύ make-up και μάλιστα έναν τόνο πιό σκούρο από το δέρμα του για να δείχνει ηλιοκαμένος. Κανείς δεν απορεί για τα καλοβγαλμένα φρύδια του, για την μάσκαρα στις βλεφαρίδες ή για το δροσερό λιπ-γκλος. Ο Πίπης είναι αποδεκτός ως έχει, ως επιλέγει.

Ακόμη κι όταν ο Πίπης φλερτάρει με μιά άλλη γυναίκα σε ένα κέντρο, ενώ οι θεατές στην κινηματογραφική αίθουσα γνωρίζουν ότι είναι και ο ίδιος γυναίκα, κανείς δεν εξανίσταται, δεν απορεί. Το όλον είναι αστείο, μα όχι παράξενο, όχι απόβλητο. Πώς είναι δυνατόν; Μα επειδή ο σκηνοθέτης έχει ήδη κουρελιάσει την καθεστηκυία γνώση, έχει πετύχει να διαλύσει τον κόμβο των συμβάσεων, να απελευθερώσει τον θεατή από την ίδια του τη λογική.

Κι ο Λευτέρης; Αναρωτήθηκε κανείς για τα δικά του αισθήματα; Ποιά είναι η τραγική πάλη του ήρωα αυτού;
Γιατί σε όλο το κοινό οδοιπορικό των ηρώων ο Λευτέρης δεν αλλάζει ρούχα παρά το γεγονός ότι έχει ιδρωκοπήσει χίλιες φορές μες στο κατακαλόκαιρο; Είναι τυχαίο ότι το μόνο περιεχόμενο του ταπεινού του σακιδίου είναι ένα σετ ριγέ πυζάμες; Γιατί ο Λευτέρης δεν είχε μαζί του δεύτερο πουκάμισο; Αναρωτήθηκε κανείς τί συμβολίζουν όλα αυτά;


Όταν ο Πίπης με το χυμώδες κορμί του προσγειώνεται στα στιβαρά μπράτσα του Λευτέρη, ο τελευταίος δυσανασχετεί με έναν τρόπο περίεργο, η στιγμή είναι ασφαλώς μαγική. Το κοινό κρατά την ανάσα του αποδεχόμενο το παίγνιο αυτό. Ο σκηνοθέτης κλείνει πάλι το μάτι.
Λίγο μετά, η κορύφωση του δράματος ρίχνει αληθινό ράπισμα στην κοινή λογική. Πώς είναι δυνατόν να μετατραπεί τόσο γρήγορα, γρηγορότερα κι απ'την ταχύτητα του φωτός, το συναίσθημα του Λευτέρη για τον μετέφηβο Πίπη από αγνή συντροφική φιλία σε σαρκική επιθυμία αμέσως μετά τα αποκαλυπτήρια της Ρένας; Ποιά ήταν τελικά τα αληθινά συναισθήματα του Λευτέρη για τον Πίπη πριν αυτός μετέρθη της νέας μεταμόρφωσης;

Αγαπημένοι μου φίλοι, δεν θα συνεχίσω. Θα προτιμήσω να σας κλείσω κι εγώ το μάτι και να σας προτείνω να απελευθερωθείτε από τις παρωπίδες που καταδικάζουν συλλήβδην τις ταινίες του ελληνικού εμπορικού κινηματογράφου σε καλλιτεχνικά δημιουργήματα άνευ ουσιώδους αξίας.
Ποιός μπορεί στα αλήθεια να αμφισβητήσει ότι η "Αρχόντισσα κι ο Αλήτης" είναι ένα αριστούργημα του σουρεαλιστικού κινηματογράφου;

 
****

Υστερόγραφο

O κος Mersault γράφει ότι από κανένα μπλογκ δεν θα έπρεπε να λείπει ένα ποστ για τον Justin Bieber.
Νομίζω ότι μόλις έγραψα ένα τέτοιο ποστ.
Ας πούμε εν κατακλείδει ότι ο Justin Bieber είναι ο Πίπης της διεθνούς ποπ σκηνής.


48 σχόλια:

DonnaBella είπε...

ti pineis kai den mas dineis?

gkoux - enas endexomenos parallhlismos tou make believe ths tainias me thn pro dnt ellhnikhs pragmatikothtas isws, h to paratravaw?
kalo meshmeri :-)

Ιφιμέδεια είπε...

@Donnabella

Πίνω απ'το πικρό ποτήριον της ελληνικής πραγματικότητος και πιστεψέ με δεν θέλω να σας δώσω. Οπότε; Οπότε το ρίξαμε στον υπαρκτό σουρεαλισμό...
Η πρότασις ερμηνείας για την ταινία καταγράφεται ως πιθανή.
:))

μ είπε...

Χαχα απολαυστικό!

Έχω δει 1 φορά την ταινία κι αυτή πριν από 15 χρόνια περίπου. Τώρα, ΝΑΙ, καταλαβαίνω τι είδα!

Θυμάμαι μόνο ότι κι εγώ είχα απορήσει πώς γίνεται ο Λευτέρης ξαφνικά να ποθεί τον Πίπη. Μήπως η Αρχόντισσα και ο Αλήτης είναι ταινία-σύμβολο του gay cinema;;

Ιφιμέδεια είπε...

@Μάνος

Αν και καθήμενος (κατά πάσαν πιθανότητα) ορθώς ομίλησες
(όπως έλεγε κι ένας καθηγητής μου στο γυμνάσιο)

δόΧτωρ απαράδεΧτος είπε...

κυρία μου

η ανάλυσή σου με κατέπληξε.

είδα την ταινία με άλλο μάτι

τελικά αυτή η ταινία πρέπει να είναι η χαρά του κωλόμπου (καμία σχέση με τον χριστόφορο...)

θαύμασα και την υπομονή σου που ξαναείδες (σίγουρα την ξαναείδες) την ταινία!
και τι παρατηρητικότης!

σοβαρά τώρα. απήλαυσα τον τρόπο της γραφής από την πρώτη μέχρι την τελευταία λέξη.

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

Επιτέλους μια ηθογραφική προσέγγιση της πραγματολογικής ανάλυσης της ταινίας που μας έμαθε να μην τρώμε γιαούρτι μέσα στο λεωφορείο. Γελάω ακόμη!

Ιφιμέδεια είπε...

@Δρ. Απαράδεκτος

Αγαπητέ δόκτορα, ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.
Την ταινία την ξαναείδα όντως πρόσφατα, αλλά την έχω δει αρκετές φορές ώστε να εκτιμήσω την αξία της.
Τιμή και δόξα στους έλληνες υπερρεαλιστές!

Ιφιμέδεια είπε...

@Τα Χαμένα Επεισόδια

Είδατε πόσα κρυμμένα μηνύματα, πόση διδακτέα ύλη σ'αυτή την ταινία;
Ποιός θα είναι πλέον τόσο γενναίος ώστε να φάει γιαούρτι σε ΚΤΕΛ; Ε;

lemon είπε...

Αχ να είσαι καλά, δεν θυμάμαι καν πότε γέλασα δυνατά διαβάζοντας κάτι τελευταία...
Το κείμενό σου είχε κάτι από το ρυθμό και την τρυφερότητα των αναλύσεων του κ.Μπακογιαννόπουλου...
:)

lemon είπε...

Και, ξεχάστηκα: τι υπέροχο, ΥΠΕΡΟΧΟ απόσπασμα αυτό από την Αλίκη!!
Το κρατάω!

pena stileto είπε...

Μα τι προωθημένη άνευ όρων κατασκευή του φύλου μέσω παρενδυσίας αποκάλυψες!
Χαχα, η συλλογιστική πορεία επιστημονικότατη.

faraona είπε...

Πολύ μα πάρα πολύ θάθελα να άκουγα τι θα έλεγε ο κύριος Παπαμηχαήλ και η κυρία Βουγιουκλάκη αν διάβαζαν αυτό το αριστούργημα που έγραψες ...
νάσαι καλά μ έκανες και γέλασα βραδιάτικα.

dimitris.jp είπε...

νομιζω οτι μολις παρακολουθησα μια διαλεξη για διανοουμενους σε καποιο φεστιβαλ κινηματογραφου.
σε ευχαριστω.
ταπεινα σε ευχαριστω.
ημουν και εγω ενας απο αυτους που θεωρουσα επιφανειακες και απλοϊκες τις ελληνικες ταινιες.
οταν γυρισω στην ελλαδα δεν θα τις ξαναδω ποτε παλι με την ιδια ματια.

Niemandsrose είπε...

Πώς τα καταφέρνεις, αγαπητή μου Ιφιμέδεια, και ακόμα και τα θέματα που ουδόλως με ενδιαφέρουν κατά τα άλλα (ο pop ελληνικός κιν/γράφος των 60s+70s και οι εκπομπές της Τζούλιας, αν ενθυμείσαι), τα σημειολογείς με έναν τρόπο που στο τέλος γεννάται ένα ζωηρό ενδιαφέρον στη σωστή τη μπλαζέ την αναγνώστρια; Κι ένα ερωτηματικό βεβαίως-βεβαίως (τι σου έλεγα; ) :)

Just an Ordinary Pontios είπε...

καταπληκτικό καταπληκτικό υποκλίνομαι :) :)

Αβαδιστη είπε...

Αααα σερί κεφάτη σας βρίσκω!
Χαίρομαι!

Ιφιμέδεια είπε...

@lemon

Λεμονίτσα μου, χαίρομαι που διασκέδασες! Έχουμε όλοι ανάγκη από γέλιο, πολύ νομίζω.

Το αγαπάω αυτό το απόσπασμα της Αλίκης, νόμιζα ότι το είχα ξαναβάλει.

Ιφιμέδεια είπε...

@pena stileto

Ναι, ναι, ήταν στόχος μου να κάνω επιστημονικοφανή παρουσίαση με εκτεταμένη χρήση μπουρδολογίας. Χαίρομαι που το πέτυχα και που σας άρεσε!

Ιφιμέδεια είπε...

@faraona

Δεν το είχα σκεφτεί αυτό, περισσότερο με απασχολούσε όταν έγραφα τί θα έλεγε ο Ντίνος Δημόπουλος :)
Να σου πω την αλήθεια, νομίζω ότι της Αλίκης η γνώμη θα με ενδιέφερε πολύ.

Ιφιμέδεια είπε...

@dimitrisjp

Αγαπημένε μου Δημήτρη,
πολύ χαίρομαι που βρήκες εποικοδομητικό τον παραληρηματικό μου μόνολογο!
Άμποτε να γυρίσεις στην Ελλάδα, σε περιμένουν τόσοι φίλοι, που θα πρέπει να οργανώσουμε οι φαν του μπλογκ σου επεισοδιακή υποδοχή στο αεροδρόμιο!

Ιφιμέδεια είπε...

@Neimandsrose

Καλώς την! Η σημειολογία των ταινιών αυτών είναι ανεξάντλητη, θα μπορούσα να γράψω κείμενα επί κειμένων γι'αυτές. Είμαι πιασμένη στα δίχτυα της ποπ κουλτούρας, δεν θα της ξεφύγω ποτέ.
Χαίρομαι αληθινά πάντως αν διασκεδάσατε έστω λίγο.

Ιφιμέδεια είπε...

@JustAnOrdinaryPontios

Hey Daddy, καλώς όρισες!
Μερσί πουρ λα κομπλιμάν.

Ιφιμέδεια είπε...

@Αβάδιστη

Ναι, κεφάτη όντως!

-σήμερα πήγα στη δουλειά και μου πέρασαν τα πολλά κέφια ;)

Takis X είπε...

Σε διαισθανομαι κεφατη . Αυτό είναι καλό γιατί φανταζομαι πως θα ακολουθησουν κι αλλα σπαρταριστα ποστ σαν κι αυτό ,αλλά κι αλλα ανελέητα αυτοβιογραφικά (που και στους δυο μας αρέσουν )

Η αλίκη ξέρω πως ανήκει στην προσωπική σου μυθολόγια ,οπως και οι ταινίες της ,και οπως εχουμε ξαναπεί , είσαι η μονή που μπορεί να την υποδυθεί με μαθηματική ακρίβεια.

Αυτό που δεν ξέρουμε είναι που θα φτάσει το ταλεντο σου και οι μαγικές σου ιδιοτητες στο να με ξαφνιαζεις πάντα ετσι ευχαριστα σε κάθε σου βήμα. Τι να πω(εσκισες πάλι)

Ανώνυμος είπε...

Πέρα από τη εξαιρετικιά ανάλυσή σου Ιφι, θα προσθέσω ότι, όπως εις τα περσότερα σουρεαλιστικά έργα) υφέρπει και μια υποψία διαταραγμένης λίμπιντο. Σ'ένα δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης της ταινίας, υπάρχει ένα gay περιεχόμενο, που είναι σίγουρο ότι λάτρεψε το περιβόητο 10% της εποχής, κρυφές και μη. Ο ανομολόγητος έρως του θηλυπρεπούς νέου και του αρρενωπού ανδρός... Άρα, και πρωτοποριακή για τα σεξουαλικά ήθη της εποχής ταινία.

mia είπε...

Καλή μου Ιφι,
Χαίρομαι πολύ που σε συναντώ εδώ!
Συμφωνώ απόλυτα με τις παρατηρήσεις σου, σκέψου όμως ότι την εποχή εκείνη οι καημένοι οι άνθρωποι πήγαιναν αραιά και που σινεμά για να ξεσκάσουν από την ρουτίνα, οπότε και ο σουρεαλισμός μέχρι ένα σημείο ίσως και να δικαιολογείται...Μου λες όμως πως καταπίνουμε καθημερινά τα απανωτά και ατελείωτα σουρεαλ της τηλεόρασης αμάσητα και τα βρίσκουμε και λογικά???
miauku

Provato είπε...

από όλα τα δώρα που μου έχει χαρίσει το μπλόγκην, αυτό είναι το πιο πολύτιμο και το πιο υπέροχο.

Ην φάκτ, σκέφτομαι να ζητήσω να το βάλουν πάνω στο μνήμα μου. Είμαι σίγουρος ότι θα χωράει, ην ακόρντανσ με το σουρεαλιστική πραγματικότητα της ταινίας

xxxxxxxx

Κωνσταντίνος Καντακουζηνός είπε...

Αν ενθυμούμαι καλώς, η ταινία είχε τοιαύτην τεραστίαν επιτυχίαν, ώστε η ταινία "Shakespeare in Love" δανείστηκε στοιχεία από εκείνη (π.χ. την Γκουίνεθ Πάλτροου ντυμένη Πίπη).

Ωστόσο οφείλετε να ομολογήσετε ότι κάποια πράγματα μπορεί να έχουν εξήγησιν: π.χ. μπορεί να κόπηκε εις το μοντάζ η σκηνή όπου ο γιος έρχεται το βράδυ, κάνει αχαλίνωτον σεξ με την Ρένα, κοιμάται σε μια γωνιά χωρίς ρούχα και το πρωί η Ρένα φορά τα ρούχα του, δίχως εκείνος να την αντιληφθεί.
Ή μπορεί ο Πίπης να κλέβει τα σύνεργα του μακιγιάζ των αγνών χωριατοπούλων της ελληνικής επαρχίας.
Επιφυλάσσομαι επομένως μέχρι να κυκλοφορήσει η director's cut εκδοχή της ταινίας.

Vam33 είπε...

Απολαυστικό κείμενο .Μπράβο

ΕΥΗ είπε...

Μπουρδολογία ξεμπουρδολογία είναι πειστικότατη!Καιαυτό είναι πολύ ανησυχητικό!!! Μπράβο και πάλι Ιφιμέδεια!START2

Santiago Nasar είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Santiago Nasar είπε...

xaxaxa! Κορυφαία ανάλυση, νομίζω ότι η ταινία μπαίνει στο Top10 του εγχώριου σουρεαλισμού (φυσικά, λίγο κάτω από τη φωτογράφιση του Νάνου Βαλαωρίτη από το Σπύρο Πώρο με κουβερτίτσα Louis Vuitton "Θέλω περισυλλογή και τέτοιο θέλω πολύ βάθος": http://www.youtube.com/watch?v=maTfvtzOW54 )

Xilaren είπε...

χαχα. τέλειο. με έκανες να θέλω να ξαναδώ αυτή την ταινία που γενικά σιχαίνομαι! ζήλεψα το δώρο στο προβατάκι αν και του αξίζει! τι να λέμε τώρα;

Provato είπε...

@Xilaren συγγνώμη αλλά έχω άδικο να ισχυρίζομαι μετά ότι πράγματι σφάζονται τα πιο καυτά γκομενάκια (enter you, enter Ιφιμέδεια) στα πόδια μου;

χεχεχε χάου μο όσομ κεν γιου γκό!


επίσης, έχω να καταγγείλω ότι αυτό το smash hits σου (θυμάσαι ελπίζω) είναι για μένα ο πιο πολύτιμος και γρήγορος σύμμαχος να επανέλθω στην χαρά όταν η ζωή με δυσκολεύει.

που θα πει οτί γενικότερα το blogging με έχει γεμίσει σπάνια και πολύτιμα δώρα!

(αδελφούλα συγγνώμη για την κατάχρηση του χώρου...xxxx)

Xilaren είπε...

α, προβατούκο μου! πολύ χαίρομαι. αξίζεις τόσα και άλλα τόσα. (πω πω ρε συ, έχουν περάσει ήδη 5 χρόνια από τότε...jesus...)

φιλιά και στους 2!

Ανώνυμος είπε...

είσαι απίστευτη,απίστευτη,και μου έκανες το καλύτερο δώρο αυτή την παρασκευή

να'σαι καλά Ιφιμέδεια!

Ιφιμέδεια είπε...

@Takis X

Γλυκέ μου Τάκη,

δεν ξέρεις πόσο μα πόσο έχω χάσει το κέφι μου. Αλλά όπως συνήθως συμβαίνει, πίσω από το γέλιο κρύβω τη διάθεσή μου για κλάμα. Και οι Αλίκες (και των Θαυμάτων και η Θαυμάσια) είναι μόνιμο καταφύγιο τελικά.
Σε φιλώ και σε διαβάζω πάντα διψασμένα.
Ορκίσου ότι δεν θα σταματήσεις ποτέ να γράφεις.

Ιφιμέδεια είπε...

@Αλέξανδρος Δελάρζ

Αγαπητέ μου Αλέξανδρε,

σε καλωσορίζω και σε συγχαίρω διότι ασφαλώς διέκρινες μάλλον τον άμεσο στόχο του σκηνοθέτη: να εξοικειώσει το πλατύ κοινό με την κρυφή σεξουαλικότητα των αφανών.

(ευχαριστώ για το σχόλιο που με οδήγησε στο ωραίο ιστολόγιό σου!)

Ιφιμέδεια είπε...

@mia

Καλή μου Μία,

καλώς όρισες.
Έχεις δίκιο ότι το σινεμά του τότε ήταν μιά παρηγοριά ουσιαστική και ως έναν βαθμό οι ταινίες του τότε θα μπορούσαν κάλλιστα να θεωρηθούν "επιστημονικής φαντασίας" ή τέλος πάντων "ποιητικής αδείας" σε σχέση με τη ζωή των θεατών.
Όσο για το τώρα; Ναι, και πάλι σωστά τα λες και μου θύμισες το του Πανούση (νομίζω): είμαστε η χώρα του υπαρκτού σουρεαλισμού...

Ιφιμέδεια είπε...

@Πρόβατο

Πολυαγαπημένε,

πολύ αμφιβάλλω αν αυτό το γελοίο μου κείμενο είναι κατ'ελάχιστον αντάξιο του απαστράπτοντος πνεύματός σου.
Επίγραμμα στον τάφο; Χμμμ. Εγώ θα έβαζα απλώς ένα κενό κουπόνι για σεξάκοι: αιώνια υπόμνηση στον προσκυνητή για εκείνο που κάποιοι χάρηκαν, πολλοί το ζήλεψαν, και άλλοι, οι μέλλοντες ελθείν, δεν θα γνωρίσουν ποτέ.

(με εμπνέεις το ξέρεις;)

Ιφιμέδεια είπε...

@Σεβαστέ Καντακουζηνέ,

αντιπροσωπεύετε πάντοτε την φωνήν της λογικής μέσα σε αυτόν τον παράλογον κόσμον.
Ο γιός του βαρκάρη ασφαλώς έχει κομβικό ρόλο, τί να λέμε τώρα; Ποιός μας λέει ότι δεν δάνεισε εκείνος το μεϊκ απ στον Πίπη;

Πότε μα πότε θα βγει το director's cut????

Ιφιμέδεια είπε...

@Vam33

Ευχαριστώ καλέ μου.

Ιφιμέδεια είπε...

@ΕΥΗ

Χαίρομαι που σας έπεισα. Έχω κι εγώ εμπιστοσύνη στη λογική που συχνά διέπει το παράλογο ή αλλιώς: ζήτω η τρέλλα!

Ιφιμέδεια είπε...

@Sandiago Nasar

Αγαπητέ μου, χαίρομαι πολύ που συμφωνούμε!
Κι εγώ εκτίμησα πολύ την Πώρεια φωτογράφηση του Νάνου, ε, συγγνώμην, του Νάννου Βαλαωρίτη.
Ας αναφωνήσωμεν μαζί: Ζήτω ο Ελληνικός Σουρεαλισμός!

Ιφιμέδεια είπε...

@Xilaren @Πρόβατος

ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΑΞΙΩΣΕΙ Η ΖΩΗ ΝΑ ΠΙΩ ΚΑΘΕ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΣΑΣ ΜΑΖΙ

ΑΚΟΥΤΕΕΕΕ;;;;;

Ιφιμέδεια είπε...

@kihli

Αγαπημένη μου Κίχλη, χαίρομαι πολύ που σου έδωσα λίγο κεφάκι. Σε φιλώ!

orfefs είπε...

TLDR