Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου 2006

Η Anne Bradstreet τα γράφει πιό ωραία από μένα

To My Dear and Loving Husband

If ever two were one, then surely we.
If ever man were lov’d by wife, then thee.
If ever wife was happy in a man,
Compare with me, ye women, if you can.
I prize thy love more than whole mines of gold
Or all the riches that the East doth hold.
My love is such that rivers cannot quench,
Nor ought but love from thee give recompetence.
Thy love is such I can no way repay.
The heavens reward thee manifold, I pray.
Then while we live, in love let’s so persever
That when we live no more, we may live ever.

Anne Bradstreet (1678)



Example


Veronese, επειδή ταιριάζει.

4 σχόλια:

Katerina ante portas είπε...

Xαμογελώ "μητρικά"! Εύχομαι να πείς τα ίδια λόγια στην ας πούμε πεντηκοστή σας επέτειο!

(Θυμάσαι την παροιμία, αγάλλι αγάλλι γίνεται η αγουρίδα μέλι!)

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Δεν ξέρω αν γιορτάζετε επέτειο, αλλά υποψιάζομαι ότι μάλλον ο καλός σας γιορτάζει...
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, πάντως, ό,τι κι αν γιορτάζετε σήμερα - ακόμη κι αν δεν γιορτάζετε τίποτε!

Ιφιμέδεια είπε...

Κατερίνα, σας ανταποδίδω "θυγατρικό" χαμόγελο!
Κι εγώ το εύχομαι, για να δούμε...

Αστεροειδή μου,
δεν έχουμε καμιά επέτειο, ούτε ο καλός μου γιορτάζει. Μια 'κανονική' μέρα ήταν η χθεσινή. Σχεδόν δηλαδή, γιατί πάλι βρήκε έναν τρόπο να μου δείξει ότι με νοιάζεται, ώστε 'κανονική', αλλά όχι συνηθισμένη...

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Αυτές είναι οι καλύτερες γιορτές... οι καλύτερες ευκαιρίες γιορτής!.. Γι' αυτό κι οι ευχές μου δεν αποσύρονται, αλλά παραμένουν εν ισχύι!..