Εξελίξεις από την Ανταρσία

Όπως ήδη έχω αναφέρει, αυτό τον καιρό, μεταξύ τυρού και αχλαδίου, οργανώνω μιά νέα Ανταρσία του Μπάουντυ, δηλαδή την Ανταρσία της πολυκατοικίας μας εναντίον του Δυνάστη Διαχειριστή της. Επ' ευκαιρία ιδού ένας κούκλος Μπράντο να θυμηθούμε την ταινία και να εμπνευστούμε από τον στασιαστή.

Παραλίγο να είχαμε την ίδια ημερομηνία με την Ανταρσία αλλά βλέπεις έκανε ελιγμό ο αντίπαλος και αποφασίσαμε να μεταθέσουμε την D-Day. Και πάλι όμως θέλουμε να έχουμε την επιλογή της χρονικής στιγμής της τελικής αναμέτρησης, όχι τόσο για το στρατηγικό πλεονέκτημα που συνήθως δίνει κάτι τέτοιο, όσο για ψυχολογικούς λόγους. Πρέπει να καταρρακωθεί το ηθικό αντιπάλου που συνήθως καθόριζε αυτές τις συναντήσεις επιλέγοντας τον τόπο και τον χρόνο.

Από χτες έχω στα χέρια μου (κατόπιν χρονοβόρων συνομιλιών) την οριστική ημερομηνία και την επιλογή του τόπου, αλλά αντιλαμβάνεστε ότι δεν είμαι σε θέση να την ανακοινώσω ούτε σε σας, ποτέ δεν ξέρεις.

Τέλος πάντων με όλα αυτά εμπεδώνω ότι στις μάχες τέτοιου τύπου ελιγμοί και άλλες στρατηγικές επιλογές παίζουν κρίσιμο ρόλο. Εν προκειμένω και προς το παρόν τα φιλικά μου στρατεύματα πραγματοποιούν λεκτικούς αιφνιδιασμούς στο μέτωπο του αντιπάλου προξενώντας σύγχυση. Θέλει και ο ανταρτοπόλεμος τα κόλπα του. Ή μήπως εν προκειμένω θεωρείται αντάρτικο πόλεων; Θα σας γελάσω και δεν το θέλω.

Προσωπικά δεν συμφωνώ απολύτως με αυτή την τακτική. Προτιμώ τον ολοκληρωτικό αιφνιδιασμό σε συνδυασμό με κατά μέτωπο επίθεση, αλλά αφενός αναγνωρίζω την αξία της παρενόχλησης, αφετέρου δεν είμαι σε θέση να ελέγχω εξ ολοκλήρου τους στρατηγούς μου -όλοι τους γενναία παλληκάρια πρώτης γραμμής με ψυχή και τόλμη. Γυναίκες επί το πλείστον -αυτό τα λέει όλα, κανονικές Αμαζόνες που έχουν δει τον πόλεμο αυτόν και ως πόλεμο φύλων και έχουν αρκετό δίκιο εν προκειμένω.
Τέλος πάντων, είμαι σίγουρη ότι όχι μόνο δεν θα δειλιάσουν την κρίσιμη ώρα, αλλά ο φόβος μου είναι μήπως θελήσουν μετά την νίκη, σαν άλλοι Αχαιοί, να κάψουν την Τροία και να γονατίσουν τον Πρίαμο. Επειδή δεν πιστεύω στις αγριότητες, αλλά στο να δίνεις την ευκαιρία στον εχθρό να αποχωρήσει αξιοπρεπής (ίσως ως Αινείας, αλλά ας μην ελπίζω σε τόσα), θα προσπαθήσω να ελέγξω την κατάσταση, Θεσσαλή κι εγώ σαν τον Αχιλλέα. Δεν τα κάνουμε εμείς αυτά. Κάνουμε άλλα.

Στο μεταξύ ο αντίπαλος συνεχίζει την τακτική της εξύβρισης και είναι πλέον ή βέβαιον ότι πάει φιρί-φιρί να το φάει το κεφάλι του. Πόσα να προλάβω κι εγώ;