H καταπληκτική πτυχιακή εργασία της Eleanor Stewart στο Glasgow School of Art κάνει το γύρο του κόσμου μέσω YouTube.
Η ίδια έχει και blog με περισσότερα δείγματα της δουλειάς της (αν και όχι αρκετά). Eleanor, if you're reading this: you rock!
Η Ε' Ιστοσυνάντηση Ποιητικής Μετάφρασης άρχισε!
Προθεσμία υποβολής μεταφράσεων οι αρχές του Σεπτεμβρίου.
(note to self: να μην ξεχάσω!)
Ο Πρόβατος ξετρύπωσε μιά καταπληκτική διαφήμιση της Levi's ενόψει της αυριανής επετείου της Αμερικανικής ανεξαρτησίας. Ανεξάρτητα αν σας αρέσει η όχι, ΔΕΙΤΕ την ή μη μόνον για να ΑΚΟΥΣΕΤΕ την φωνή που διαβάζει το ποίημα America. Πιστεύεται ότι πρόκειται για τον ίδιο τον ποιητή Walt Whitman σε ηχογράφηση του 1888.
Περισσότερα για την εκπληκτική αυτή ηχογράφηση εδώ.
America
Centre of equal daughters, equal sons,
All, all alike endear'd, grown, ungrown, young or old,
Strong, ample, fair, enduring, capable, rich,
Perennial with the Earth, with Freedom, Law and Love,
A grand, sane, towering, seated Mother,
Chair'd in the adamant of Time.
από τη συλλογή Leaves of Grass
Στην ίδια ιστοσελίδα του αρχείου Whitman μην λησμονήσετε να φυλλομετρήσετε μιά σχετικώς άγνωστη πτυχή της ζωής του ποιητή: αγαπούσε πολύ να φωτογραφίζεται, γι'αυτό και υπάρχει πλήθος φωτογραφικών του πορτρέτων.
Η φωτογραφία που αναδημοσιεύω εδώ είναι από την εποχή της ηχογράφησης. Ο Whitman ήταν τότε περίπου 70 ετών.
Την ίδια εποχή γράφει αυτό
Queries to my seventieth year
Approaching, nearing, curious,
Thou dim, uncertain spectre—bringest thou life or death?
Strength, weakness, blindness, more paralysis and heavier?
Or placid skies and sun? Wilt stir the waters yet?
Or haply cut me short for good? Or leave me here as now,
Dull, parrot-like and old, with crack'd voice harping, screeching?
17 σχόλια:
Whitman, ένας από τους πιό αγαπημένους μου ποιητές- Mellvile ένας από τους πιό αγαπημένους μου συγγραφείς. Άψογο post. Μια ηχογράφηση 130 χρόνων είναι λίγο σα χρονομηχανή
@senor pocopico:
Και οι δύο πολύ αγαπημένοι και νομίζω ενσαρκώνουν την 'εξωτική' Αμερικανικότητα του 19ου αιώνα.
Η ηχογράφηση, ίσως τελικά ανεξάρτητα από το αν είναι ο ίδιος ο Whitman ή όχι, είναι υπέροχη.
Πολυ καλη η Εleanor και η εργασια της! 12 points from Sweden! ;)
Οταν ειχα διαβασει Whitman μου αρεσε επισης ενα ποιημα του το
''When I Heard the Learn'd Astronomer'',ισως το ξερεις...
Παντως στο αγαπημενο μου ποιημα του T.S. Eliot:'The Love song of J. Alfred Prufrock',που φανταζομαι να εχεις διαβασει,καπου αναφερεται και στα..ηλικιακά και λεει, μεταξυ αλλων:
''...I grow old … I grow old..
I shall wear the bottoms of my trousers rolled.
Shall I part my hair behind?
Do I dare to eat a peach?
I shall wear white flannel trousers,and walk upon the beach.
I have heard the mermaids singing, each to each.
I do not think that they will sing to me.....''
Η Eleanor Stewart θα πρέπει να ξόδεψε ατελείωτες ώρες δουλειάς στο εργαστήριο του Πανεπιστημίου της. Ένα τέτοιο video για να γίνει θέλει εκτός από φαντασία και όρεξη για δουλειά, μεγάλη υπομονή και επιμονή (πίστεψε με το γνωρίζω καλά αυτό).
Είναι ότι καλύτερο έχω δει το τελευταίο καιρό, ένα μεγάλο ευχαριστώ στην κοπελιά που το δημιούργησε και σε εσένα που το παρουσίασες. Thanks!!!!!!!
Εξαιρετική έμπνευση, μπράβο της!
Όσο για την ταινία της Levis, θα φέρω πάλι τις αντιρρήσεις μου. Όσο κι αν η χρήση του ποιητή την κάνει αξιοπρόσεκτη, η σκέψη με ενοχλεί. Γενικά πιστεύω στα διακριτά μέσα. Ποίηση και διαφήμιση, όταν δεν πρόκειται για έργο κοινής ωφέλειας (π.χ. ένα μουσείο ή κάτι αντίστοιχο) αλλά για ένα προιόν μου κάνει τουλάχιστον χυδαία.
Τις μέρες που είχε πεθάνει ο Ελύτης, στον Μελωδία, είχε παίξει διαφημιστικό του σούπερ μάρκετ Ατλάντικ που χορηγούσε το δελτίο καιρού και συνοδευόταν από στίχους του ποιητή. Δεν θέλω να επαναλάβω εδώ, το τι άκουσε η κυρία Μυτιλιναίου που έτυχε να παίξει στο πρόγραμμα της από τον υποφαινόμενο...
@Έλβα:
Αυτό του Whitman δεν το θυμάμαι Έλβα μου, θα το κοιτάξω όμως.
Το Love Song of J. Alfred Prufrock είναι και το δικό μου αγαπημένο του Eliott, τι σύμπτωση!
'In the room the women come and go talking of Michelangelo' κλπ. Κάποτε μάλιστα θυμόμουνα πολλούς στίχους απέξω...
@Ourbax:
Δεν είναι απίστευτο; Κι εμένα μου άρεσε πολύ! Με συγκινεί κιόλας που είναι μιά τόσο νέα κοπέλα (μάλλον, δεν την ξέρω κιόλας).
Έχεις δίκιο η τεχνική που χρησιμοποιεί πρέπει να είναι πολύ χρονοβόρα, αλλά το αποτέλεσμα αξίζει!!!
@Ι.Ι:
Κοίτα, για να είμαι ειλικρινής, κι εγώ εν γένει είχα την ίδια άποψη, αλλά τα τελευταία έχω βάλει πολύ νερό στο κρασί μου. Αν το αποτέλεσμα δεν είναι ασύμβατο ή ακαλαίσθητο δεν έχω διαφωνία επί του συνδυασμού.
"I have said that the soul is not more than the body,
And I have said that the body is not more than the soul,
And nothing, not God, is greater to one than one's self is,
And whoever walks a furlong without sympathy walks to his own
funeral drest in his shroud,
And I or you pocketless of a dime may purchase the pick of the earth,
And to glance with an eye or show a bean in its pod confounds the
learning of all times,
And there is no trade or employment but the young man following it
may become a hero,
And there is no object so soft but it makes a hub for the wheel'd universe,
And I say to any man or woman, Let your soul stand cool and composed
before a million universes."
W.W. "Song of Myself".
Απίστευτο φατσόνι!!!
Μας θυμίζει τον Getafix,το σοφό δρυίδη από τον Asterix.
Και υπέροχη Ποίηση-αν και να την πούμε την αμαρτία μας,η ποίηση του Tennyson φυσά μέσα μας με ποιό συγκλονιστικό τρόπο(τι γράφουμε παρασκευιάτικα,τρομάρα μας...)
υγ.Διαφήμηση προιόντων και Ποίηση???-Ντροπή!
Πώ πω μα πώς τόλμησα να αναφερθώ στην γυναίκα σαν “κοπελιά”. Ντροπή και αίσχος μου. Σας ζητώ γονυπετώς, ταπεινά συγνώμη, έριξα χαμηλά το επίπεδό του blog σας, συμπεριφέρθηκα λες και βρισκόμουν μέσα σε μηχανουργείο. Δεν σκούπισα και τα πόδια μου πριν μπω μέσα, σας λέρωσα με τις αρβύλες και την πανάκριβη μοκέτα. Σας διέκοψα και την κουβέντα που κάνατε για τους ποιητές. Πάω να φύγω δεν ταιριάζω σε τέτοιο χώρο. Τι γυρεύει μέσα στα αυτοκρατορικά ανάκτορα ένας αλήτης εξωγήινος (πολύ μελό το έκανα).
@Ourbax:
Αγαπητέ μου, γιατί ταραχτήκατε; τις μοκέτες τις σηκώσαμε, δεν λερώνει εδώ κανείς. Είστε ευπρόσδεκτος και κρίμα που αντιληφθήκατε ότι σας επέπληξα. Δεν το συνηθίζω.
Να υποθέσω ότι πετούν εις τον πλανήτην σας μύγαι τύπου τσε-τσε που προξενούν παράφορην συμπεριφορά και ειρωνίαν;
@7 demons:
Πολύ ωραίο το Song of myself!!!
Νομίζω ότι πρέπει να διαβάσω περισσότερο Whitman, και μάλιστα στο πρωτότυπο. Οι μεταφράσεις ίσως είναι ατυχείς ενίοτε.
Άσχετο με το ποστ, αλλά μόλις είδα αυτό το βιντεάκι σε σκέφτηκα : Σπάνιο ντοκουμέντο!Ίσως η μοναδική κοινή εμφάνιση Michael Jackson και...Joan Collins!Σε γιορτή πρός τιμή της Elizabeth Taylor!Ο Michael την αγκαλιάζει και την φιλάει αν και δείχνει αμήχανος και έξω από τα νερά του !Η Joan όπως πάντα άνετη,με τρομερή αυτοπεποίθηση (κοίτα μόνο με τί περπάτημα μπαίνει). Αν κάποιος δεν ξέρει πρόσωπα και καταστάσεις θα σχηματίσει την εντύπωση πως η Joan είναι η μεγάλη σταρ και όχι ο Michael Jackson ή η Elizabeth Taylor !Κάνε υπομονή μέχρι το 1 46!
http://www.youtube.com/watch?v=dWTNL32ci84
καταπληκτικό το video της Eleanor Stewart :)
@cobden:
Σε ευχαριστώ ΠΑΡΑ πολύ για το λινκ!! Έχεις δίκιο σε όλες τις παρατηρήσεις σου.
Είναι τρομερά ενδιαφέρον: η Τζόαν είναι απίστευτη, θεά, και όντως σαν να μην έχει συναίσθηση της παρουσίας του Μ.Τ. -ίσως λόγω του κοινού που της τραβα την προσοχη;
Μου έκανε πάρα πολύ εντύπωση και η όλη στάση του Τζάκσον. Φαίνεται πραγματικά συνεσταλμένος, πολύ "παιδικός", γλυκύτατος.
Ευχαριστώ!
@autapath:
Χαίρομαι που σου άρεσε!
Δημοσίευση σχολίου