ΔιαβαΖω

(Lafkadio Hearn, Japanese Fairytales; The Fountain of Youth, 1926)

Ο Θ. λέει ότι ο περισσότερος κόσμος που γνωρίζουμε αντιμετωπίζει το διάβασμα ως καταναγκασμό. - Το βιβλίο συνδέεται με σχολικές ή πανεπιστημιακές υποχρεώσεις και την δυσάρεστη πειθαρχία που απαιτούν. - Είναι τιμωρία. - Σκέφτομαι ότι έχει δίκιο. - Πολλοί φίλοι μας αντιμετωπίζουν συγκαταβατικά όταν τους λέμε ότι δεν θα βγούμε γιατί έχουμε να διαβάσουμε, ή μάλλον έχουμε να διαβάσουμε για να γράψουμε. - Νομίζουν ότι μας συμβαίνει κάτι δυσάρεστο. Ίσως μας λυπούνται. - Ιδιωτεύουμε λοιπόν κατ'εξακουλούθηση στο περιθώριο της κοινωνίας. - Όχι υποχρεωτικά, αλλά κατ'επιλογήν. - Αλλά πώς να το εξηγήσεις; - Το διάβασμα ενός καλού βιβλίου είναι και για τους δυό μας εμπειρία θελκτική. - Διαβάζω το Διαβάζοντας του Προυστ. - Αντιγράφω την αρχή του βιβλίου. - Δεν υπάρχουν ίσως μέρες της παιδικής μας ηλικίας που να τις ζήσαμε τόσο έντονα, όσο εκείνες που νομίσαμε πώς τις αφήσαμε να περάσουν χωρίς να τις ζήσουμε, όσο εκείνες που περάσαμε με ένα βιβλίο αγαπημένο. - Μόλις τέλειωσα να διαβάζω ένα εμβληματικό βιβλίο της εφηβείας μου, το Brendon Chase του Β.Β. (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Denis Watkins-Pitchford). - Τρία αδέλφια δραπετεύουν από το σπίτι όπου μένουν με μιά συντηρητική θεία τους και αποφασίζουν να ζήσουν ολομόναχα σε ένα γειτονικό δάσος. Παρά το κυνηγητό που υφίστανται και τις δύσκολες συνθήκες που αντιμετωπίζουν, τα καταφέρνουν να επιβιώσουν μιά χαρά. - Αφού μπορούσαν αυτοί μπορούμε κι εμείς. - Κι έτσι με την αγαπημένη μου φίλη Ρ. αποφασίσαμε στα 11 μας χρόνια να φύγουμε κι εμείς από τα σπίτια μας και να ζήσουμε εκτός νόμου σε κάποιο δάσος. - Είχαμε σκεφτεί σε ποιό δάσος θα πηγαίναμε (δεν σας αποκαλύπτω, ποτέ δεν ξέρεις που μπορεί να χρειαστεί να εξαφανιστείς), τι θα παίρναμε μαζί μας (έχω κάπου εκείνη την λίστα), πώς θα πηγαίναμε. - Για πολύ καιρό η σκέψη της οργάνωσης όχι απλώς μας παρηγορούσε, αλλά μας έδινε τη χαρά της συνωμοσίας, την απόλαυση μιάς αντίστροφης μέτρησης που γνωρίζαμε μόνο εμείς. - Η ώρα της αναχώρησης όμως αναβαλλόταν διαρκώς. - Δεν φύγαμε ποτέ. - Αναβάλαμε. - Αλλά δεν ακυρώσαμε. - Κι έτσι πολλές φορές ακόμη και σήμερα ανακαλώ αυτή τη δυνατότητα, όσο γελοία κι αν δείχνει τώρα. - Η φυγή που δεν κάναμε, αλλά μπορούμε πάντα να κάνουμε. -

(Lafkadio Hearn, Japanese Fairytales; The boy who drew cats, 1926)

Bonus Track

Η εικονογράφηση του σημερινού ποστ είναι από την πρώτη έκδοση των Ιαπωνικών Παραμυθιών του Λευκαδίου Χερν