Μ'αρέσει να ψωνίζω στη λαϊκή της γειτονιάς μου. Παλιότερα, όταν ζούσα στον Πειραιά, με ενοχλούσε να πηγαίνω στη λαϊκή γιατί δεν ήθελα να μιλάω με παλιούς γνωστούς, διαφόρων ειδών κουτσομπόληδες ή φίλες της μαμάς μου. Βαριόμουν όλον τον τυπικό χαιρετισμό που εκφωνούσαμε εκατέρωθεν με καταιγιστικό ρυθμό "Τι κάνεις; Καλά. Πού είσαι τώρα; Εκεί. Αααα, μάλιστααααα. Καλά είναι εκεί; Καλά. Η μαμά καλά; Καλά." Εγώ γενικώς ήμουν ή προσποιόμουν ότι είμαι καλά -τα κλασικά δηλαδή.
Στη καινούργια λαϊκή, στην λαϊκή της καινούργιας γειτονιάς, δεν βλέπω γνωστούς, ούτε καν τους ενοίκους της πολυκατοικίας μας (καλύτερα!)
Έτσι νόμιζα. Ότι δεν έχω γνωστούς. Μέχρι που άκουσα σήμερα να μου λέει κάποιος "γειά σου". Ήταν ο ένας νεαρός Πακιστανός που έχει πάντα στον πάγκο του φρέσκα μανιτάρια και ψωνίζω πάντα απ'αυτόν. Ευγενέστατος, πάντα ανταλλάσουμε πληθώρα "ευχαριστώ" και "παρακαλώ" και "γειά σας". Απλώς νόμιζα ότι δεν με θυμάται, ότι είμαι μιά στιγμαία ανάμνηση ενός ακόμη πελάτη από τους τόσους που βλέπει.
Και πολύ χάρηκα που λέτε που απέκτησα κι εγώ έναν γνωστό στην καινούργια λαϊκή, έναν άνθρωπο ευγενέστατο.
Εκτός από μανιτάρια, σήμερα στη λαϊκή ψώνισα και ρόδια. Ψωνίζω και φεύγω, αλλά λίγο παρακάτω με σταματάει ο πωλητής των ροδιών, ένα νεαρό παιδί, μάλλον Ρωσοπόντιος. Είχε κάνει λάθος στα ρέστα και με κυνήγησε να μου δώσει δέκα (!) λεπτά ρέστα. Μα δεν ήταν ανάγκη, του λέω. Όχι, πώς, μου λέει και χαμογελάει...
Έτσι λοιπόν γυρνώντας σπίτι, έφερα από τη λαϊκή εντιμότητα κι ευγένεια. Και ήμουν πανευτυχής!
Τακτοποιώ τα ψώνια και χτυπάει το τηλέφωνο. Με καλεί μία κυρία υψηλότατης ακαδημαϊκής θέσης, ανωτάτης μορφώσεως και πλουσιωτάτης γνωστής αθηναϊκής οικογενείας. Στα πέντε λεπτά που μιλήσαμε, που είπε τέλος πάντων αυτά που ήθελε, μου χάλασε βεβαίως τη διάθεση και επιβεβαίωσε την κάκιστη γνώμη που έχω σχηματίσει γι'αυτήν από την πολύχρονη επαφή μας. Κλείνω το τηλέφωνο, αναλογίζομαι τις κακίες που κι εγώ θα μπορούσα να πω και δεν είπα (κλασικά επίσης) κι έχω τόσα νεύρα που σχεδόν θέλω να κλάψω.
Κι έπειτα σκέφτομαι ότι δεν αξίζει, δε βαριέσαι, η ζωή έτσι είναι. Οι άνθρωποι έτσι είναι. Ότι αυτή η κυρία, αυτές οι κυρίες, δεν είναι ικανές να πλύνουν ούτε τα φτωχά ρουχαλάκια του φίλου μου του Πακιστανού. Τόσο λίγες τις κρίνω. Ούτε τα ρούχα του.
Και τη θέση τους, τη μόρφωση, την οικογένεια και τα λεφτά τους, τα βράζω μαζί με τα χόρτα που πήρα από τη λαϊκή.
36 σχόλια:
oπότε να μην πω πως μου μίλησε μια κυρία στην εφορία σήμερα...
Oχι μη! ΟΧΙ ΜΕ ΤΑ ΧΟΡΤΑ!!!
Θα χαλάσει η γεύση τους.
@Α,μπα:
Τώρα, τώρα πες τα όλα κι εσύ!
@Αβάδιστη:
Είστε πρακτικότατος νους: γιατί να πάθωμεν και δηλητηρίαση συν τοις άλλοις?
Καλησπέρα Ιφιμέδεια! Πραγματικά πολύ ανθρώπινη και ζεστή ανάρτηση. Φτάσαμε να μας κάνει εντύπωση η αγνότητα, η αμεσότητα και η τιμιότητα!
Εχεις απόλυτο δίκιο!
Αυτοί οι άνθρωποι τραβάνε τόσα από'μας, δουλεύουν τόσες ώρες για λίγα χρήματα και παραμένουν φιλικοί και ευγενείς. Δε λέω πως "εμείς" είμαστε όλοι στριμμένοι, ούτε ότι "αυτοί" είναι όλοι αγγελούδια.
Αλλά πολλοί από αυτούς σε κάνουν να ντρέπεσαι, αν δεν τους χαμογελάσεις εσύ πρώτος.
Πριν τρεις μέρες περιμένοντας στο φανάρι κάπου στο Μπραχαμι.Ενας ηλικιωμένος ΚΥΡΙΟΣ πουλά χαρτομαντηλα. Τον "λυπηθηκα" και εβγαλα ενα κέρμα να του δώσω χωρίς να θέλω χαρτομάντηλα. Ανοιξα το παράθυρο και του έδωσα το κέρμα χωρίς να τον αφήσω να μου δωσει χαρτομάντηλα. Κυριολεκτικά μου ΠΕΤΑΞΕ μέσα στο αυτοκίνητα 2 πακέτα και το βλέμμα του έσφυζε από αξιοπρέπεια χωρίς να πει κουβέντα. Με τον τρόπο του μου υπενθύμισε οτι ΥΠΑΡΧΟΥΝ ακόμα άνθρωποι που πουλάνε πράγματα και δεν "ζητιανεύουν".
Ευγένεια και αξιοπρέπεια. Ας κοιταξω γύρω μου και θα τις βρω. Ας κοιτάξω μέσα μω και ας τις ξυπνήσω από τον βαθύ τους ύπνο. Σε ευχαριστώ για την ανάρτησή σου αυτή.
μου έστειλαν ένα ραβασάκι που έλεγε να επικοινωνήσω μαζί τους "μετά απο είδοποίηση". Πήρα τηλ για να διευκρινήσω, ειδοποιήση δικιά μου ή δικιά τους? Ήταν τόσο εξωφρενική η απορία μου? Πρέπει να ήταν, γιατί η κυρία με ρώτησε αν έχω τελειώσει το σχολείο...
ΜΙΣΩ ΤΗΝ ΕΦΟΡΙΑ
Κολλημένος με τα πλευρώτους κι εσείς; Εμείς κάτω από δίκιλο κάθε Σάββατο, δεν πέφτουμε κι ας μην έχουμε ευγενή Πακιστανό.
:)
Καλή καρδιά
Δεν είπαμε θα τους βρίζεις κάτι τέτοιους;
Μετά από 6 μήνες εργασίας σε κυριλέ (πιο κυριλέ δεν γίνεται) δήμο της περιφέρειας πρωτευούσης, αποφάσισα ότι αυτό που χωρίζει τους ανθρώπους από τα ζώα είναι η Λεωφόρος Κηφισίας!
εμ εγώ γι αυτό προτιμώ να ανοίγω το σπίτι μου και να συντρώγω με αυτούς τους ανθρώπους. Διότι είναι αληθινοί βιοπαλαιστές, έξω καρδιά, ειλικρινείς και ούτε με ρώτησαν ποτέ τι πτυχία έχω ούτε εγώ αν είναι νόμιμοι αυτοί. Διότι μπροστά στον άνθρωπο τα όποια χαρτιά είτε πτυχία είτε άδειες παραμονής, είναι άχρηστα.
Κοίτα να δείς τι χάνω που δεν πάω Λαική! Η μάνα μου όμως κάθε φορά γυρνάει κεφάτη ωσάν να γυρίζει απο του Βερόπουλου!
Πέρα απο την πλάκα όμως δεν περιμένω την λαική για να τσεκάρω την καλοσύνη των αλλοδαπών, δουλεύω καθημερινά με αυτούς και η ανθρώπινη αξία είναι πάνω απο την εθνικότητα και την καταγωγή. Παντού υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι,μορφωμένοι και αμόρφωτοι κ.λ.π.
Πέφτουμε όμως σε μια παγίδα και μπερδεύουμε τη μόρφωση με την παιδεία και την ευγένεια .Η μόρφωση είναι εξειδίκευση σε έναν ή σε παραπάνω τομείς η παιδεία και η ευγένεια είναι κάτι πολύ παραπάνω που δεν έχει να κάνει μόνο με τις γνώσεις. Όταν μια καθηγήτρια μου με έκανε να το καταλάβω έμεινα άναυδη απο την δύναμη των λέξεων που ακολουθούνται απο πράξεις.
Για να αντιμετωπίζουμε τους αλλοδαπούς αντικειμενικά χρειάζεται μόνο να σκεφτούμε οτι σχεδόν όλοι έχουμε έναν θείο,μια προγιαγιά,μια οικογενειακή φίλη κ.α. που κάποτε υπήρξαν οικονομικοί μετανάστες,ας κάνουμε τον κόπο να τους ρωτήσουμε τι δυσκολίες αντιμετώπισαν μπάς και κατανοήσουμε τους μετανάστες που ήρθαν στη χώρα μας "για μια καλύτερη ζωή'".
Έχω και άλλα πολλά να πώ(δεν με ρώτησε κανείς βέβαια)και δεν θα σταματήσω ποτε να υπερασπίζομαι αυτούς τους ανθρώπους και να διαφωνώ έντονα με μερικους ρατσιστές(ναι τους κατακρίνω και τους χαρακτηρίζω κιόλας) που τυχαίνει να συζητώ σε παρέες(καλά μου έχει τύχει και σε ταξί να διαφωνήσω).
ps. σόρυ για το τεράαααστιο κόμεντ!
nomizw h eugeneia k h axioprepeia einai thema psyxhs k hthous, oxi titlwn, xrhmatwn h morfwshs. einai poly krima vevaia oti kapoioi anthrwpoi apo kathe pleura eunohmenoi den exoun anaptyxei mia psyxikh gennaiodwria, alla ti psaxneis..
@ Αβάδιστη! μετά από το σχόλιο αυτό δεν έχω τίποτε να προσθέσω!!!!!
@Καημός:
Ναι, δυστυχώς αυτά μας κάνουν εντύπωση πλέον... τα αυτονόητα.
@Μάνος:
Έχεις δίκιο, κι εγώ αυτά σκέπτομαι και πολλές φορές με πιάνει μιά συστολή μπροστά στον κόσμο που έτσι μοχθεί
@mak:
Σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο και τις σκέψεις σου. Έχεις δίκιο που επισημαίνεις την παράμετρο της αξιοπρέπειας και της υπερηφάνειας των άνθρώπων αυτών. Και πόση αντίθεση και στο πεδίο αυτό ακόμη σε σχέση με τους λεγόμενους "πλούσιους και μορφωμένους", που συχνά γίνονται τόσο αναξιοπρεπείς...
@Α, μπα:
Εννοείται ότι έχεις απόλυτο δίκιο! Στα ουσιαστικά που σχηματίζονται από ρήματα δεν είναι πάντα σαφές το υποκείμενο ή το αντικείμενο. Και τώρα που το γράφεις ακόμη δεν έχω καταλάβει τι έπρεπε να κάνεις! Το δε σχόλιο της υπαλλήλου ισοδύναμο της γαϊδουριάς της.
@MichaelSc:
Ναι, αγαπάμε πολύ τα μανιτάρια όλων των ειδών!
(μη σας πω ότι αγαπάμε και να τα φωτογραφίζουμε!)
@Ι.Ι:
Παιδί μου δεν έχω εξασκήσει τα αντανακλαστικά μου. Είμαι τελειωμένη ιστορία. Τζάμπα οι συμβουλές σου, τζάμπα!
@Pastaflora:
Πολύ χρήσιμον το απόσταγμα σοφίας!!!!
@Κλείτωρ:
Έτσι είναι, όπως τα λέτε. Η αληθινή αγωγή δεν έχει απολύτως καμία σχέση με την εκπαίδευση. Οι δε σχέσεις ουσίας αναπτύσσονται μέσα από την αγάπη και την ειλικρίνεια, και πάντως όχι από συμφέρον, φιλοδοξίες, κλπ.
@amalthia:
Σε ευχαριστώ πολύ γι'αυτό που έγραψες -συμφωνώ απολύτως. Δεν υπάρχει απολύτως καμιά δικαιολογία για τον ρατσισμό. Ισχύει κι αυτό που λες ότι κάποιος συγγενής μας βρέθηκε στη θέση του οικονομικού μετανάστη και δεν θα θέλαμε να γίνεται αποδέκτης του μίσους που οι νεοέλληνες σκορπανε πλέον αφειδώς.
Δεν είναι δύσκολο να δεις με άλλο μάτι τους μετανάστες, τους λιγότερο προνομιούχους, τους άρρωστους, τους φτωχούς. Βάζεις τον εαυτό σου στη θέση τους έστω για μιά στιγμή και μετά συμπεριφέρεσαι αναλόγως.
@DonnaBella:
Αυτό που γράφετε είναι κι αυτό που με σοκάρει. Δεν μπορώ να δεχτώ την κακή συμπεριφορά από ανθρώπους που είχαν όλα τα δεδομένα με το μέρος τους. Για μένα αυτοί προ πάντων οφείλουν να επιδεικνύουν μιά ηθική ανωτερότητα. Δυστυχώς οι μέχρι στιγμής εμπειρίες μου με διδάσκουν το ακριβώς αντίθετο. Η πληθώρα των πολύ μορφωμένων αναπτύσσει συμπεριφορές χαμηλής ηθικής ποιότητας.
@Πρόβατος:
:)
Κακώς.
Τα χόρτα είναι νόστιμα και κάνουν καλό στην υγεία.
Επίσης οι δυσγάμητες ανέκαθεν είχαν χρεία ενός Πακιστανού ή Ρωσσοπόντιου,διότι οι ανέκφραστες ορμόνες κάνουν πολύ κακό στη διανθρώπινη επικοινωνία.Αλλά είναι κρίμα η ευγένεια των απλών ανθρώπων να αναλώνεται σε αραχνιασμένες μέγαιρες.
Κάτι τέτοιες στιγμές, σκέφτομαι ότι η άνυδρη μόρφωση,δεν είναι παρά το εξαμβλωτικό αποπαίδι της αληθινής Παιδείας που πνέει ελεύθερη και ανεξάρτητη γύρω μας και δονεί αρμονικά καρδιές απλές,αλλά δυστυχώς λίγες...
Τα σέβη μας.
@7 demons:
Εσείς τα επτά έχετε ένα χάρισμα απαράμιλλο να τα γράφετε με έναν δικό σας τρόπο, σχεδόν λυρικό, τα πράγματα και τις γνώμες.
Ω, οι ανέκφραστες ορμόνες, ω οι δυσγάμητες υπάρξεις, πόσο ακόμη θα μας βασανίζουν;
"υψηλότατης ακαδημαϊκής θέσης, ανωτάτης μορφώσεως και πλουσιωτάτης γνωστής αθηναϊκής οικογενείας.."
Όπου τα βλέπεις αυτά και ειδικά σε συνδυασμό με μεταξωτό μαντήλι στον λαιμό αλα αεροσυνοδός ή αντίστοιχα γραβάτα για τους άντρες, μακριά!
Δεν υπάρχει πιο fake!
Πώς μερικοί άνθρωποι με πραγματική παιδεία μας φτιάχνουν τη μέρα, με μια απλή κουβέντα, μια πράξη, ένα χαμόγελο. Και πώς μερικοί μορφωμένοι αλλά αστοιχείωτοι σου αφήνουν μια ξινίλα στο στόμα…Πολύ όμορφο post, Ιφιμέδεια.
Την καλησπέρα μου.
Θα ν'έρθεις αύριο το πρωϊ
να πάμε και για ψώνια
να πάρουμε και Ariel
ίσαμε δυό κασόνια
@in antis:
Καλησπέρα αγαπητέ μου in antis.
Εσείς μάλλον καταλαβαίνετε πολύ καλά και θα έχετε συναντήσει ουκ ολίγα δείγματα του κόσμου που μέμφομαι, δεν είναι;
@Pornogeros:
Ήθελα να'ρθω το πρωί,
μα έχω να πάω σε επιτροπή.
Με Αριέλ δύο κασόνια
δεν θα'ναι και βαριά τα ψώνια;
@Μάγισσα Κίρκη:
Αγαπητή μου Μάγισσα,
πόσο δίκιο έχετε! Τω όντι, το μαντήλι είναι ένδειξις!!!
(μου φαίνεται έχετε κι εσείς πείρα πικρή!)
Και συνεχίζω να τους συναντώ κάθε μέρα…δυστυχώς. Αλλά έχω βρει το φάρμακο, κάτι σαν το εμβόλιο που έκανες.
Καλημέρα!
Δημοσίευση σχολίου