Οι τρεις μάγοι

Ήτανε μέρες συνηθισμένες και μέρες ασυνήθιστες.

Μέρες χαράς με τα μάτια των φίλων που είχα καιρό να δω.

Μπορεί να ήταν το πέρασμα του χρόνου μακριά τους, μπορεί να ήταν ιδέα μου, πάντως μου φάνηκε ότι φέτος οι φίλοι και οι φίλες μου είχανε βλέμμα πιό σκεπτικό, βλέμμα υγρό, της νοσταλγίας και της έγνοιας. Χαίρομαι που διασταυρώσαμε τα βλέμματά μας αυτές τις γιορτές.

Ήτανε μέρες με μελομακάρονα και δίπλες, μέρες με σακούλες γεμάτες δώρα.

Ήταν και μέρες ανάμεσα σε ένα τρακάρισμα και έναν ξηλωμένο γύψο. Όλοι καλά ευτυχώς.

Ήταν και μιά μέρα πιό ασυνήθιστη από τις άλλες που όμως δεν της φαινότανε. Μπήκα στο τρένο του ΟΣΕ να κατέβω στην Αθήνα. Κάθισα δίπλα σε έναν κουρασμένο πακιστανό. Κρατούσε το κεφάλι του με το χέρι του και αναστέναζε.

Στο διπλανό διάχωρο κάθονταν τρεις μάγοι και συζητούσαν χαρούμενοι σε σπασμένα αγγλικά.

Μια κοπέλα μαύρη, με υπέροχο σοκολατένιο στιλπνό δέρμα, ωραία στραβά δόντια και λαμπερό χαμόγελο. Έσφιγγε την τσάντα της στο στήθος. Μια κοπέλα Φιλιπιννέζα, κοντούλα και τσαχπίνα, λεπτή, απλά κομψή, έπαιζε στα χέρια της ένα ροζ κινητό και κουβαλούσε απο κοντά ένα σάκο. Ένας μεγαλύτερος κύριος, ίσως από το Πακιστάν, πολύ μελαχρινός, με αστραφτερά μάτια, έδειχνε υπομονετικός κι άκουγε τα κορίτσια με χαμόγελο.

Τα κορίτσια διαφωνούσαν για το που βρίσκεται η Αμερική. Είναι χώρα της Ευρώπης έλεγε η μαυρούλα. Όχι, επέμενε η Φιλιππινεζούλα, είναι πιό μακριά. Και σχεδίαζε επί ματαίω πάνω στο πόδι της τη θέση των ηπείρων.

Ξέρεις να μαγειρεύεις; ρώτησε η μαυρούλα. Ναι αμέ, με έμαθε μιά Ελληνίδα μαμά. Εγώ δεν ξέρω, πίσω στην Αφρική μαγείρευε η μαμά μου. Η μαμά της πίσω στην Αφρική εμφανίστηκε πάνω από το κεφάλι της και της χάϊδεψε τα μαλλιά.

Να πάρουμε ψάρι να μαγειρέψουμε, λέει η Φιλιππινεζούλα. Έχετε ψάρι στην Αφρική;

Ναι, έχουμε, αλλά δεν ξέρω να το μαγειρεύω.

Ψώνισε εσύ και θα μαγειρέψω εγώ, σκάει χαμόγελο η Φιλιππινεζούλα και ορμάει στην έξοδο. Φτάσαμε στην Αθήνα.

Φίλοι μου, καθώς μεγαλώνω συνειδητοποιώ ότι δεν είμαι σε θέση να δίνω συμβουλές σε κανέναν. Δεν νομίζω ότι η πορεία μου μέσω των επιλογών μου δικαιολογεί ή δικαιοδοτεί κάτι τέτοιο. Από την άλλη, με πιάνει μια ακατανίκητη επιθυμία να κάνω ακριβώς αυτό που δεν πρέπει.

Οι ευχές-συμβουλές μου για την καινούργια χρονιά είναι να ανοίγετε τα μάτια σας στα θαύματα της καθημερινότητας. Είναι παντού και περιμένουν να τα αναγνωρίσουμε. Να είστε ευγνώμονες για τα καλά που σας συμβαίνουν, τους αγαπημένους ανθρώπους που έχετε γύρω σας. Να φυλάτε τις ωραίες αναμνήσεις όσο γίνετε ζωντανές μέσα σας. Κι όταν τυχαίνουν τα άσχημα να αντλείτε από τα καλά, να κάνετε υπομονή και να ελπίζετε στα καλύτερα.