Ονειρεμένα ταξίδια στην ατέλειωτη άσφαλτο

Arthur Rothstein, 1936

Η πιό πρόσφατη ανάρτηση του Άρη, εδώ, ειδικότερα η σκέψη υπ. αριθμόν 3 περί των τίτλων των ελληνικών επιθεωρήσεων, μου θύμισε ένα βιβλιαράκι που ξετρύπωσα πριν χρόνια.

Το βιβλίο λέγεται Λαϊκές Επιγραφές και Ονόματα σε Ελληνικά Αυτοκίνητα, Συμβολή στην Έρευνα Σύγχρονων Λαογραφικών Φαινομένων και συγγραφέας του είναι ο Μηνάς Αλεξιάδης, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων.

Ο καθ. Αλεξιάδης επιχειρεί μιά επιστημονική προσέγγιση στο νεοελληνικό φαινόμενο των επιγραφών επάνω σε αυτοκίνητα.

Ονόματα (Ο Σωτηράκης και η Σουζάνα) και χαρακτηρισμοί (Το καλό παιδί), αλλά και ευχές (Η Παναγιά μαζί σου), χαιρετισμοί (Αντίο φίλε), δηλώσεις ταυτότητας (Τρελός είμαι ό,τι θέλω κάνω), παροιμίες (Κάλλιο αργά παρά ποτέ), αυτό ήταν το συναρπαστικό υλικό της έρευνας αυτής!

Το υλικό ταξινομείται σε ενότητες και ακολούθως αναλύονται τα ίδια τα κείμενα, αναζητώνται οι πηγές της εμπνεύσεως, διερευνάται η σκοπιμότητά τους, κλπ. Πρόκειται για μιά θαυμάσια συνάντηση ανάμεσα στο επιστημονικό και το παιγνιώδες, πολύ του γούστου μου, αν με ρωτάτε. Αν βρείτε το βιβλίο σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα, αν μη τι άλλο, σαν ένα αποδεικτικό στοιχείο ότι η επιστήμη δεν χρειάζεται να είναι πάντα βαρετή.

Από το θαυμάσιο αυτό έργο ανθολογώ

12 + 1 επιγραφές ελληνικών αυτοκινήτων

1. Ο Τραβόλτας

2. Ο ταλαίπωρος με τα 7 παιδιά

3. Όχι θα κάτσω να σκάσω

4. Εγώ φεύγω, εσύ αν θέλεις, έλα

5. Φεύγω αλλά θα ξαναγυρίσω

6. Τα καλά παιδιά είναι καταδικασμένα (έδρα: Όπου ξημερώνει)

7. Οι όμορφες τιμωρούνται

8. Προστάτης η συνείδησίς μου

9. Φύγε να βρεις τη μοίρα σου

10. Θηλυκά και μηχανές, στενοχώριες και χαρές

11. Ονειρεμένα ταξίδια στην ατέλειωτη άσφαλτο

12. Κάθε δύση και μιά ανάμνηση, κάθε ανατολή και μιά ελπίδα

+1. Ζω από περιέργεια για να δω το τέλος μου