Σαν τον μετανάστη στη δική σου γη
μέρα νύχτα λύνεις δένεις την πληγή
κι όλα γύρω ξένα κι όλα πετρωμένα
και δεν ξημερώνει να 'ρθει χαραυγή
Δεν είχα κέφι να ανεβάσω τίποτα στο ιστολόγιο, δεν είχα καν κουράγιο να ευχηθώ. Τι να ευχηθώ;
Στράγγισε η ζωή σου που αιμορραγεί
κάθε ώρα τρόμος πόνος και κραυγή
και σ' ακούν οι ξένοι κι ο αδερφός σωπαίνει
αχ δεν είναι άλλη πιο βαθιά πληγή
Το φετινό μας Πάσχα κοκκίνησε ανεξίτηλα από το θάνατο του μικρού Χαμιντουλάν. Ξεκίνησα να γράψω πολλές φορές για το θέμα, αλλά αυτά που ήθελα να πω τα διάβαζα ήδη, και μάλιστα πολύ καλύτερα γραμμένα. Μέσα στις φωνές που άκουσα ξεχώρισα δύο: αυτή του πολύ αγαπητού μου ιστολόγου Περιούσιου, που εκφράζεται πάντοτε με επιχειρήματα και αξιοθαύμαστη ψυχραιμία και έγραψε σχετικά εδώ, κι αυτήν του επίσης αγαπητού μου Αστεροειδή, που στο κείμενό του Όχι στ'όνομά μου, εκφράζει απολύτως και τις δικές μου απόψεις.
Σύρμα κι άλλο σύρμα και χοντρό γυαλί
μάτωσε ο ήλιος την ανατολή
κλαις κι αναστενάζεις αχ ξενιτιά φωνάζεις
μα η ελπίδα μαύρο κι άπιαστο πουλί
Γεγονός παραμένει ότι σ'αυτή τη χώρα δεν έχουμε μόνο τους πολιτικούς που μας αξίζουν, αλλά και τους τρομοκράτες που μας αντικατοπτρίζουν. Τόσο ηλίθιοι, τόσο ανίκανοι, τόσο κατά βάθος μικροαστοί. Έχω γράψει κι άλλοτε νομίζω ότι ο ταχύτερος και πλέον αναίμακτος τρόπος για την εξάλειψη της τρομοκρατίας στην Ελλάδα είναι να χαρίσει το κράτος σε καθέναν από αυτούς τους "επαναστάτες" μιά βιλίτσα με θέα το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου (σαν αυτές του Κουφοντίνα και του Γιωτόπουλου) και ένα τζιπ 4x4.
Μικρή σημασία έχει ότι το ιστολόγιο έφτασε πολύ κοντά στο να διαγραφεί κάνοντας μιά αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας. Ασημαντότητες ασήμαντων και δεν συμμαζεύεται. Συνεχίζει να υπάρχει μέχρι την επόμενη υπαρξιακή κρίση της ιστολόγου που κάποτε πρέπει να θυμηθεί να ωριμάσει και να πάψει να συμπεριφέρεται σαν κακομαθημένο παιδί.
Η εικόνα της σημερινής ανάρτησης ελπίζω ότι ότι ταιριάζει σε αυτό το απόλυτα παράταιρο, τόσο κούφιο και ψευδοχριστιανικό νεοελληνικό Πάσχα. Προέρχεται από μία από τις πιό περίεργες συλλογές που έχω συναντήσει ποτέ (αντιγράφω αυτολεξεί και αγγλιστί): Sardine king; the largest collection of vintage California sardine labels on the internet.
10 σχόλια:
Ίφι,
δε θέλω να προσθέσω κάτι για το χαμό του παιδιού, έχουν γραφτεί αξιόλογα κείμενα στο δίκτυο που με καλύπτουν. Επιπλέον, ένα συλλυπητήριο σχόλιο μάλλον θα προσθέσει στην υποκρισία μας.
Σχετικά με την "απόπειρα αυτοκτονίας" που λες, θα στο εκφράσω απλά και ευγενικά, ούτε να το διανοηθείς! Κρίσεις όλοι περνάμε, πόσο μάλλον ένα ιστολόγιο και η έμπνευση σε καιρούς αίματος, βίας και σήψης. Η αλληλεπίδραση όμως μεταξύ μας είναι από τα λίγα που μας έχουν μείνει και ίσως από εκείνα που θα βοηθήσουν κάποια μέρα να αποκτήσουμε και τα πολλά.
Για τις φωτό σου ξέρεις την άποψη μου, έτσι; Η σημερινή σου είναι ομολογουμένως από τις πιο περίεργες και ενδιαφέρουσες..
Μάνο μου,
και για μένα η αλληλεπίδραση είναι τόσο πολύτιμη. Έχουμε καταθέσει εδώ κι εκεί μέσα στις διαδικτυακές σελίδες μας κομμάτια από τον εαυτό μας. Αυτά σκεπτόμενη κι εγώ (και με την παραίνεση ενός καλού φίλου και του καλού μου) ανέβαλα την αυτοκαταστροφή.
Σ'ευχαριστώ που με ενισχύεις στην απόφαση να συνεχίσω.
Πολύ καλή η επιλογή του τραγουδιού που διάλεξες για να αποχαιρετίσεις τον πιτσιρικά. Μ' αρέσει πολύ αυτό το τραγούδι.
Όσο για την αυτοκαταστροφή... Δεν υπάρχει λόγος να πατήσεις το κόκκινο κουμπί. Αν κάποια στιγμή βαρεθείς (σε όλους συμβαίνει) σταμάτα απλά να γράφεις και επανέρχεσαι αν και όταν σου 'ρθει το κέφι. Έχεις γράψει κάποια πολύ ωραία πράγματα εδώ και είναι κρίμα να τα φάει το μαύρο το σκοτάδι.
varometro
Είσαι από τις ελάχιστες "φωνές" στο δίκτυο που παρακολουθώ ακόμη, ούτε να το σκέφτεσαι να αποχωρήσεις. Αγρανάπαυση κι έχει ο θεός.
Ιφι
θα συμφωνησω με τα λεγομενα του κουμπαρου μας σχετικα με τον χαμο ενος παιδιου και μαλιστα απο βομβα σε εποχη..ειρηνης (!) στη χωρα μας! Οσο για το σταματημα του blog σου,ουτε να τ ακουσουμε, υπαρχουν αλλα κι αλλα που επρεπε απο καιρο να ειχαν..
κατεβασει ρολλα, αλλα δε μας κανουν τη χαρη :) και ερχεσαι εσυ να μιλησεις για...αποπειρες;
Don't even think about it! ;)
@Βαρόμετρο.
Δίκιο έχεις γι'αυτά που μου γράφεις για το μπλογκ, αν και το πρόβλημά μου δεν ήταν το writer's block. Είναι μιά κάπως πιό περίπλοκη φάση που καλύτερα να μην συζητήσω εδώ.
Με σόκαρε κι εμένα η καταδίκη στο μαύρο σκοτάδι και ανέβαλα το φόνο όπως είδες (δεν είμαι τόσο σκληρή όσο νόμιζα).
@I.I
Είδωμεν. Η κατάσταση ήταν κάπως κινηματογραφική: η εκτέλεση στην ηλεκτρική καρέκλα απεφεύχθη με την παρέμβαση των ψυχραιμοτέρων.
@Κουμπάρα:
Αυτός ο άδικος θάνατος προσωπικά νιώθω να με έχει επηρρεάσει ακόμη περισσότερο από το θάνατο του Αλέξη. Για πολλούς και διάφορους λόγους...
Ανεβλήθη το δράμα. Πήρα βαθιά ανάσα και συνεχίζω...
"Γεγονός παραμένει ότι σ'αυτή τη χώρα δεν έχουμε μόνο τους πολιτικούς που μας αξίζουν, αλλά και τους τρομοκράτες που μας αντικατοπτρίζουν. Τόσο ηλίθιοι, τόσο ανίκανοι, τόσο κατά βάθος μικροαστοί."
τα ειπες όλα!
επισης να πω ότι το blog σου ειναι πολυ καλό, κρίμα να το φάει το σκοτάδι ;-)
@i
Χαίρομαι που συμφωνείτε.. και ευχαριστώ για τηνε ενθάρρυνση να συνεχίσω!
Δημοσίευση σχολίου