Όλοι έξω με ένα φτυάρι

Ο τίτλος, άσχετος φαινομενικά, είναι ένα αστείο του ταξιδιού

Στο δρόμο 6 μέρες.
Οδήγηση με το ένα χέρι έξω. Το μαύρισμα του ταξιτζή. Αν ξεκινήσει και το Ρετιρέ θα έχουμε επισήμως καλοκαίρι.
Τρελλή ζέστη, πολλά χιλιόμετρα.
Σε δυό σημεία μας βγάζουν φωτογραφίες.
Οι αστυνομικοί της τροχαίας (έχουμε άραγε λαμβάνειν;)
Διόδια απανωτά.

Ενδόμυχη σκέψη: γιατί δεν βάζουν μεγαλύτερες πινακίδες για το ποσό που πληρώνει κανείς στα διόδια ώστε να φαίνεται από μακριά;

Βόρεια Ελλάδα. Παλιά Ελλάδα. Όχι πιά Κυκλάδες, ούτε Πελοπόννησος. Από Θεσσαλία και πάνω.
Ευχαριστώ. Παρακαλώ. Φιλοξενία. Ευγένεια. Ευχαριστώ.
Αγαπώ. Ευχαριστώ.

Δευτέρα

Έδεσσα. Βαρόσι. Θαυμάσια φιλοξενία. Η Ζήνα προτιμά τον Θ. - όπως πάντα οι γάτες. Οι δικές του γρατζουνιές πιό βαθιές.

Στο υπαίθριο μουσείο του νερού.

Το υπέροχα δροσερό κατάφυτο πάρκο που προδίδει την μέριμνα ενός ή περισσότερων ταλαντούχων σχεδιαστών κήπου.

Γιγαντιαία φύλλα.

Καταρράκτες. 

Θέλω να δω πώς είναι πίσω από τον καταρράκτη. Να, κοίτα.

Τρίτη
Πρωί. Ο βόμβος των νερών πνίγει τις φωνές από τα γύρω τραπέζια. Διαβάζω.

Λαογραφικό μουσείο Πέλλας. Εχτές κλειστό. Σήμερα κάποιος είναι μέσα. Δεν έχει λουκέτο, έχει ανοικτά παράθυρα. Χτυπάω ρόπτρο. Χτυπάω κουδούνι. Καμιά απάντηση. Χαζεύω την πινακίδα Leader για την χρηματοδότησή του και φεύγω. 

Πέλλα.

Το αρχαιολογικό μουσείο. Καινούργιο. Ένα μεγάλο μακρόστενο διαστημόπλοιο αραγμένο στην άκρη του χωριού. Διαστροφικά σκέφτομαι τις μεγάλες αποθήκες που φαίνεται να έχει.

Για κάποιον περίεργο λόγο δεν επιτρέπεται η φωτογράφιση ούτε χωρίς φλας. Για κάποιον περίεργο λόγο αυτοί οι περιορισμοί δεν ισχύουν για το αντίστοιχο facebook group (εισαγωγή προβλέψιμης αντίδρασης) ή διάφορα site στο internet. Για κάποιον περίεργο λόγο οι επισκέπτες των μουσείων, ιδίως όταν είναι σε ομάδες, κάνουν περισσότερη φασαρία από όση θα έπρεπε.

Μια προθήκη του μουσείου απαντά σε μιά ερώτηση που υπάρχει στο κεφάλι μου εδώ και 2-3 χρόνια. Και μόνο γι'αυτό άξιζε η επίσκεψη. Χαίρομαι που το μουσείο δεν είναι γεμάτο με ευρήματα. Ανασαίνει ακόμη. Εσωτερικά το αρχιτεκτόνημα λειτουργεί πολύ ελκυστικά.

Ο αρχαιολογικός χώρος.

Τι είναι; Είναι προφανώς κάτι που δεν θέλει κανείς να βλέπει: δεν βρίσκουμε επισκέπτες. Την ίδια στιγμή, την ίδια ώρα, ξέρω καλά ότι η Ακρόπολη, η Κνωσός, οι Μυκήνες, η Ολυμπία, η Βεργίνα, είναι μεστά από κόσμο. Στην είσοδο τεράστιο νεόδμητο κτηριακό σύμπλεγμα [φυλάκιο, είσοδος για την κοπή εισιτηρίων (!), αναψυκτήριο (!!), αμφιθέατρο (!!!)].

Κατά τα άλλα διαβάζω ότι ενοχλεί και πρόκειται να κατεδαφιστεί το παλιό μουσείο, μονόροφο κτίσμα στο βάθος του αρχαιολογικού χώρου, για το οποίο μπορώ να σκεφτώ πολλές χρήσεις. Ας πούμε, φυλάκιο, αναψυκτήριο, αμφιθέατρο ή στο τέλος-τέλος αποθήκη. Eh bien. Τι νόημα έχουν αυτές οι σκέψεις, η δική μου αγάπη για τα παλιά μουσεία - οι υπεύθυνοι ασφαλώς γνωρίζουν καλύτερα.

Τετάρτη
Πόσο ανόητη νιώθω που τρόμαξα στη θέα της Βεγορίτιδας.

Ποιός τρομάζει βλέποντας μιά λίμνη;

Νυμφαίο.

Δικαιολογεί την φήμη του, πράγμα που αν το σκεφτείς είναι πιά τόσο απίθανο, τόσο δύσκολο.

Θυμόμαστε πώς είναι να τρως εύγευστα, μας συγκινεί αληθινά η φιλοξενία. Νιώθω να πέφτουν μιά-μιά οι αντιστάσεις, νιώθω ευγνωμοσύνη. Χαλαρώνω. Βαθιά ανάσα.

Μου κάνει εντύπωση η αυτοφυής βλάστηση του χωριού.

Άγριες τριανταφυλλιές στα σοκάκια.

Σχιστόλιθος. Οξιές. Καλντερίμια. 

Τσίπουρο. Κονιάκ. Σου έμεινε απωθημένο το μπισκοτολούκουμο ;)

Βαθιά ανάσα. Ξανά. 

Πέμπτη

Στο καταφύγιο του Αρκτούρου. Υποβλητική η κατάβαση με την επιβεβλημένη ησυχία για να μην ενοχληθούν τα ζώα. Θαυμάσια ξενάγηση. Σχεδόν ντρέπομαι που ενοχλούμε με την παρουσία μας δυό αρκούδες που βλέπουμε να ξεκουράζονται. Δεν θέλω να φωτογραφίσω τίποτα. Αρκετό θέαμα έχουν γίνει σε όλη την ζωή τους οι αρκούδες που φιλοξενούνται εκεί, πρώην "χορεύτριες". Καταφύγιο αξιοπρέπειας.

Καστοριά.

Επεισοδιακή είσοδος στην πόλη.
Ενδιαφέρουσα ρυμοτομία (ένας εύσχημος τρόπος για να μην γράψω ότι μπερδεύτηκα στις ανηφοροκατηφοριές με το αυτοκίνητο).
Κι εδώ φιλοξενούμαστε με τρόπο υποδειγματικό. Τυχαίο; Ειλικρινά, δεν νομίζω.

Βόλτα στο Απόζαρι και στο Ντολτσό.
Πλήθος εκκλησίες. Πλήθος αρχοντικά. Θα ξανάρθουμε. Δεν φτάνει μιά μέρα.

Γλυκόπιοτο κρασί ντόπιο, όσο πιό κοντά μπορώ να φτάσω στην μέθη.

Παρασκευή
Βυζαντινό μουσείο Καστοριάς. Πάλι θα γκρινιάξω. Ψάχνουμε να βρούμε φύλακα στην είσοδο. Εμφανίζεται από κάποιο γραφείο μιά κυρία, ευγενική πάντως. Το μουσείο δεν είναι παρά μιά αίθουσα με εικόνες. Αυτό και τίποτα άλλο. Μπορούμε να επισκεφτούμε κάποια από τις εκκλησίες; Μπααα. Πρέπει να σου ανοίξει φύλακας και δεν υπάρχει διαθέσιμος. Ο ένας έχει πάει να ανοίξει σε κάποιο σχολείο, ο άλλος... Κρίμα λοιπόν.
Πάμε έστω μέχρι την σπουδαία Παναγία την Κουμπελίδικη.

Νεοέλληνες παρκάρουν τα λατρεμένα αυτοκίνητά τους γύρω της, ορισμένοι πιό απαιτητικοί στην σκιά της, σε επαφή με το μνημείο. Τόσο, που για να χαζέψω τον νάρθηκα ξεσκονίζω τα καπώ...








Δισπηλιό.

Ο αρχαιολογικός χώρος ελεύθερα προσβάσιμος. Κι εγώ που καταπιάνομαι με τέτοια, ελάχιστα βλέπω, ακόμη λιγότερα καταλαβαίνω. Έτσι κι αλλιώς στον αγώνα με την φύση πάντα χάνει το ανθρώπινο δημιούργημα.

Η αποκατάσταση λειτουργεί θαυμάσια. Πολλές καλύβες κατασκευασμένες με υλικά και τρόπους της εποχής του λίθου.
Πάλι διαστροφικά, χαζεύω και φωτογραφίζω τα χάρτινα κουτάκια-παγίδες για ποντίκια, το σιδερένιο λουκέτο μιάς καλύβας, τα καρφιά στους πασσάλους, τον κρυφό φωτισμό με προβολείς. Στ'αλήθεια όμως η αποκατάσταση λειτουργεί σωστά και είναι τελείως απαραίτητη σε μιά ανασκαφή τέτοιου τύπου.

Georgia O'Keeffe, Cow's Skull Red White and Blue, 1931

Καταληκτήριο

Επανέρχομαι σε ένα σημείο που τόνισα στην αρχή. Δεν πιστεύω ότι είναι τυχαίο ότι και στους τρεις ξενώνες που φιλοξενηθήκαμε οι ιδιοκτήτες υπήρξαν αληθινά θερμοί και η εμπειρία απολύτως εξαιρετική.

Ούτε μπορεί να είναι τυχαίο ότι όπου κι αν φάγαμε ευχαριστηθήκαμε την περιποίηση και εκπλαγήκαμε ευχάριστα από τις τιμές και την ποιότητα των εδεσμάτων. Τιμές που αφορούν μερίδες κανονικές ή πιό σωστά πλούσιες και πάντως όχι τις περίφημες δειγματοληπτικές μερίδες μεζεδοπωλείου (οι οποίες αλήθεια στέκουν νομικά;).

Δεν είναι λοιπόν και τυχαίο ότι ενώ κινηθήκαμε σε μέρες "καθημερινές" - όχι Σαββατοκύριακο δηλαδή- βλέπαμε πολύ κόσμο έξω να διασκεδάζει σε όλες τις πόλεις που επισκεφτήκαμε. Τρίτη βράδυ στην Έδεσσα ο Λαζόπουλος είχε ασφαλώς πολύ χαμηλή τηλεθέαση...