Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

Ένα μεγάλο κρεμμύδι


Flaura and Fauna


Είδα χθές βράδυ στον ύπνο μου ένα σωρό περίεργα όνειρα, ως συνήθως.
Σε ένα από αυτά ήμουνα λέει η Mary Poppins, μιά Mary Poppins ξεμαλλιασμένη, με βρώμικα κουρελιασμένα ρούχα, ταλαιπωρημένη, κουρασμένη. Ανέβηκα με κόπο τα σκαλιά μιάς παλιάς πολυκατοικίας, μπήκα σε ένα μικρό αλλά ψηλοτάβανο διαμέρισμα, φτωχικό μάλλον, με μιά λάμπα-γλόμπο να κρέμεται από το ταβάνι κι έναν τοίχο στο βάθος βεραμάν ξεφλουδισμένο. Κατευθύνθηκα στο βάθος και προσπάθησα να κλείσω με πολύ κόπο τα φύλλα μιάς ψηλής παλιάς τζαμαρίας. Ήταν νύχτα, έξω φύσαγε κι έβρεχε, ο αέρας έφερνε στο πρόσωπό μου σκουπίδια και φύλλα ξερά κι εγώ έβαζα όλη μου τη δύναμη να κλείσω τα φύλλα της τζαμαρίας φοβούμενη όλη την ώρα μήπως σπάσουν και σωριαστούν πάνω μου τα γυαλιά. Δεν θυμάμαι αν την έκλεισα τελικά.

Humpty Dumpty and Infant


Όταν ήμουν μικρή μου άρεσε να παίζω ένα παιχνίδι στη μαμά μου.
Όταν εκείνη έφευγε για λίγο από το σπίτι, να ψωνίσει κάτι ή να πεταχτεί σε μιά γειτόνισσα, επέστρεφε και με έβρισκε ξαπλωμένη κατάχαμα σε στάση δολοφονημένου ή λιπόθυμου θύματος.
Έκλεινα τα μάτια μου, κρατούσα την ανάσα μου, προσπαθούσα να είμαι σοβαρή να μην γελάσω και για λίγα δευτερόλεπτα ζούσα με την ηδονή της προσμονής της αντίδρασής της.
Ήθελα να τρέξει επάνω μου γεμάτη αγωνία και να φωνάξει σαν ηρωίδα αρχαίας τραγωδίας "ωιμέ, το παιδί μου" ή κάτι τέτοιο.
Σπανίως το έκανε, είναι πολύ σκληρό κοινό, αρνιόταν να μου χαρίσει την εξαρτημένη αντίδραση.
Εγώ όμως εκεί, επιζητούσα να τελειοποιήσω το ρόλο μου ως θύματος και να προκαλέσω την αγωνία των αγαπημένων, και κάθε λίγο και λιγάκι, τσουπ, ξάπλωνα προσποιούμενη ότι είχα πεθάνει τον βίαιο θάνατο.

Το θυμήθηκα αυτό αυτές τις μέρες που συνειδητοποίησα ότι αν ποτέ χρειαστεί να πεθάνω από θάνατο τραγικό, από μιά χρόνια ασθένεια ας πούμε, δεν θα είμαι από αυτούς τους αξιοπρεπείς ανθρώπους που βιώνουν στωικά αυτό που τους συμβαίνει ή αντιθέτως εκπέμπουν κέφι παρηγορώντας εκείνοι τους οικείους τους.
Θα είμαι μία μελοδραματική ασθενής που θα ζητάει συνέχεια την προσοχή, την περιποίηση και την αγάπη. Θα ζητάω πράγματα διαρκώς, θα κάνω παράπονα, σκηνές κουραστικές, θα είμαι αβάσταχτη, εκνευριστική. Οι φίλοι θα με αποφεύγουν, οι συγγενείς θα απηυδίζουν.

Θα είμαι πάντα εκείνο το τρελλό παιδί που ήταν πάντα της κακή ηθοποιός.
Θα είμαι μιά από εκείνες τις ηρωίδες της όπερας που θέλουν μιά ολόκληρη πράξη μέχρι να πεθάνουν -κι ένα σωρό άριες μαρτυρικές στο μεταξύ.

Very Well


Αυτές τις μέρες τις περνάω με έναν τρόπο περίεργο. Λίγοι άνθρωποι ξέρουν πού βρίσκομαι και ακόμη λιγότεροι πώς ακριβώς είμαι. Έτσι μπορώ να λειτουργώ με σχετική ελευθερία, βιώνοντας το πρωτόγνωρο συναίσθημα του να ζει κανείς σε έναν χώρο μή-χώρο, αφού παρατήρησα ότι τελικά και ο χώρος μπορεί να καθορίζεται από τους άλλους.
Εδώ λοιπόν μέσα στη φωλιά μου, στον πάτο της κατσαρόλας μου πάλι, μπορώ να αναπνέω βαθιά περιμένοντας, να αφήνω τα παράθυρα κλειστά και να προσποιούμαι ότι είναι πάντα νύχτα.
Μπορώ να έχω την πολυτέλεια να περνάω όσες ώρες θέλω με τον Χαρούκι Μουρακάμι στο κρεββάτι μου.
Μπορώ επιτέλους να απομονώσω το βόμβο και να σκεφτώ.

Desire and the Burning Bush


Σκέφτομαι ότι θα ήθελα να είμαι ένα πελώριο κρεμμύδι.
Καθώς με ξεφλουδίζει κανείς, καθώς αφαιρεί και πετάει τα στρώματα που έχω να με προστατεύουν, να πρέπει αναπόφευκτα να κλαίει κι αυτός γοερά, μέχρι να φτάσει στο τελευταίο φύλλο.

Fauna and the Crying Queen


Την ανάρτηση εικονογραφούν πίνακες της Margo Selski. Σε ορισμένα έργα της παρατήρησα γραμμένες ελληνικές λέξεις ή λέξεις με ελληνικά γράμματα. Ψάχνοντας τη σχέση της με την Ελλάδα βρήκα αυτό
"she often uses Greek writing in her paintings to convey a sense of narrative. Sometimes it's actual Greek, while other times they are words that only she can understand."



(από εδώ)

32 σχόλια:

Αβαδιστη είπε...

Mη γίνετε στιφάδο στην κατσαρόλα!

Επίσης ο τέλειος ονειροεξηγητής είναι στο http://www.dreammoods.com/

Δεν έχω να πω άλλα. Μας ψεκάζουν! Βάλτε το καπάκι και βγείτε αργότερα...

lemon είπε...

Ω, η τελευταία σου παράγραφος...

Τσαλαπετεινός είπε...

Δεν το ήξερα και μόλις το ανακάλυψα: Θα ήθελα να είμαι κι εγώ κρεμμύδι. Όχι απαραίτητα μεγάλο. Θα μπορούσα να αρκεστώ ακόμα και στο κροκάρι.

(Εξαιρετικό κείμενο, καταπληκτικές εικόνες)

Niemandsrose είπε...

Κι εγώ θέλω! Να είμαι κρεμμύδι αλλά ακριβό σα σαφράν. :) Πολύ όμορφο το κείμενό σας αγαπητή Ιφιμέδεια.

vague είπε...

Τι ανακούφιση, να απολαμβάνω τόσο το κείμενο ενός ανθρώπου που φαίνεται να είναι πολύ διαφορετικός από εμένα...

"αν ποτέ χρειαστεί να πεθάνω από θάνατο τραγικό"
Με μαγέψατε!

Ανώνυμος είπε...

πολύτιμή μου Ιφιμέδεια.

Takis X είπε...

Αυτη το κάμωμα να πέφτεις χάμω και να παριστάνεις τον νεκρό το εκανε η μάνα μου . Κλάμα εγω απο πάνω ,μανούλα σηκω, δεν θα ξανακάνω ζημιές.Ηταν τέλειος ρόλος, ρόλος που την ακολουθούσε και στην αληθινή ζωή της..

Σαν ασθενής πάλι ,θα ημουν το ακριβώς το αντίθετο απο σένα..Μην σου πω οτι θα δίνα εγω παρηγοριά.

Ωραία τα γραψες πάντως, κι ας ξεφλουδίζεις σαν κρεμμύδι, και να γίνεις που λεει ο λόγος ,εγω θα σε χαίρομαι πάντα ,κι ας κρύβεσαι στο πάτο της κατσαρόλας.Πολλά φιλιά.

DonnaBella είπε...

μα, εισαι κρεμμυδι - με πολλαπλες επιστρωσεις. τωρα, αν κλαιει κανεις ξεφλουδιζοντας σε, ρωτα τον καλο σου να σου πει, εγω δεν σε ξερω τοσο. αλλα να μας την πεις την απαντηση. :-)
σκληρο παιδι ησουνα, ευτυχως σκληρο καρυδι κι η μαμα σου. ακους εκει λαχταρες..
(καλο μου, μη μελετας αντιδρασεις σου σε καταστασεις που ευχομαι ποτε ουτε εσυ ουτε οι αγαπημενοι σου να βιωσετε. δεν ξερεις, και καλυτερα να μη μαθεις.)
σε φιλω καλημερα :-)

Ιφιμέδεια είπε...

@Αβάδιστη

Μακάρι να ήμουνα κρεμμύδι κι ας διέτρεχα τον κίνδυνο να γίνω έδεσμα εντός της κατσαρόλας μου.

Ο ονειροκρίτης δεν είναι αρκετά τρελλός: δεν λέει τίποτα για Mary Poppins... ;)

Ιφιμέδεια είπε...

@lemon

Κρεμμύδι κι εσύ;

Ιφιμέδεια είπε...

@Τσαλαπετεινός

Αγαπητέ μου,

κροκάρι γιατί όχι; Αν έχει αρκετές στρώσεις θα είναι αρκετό κι αυτό.
Μα για σταθείτε: κλαίει κανείς όταν καθαρίζει κροκάρι;

Ιφιμέδεια είπε...

@Neimandsrose

Ευχαριστώ καλή μου. Από εσάς είναι σπουδαίο κομπλιμέντο μιά θετική κρίση. Σας θαυμάζω πολύ.

Κρεμμύδι ακριβό σαν σαφράν. Να κοστίζει κάτι παραπάνω σε αυτόν που το αποφλοιώνει και να το σκέφτεται διπλά πριν το κάνει. Πολύ πρακτικό.

Ιφιμέδεια είπε...

@Riski

Αυτό που μου γράψατε είναι ακριβώς όλη η μαγεία των ιστολογίων: να διαβάζουμε πράγματα με τα οποία ταυτιζόμαστε από ανθρώπους που σε κανονικές συνθήκες δεν θα πλησιάζαμε καν.
Σας ευχαριστώ. :)

Ιφιμέδεια είπε...

@holly

Και για εμένα εσείς πολύτιμη. Το ξαναλέω.

Ιφιμέδεια είπε...

@TakisX

Καλέ μου Τάκη,
τι περίεργο αυτό που μου έγραψες. Διψούσε κι εκείνη για πρόσθετη στοργή άραγε;
Εσύ κι εγώ θα ήμασταν η ιδανική προσωποποίηση του γιν και του γιανκ ναι;
Σε φιλώ πολύ.

Ιφιμέδεια είπε...

@Donnabella

Καλή μου Donnabella,

σωστά μου τα λέτε. Σκληρό το παιχνίδι μου, αλλά ήμουν τόσο κακή ηθοποιός και η το ρεπερτόριο βαρετά επαναλαμβανόμενο που δεν έχω τύψεις.

Ναι, πολλαπλές επιστρώσεις έχω, αλλά δεν νομίζω ότι κλαίει κανείς όταν με αποφλοιώνει -και με αυτό δεν εννοώ τον καλό μου (όπου το stripping γίνεται αυτοβούλως), αλλά τους επίδοξους μάγειρες που με τριγυρίζουν. Αυτοί όχι δεν κλαίνε.

(όσο για τις αντιδράσεις μου, καλά μου τα λέτε πάλι, αλλά ας πούμε ότι η ζωή με κάνει να παρατηρώ τέτοια πραγματάκια τον τελευταίο καιρό και όντάς όπως είπα μελοδραματικούρα, τα γράφω κιόλας!)

Σας φιλώ

μ είπε...

Κρεμμύδι απ'τον τόπο σου κι ας είναι μαδημένο.

Να δω όμως ποιος θα πρωτοκλάψει όταν φτάσετε στο τελευταίο φύλλο.

Τα φιλιά μου Ίφι

Ιφιμέδεια είπε...

@Μάνος

Στο τελευταίο φύλλο καίγεσαι. Νόμος.

(γιατί δεν μπορώ να αφήσω σχόλιο στα ποστ του μπλογκ σας;)

μ είπε...

Σε ποιο από τα 2;

Αν αναφέρεσαι στο ποστ του Μπελογιάννη, το ανέβασα χωρίς σχολιασμό.

Ιφιμέδεια είπε...

Ναι, στου Μπελογιάννη μπήκα να σχολιάσω και νόμιζα ότι έκλεισες σχόλια ξενικώς. Σόρρυ :)

DonnaBella είπε...

και διαβαζοντας τη θεωρημα, θυμηθηκα ενα ονειρο που ειχες πει κ ειχε ανεβασει ο 11, πριν 1-2 χρονια νομιζω, για κατι συμπαντα το ενα μεσα στο αλλο που εβλεπεσ στο πατωμα..? ηταν πολυ ομορφο κ περιπλοκο ονειρο, αμα θυμασαι θυμισε μας.

Δελφίνια είπε...

αμάν πια
γιατί γράφεις συνέχεια τόσο υπέροχα;

την αγάπη μου :)

Ιφιμέδεια είπε...

@DonnaBella

Δεν το θυμάμαι καθόλου, ίσως δεν ήμουν εγώ - αν και με έχω ικανή.
:)

Ιφιμέδεια είπε...

@lifo

Ω, σας μερσώ πολύ.

Και την δική μου αγάπη!

faraona είπε...

Mα τι ωραίο κείμενο και τι ωραία σχόλια!
Είσαι
χα ρι τω μέ νος
άνθρωπος Ιφιμέδεια.
Τα φιλιά μου.

Ιφιμέδεια είπε...

@Φαραώνα

Τί ωραίο κομπλιμέντο! Ευχαριστώ πολύ, μακάρι να είναι αλήθεια.
Δέχομαι ευχαρίστως τα φιλιά κι ανταποδίδω. Άμποτε και στην πραγματικότητα να συναντηθούμε και να τα ανταλλάξουμε!

DonnaBella είπε...

Ειχες δικιο.
(http://belladonnadelaqua.blogspot.com/2011/04/blog-post.html )

7Demons είπε...

Μα,και φυσικά δεν την κλείσατε.

Ευτυχώς!
;-)

Τα Σέβη μας-ακριβώς από το λίγο πιο έξω μας,στο παραδίπλα σας...

Ιφιμέδεια είπε...

@7 Demons

Τί τέλεια παρατήρηση!
Μάλλον δεν τα κατάφερα λοιπόν και ο αέρας συνέχισε να με λούζει φύλλα; Ίσως.

Σας φιλώ και σας αποθυμώ.

7Demons είπε...

Σε συμβολικό-ψυχαναλυτικό επίπεδο φίλτατη, κάνατε πολύ καλά που δεν κλείσατε το παράθυρο...

;-)

Coco είπε...

Μουρακάμι; έτσι εξηγούνται όλα...

καλά εγώ γιατί βλέπω όλο μπανάλ όνειρα
στο τελευταίο που θυμάμαι ήθελα να παίξω σκάκι που έχω πολύ καιρό αλλά έλειπε το μαύρο άλογο
μήπως πετύχατε κανένα μαύρο άλογο στο όνειρό σας;

Ιφιμέδεια είπε...

@Coco

Μαύρο άλογο; Να σκεφτώ... χμμμ
όχι.
Αλλά καθόλου μπανάλ δεν ακούγονται τα όνειρά σας!