Αθέατος Απρίλιος;

Μου άρεσε πάντα να σκέφτομαι ότι η Μεγάλη Εβδομάδα είναι μιά διαβατήρια περίοδος, μιά περίοδος δηλαδή που κάθε μέρα της έχει ένα ρόλο και από τη μιά μέρα στην άλλη οδηγείσαι στην κορύφωση και το στόχο της όλης διαδικασίας. Το θέμα είναι ότι δεν είμαι σίγουρη πιά ποιός είναι αυτό ο στόχος.

Όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες, αγάπη μου...

Αυτό είναι το απόφθεγμα που σκέφτομαι περισσότερο αυτές τις μέρες -και καθόλου δεν συνάδω με το κλίμα των ημερών...

Ξέχασα να πω πόσο μ'αρέσει η καμπάνια στις συγκοινωνίες για την ποίηση του Εγγονόπουλου. Αν ήμουν μεγαλύτερο ψώνιο απ'ό,τι είμαι, θα πίστευα ότι η Αττικό Μετρό έλαβε υπόψιν της την παραίνεσή μου να αξιοποιήσει τους καλλιτέχνες σπουδαστές της Σχολής Καλών Τεχνών. Ευτυχώς το tracker μου κρατάει σε επαφή με την πραγματικότητα.

Αντιθέτως -μιλώντας- γιά καμπάνιες, με θλίψη είδα τη σημερινή στα βαγόνια του Μετρό: στείλτε 75 euro στη Ρουμανία με κόστος 8 euro. Μου σφίχτηκε το στομάχι. Δεν ξέρω γιατί. Ή μάλλον ξέρω, αλλά δεν θέλω να κάτσω να το γράψω.

Στο σπίτι μας έχουμε ένα τεράστιο μαλλιαρό chow chow. Έχει γεμίσει το σπίτι τρίχες -φαίνεται ότι αλλάζει τρίχωμα, τι να πω; Τρώει όλη μέρα απίστευτες ποσότητες και κοιμάται πάνω στον καναπέ. Όταν δεν κοιμάται χασμουριέται και δείχνει τη μεγάλη μαύρη γλωσσάρα του. Πότε-πότε πηδάει απότομα πάνω στον αντρούλη μου και φωνάζει chow-chow ζητώντας επίμονα βόλτα. Το μόνο καλό είναι ότι δεν σκίζω τα καλύμματα και χρησιμοποιώ την τουαλέττα.