Σκόνη

Οι επόμενες τέσσερις ημέρες θα μας βρουν εκτός των τειχών -ελπίζω με λιγότερα μπλόκα πάσης φύσεως. Σε εργασία σκληρή αλλά αγαπημένη. Μέσα στην ιερή μου σκόνη.

Στό λίγο χρόνο που θα μείνει θα κάνουμε βόλτες στα σοκάκια που ξέρουμε καλά, στο ξωκκλήσι που κρέμεται πάνω από τη θάλασσα μυστικό, στην έρημη παραλία, στη μαγική πυραμίδα, στα περιβόλια με τις ολάνθιστες πορτοκαλιές.

(Υπόσχομαι φωτογραφίες!)

Οι προσευχές μου αυτό τον καιρό είναι με τους ανθρώπους που περιμένουν απαντήσεις. Εύχομαι να είναι αυτές που θέλουν.

Σήμερα είναι η μέρα που βοηθάω ανθρώπους. Ασήμαντες βοήθειες βέβαια, αλλά κάτι είναι να βγαίνεις και λίγο από τον εαυτό σου.

Το γλυκό με μπανάνες που έφτιαξα σήμερα πέτυχε! Αυτή είναι μιά απολύτως άχρηστη προσωπική πληροφορία από αυτές που επικαλούνται οι υπέρμαχοι της διανόησης γιά να υποβιβάζουν τα ιστολόγια...

Διαβάζω το αυτοβιογραφικό κείμενο του Σταμάτη Κραουνάκη, Μόνο γιά Χρήστες (εκδ. Καστανιώτη, 2004). Γράφει λοιπόν ο Σ.Κ. κάτι ουσιαστικό, που μ'άρεσε πολύ.

[..]
Αν δεν αγαπάς πραγματικά τον άλλον, δεν μπορεί να υπάρξει έρωτας. Δεν μπορείς να νιώσεις τον έρωτα, αν δεν υποχρεωθείς στην ταπεινότητα του "αγαπώ τον άλλον" χωρίς να φοβάμαι ότι θα γίνω ρεζίλι. [..] Οι άνθρωποι στον έρωτα είναι σαν τα πουλιά: να μαζευτούνε κάπου που να μην βρέχει και να μην κάνει κρύο. Ο έρωτας είναι ένα μικρό καταφύγιο που, αν είσαι ανοιχτός με τον σύντροφό σου, μπορεί να σε ελευθερώνει σε μεγάλο βαθμό, να σου γεμίζει τρομερά τις μπαταρίες. Αλλά χρειάζεται η κατάθεση και η θυσία να είναι ένα καθημερινό γεγονός. Και να μην γίνονται γιά το σεξ, αλλά γιά τη σχέση στο σύνολό της.

Οι υπογραμμίσεις δικές μου, χαρισμένο σε σας που είστε ικανοί να νιώσετε.