Από τότε που είπαμε ότι δεν έχουμε λεφτά για μεγάλα ταξίδια, δεν έχουμε σταματήσει να προγραμματίζουμε μεγάλα ταξίδια.
Να μην ξεχάσω τα εγκαίνια του Νίκου! Ο πιό γενναίος άντρας που έχω γνωρίσει, μαζί με την φίλη του την Πέγκυ, πραγματοποιούν ένα όνειρό τους. Καλή επιτυχία παιδιά!
Υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να ανοίξω το στόμα μου μέσα στο τρένο και να τραγουδήσω με όλη τη δύναμη των πνευμόνων μου Το Κρασάκι του Τσου. Είναι το πιό κολλητικό τραγούδι που έχω ακούσει εδώ και καιρό. Καταραμένο κρασάκι έχεις και δύσκολους στίχους...
Πώς το λένε αυτό που ανοίγεις το στόμα σου για να πεις κάτι και δεν μπορείς να το πεις και λες κάτι άλλο;
Καμιά φορά σκέφτομαι ότι θα ήθελα να γράφω συνέχεια στο μπλογκ, να γράφω ό,τι μου κατεβαίνει, ό,τι νιώθω, μετά αυτολογοκρίνομαι και μου περνάει.
Ο οργανισμός μου με ανυπακούει από χτες. Δεν κάνει ότι θέλω. Μάλλον χάλασε. Ελπίζω να φτιάξει.
Η ενσυνείδητη λογική έρχεται πολλές φορές σε απόλυτη ασυμφωνία με το ένστικτο αυτοσυντήρησης κι αυτό με εκπλήττει. Είμαι ένα είδος ρομπότ που έχει λάβει βασική εντολή να μην αυτοκαταστραφεί;
22 σχόλια:
Κακώς αυτολογοκρίνεσαι.
Ο ελεύθερος συνειρμός και η αυτόματη γραφή,είναι σημάδια δημιουργικότητας-σε κάποιους μόνο...
Αλλά σίγουρα σε σένα!
Τώρα επιτρεψέ μας να αποχωρίσουμε-έχουμε να κράξουμε το Νικόλα που τόσο καιρό μας βασάνιζε και δεν έλεγε τίποτα.
Α, η αυτολογοκρισία είναι η ιστορία της ζωής μου. Μεγάλο θέμα.
Στείλε θετικά vibes στον Νίκο!!
νομίζω πάντως ότι η αυτολογοκρισία είναι γενικότερο φαινόμενο. κάπου πήρε το μάτι μοϋ: εννια στις δεκα σκέψεις που κάνουμε-θα αισθανόμασταν άβολα να τις μοιραστούμε..
κράτα γερα.. και θυμήσου: στο τέλος θα μείνει μόνο ένας. (μπορεί και δυο)
Δεν ξέρω για τους άλλους, αλλά εγώ όντως 9 στις 10 δεν λέω αυτό που σκέφτομαι, πόσο μάλλον να το γράψω. Συνεχίζει όμως να με απασχολεί το ζήτημα και να διεκδικώ την μείωσιν του ποσοστού σε 8 στα 10.
Ας μείνει κάποιος στο τέλος. Είναι κι αυτό κάτι.
Αγαπητή, ομιλείς περί γενναιότητος και οφείλω να ξεκαθαρίσω τη θέση μου. Πρόκειται για ένα κοκτέιλ άπειρων καφέδων, και μετά έξτρα καφέδων και μετά πίνω και κανά καφέ για να προλάβω τα εγκαίνια. Όσο να το κάνεις μοιάζει με μαζοχισμό αλλά ποτέ δεν μου άρεσαν και τα εύκολα αυτό το ομολογώ (να καταγραφεί στα πρακτικά).
Αυτό που ανοίγεις το στόμα σου και λες άλλα αντί άλλων σε παρακαλώ να το κόψεις, άσε το στόμα σου να κάνει αυτό που ξέρει, μην το καταπιέζεις. Βουρ κι όποιον πάρει ο Χάρος.
Επίσης εκείνη η ρύθμιση στα μικροτσιπ σου που απαγορεύει την αυτοκαταστροφή εμένα μου φαίνεται μια χαρά, να την αφήσεις ήσυχη και ναι, ναι, ναι πάρε τον σύζυγο και κάντε κανά μεγάλο ταξίδι. Είναι μεγάλο γιατρικό τα ταξίδια (επίσης είναι και άκρως ψυχαγωγικά).
Περιμένω να με κράξει ο Εφταδαιμώνιος αλλά τζίφος, ούτε μια χριστοπαναγία δεν μου έριξε. Χάλασε κι αυτός, δεν είναι πια τόσο δαίμων! Ω, τι καιροί Θεέ μου, κανείς δεν κρατεί τις υποσχέσεις του!
Το έχω πάθει και εγώ αυτό.
Παλιά είχα ένα ιστολόγιο και συνήθιζα να γράφω διάφορες ιδέες και προβληματισμούς που είχα για την ζωή μου. Τελικά η αυτολογοκρισία μου και η εσωστρέφεια μου με οδήγησε στο να το καταργήσω. Όσο για “μεγάλα” ταξίδια, έχω προγραμματίσει ένα μέχρι τα Εξάρχεια.
Φίλτατε,
οι καφέδες που επικαλείσαι δεν έχουν καμία ΑΠΟΛΥΤΩΣ σχέση με αυτό που θαυμάζω εγώ, ήτοι την γενναιότητα να παίρνει κανείς ρηξικέλευθες αποφάσεις αλλαγής ρότας και το κυριώτερο: να προσπαθεί κανείς και να τις εφαρμόσει! Άκου καφέδες!
Τα ταξίδια μας τρέχουνε τελικά με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Τα πολλά λεφτά δεν περισσεύουν βέβαια, αλλά εντάξει, κάπως θα τα καταφέρουμε!
Φίλτατε συναγωνιστή Αστραχάν,
νομίζω ότι έτσι ειδικά τραυματίας από το μέτωπο Τζατζσουφίας-Μπουχλερίας θα κάμετε και πολύ μεγάλην εντύπωσιν όταν με το καλό φθάσετε εις την πρωτεύουσαν πλατείαν των Εξαρχείων.
Όσο για το λογοκριμένο μπλογκ σας καταλαβαίνω και εν μέρει σας θαυμάζω διότι εγώ ούτε καν αυτό δεν έχω κάνει!
Ioudas:
%7&***#@@ <= @@@ %$&^^ *** ===> (') !!!!
Αγαπητή μου Ιφιμέδεια,
Η κατάργηση του ιστολογιου μου δεν ήταν μια πράξη άξια θαυμασμού, μάλλον μια πράξη φόβου, όταν διαπίστωσα με αυτά που έγγραφα, πόσο δυστυχισμένος άνθρωπος πραγματικά είμαι και τι αρνητική εικόνα έβγαζα στον κόσμο που το διάβαζε. Και η μεγάλη ειρωνεία ήταν ότι ούτε το είχα πραγματικά καταλάβει.
Ζούμε τόσο μηχανικά που δεν καταλαβαίνουμε ότι από όλα αυτά που κάνουμε στην ζωή μας τελικά δεν μας ευχαριστεί σχεδόν τίποτα, λες και έχουμε βάλει σε λειτουργία το αυτόματο πιλότο όλα στην ζωή μας γίνονται αυτόματα και προγραμματισμένα. Αντίθετα, άξιοι θαυμασμού είναι όσοι έχουν την δύναμη να αντιμετωπίσουν τον εσωτερικό τους κόσμο και να μην τρομάξουν από αυτόν.
Dr Φλάντζας και τα μυαλά στα κάγκελα.
Ζήτω η τρέλα.
@7 δαιμόνια:
Να αγιάσει το στόμα σας!
Αγαπητέ μου Αστραχάν,
φρονώ ότι συλλογάστε ελεύθερα και καλά -για να παραφράσω το γνωστό ρηθέν, κι αυτό είναι μεγάλη υπόθεση.
Ο φόβος στον οποίο αναφέρεστε σκέφτομαι ότι τελικά είναι ο ίδιος που γεννιέται από το βλέμμα στον καθρέφτη: το βλέμμα που έχουμε όταν συγκεντρωνόμαστε βαθιά μέσα στα δικά μας μάτια κι ίσως γι'αυτό αυτό είναι κάτι που δεν κάνουμε παρά ελάχιστα στη ζωή μας, έτσι δεν είναι;
Στη δική μου περίπτωση αυτό που βρίσκω απολύτως χαρακτηριστικό και συνάμα εκνευριστικό στο ιστολόγιο αυτό είναι μιά συνεχής "μίρλα" που με θυμώνει η σκέψη ότι -όπως σωστά λέτε- αντικατοπτρίζει τελικά μιά στάση ζωής ή στην καλύτερη περίπτωση μιά διάθεση εποχής.
Ίσως είναι μιά κάποια λύσις η διαγραφή του μπλογκ, αλλά μετά φοβάμαι ότι θα μεμψιμοιρώ που το έσβησα. Φαύλος κύκλος (ή Παύλος κύκλος που έλεγε και μιά γνωστή μου).
Θα πέσουμε υπέρ Τζατζούφιων βωμών και εστιών, υπέρ του δικαιώματος στην τρέλλα, έτσι δεν είναι;
Η ισορροπία ανάμεσα στο δημόσιο και στο ιδιωτικό κερδίζεται σιγά- σιγά, μην ανησυχείς. Είσαι καλύτερα τώρα; Ασχετο, αλλά αυτό το εξαιρετικό «με ανυπακούει» μου θύμισε ένα αστείο «ανευθυνόμαστε για τις ζημιές» που έχω δει σε πινακίδα.
Αγαπητή μου Ιφιμέδεια,
Δεν θεωρώ ότι είμαι άξιος να σας δίνω συμβουλές, αλλά σας παρακαλώ μην διαγράψετε το ιστολόγιο σας γιατί κάθε άλλο από “μίρλες” είναι. Ο υπέροχος τρόπος με τον οποίο γράφετε δεν είναι κάτι που συχνά βρίσκεις στα μπλογκ.
Για τα υπόλοιπα συμφωνώ μαζί σας.
Αλήθεια ποιος τολμάει σήμερα να κοιτάξει βαθειά τα μάτια του μέσα από τον καθρέπτη;
@Advocatus diaboli:
Καταρχήν χαίρομαι που σε 'ξαναβλέπω'! Κι ευχαριστώ για την παρηγορία γιατί ξέρω ότι κάτι ξέρεις εσύ παραπάνω.
Είμαι όντως καλύτερα, ευχαριστώ. Η γιατρός μου μού είπε εχθές ότι ο οργανισμός μου κάνει αυτό που πρέπει να κάνει: αντέχει μεν, αλλά με προειδοποιεί ότι έχει όρια.
@Astraxan:
Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Τα ανασφαλή άτομα σαν και μένα τα χρειάζονται ιδιαιτέρως.
Παρεμπιπτόντως όταν σπανίως κοιτάζω βαθιά μέσα στα δικά μου μάτια καταλήγω με μιά περίεργη αίσθηση. Νομίζω ότι βλέπω ένα ξένο 'περίεργο' άτομο που βρίσκεται μέσα στο κεφάλι μου και με κοιτάει...
Δε θέλω να φανώ ρηχή -όχι ότι δεν είμαι:):)- αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις βοηθάει ένα καλό μεθύσι
Γιατρέ μου,
πόσο δίκιον έχετε! *χικ*
Χωρίς πλάκα, το ίδιο μου είπε και η γιατρός εχθές (εκτός αν με εξέτασες εσύ και δεν το ξέρω..!)
έφτιαξε, έτσι;
Ναι, ευχαριστώ. Είμαι καλά!
ανυπακοή το βρήκα.
είσαι αλητάκι
Κι εσύ αδελφάκι, και το ξέρεις!!!
Είσαι σούπερ!
Δημοσίευση σχολίου