Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2008

Τα άτομα

Τρεις φίλοι με τους οποίους έχω χάσει εδώ και καιρό επικοινώνησαν μαζί μου εχτές.
Ήταν μία από αυτές τις μέρες που λένε στα ωροσκόπια "ένας φίλος που έχετε καιρό να μιλήσετε θα επικοινωνήσει μαζί σας".


Στο μεταξύ τρέχω πολύ. Αγχωτικά και με μπόλικη αδρεναλίνη. Και μισώ το γεγονός ότι δεν μπορώ να τήρησω τα deadline που εγώ η ίδια βάζω -κι εκτίθεμαι πρωτίστως σε μένα. Είμαι πολύ κακή στο να υπολογίζω πόσος χρόνος χρειάζεται για κάτι -εννοείται υπολογίζω λιγότερο από όσο χρειάζεται.

Λείπω συνέχεια από το σπίτι και έχω σκοπό στο τέλος αυτού του χρόνου να υπολογίσω πόσες μέρες φέτος κοιμήθηκα στο κρεβάτι μου. Χονδρικά πρέπει να έχω λείψει τουλάχιστον τον μισό χρόνο. Αλλά είπαμε δεν είμαι καλή στο να υπολογίζω.


Ουφ. Με περιμένει ένα βουνό σίδερο κι εγώ κάθομαι εδώ νηστική και με ένα φλερτ ημικρανίας και γράφω όλα αυτά τα ασυνάρτητα. Κάπου εδώ, που με κουράζει ακόμη και η ιδέα να φάω (ποιόν; εμένα!) σκέφτομαι ότι έχω αρχίσει να αποσυντίθεμαι, να 'γίνομαι κομμάτια'.
Αύριο θα φύγω πάλι.

Όποτε ακούω αυτό το τραγούδι μέσα στο στήθος μου ακούω έναν αληθινό ήχο. Ένα μικρό στιγμιαίο αλλά δυνατό κρακ.
Εσείς ακούτε;





12 σχόλια:

Provato είπε...

κι εγώ ακούω ένα κρακ. αλλά όταν το λέει η Χαρούλα...


με το χρόνο έχω κόλπο. κάθε φορά που είναι να προϋπολογίσεις κάτι, πρόσθεσε ένα 20 τοις εκατό σε αυτό που σου βγαίνει φυσικά σαν εκτίμηση.

φιλιά αδελφούλα.

YO!Reeka's είπε...

να πάρετε κυρία για το σίδερο. είναι μεγάλο ανάθεμα.
την αγάπη μου :)

varometro είπε...

Ότι άκουσα κάτι... άκουσα. Τώρα κρακ ήτανε, κρουκ; Θα σε γελάσω. Πάντως θα σου μεταφέρω αφιλοκερδώς πολύτιμη γνώση και σωρευμένη εμπειρία χρόνων. Ένας και μόνο ασφαλής τρόπος υπάρχει για να προλαβαίνεις τα deadlines και να μην αγχώνεσαι: μην βάζεις. Εξάλλου τι τα θες. Κάθε deadline και αποχωρισμός, κάθε αποχωρισμός και δάκρυ, ειν η ζωή του καθενός θάλασσα δίχως χάρτη ωω ωω ωω ωω, θάλασσα δίχως χάρτη. Το ταξίδι έχει σημασία που λεγε κι η Άτζελα Δημητρίου. Δηλαδή η ημιτελής του Μπετόβεν (9, 10... δεν θυμάμαι τι νούμερο είναι) είναι λιγότερο καλή από αυτές που ξεσκίστηκε να τελειώσει;

Xilaren είπε...

ναιιιιιιιιι, το λατρεύω αυτό το κομμάτι

δεν είναι κακό που ξενοκοιμάσαι

ο πρόβατακος έχει δίκιο στο +20% αλλά κι εγώ τα κάνω θάλασσα

α, και κάνε κάτι για το σίδερο, αμάν πια, λες και δεν έχουμε αρκετές σκοτούρες

κουράγιο
χχχ

ΠΑΥΛΟΣ είπε...

όΤαν αυτό το δίδυμο έχει κέφια!!!
Νομίζω όλοι το ακούμε αυτό το κρακ...

stella είπε...

προτημω για κρακ ν'ακουω το "κι εσυ χορευεις σαν βροχη" απο την γλυκερια .\Το σιδερο ειναι μπελας .
για τα deadlines σκεψου ποσο μικρη ειναι η ζωη,θα σου περασει αμεσως.

Ιφιμέδεια είπε...

@Πρόβατο:

Εγώ νόμιζα ότι το έλεγε η Τάνια (είμαι βαθιά νυχτωμένη..).

Θα δοκιμάσω την πρότασή σου. Ιτ μέι γουόρκ. Θενκς μπρο!!

Ιφιμέδεια είπε...

@Υο!reeka's:

Γυρνοφέρνω την ιδέα, αλλά έχω κάτι ζητήματα με την όλη διαδικασία.

Αγάπες σε όλους σας!

Ιφιμέδεια είπε...

@Βαρόμετρο:

Ευχαριστώ για την συμβουλή. Ναι, εγώ δεν βάζω από μόνη μου καθόλου deadlines, αλλά μου ζητάνε εκτίμηση και πάντα πέφτω έξω...!
(όταν φέρνεις ενίσχυση επιχειρήματος την Άτζελα πώς να μην έχεις πάντα δίκιο;)

Ιφιμέδεια είπε...

@Xilaren:

Ξενοκοιμάμαι μία στις τέσσερις μέρες του χρόνου (έκανα τους υπολογισμούς μου σήμερα!). Δεν'κακό, αλλά όσο να πεις κατά τι κουραστικό, ειδικά όταν δεν έχω βαρεθεί το σπίτι μου.

Α, και πήρα πρεσοσίδερο! Για να δούμε!

Ιφιμέδεια είπε...

@Παύλος:

Όντως όταν έχουν κέφια δεν παίζονται...

Ιφιμέδεια είπε...

@Στέλλα:

Δεν το ξέρω το άζμα. Θα το ψάξω.

Και ναι, η ζωή είναι μικρή.../