Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2009

Ευτάκτως ερριμμένα


(Ξενοφώντος Απομνημονεύματα, Γ.Ι.7)




Θεσσαλονίκη 1934


Να ένα
ποστ που δεν πίστευα στα μάτια μου ότι θα διάβαζα ποτέ...
Με αφορμή λοιπόν αυτό, αν και δεν συνηθίζω εδώ μέσα να πολιτικολογώ, θα ήθελα να γράψω δυό σκέψεις που κάνω αυτό τον καιρό.

Το γεγονός ότι οι θέσεις των Γενικών Γραμματέων των Υπουργείων πλέον προκηρύσσονται αποτελεί για μένα ένα γεγονός από μόνο του ρηξικέλευθο, θα έλεγα συγκλονιστικό. Δεν μπορώ βεβαίως να μιλήσω για άλλους χώρους ή κλάδους, αλλά γνωρίζω καλά την εξαιρετικά μεγάλη δύναμη που έχει η θέση του Γενικού Γραμματέα στο Υπουργείο Πολιτισμού. Δύναμη που γίνεται ακόμη μεγαλύτερη όταν ο ίδιος ο υπουργός δεν ενδιαφέρεται για τα διαδικαστικά. Ο Γ.Γ. του ΥΠΠΟ προΐσταται των μεγάλων συμβουλίων (Κεντρικό Αρχαιολογικό και Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων), τη σύνθεση των οποίων μέχρι στιγμής εν πολλοίς καθόριζε κιόλας, εποπτεύοντας επί της ουσίας τη διαχείριση της αρχαιολογικής και αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της χώρας. Μιά ματιά στο οργανόγραμμα του ΥΠΠΟ εδώ θα σας πείσει και θα σας πληροφορήσει καλύτερα.

Δεν ξέρω ποιός θα είναι ο επόμενος Γ.Γ. του ΥΠΠΟ, και γι'αυτό ίσως είναι καλύτερο που γράφω αυτή τη στιγμή αυτό το σχόλιο. Ελπίζω, γιατί θέλω να ελπίζω, ότι από τη διαδικασία προκήρυξης θα προκύψει τουλάχιστον ένας άνθρωπος που θα έχει περισσότερα προσόντα από τον πρώην κέρβερο Γ.Γ. καθόλου χρηστό κ. Ζαχόπουλο, ο οποίος σας θυμίζω τοποθετήθηκε στη θέση αυτή από τον υπουργό πολιτισμού κ. Κ. Καραμανλή. Σας θυμίζω επίσης ότι η κυρία ασχολία του κου Ζ. ήταν καθηγητής Μέσης Εκπαίδευσης (μην επικαλεστεί κανείς παρακαλώ το διδακτορικό του...) κι ίσως γι'αυτό όταν προήδρευε των συμβουλίων χτυπούσε κάθε τόσο το στυλό του στην έδρα, συγγνώμη το τραπέζι, για να επαναφέρει με αυστηρό βλέμμα τους μαθητές, συγγνώμη τους πανεπιστημιακούς, διευθυντές και επιμελητές αρχαιοτήτων στην τάξη.

Δεν υποτιμώ τους καθηγητές μέσης εκπαίδευσης, ούτε ισχυρίζομαι ότι τα πολλά τυπικά προσόντα είναι και ουσιαστικά. Πιστεύω όμως ότι η πορεία ενός ανθρώπου μέσα από τις σπουδές και την επαγγελματική του σταδιοδρομία σε συνδυασμό με συστάσεις από πρόσωπα εγνωσμένης αξίας μπορούν να οδηγήσουν σε καλύτερες επιλογές. Είθε λοιπόν η καινοτομία της παρούσης να οδηγήσει σε καλύτερες επιλογές από αυτές του παρελθόντος!



Δελφοί 1932


Στην Αίγυπτο, δεν αρκούνται να ζητούν επιστροφή αρχαιοτήτων, αλλά επιβάλλουν και πολύ αυστηρές ποινές στους αρχαιοκάπηλους, που κυμαίνονται από βαριά πρόστιμα ως και ισόβια. Εδώ πάλι εφαρμόζουμε το κατά τας γραφάς "ο αιτών λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει"...

Αλλά για να αποδίδουμε και τα του Καίσαρος τω Καίσαρι (και να αναγνωρίζουμε τις ευθύνες μας και οι αρχαιολόγοι), όπως σωστά επισημαίνει ο Rodger Atwood στους New York Times, η καλύτερη λύση είναι να ενημερώνονται και να ευαισθητοποιούνται οι τοπικές κοινωνίες ώστε να αναλαμβάνουν την αποτελεσματικότερη ευθύνη προστασίας (ακούς Νεμέα;).

Στο μεταξύ, αν έχετε χαμηλή πίεση, διαβάστε εδώ, και μην ανησυχείτε, θα σας ανέβει.


Θήβα, η Φρόσω, 1925



Το σημερινό ποστ εικονογραφείται με φωτογραφίες της Dorothy Burr Thompson, γνωστής αμερικανίδας αρχαιολόγου, η οποία έζησε κι εργάστηκε στην Ελλάδα, ταξίδεψε εκτενώς και αποτύπωσε στις φωτογραφίες της όχι μόνο μνημεία και τοπία αλλά και πολλές πτυχές της ελληνικής ζωής της μεσοπολεμικής Ελλάδας.

Η Αμερικάνικη Σχολή Κλασικών Σπουδών, και πιό συγκεκριμένα η Ναταλία Vogeikoff-Brogan και ο Βασίλης Σπανός, έστησαν μιά εξαιρετική ιστοσελίδα προκειμένου να προβληθεί και να γίνει προσιτή σε όλους η φωτογραφική δουλειά της Dorothy Burr Thompson.

Φεύγοντας από εδώ, μην λησμονήσετε να κάνετε αυτή την βόλτα στην προβιομηχανική Ελλάδα των δεκαετιών του 1920 και του 1930, ακολουθώντας τον σύνδεσμο εδώ.

Αθήνα, οδός Πατριάρχου Ιωακείμ, 1932

12 σχόλια:

Μάγισσα Κίρκη είπε...

Προσωπικά εμένα οι προκηρύξεις, μου λένε ελάχιστα.
Αντί δηλαδή να πάρουν απευθείας κάποιον δικό τους βγάζουν προκήρυξη για να φαίνεται ότι τον πήραν αξιοκρατικά όπως π.χ. συμβαίνει με τον ΑΣΕΠ, τις προκηρύξεις στον ευρύτερο δημόσιο τομέα κλπ.
Μακάρι να κάνω λάθος.....

Α, μπα? είπε...

είναι πιθανόν να ολισθήσουν και πάλι στην οκνηρία και στις εύκολες λύσεις, παρα πολύ θα έλεγα, αλλά για την ωρα ας το πιστεψουμε

οι φωτο της Αθήνας ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΕΣ τρελλαίνομαι τρελλαίνομαι για τέτοια!

Ιφιμέδεια είπε...

@Μάγισσα Κίρκη:

Συμφωνώ ότι πολλές προκηρύξεις βγαίνουν εντελώς τυπικά. Το ξέρω και στο πετσί μου μη νομίζετε. Αλλά από την άλλη εν προκειμένω, και λόγω δημοσιότητας αν θέλετε, νομίζω ότι θα προφυλαχτούμε από κάποια πολύ κακή επιλογή. Όχι νομίζω. Εύχομαι.

Σε κάθε περίπτωση προτιμώ σαφώς αυτόν τον τρόπο από τον προηγούμενο.

Ιφιμέδεια είπε...

@Α, μπα?

Κι εμένα μου αρέσουν πολύ οι παλιές φωτό! Αφού αρέσουν και σε σας θα ανεβάζω συχνότερα τέτοια λινκ. Thanks for the support!

Provato είπε...

ο Ζαχόπουλος να χτυπά το στυλό για να "συνετίσει" τους αρχαιολόγους είναι σκηνή από ταινία, το ξέρεις βέβαια!!
xxxx

Provato είπε...

α, ξέχασα, θεά η Dororthy!

μ είπε...

Α μάλιστα αρχαιολόγος λοιπόν.
Και καλά τώρα, όταν λες ότι δουλεύεις τα βράδια, σκάβεις;;;

:)

Ιφιμέδεια είπε...

@Πρόβατο:

Ναι, ταινία τρόμου με πρωταγωνιστή έναν Μεξικανό δάσκαλο που βάζει κακούς βαθμούς στους ανυπάκουους μαθητές του..
Το γράφουμε το σενάριο εν μιά νυκτί όπως καταλαβαίνεις. Δεν έχουμε θέμα.

Ιφιμέδεια είπε...

@Μάνος:

Γράφω Μάνο μου. Γράφω.

μ είπε...

Καλό και το γράψιμο αλλά σε φανταζόμουν κάτω από ένα στέγαστρο, βράδυ, με τους προβολείς αναμμένους, την ομάδα των συναδέλφων σου και με το πάθος αποτυπωμένο στα μάτια σας να ψάχνετε για τον τάφο του Μ.Αλέξανδρου...

Ιφιμέδεια είπε...

Να σου πω, δεν έπεσες και πολύ έξω. Αν είχαμε βρει τον τάφο του Μ. Αλεξάνδρου οπωσδήποτε θα τον σκάβαμε μέρα και νύχτα.

Η σκηνή όπως την γράφεις μου θύμισε τη θαυμάσια περιγραφή του Ανδρόνικου όταν συνειδητοποίησε ότι σκάβει τον τάφο του Φιλίππου. Αν δεν το έχεις διαβάσει, θα σε συναρπάσει: Μ. Ανδρόνικος, Το Χρονικό της Βεργίνας, Αθήνα 1997.

Xilaren είπε...

εξαιρετικά ενδιαφέρον ποστ, ιφιμεδειούλα