Το Θαυμάσιο Λεύκωμα της κυρίας Β.

Η εβδομάδα που πέρασε μου έμοιασε με δρόμο που ακολουθεί οφιοειδή πορεία. Έστριβε πότε δεξιά πότε αριστερά, αναγκαζόμουν να ακολουθώ τη ροπή της. Ζαλίστηκα λίγο. Ευτυχώς το ΣΚ πέρασε ήρεμα.

Μόλις έκλεισα το τηλέφωνο κι όλα πήγαν καλά. Αυτή η συνομιλία με άγχωνε εδώ και καιρό, περισσότερο τις τρεις τελευταίες μέρες. Αναστεναγμός ανακούφισης.

Η προηγούμενη εβδομάδα με φιλοδώρησε με μιά θαυμάσια έκπληξη: να συναντήσω από κοντά (και να μιλήσω για λίγα λεπτά) με μιά αληθινή σταρ του Hollywood, την Ολυμπία Δουκάκη!

Μου φάνηκε τόσο όμορφη, έξυπνη, βλέμμα αστραφτερό, απεριόριστη γοητεία, αληθινά θαυμάσια. Και πιό πολύ μου άρεσε η αίσθηση που άφησε μετά την συνάντησή μας, όταν απομακρυνόταν. Η έλλειψή της.

Μόλις τελείωσε το διάγγελμα του Παπανδρέου με την ανακοίνωση των αυστηρών οικονομικών μέτρων θυμήθηκα την φίλη μου την Κ., καθηγήτρια στο Berkeley. Την είδα από κοντά τις προάλλες και μου είπε ότι εκεί (χωρίς να χυθούν πολύ αίμα, δάκρυα κι ιδρώτας) συμφώνησαν οι καθηγητές του πανεπιστημίου για μείωση μισθού 10%. Το ίδιο μου είπε και η Λ. που εργάζεται για το Κοινοβούλιο. "Για να μην χάσει κανείς τη δουλειά του".

Συμφωνώ απολύτως. Αν μη τι άλλο αυτή η σύμπνοια είναι ένα σχεδόν παράταιρο συναίσθημα για την Ελλάδα και θα ήθελα να το ζήσω.
Αλλά πρέπει να εξομολογηθώ μιά ακόμη σκέψη. Σε αυτές τις ώρες της σοβαρής εθνικής κρίσης πιστεύω ότι θα ήταν πιό δίκαιο (και πιό συναρπαστικό..!) να απαλλοτριώσει το κράτος την περιουσία της Εκκλησίας υπέρ του ελληνικού λαού.

Κι επειδή (είναι ούτως ή άλλως αδιανόητο να) λειτουργεί η Ιερά Σύνοδος ως διοικητικό συμβούλιο εταιρείας, ε, ας σταματήσει τουλάχιστον να είναι αφορολόγητη η εταιρεία αυτή. Υπογραφές για το θέμα συλλέγονται εδώ (ευχαριστώ θερμά τον κο Ροΐδη για την γνωστοποίηση).

Οι ελεύθεροι άνθρωποι είναι πάντα όμορφοι άνθρωποι.

Η τεχνική του κολάζ φωτογραφιών υπήρξε αγαπημένη απασχόληση των κυριών της Βικτωριανής εποχής. Φωτογραφίες προσώπων κυρίως (ενίοτε μνημείων, τοπίων ή ζώων) επικολλώνται σε κάρτες και το περιθώριο ή το βάθος επιζωγραφίζεται ανάλογα με την έμπνευση της δημιουργού. Κάποιες φορές αποπειρώνται τολμηρότερες συνθέσεις, πολυπρόσωπες, ενταγμένες σε ένα δωμάτιο ή ένα τοπίο. Αυτές είναι οι πλέον σουρεαλιστικές αφού καταργούν όλους τους άξονες και τις κλίμακες αλλά συνεχίζουν να λειτουργούν ποιητικά.
Την σημερινή ανάρτηση εικονογραφούν τέτοιες φωτογραφικές συνθέσεις.

Για όσους ενδιαφέρονται περισσότερο γι'αυτήν την ελάσσονα τέχνη ας ξεφυλλίσουν το Θαυμάσιο Λεύκωμα της κυρίας Β. Πρόκειται για το πλέον ολοκληρωμένο δείγμα τέτοιου λευκώματος.


Αξίζει πάντως να αναφέρω ότι επί των ημερών μας η τεχνική αυτή δοξάζεται με εφευρετικότατο τρόπο στο Μυστικό Ημερολόγιο της κυρα-Φλάντζενας, ένα ψυχωφελές εικονογραφημένον ανάγνωσμα. Προς επίρρωσιν των γραφομένων ρίξτε μιά ματιά στην φωτογραφία γάμου του ζεύγους Φλάντζα.