Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

Good Housekeeping


Εχτές διαπίστωσα ότι μου χρειάζονται περίπου 8 απανωτά επεισόδια των Απαράδεκτων προκειμένου να καθαρίσω την κρεβατοκάμαρα στο πλαίσιο του ευρύτερου προγράμματος που ονομάζεται "Γενική Καθαριότης, χειμερινή έκδοσις".

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει δραστηριότητες οι οποίες επιτυγχάνουν την καθαριότητα κάθε ορατής επιφάνειας του σπιτιού, από της οροφής έως του δαπέδου, των τοίχων περιλαμβανομένων, και ασφαλώς όλου του περιεχομένου το οποίον εβρίσκεται εκτεθειμένον.
Η Γενική Καθαριότης θεωρείται ολοκληρωμένη μόνον όταν έχομε επιτύχει ικανοποιητική αφαίρεση σκόνης (ή εξαντλητική κούραση) σε όλα τα δωμάτια του σπιτιού, οπότε στρώνουμε τα χαλιά και στολίζουμε το σπίτι μας για τα Χριστούγεννα.

[εδώ κολλάει ένα Ja wohl!]

Οι Απαράδεκτοι παίζουν εδώ και χρόνια πολύ καταλυτικό ρόλο, καθώς διαπίστωσα ότι το να παίζουν στο background βοηθάει καταπληκτικά να εκτελώ τις εργασίες μου χωρίς να αναλογίζομαι πόσο κουραστικό και βαρετό είναι αυτό που κάνω εκείνη τη στιγμή. Μπορώ πάντα να προσποιούμαι ότι έβλεπα Απαράδεκτους όλη μέρα, ε, και πήρα κι ένα ξεσκονόπανο να κάνω καμιά δουλειά.

Το ξέρω, η κατάσταση θυμίζει Τσελεμεντέ της δεκαετίας του '60 και women's magazines και women's blogs μη σου πω, μα τι να γίνει; Έτσι είμαι εγώ. Την προηγούμενη εβδομάδα έδινα διάλεξη, την επόμενη καθαρίζω παντζούρι.

Γιατί δεν παίρνουμε βοήθεια, σκέφτεται μεγαλόφωνα (και συχνότερα φαντάζομαι ενδόμυχα) ο Θ. κι αναστενάζει.
Δεν μπορώ ποτέ να του εξηγήσω ικανοποιητικά γιατί όχι.
Γιατί έτσι πρέπει; (όπως θα απαντούσε η Λωξάντρα)
Γιατί δεν μπορώ να δίνω εντολές σε έναν άλλον άνθρωπο για να κάνει μιά σωματικά κουραστική εργασία; [- εκτός αν είναι ο ίδιος ο Θ. :) ]
Γιατί κάπου μέσα μου το αντιμετωπίζω όλο αυτό ως απαραίτητη διαβατήρια διαδικασία για να ευχαριστηθώ καλύτερα την κατάσταση μετά;
Ο Θ. το αποδίδει στις ενοχές που έχω από τον τρόπο που βλέπει η μαμά μου την καθαριότητα (μανιακά δηλαδή) - και μάλλον έχει δίκιο, και το περνάμε σαν αρρώστεια που κάνει τον κύκλο της.
















Αυτό είναι το πιό αγαπημένο μου Χριστουγεννιάτικο τραγούδι σε μιά ωραία εκτέλεση σχολικής χορωδίας και κινηματογράφηση του 1975. Δεν ήρθε ακόμη η ώρα του αλλά δεν πειράζει, ενισχύει το φρόνημα ;)


Λίγο άσχετο αλλά.
Σπανίως σας δίνω συμβουλές ή κάνω υποδείξεις διασκέδασης αλλά αισθάνομαι αλήθεια την ανάγκη να φωνάξω πόσο πολύ σπουδαία, πόσο ειλικρινά συγκλονιστική είναι η έκθεση της Βάσως Κατράκη στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης.
Επισκεφθείτε την και θα με θυμηθείτε.
Kι αν πάτε μέχρι εκεί, περάστε δίπλα στην πτέρυγα του Μεγάρου Σταθάτου και δείτε την πολύ εντυπωσιακή έκθεση The Lost World of Old Europe
(που εγώ θα την μετέφραζα αυτολεξεί: Ο Χαμένος Κόσμος της Παλιάς Ευρώπης και όχι: Το Ξεχασμένο Παρελθόν της Ευρώπης) Είναι από αυτές τις εκθέσεις που έχεις την ευκαιρία να καθαρίσεις το μυαλό σου από ένα σωρό κλισέ.

Όλο αυτό το διάστημα που δεν έγραφα εδώ (και δεν έλειψα ως φαίνεται σε κανέναν ιδιαιτέρως γκουχ-γκουχ) επισκεφτόμουν κλεφτά τα ιστολόγιά σας κι έτσι εν πολλοίς έχω μιά εικόνα τι κάνετε, πώς είστε γενικώς, τι σας απασχολεί, τι γράφετε. Μα σκέφτηκα, έτσι γυρνώντας μετά από αρκετό καιρό, ότι αν σας έβλεπα μπροστά μου, αν καθόμασταν για καφέ, δεν θα σας ρώταγα τι γνώμη έχετε για το νέο κόμμα της Ντόρας ας πούμε (I couldn't care less). Θα προτιμούσα άλλα πράγματα να μου πείτε, πιό προσωπικά σας.

Ιδού λοιπόν τρεις ερωτήσεις μου και όποιος θέλει, απαντά, κι όποιος θέλει αντίστοιχα με ρωτά. (κι όπως θα έλεγε ο αγαπημένος μου Προβατούκος χάου μο γκέρλυ μπλογκ καν γιου γκο;)

1. Σκέψου καλά και πες μου: ποιό είναι το πιό όμορφο πράγμα που είδες τώρα τελευταία;
2. Ας υποθέσουμε ότι υπάρχει κάποιος που πρόσφατα σε στενοχώρησε ή σε πρόσβαλε κι εσύ δεν έκανες τίποτα γι'αυτό. Θέλεις να μου πεις αυτό που δεν μπόρεσες ή δεν θέλησες να του/της πεις;
3. Αν δεν είχες κανέναν περιορισμό, που και με ποιόν θα ήθελες να περάσεις τα Χριστούγεννα;

;)

39 σχόλια:

Takis X είπε...

Σου γράφω βιαστικά αγαπητή ,κι απο ξένη συσκευή,κι είναι τόσα πολλά που θέλω να σου πω,που τ`αφήνω για αργότερα.

Μου ελειψες.

7Demons είπε...

Α.Μας έλειψες.

Β.Βρε-βρε...μια περίεργη ομοιότης στο θέμα των εντολών...

1.Ένα πορσελάνινο σταχτοδοχείο στην boutique της Hermes,με τιμή τέτοια, που άνετα ένας άστεγος από τους πολλούς γύρω μας,θα εξασφάλιζε τροφή και στέγη για ένα μήνα.(τελικώς η Τέχνη ΕΙΝΑΙ Ταξική...)
2."Ευτυχώς μου πήρε μόλις 10 χρόνια για να αντιληφθώ τι κουμάσι είσαι".
3.Εφημερεύοντας.

mahler76 είπε...

χαχαχα ωραίος τρόπος να μετράς τον χρόνο σου με τα επεισόδια των Απαράδεκτων. Καλό σου βράδυ :)

Σταυρούλα είπε...

Μια χαρά είναι οι Απαράδεκτοι. Ξέρεις τι να περιμένεις και δεν τους βαριέσαι ποτέ. Μια συνάδελφος κάνει γενική με Ζήκο (Της κακομοίρας).

α)Δυο γελαστά ζευγάρια μάτια να λάμπουν
β)Θα ΄θελα να του πω "Τις φωνές και το υφάκι εκεί που σε παίρνει".
3) Στο σπίτι όλοι μαζί με κύριο πρόσωπο τον απόντα.

Σας χαίρομαι που έχετε αυτή την αγάπη προς τα Χριστούγεννα εσύ κι η Λέμον αλλά παράλληλα απορώ.
Καλή τύχη με τη σκόνη! :)

Provato είπε...

τι λες καλέ που δεν σε προσέξαμε. τι λες!!!!! ενίσταμαι!

(αλλά έχουμε και εμείς τα δικά μας....)


Λοιπόν, απαντώ στις ερωτήσεις σου, με μαχαίρι στην καρδιά:

1. Σκέψου καλά και πες μου: ποιό είναι το πιό όμορφο πράγμα που είδες τώρα τελευταία;
το χαμόγελο ενός γκόμενου που γνώρισα το καλοκαίρι.

2. Ας υποθέσουμε ότι υπάρχει κάποιος που πρόσφατα σε στενοχώρησε ή σε πρόσβαλε κι εσύ δεν έκανες τίποτα γι'αυτό. Θέλεις να μου πεις αυτό που δεν μπόρεσες ή δεν θέλησες να του/της πεις;
στο αποπάνω χαμόγελο θα έλεγα "γιατί;"... τόσο απλά.

3. Αν δεν είχες κανέναν περιορισμό, που και με ποιόν θα ήθελες να περάσεις τα Χριστούγεννα;
με το χαμόγελο της ερώτησης 1....

λυγμ

Pastaflora είπε...

Σερί, μας λείψατε! Και αναμένομεν εκείνον το τέιον μετά πολιτιΖμού δια να συνομιλήσομεν περί ανέμων και υδάτων. Οσο για το ερωτηματολόγιο, βουαλά!

1. Το δυναμικό νήπιο να κοιτάει στα μάτια το δίχρονο Παναγιώτη και να του λέει "Ωραία πιπίλα!!!"

2. "Μπάζο, ε μπάζο! Είσαι από τους λίγους ανθρώπους που θέλω τόσο μα τόσο πολύ να πλακώσω στο ξύλο!"

3. Σε ένα τεράστιο ρέιβ πάρτυ, πίσω στα 90's, πίνοντας καϊπιρίνιες...

Τσαλαπετεινός είπε...

Μια φίλη καθάριζε ακούγοντας τη μουσική από την ταινία οι Ώρες και παραπονιόταν ότι αργούσε πολύ να τελειώσει τις δουλειές.

Της πρότεινα Jolly Roll Morton και τελειώνει στο μισό χρόνο.
http://www.youtube.com/watch?v=o5AIp2Yc01M


Καλό χειμώνα αφού στρώθηκαν τα χαλιά...

Ιφιμέδεια είπε...

@Takisx

Τάκη μου πάντα απόλαυση να σε συναντώ, έστω διαδικτυακώς. Σε φιλώ.

Ιφιμέδεια είπε...

@7Demons

Εμένα να δείτε ΠΟΣΟ μου λείψατε!!! Τι καλά που επιστρέφετε στον τόπο του εγκλήματος ως έντιμα δολοφονικά δαιμόνια!

Όσο για το ερωτηματολόγιο, θα σας απαντούσα τα εξής.
1. Αχ, η ενοχή της πολυτέλειας.
2. (δεν μπορώ να απαντήσω, ακόμη γελάω, αλλά κατά βάθος σκέφτομαι, τι καλά που υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι που παθαίνουν παρόμοια)
3. !!!! (μου κάνει εντύπωση, νόμιζα ότι είναι κάτι δυσάρεστο)

Ιφιμέδεια είπε...

@mahler76

Καλημέρα! Ναι, αν και είναι τρόπος που εφαρμόζω μόνον δια την κρίσιμον περίοδο της καθαριότητος.

Ιφιμέδεια είπε...

@Ρενάτα

Η συνάδελφος πρέπει να είναι πολύ χρυσοχέρα, πώς προλαβαίνει όλη την γενική με 1 άντε 1-1,5 ώρα ταινία; Εκτός αν την βλέπει διαρκώς σε επανάληψη!

α) τι όμορφο!
β) αχ, να ήξερες πόσες φορές θέλησα να πω κάτι τέτοιο. Ή μάλλον κάτι πολύ χειρότερο.
γ) μακάρι να ήταν εφικτό..

Τα λατρεύουμε τα Χριστούγεννα όντως, σχεδόν παρανοϊκά, αλλά καταλαβαίνω ότι για κάποιους ανθρώπους όλη αυτή η ευφορία μοιάζει τεχνητή ή βεβιασμένη. Καταλαβαίνω γιατί απεχθάνομαι το Πάσχα.

Ιφιμέδεια είπε...

@Πρόβατο

Μου σπάραξες την καρδιά Προβατούλη μου! Να μου πεις πάραυτα πού είναι αυτό το χαμόγελο να πάω με το λίαρ τζετ της Κόλμπυκο εγώ να σου το φέρω στα πόδια σου! Να κάνουμε γαμήλιο πάρτυ στο La Mirage και να σας χαρίσω ένα από τα ράντσα μου να χαίρεστε τον έρωτά σας.
Πώς θα το βρούμε το χαμόγελο; Υπάρχει κάποιο κονέ; Ναι;

Ιφιμέδεια είπε...

@Πασταφλώρα

Αχ, Πασταφλώρα μου είστε πολύ του γούστου μου.
Καταρχήν τέλεια η ατάκα του φραντζολακίου δεν το συζητώ!
Αλλά αυτό που με έκανε να σας εκτιμήσω έτι και έτι περισσότερο ήταν το ωραίον βρισήδι που κι εγώ στο μυαλό μου ρίχνω με μεγάλη σφοδρότητα! Εύγε!
(αχ καϊπιρίνιες στα 90's. Μέχρι και μπικίνι φορούσα τότε φανταστείτε!)

Ιφιμέδεια είπε...

@Τσαλαπετεινός

Πόσο με κάνατε και χαμογέλασα με τη μουσική επιλογή χαχαχα! Τέλεια είναι!
(και όντως σε ωθεί να κάνεις κάτι με γρηγορότερο ρυθμό)

Δεν τα έστρωσα ακόμη τα χαλιά, είμαι στο 11ο επεισόδιο των Απαράδεκτων ακόμη!

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

είστε άδικη! - μπαινοβγαίνω τόσο συχνά εδώ, εμπέδωσα τόσο καλά το νο19 των σχολίων του προηγούμενου ποστ σας μέχρι που αισθάνθηκα αδιάκριτη..

και μετά τον passive–aggressive πρόλογο θα αρχίσω τον σχολιασμό/"ταύτιση" μέχρι να αισθανθώ σαχλή αλλά πιστέψτε με δεν φταίω

α)μέχρι πρότεινος έκανα δουλειές με μουσική - τώρα που δεν αντέχω την ένταση, μιλαω μόνη μου.
ή
εργάζομαι υποδυόμενη μια ηρωίδα της Ωστιν
β)αδύνατον επίσης να πάρω βοήθεια αν και έχω αποπειραθεί πολλάκις.
και ο λόγος είναι οι ενοχές βεβαίως - δεν μπορώ να "αναγκάσω" μια άλλη κυρία να σκύβει και να λαχανιάζει όταν αισθάνομαι αρκετά υγιής ώστε να το κάνω εγώ.
ή ο κύριος που αγαπώ :) αυτόν μπορώ!
γ)πόσο ωραίο τραγούδι
δ)θα πήγαινα ούτως ή άλλως - τώρα έχω έναν λόγο παραπάνω
ε)είδατε Τι ρόλο πάιζει η μετάφραση/απόδοση;
στ)(υποφέρω επίσης με το Πάσχα )
και
1.μια φωτογραφία
2.χωρίς να "υποθέσουμε" με στενοχώρησε ιδιαιτέρως μια κυρία τώρα τελευταία και το μόνο που έκανα ήταν να αποσυρθώ και να γράψω ένα, δύο ακατανόητα ποστ ενώ θα ήθελα να της πω:"Δεν νομιμοποιείσαι χρυσό μου να έχεις άποψη για τη ζωή μου, ούτε να ασκείς κριτική στις πράξεις μου με πρόφαση την "αγάπη". Μάζεψε τα συμπλέγματά σου και εξαφανίσου!"
3.στο 1977 μαζί με τους τότε και τους τώρα αγαπημένους.

Σας φιλώ

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Αβαδιστη είπε...

Aγαπητή Ιφι... δοκιμάστε να κάνετε δουλειές στο ένα δωμάτιο και σε άλλο να είναι η οικιακή βοηθός. Οταν σας πιάνει το ενοχικό σας, κάντε διάλειμα μαζί της πίνοντας καφέ.

Στο ερωτηματολόγιο τώρα.
1. Τα όνειρά μου να επιστρέφουν
2. Χαμόγελο... πω πω τι βαρετός που είσαι!
3. Με ξένοιαστα χαμόγελα όπου να 'ναι

Τσαλαπετεινός είπε...

Σας περιμένει μια κεφάτη αφιέρωση...

lemon είπε...

1. Ένα χαμόγελο.
2. Θέλω (συχνά, σχεδόν καθημερινά) να του πω "μα γιατί, γιατί μου φέρεσαι έτσι, αφού βλέπεις πως κρέμομαι από τα μάτια σου...". Αλλά αυτά τα πράγματα δε λέγονται, δηλαδή δεν θα έπρεπε να λέγονται, ούτε καν να φαίνονται στο απογοητευμένου σκύλου ύφος που παίρνω μετά...
3. Τίποτα εξτραόρντιναρι εδώ: στο σπίτι μου με τον καλό μου, με ζέστη, φαγητό, φώτα, (υπολογιστή, ταινίες, καφέ, χριστουγεννιάτικα στολίδια...). Σαν μπόνους θα ήθελα να προσθέσω ότι αν ήταν δυνατόν θα ήθελα να έχω μαζί και την ευρύτερη οικογένειά μου (δηλαδή 5 άτομα ακόμα)(αλλά μόνο για λίγες ώρες!). Και σαν έξτρα-έξτρα μπόνους: μήπως θα ήταν δυνατόν παρακαλώ να χιονίζει έξω?!

Κι εγώ σιχαίνομαι το Πάσχα Ιφιμέδεια: έχει μια λύπη, μια μυρωδιά λουλουδιών σαν κηδείας, κι αυτό το αναστάτωμα την άνοιξης που σε κάνει να θέλεις και να μην ξέρεις τι θέλεις-σαν να είσαι στην εφηβεία...

faraona είπε...

1)Ποιό είναι το πιό όμορφο πράγμα που είδες τώρα τελευταία;
2) Ας υποθέσουμε ότι υπάρχει κάποιος που πρόσφατα σε στενοχώρησε ή σε πρόσβαλε κι εσύ δεν έκανες τίποτα γι'αυτό. Θέλεις να μου πεις αυτό που δεν μπόρεσες ή δεν θέλησες να του/της πεις;
3) Αν δεν είχες κανέναν περιορισμό, που και με ποιόν θα ήθελες να περάσεις τα Χριστούγεννα;


1)Περιμένοντας τις απαντήσεις σου να πω οτι το πιό όμορφο πράγμα που είδα τώρα τελευταία ήταν τα ερωτευμένα μάτια του γιού μου καθώς κοιτούσε την αγαπημένη του.

2)Δεν υπάρχει κανένα τέτοιο άτομο.Και το τελευταίο όποιο κι αν ήταν το ξέχασα...κι ούτε ξέρω που ,πως και ποιό.

3)Δεν έχω κανέναν περιορισμό.


φιλώ σε!

Ιφιμέδεια είπε...

@holly

i. Μην με ξεσυνερίζεστε που παραπονούμαι. Είμαι από αυτούς τους ενοχλητικούς ανθρώπους που ζητούν διαρκώς επιβεβαίωση και αγαπούλες.

ii. Κι εγώ μιλάω μόνη, αλλά προσπαθώ να το περιορίσω γιατί άρχισα να μιλάω και στο δρόμο και...

iii. -> 2. Σας χαίρομαι που και σε φάση θυμού θα μπορούσατε να συγκρατήθείτε. Αυτό που μου γράψατε θα μπορούσατε μου φαίνεται να το είχατε πει. Μπα. Βλακείες γράφω. Όχι. Κι εγώ αυτά που θα ήθελα, όσες διατυπώσεις κι αν αλλάξω, δεν τα καταφέρνω να τα πω τελικά έτσι όπως θα ήθελα: ορμητικά και με φωνές και προσβολές μεγάλες και πετυχημένες, τόσο πετυχημένες όσο το αρχικό δικό τους χτύπημα.

1977. Ακούγεται μαγικό και μακρυνό, σαν να είναι 1777 ή 1877. 1977. Τι εποχή!

Ιφιμέδεια είπε...

@Αβάδιστη.

Ωραία η ιδέα της οικιακής βοηθού.
Πολύ μου άρεσε αυτό το 2. Το χαμόγελο το συνοδευόμενο από τον θεϊκή ατάκα. Σας εύχομαι να το πραγματοποιήσετε!

Ιφιμέδεια είπε...

@Τσαλαπετεινός

Πολύ σας ευχαριστώ! Μα πολύ!

Ιφιμέδεια είπε...

@lemon

Χαμογέλασα τόσο πολύ με την προσθήκη σου: "η οικογένεια για λίγες ώρες μόνο". Ενοχικό, κι όμως κι εγώ έτσι αισθάνομαι.
Ό,τι κι αν γίνει κι όποτε, σόυ εύχομαι να χιονίζει πολύ, πάρα πολύ. Ποτέ δεν μπορείς να έχεις αρκετό χιόνι!

Ιφιμέδεια είπε...

@faraona

1. Έχετε, έχεις (να το γυρίζω στον ενικό μόνη μου) πολύ δίκιο. Ξέχασα να γράψω τις δικές μου απαντήσεις. Θα επανορθώσω.
Σε ευχαριστώ που μου θύμισες αυτή την συγκολινιστική εικόνα: τα μάτια των ερωτευμένων.

2. Σε θαυμάζω που κατάφερες να υψωθείς πάνω από τα μίζερα, τις βολές, τις προσβολές, τους πληγωμένους εγωισμούς. Σκεπτόμενη τον εαυτό μου, αναρωτιέμαι αν θα κατακτήσω ποτέ αυτή την ωριμότητα.

3. Ω, κανένας περιορισμός! Απρόσμενη απάντηση, πολύ χαίρομαι για σένα!

butterfly είπε...

Μα, Ιφιμέδεια, είστε καταπληκτική, μα τον Τουτάτι! Και χαίρομαι που σας ξαναβλέπω.

(τα μισά χειμερινά μου ρούχα βρίσκονται εκτός της ντουλάπαας, τα άλλα μισά στην αποθήκη, εντός της ντουλάπας ριγέ καλοκαιρινά φορέματα θαλάσσης και έξω χιονίζει. Θα ακολουθήσω τη συμβουλή σας και θα βάλω τους απαράδεκτους-μοιάζει η μόνη λύση).

1. Τον φίλο μου που ζει στην Αγγλία, χτες το βράδυ, στην πρώτη μας συνομιλία με webcam.

2. Χμ, τον τελευταίο τον κατατρόπωσα, κι ως γνήσιο μυρμηγκάκι έχω ξεχάσει τους υπόλοιπους. Είπα πολύ λίγα, μου έκοψα την τάση να προσπαθώ να δικαιολογηθώ.

3. Είναι καλά κι έτσι! Αλλά, μμμ...τον προαναφερθέντα σ'ένα τροπικό νησί; (έτσι δε θα χρειαστεί ν'ανεβάσω και τα καλοκαιρινά)

α-λ-λ-α-λ-α είπε...

1. Τα αρνητικά αποτελέσματα σε έναν ύποπτο όγκο στα νεφρά.
2. 'Από πότε μου έγινες θεούσα, ορέ?' στον κάποτε ανένταχτο κουμπάρο μου, όταν μου εκθείασε τον Καντιώτη - μπρ...
3. Με τη φαμίλια μου δίπλα στο τζάκι του σπιτιού μας.

DonnaBella είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=owK5tHjL0aE
:-)
1. oi zwtikes antidraseis enos agnwstou anthrwpou pou tromaxa oti eixe ypostei anhkesto vlavh.
2. you desrved this.
3. agkalia me ton kalo mou, mprosta sto anameno tzaki.
:-*

maestria είπε...

1. Σκέψου καλά και πες μου: ποιό είναι το πιό όμορφο πράγμα που είδες τώρα τελευταία;
Ο γιόκας μου, από 'δω και στο εξής πάντα ο γιόκας μου. ;)
2. Ας υποθέσουμε ότι υπάρχει κάποιος που πρόσφατα σε στενοχώρησε ή σε πρόσβαλε κι εσύ δεν έκανες τίποτα γι'αυτό. Θέλεις να μου πεις αυτό που δεν μπόρεσες ή δεν θέλησες να του/της πεις;
Είσαι μπιιιιιιιιιιιιπ ρεεεεεεεεεε! (έχω πολύ τσατίλα τελευταία)
3. Αν δεν είχες κανέναν περιορισμό, που και με ποιόν θα ήθελες να περάσεις τα Χριστούγεννα;
Με την οικογένεια, που θα γίνει, στη Ν. Υόρκη, που δυστυχώς δε θα γίνει!

Ιφιμέδεια είπε...

@butterfly

Ευχαριστώ πολύ για την καλή σας κουβέντα.
Αναρωτιέμαι που να είστε και χιονίζει; Αγγλία ίσως, αλλά μακριά από τον αγαπημένο;

Οι απαντήσεις σας μου άρεσαν πολύ. Διέκρινα το πρακτικό σας πνεύμα. Ναι, σε τροπικό νησί με καλοκαιρινά: πρακτικό και αρκούντως ερωτικό.

Ιφιμέδεια είπε...

@wtgrpkm

1. Μπερδεύτηκα λίγο. Ήταν αρνητικά τα αποτελέσματα στο κακό ενδεχόμενο ελπίζω.
2. Τελικά όλοι έχουμε έναν κουμπάρο/κουμπάρα που έπαθε βαθμηδόν μετάλλαξη; Τι να πω πιά...
3. Σας το εύχομαι. Από καρδιάς!

Ιφιμέδεια είπε...

Ευχαριστώ για το δωράκι (μου ανοίξατε όρεξη για ινδικό χιχι)

1. Τα γράψατε τόσο ζωντανά που ανησυχούσα κι εγώ όσο σας διάβαζα! Ουφ!
3. Σας το εύχομαι από καρδιάς!

Ιφιμέδεια είπε...

@μαεστρία

1. Να τον χαίρεστε τον γιόκα!
2. Εγώ να δείτε τι τσαντίλα έχω!
3. Μακάρι στο μέλλον. Το εύχομαι ειλικρινά!

amalthia είπε...

ωραίες ερωτήσεις.
1.το χαμόγελο της ανιψιάς μου,πόσο κοινό αυτό που λεω αλλά και πόσο αληθινό.
2.δεν αντέχω άλλο σταμάτα,πονάει η καρδιά μου.ΚΑΤΑΝΟΗΣΕ!
3.με αυτόν,το που δεν θέλω να το σκέφτομαι,αφού δεν πρόκειται να συμβεί.θα βάλω τα κλάματα..

τι ζω εδω μέσα,στα προηγούμενα βλογκ έλιωσα στα γέλια σήμερα,τώρα μου ρχεται να κλάψω.

χαίρομαι γι αυτό γιατί σας έχω επιλέξει εναν εναν επειδή "κάτι μου λέτε". όντως!

Ιφιμέδεια είπε...

@amalthia

1. Καθόλου κοινό, πολύ-πολύ αληθινό.
2. Αυτό το "πονάει η καρδιά μου" πολύ με συγκίνησε :/
3. Μην απελπίζεστε κι θα έλεγα κλάψτε, βοηθάει κάπως. Κι ίσως κλάψτε λίγο ακόμη.
Εδώ μέσα πολύ το πρεσβεύουμε το κλάμα...

Nauplion είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=2Fe11OlMiz8

Nauplion είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=2Fe11OlMiz8

Ιφιμέδεια είπε...

@Nauplion

What a great version of the song! Thank you so much!