Παρασκευή 16 Ιουνίου 2006

Norma



Yes, there was something special about me, and I knew what it was. I was the kind of girl people expect to find dead in a hall bedroom with an empty bottle of sleeping pills in her hand.

20 σχόλια:

Ιφιμέδεια είπε...

Ευχαριστώ. Ναι το έχω το τραγούδι και πάντα με συγκινεί να το ακούω. Άραγε θα της άρεσε της ίδιας;

Ξενυχτάς κι εσύ απ'ότι βλέπω.

enteka είπε...

συνταρακτική η σειρά των τελευταίων ποστ. και τα λόγια και οι εικόνες.

7Demons είπε...

Η Νόρμα,είχε περισσότερο περίπλοκα ευαίσθητες χορδές στην ψυχή,απ΄όσο θέλουμε να πιστεύουμε,δεκάδες χρόνια τώρα.Κι ένα μυαλό γεμάτο ωραία όνειρα,για κάτι πιο πέρα απο το ρόλο του Νο1 τσουλιού-πρότυπου,που της είχαν επιβάλει και-αρχικά- είχε αποδεχθεί.
Δεν της επέτρεψαν ποτέ,να πλάσει τη δικία της Φιλοσοφία Περί Προσώπου...
Η Χώρα που έκανε τις κονσέρβες Τέχνη,της είχε ήδη έτοιμη τη θέση της στο τσίγκινο εικονοστάσιο των δικών της προεκαθορισμένων και προεπιλεγμένων Μύθων...
Η μόνη αυθεντική παρακαταθήκη που πρόλαβε να μας αφήσει?-Μα, η γοητευτικότερη σαλταρισμένη ματιά στο Αγιολόγιο των εύχρηστων,μεταμοντέρνων Ιδαλμάτων...

Τα-fuck you star system-7.

cobden είπε...

7 demons said
"Η Χώρα που έκανε τις κονσέρβες Τέχνη,της είχε ήδη έτοιμη τη θέση της στο τσίγκινο εικονοστάσιο των δικών της προεκαθορισμένων και προεπιλεγμένων Μύθων..."

Καμιά άλλη χώρα όμως δεν θα μπορούσε να δημιουργήσει εναν μύθο σαν τη Μέριλιν...Αυτός ο μύθος, είτε ανταποκρίνεται είτε όχι στην πραγματικότητα, είναι που μας γοητεύει όλους...

Ιφιμέδεια είπε...

Εγώ πάλι νομίζω ότι η Μέριλυν είναι μια πολύ δυνατή μάγισσα που μπόρεσε να μεταδώσει και άλλα μηνύματα πέρα από τα προφανή.

Νομίζω ότι βρήκε κάποιο τρόπο να επικοινωνήσει τον πόνο της μέσω κάποιων φωτογραφιών της, κάποιων ερμηνειών της, ακόμη και με τα ελάχιστα γνωστά (γιατί άραγε) ποιήματά της.

Πάντα στις φωτογραφίες της αναζητώ το βλέμμα της -πέρα από την πόζα.
Ίσως είναι αυτό που λένε τα δαιμόνια "σαλταρισμένη ματιά". Μάλλον θα έλεγα "απεγνωσμένη, κουρασμένη ματιά".

Και κάθε φορά που βλέπω φωτογραφίες ή ταινίες της βλέπω αυτό ακριβώς και μόνο αυτό: ένα πονεμένο κορίτσι, με αρκετό μυαλό ώστε να αντιλαμβάνεται σαφώς τι συμβαίνει γύρω της και τι ρόλο παίζει η ίδια σε αυτό.

Το ότι δεν μπόρεσε να αποτινάξει την εικόνα που της επέβαλαν δεν της το καταλογίζω, ίσως γιατί με τα χρόνια κατάλαβα πόσο δύσκολο είναι.

7Demons είπε...

Αγαπητέ cobden,

Το ζήτημα δεν είναι εαν η μαμα-Αμέρικα έχει τη δυνατότητα να δημιουργεί Μύθους,αλλά το γεγονός ότι σε ανήσυχα πνεύματα-όπως και η μακαρίτισσα,δεν επέτρεψε ποτέ να ξεφύγουν απο τα προκατασκευασμένα Όνειρα.Και σίγουρα η Νόρμα είχε πολλά να πεί και να κάνει-κι αυτά της απαγορεύθηκαν...

cobden είπε...

@7demons
H Μέριλιν είχε την τύχη να παίξει σε κάποιες εξαιρετικές ταινίες ( Some like it Hot, Seven Year Itch κλπ), να συνεργαστεί με μερικούς από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες( Billy Wilder, Howard Hawks,John Huston) και να δώσει τον καλύτερο εαυτό της στις ταινιές αυτές...Δεν βλέπω γιατί ειναι ριγμένη σε επαγγελματικό επίπεδο, τουλάχιστον από το περίφημο ...Σύστημα και την...επάρατο Αμερική( πρέπει πάντού να βάλουμε και μια δόση αντιαμερικανισμού)...Μιλάς λές και τα στούντιο της επέβαλαν να παίξει σε σκουπίδια...
Όσο για την απότυχια στην προσωπική της ζωή, ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό η πολύ δύσκολη παιδική της ηλικία αλλά βέβαια και λάθος επιλογές της ίδιας της Μαίριλιν...Ας μην ρίχνουμε όλες τις ευθύνες στα καταραμένα στούντιο, στην...ιμπεριαλιστική Αμερική ή στην κακούργα την κενωνία..

7Demons είπε...

@Cobden:

Οι έννοιες του εξαιρετικού και του μεγάλου στην Τέχνη,εκτός απο σχετικές,χωρούν και απέραντη συζήτηση.
Τα παιδικά τραύματα και οι "έσω"και"έξω" αναζητήσεις μιάς ψυχής πάλι,είναι γεγονότα τόσο περίπλοκα και ευαίσθητα,που δεν εξαντλούνται σε light δογματικές τοποθετήσεις περί απόδοσης ευθυνών...
Όσο δε,για τον "αντιμερικανισμό" μας,δεν δύνασαι να σχολιάσεις τίποτα,διότι απλούστατα δεν μας γνωρίζεις καθόλου και επιπλέον,άλλου επιπέδου σχόλια κάναμε εμείς και άλλα αντιλήφθηκε το καλό σου μυαλό.


Τα-να σκάσουν οι οχτροί μας,πάλι στο Νησί είμαστε! :-ΡΡ-7.

Ανώνυμος είπε...

Δεν καταλαβαίνω καθόλου τα σχόλια του 7demons...

Ανώνυμος είπε...

Ή της 7demons...εκκρεμεί εδώ και καιρό η ανταπόκριση του φύλου...

Π είπε...

Άσχετο - ή μήπως όχι;... Kαταθέτω ταπεινά μία προσπάθεια:

When I Am Dead, My Dearest
(Christina Rossetti)

Kι όταν θά'μαι μακρυά, αγαπημένε
λυπημένα τραγούδια μην πεις
στο κεφάλι μου ρόδο μη βάλεις
κυπαρίσσια ολοΐσκιωτα μη

νά'σαι πάνω μου η πράσινη χλόη
με βροχή και με πάχνη υγρή
κι άμα θες, να θυμάσαι
κι άμα θες, λησμονείς

τις σκιές δε θα δω
τη βροχή δε θα νιώσω
και τ'αηδόνι να κλαίει
πια εγώ δε θ' ακούσω

μ'ένα όνειρο μέσ'απ'το φέγγος
δίχως δύση ούτε ανατολή
ίσως και να θυμάμαι
ίσως, ίσως, και να λησμονώ.

Ανώνυμος είπε...

Iφιμέδεια πως θα ζήσουμε τώρα χωρίς βαρβάρους και βαρβάρες;

Ανώνυμος είπε...

Ιφειμεδια το σχόλιο που έκανες στο κείμενο «the things we do for love» της ΚΟΥΡΟΥΝΑΣ, έγινε αντικείμενο προβληματισμού μην τους κρατάς σε αγωνία δώσε τις απαραίτητες εξηγήσεις για τις προθέσεις σου, να μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι.

Ιφιμέδεια είπε...

1. Προς τον αγαπητό "Π": προσυπογράφω το σχόλιο του Ιχνηλάτη! Θαυμάσια απόδοση. Μου αρέσει πολύ που κατάφερες να αποδώσεις την θλίψη που αποπνέει το πρωτότυπο. Λατρεύω την C. Rossetti και νομίζω ότι "you do justice" στο ποίημά της!
(Πώς το λένε αυτό στα ελληνικά;)

2. Προς nonprivatlife:
Αυτό να το σκεφτόσουνα νωρίτερα...

3. Προς vorios59:
Σε ευχαριστώ πολύ που με ειδοποίησες. Είναι πιθανό να μην επέστρεφα να δω την ακολουθία των σχολίων εκεί και είναι βέβαια δυσάρεστο να κακολογείται κανείς χωρίς τη δυνατότητα να απαντήσει. Ελπίζω να εξασφάλισα το χαμένο ύπνο τους και την όρεξη για περίεργες καρμπονάρες...

Περεμπιπτόντως είχα γράψει μόνον 6 λέξεις στο σχόλιό μου! Και τι φιλολογία προκλήθηκε! Αποδεικνύεται λοιπόν περίτρανα για άλλη μια φορά η δύναμις των λέξεων. Ζήτω οι λέξεις!

Ανώνυμος είπε...

Χαχαχαχαχαχαχαχα:D:D:D

Ανώνυμος είπε...

βλέπω εχει και συνέχεια.............

Ανώνυμος είπε...

Επειδή αντιλαμβάνομαι τη σχέση που σας συνδέει εσάς τα τρία πουλάκια εκ των οποίων το ένα ΚΟΥΡΟΥΝΑ, δεν δέχομαι τον χαρακτηρισμό «φιδίσια κακία», θα απαντούσα εγώ αλλά πρώτον δεν είμαι καλός χρήστης της γλώσσας και κατά δεύτερο λόγο ίσως δεν έχω ο δικαίωμα να μιλώ για λογαριασμό άλλων. Καληνύχτα.

Π είπε...

ιχνηλάτη (το ερωτηματικό τι σημαίνει;) και Iφιμέδεια, πολύ χαίρομαι που σας αρέσει. Iφιμέδεια, σε σένα το χρωστάω, που μου έδωσες το ωραίο ερέθισμα. Δεν είναι κάτι που το κάνω συχνά, αλλά με συγκίνησε πολύ αυτό το ποίημα...

Ιφιμέδεια είπε...

Και μένα με συγκινεί πάντοτε το ποίημα αυτό. Κάποτε το ήξερα από καρδιάς, τέλος πάντων.

Νομίζω ο Ιχνηλάτης αναρωτιέται αν είναι όντως σε αναπαιστικό μέτρο. Δυστυχώς εγώ δεν τα θυμάμαι καλά και δεν μπορώ να διαφωτίσω κανέναν.

Π είπε...

Έτσι λέγεται...
Nα σημειώσω ότι δεν ήταν προκαταβολική απόφαση: προέκυψε τυχαία σε ορισμένους στίχους (όχι τους πρώτους), μου άρεσε η αίσθησή τους, και αναμόρφωσα τους υπόλοιπους ανάλογα.