Το soundtrack αυτών των ημερών μου περιλαμβάνει τρεις hardcore επιλογές. Κανονικά θα ντρεπόμουν μάλλον να τις παραδεχτώ, αλλά έχω ορκιστεί να συνεχίσω να ξεφτιλίζομαι με ειλικρίνεια σε αυτό το blog για όσο ακόμη μου αρέσει να το έχω ανοικτό.
Είναι επιλογές καρδιάς και μελούρας από αυτές που συχνάκις ποστάρω εδώ δηλώνοντας με όλη τη δύναμη της ψυχής μου πόσο βασανίζομαι, τι τραβάω, πόσο αξιολύπητη drama queen είμαι. Τέλος πάντων αλίμονο αν δεν καταλάβατε τι εννοώ όσοι με διαβάζετε.
Έχουμε και λέμε λοιπόν. Τις περισσότερες ώρες της μέρας θα με ακούσει κανείς να σιγοψυθιρίζω-τραγουδάω-σφυρίζω το
Έρχονται όμως και κάτι ώρες, έτσι πιό δύσκολες, πιό 'δάκρυ στην άκρη του ματιού', πιό crescento φόβου τέλος πάντων. Τότε το εσωτερικό μου tracklist το γυρνάει σε
Επειδή όμως δεν θα πάψω μάλλον ποτέ να είμαι το γελοίο άτομο που όλοι αγαπάνε να μισούν, έρχονται και κάτι ώρες, έτσι να, πιό λολές να τις πω, πιό λαϊκές οπότε
Φιλούρες μωρά. Πάλι φεύγω.
6 σχόλια:
πωπω σύννεφο το γαρύφαλλο :)
Ναι, αλλά το καλύτερο είναι περφόρμανς με το ζουρλομανδύα στην αρχή της εκτελέσεως του τραγουδιού και των θαμώνων. ;)
Με τσάκισες με το δεύτερο!
Εμείς πάντως λατρεύουμε να σε θαυμάζουμε.
Αλλά τι δουλειά έχει ο Ύμνος,ανάμεσα στα πως να τα πούμε,πως να τα ονομάσουμε...
υγ."Αγαθόν το Εξομολογείσθαι"- κι αυτό το αγαπάμε σε σένα!
Πραγματικά hardcore επιλογές!!!
Πέρνα από το μπλογκ μου, έχω ένα βιντεάκι που είμαι σίγουρος πως θα σου αρέσει...
Αγαπητή υπουργού Εκπολιτιστικών Διαδραστικών Δρωμένων Κε Δράσεων:
Σίγουρα θα κάνατε πολύ καιρόν να ακούσετε αυτην προσφόνισιν!Ο αγαπημένος σας δόκτωρας είναι εδώ σώος κε ανευλαβής!
Σας ευχαρισθώ που με βοηθήσατε,
Dr.Φλάντζας
Δημοσίευση σχολίου