Κυριακή 16 Ιουλίου 2006

Μια αληθινή ιστορία

Θέλω να πω μια ιστορία, αληθινή, που έγινε έτσι ξαφνικά, σαν για να δέσει τις δύο προηγούμενες καταχωρίσεις που πέρασαν από αυτό το ιστολόγιο. Κι έτσι ελπίζω στους λίγους έστω αναγνώστες να δωθούν απαντήσεις. Εγώ τις πήρα.

Προχτές το βράδυ ο αδελφός μου γύρισε αργά και με ξύπνησε ταραγμένος.
Είχε να μου διηγηθεί ένα περιστατικό.
Με δύο φίλους και φίλες του είχαν πάει βόλτα στη Βουλιαγμένη. Είχαν παρκάρει σε μιά άκρη του δρόμου με θέα τη θάλασσα, συζητούσαν, άκουγαν μουσική, ρέμβαζαν.

Ξαφνικά αντιλαμβάνονται ότι μέσα σε ένα άλλο πολυτελές αυτοκίνητο ένας άντρας γρονθοκοπά μια γυναίκα. Ταράζονται, προβληματίζονται πώς να αντιδράσουν. Εικοσι δύο χρονών παιδιά. Να ανακατευτούν; Αν έχει όπλο; Να φύγουν; Κάποιος λέει: "Έχουμε και οι τρεις μας αδελφές"...

Κλειδώνουν τις δύο κοπέλες στο δικό τους αυτοκίνητο, κατεβαίνουν και ορμάνε στον "μάγκα" της Μερσεντές. Βγάζουν την κοπέλα από το αυτοκίνητο, εκείνη λιποθυμά. Ο "μάγκας" απολογείται: "Εκείνη με χτύπησε πρώτη!". Του βάζουν τις φωνές για εκφοβισμό, απωθούν την επιθυμία να τον χτυπήσουν, ο αδελφός μου καλεί την Αμεσο Δράση.

Ο "μάγκας" συλλαμβάνεται. "Σας παρακαλώ να μου μιλάτε ευγενικά" απαιτεί.


Example

Emil Nolde, Wildly Dancing Children, 1909


Δεν ξέρω πόσο μεγάλη διαφορά μπορεί κανείς να κάνει στην καθημερινότητά του. Αμφιβάλλω αν μπορεί κανείς μεμονωμένα να αλλάξει την κοινωνία και να την κάνει καλύτερη. Νομίζω όμως ότι μεγαλώνοντας κανείς καλούς ανθρώπους, κάνει κάτι σημαντικό. Εγώ αισθάνθηκα ότι στην πράξη του αδελφού μου δικαιώθηκε η προσπάθειά μας να μεγαλώσουμε έναν σωστό άνθρωπο. Κι αισθάνθηκα πολύ περήφανη. Περισσότερο από το αν είχε πάρει ένα βραβείο, αν είχε πρωτεύσει σε έναν διαγωνισμό, αν είχε κερδίσει ένα μετάλλιο.

11 σχόλια:

7Demons είπε...

Η πράξη του μικρού και των φίλων του αποδεικνύει,ότι τελικά το να είναι κανείς αληθινός και έντιμος μάγκας,δεν έχει εκλείψει απο το κοινωνικό σύνολό.
Όσο μας συφιλιάζει,η γουρουνίσια συμπεριφορά του τζιπόβιου κλαπάρχιδου,τόσο αισθανόμαστε την ανάγκη να δώσουμε τα θερμότερά μας συγχαρητήρια στην παρέα των μικρών για το έμπρακτο θάρρος και ήθος που επέδειξαν!

enteka είπε...

ΣΥΜΦΩΝΏ και επαυξάνω
:)

Provato είπε...

ασφαλώς και να είσαι υπερήφανη! είναι λεβέντης ο αδελφός!

...συμφωνώ απολύτως, δε, στο ότι η πιο μεγάλη προσφορά που μπορεί να κάνει κάποιος στην κοινωνία είναι να μεγαλώσει καλούς κ' αγαθούς ανθρώπους.


μπεεε!!!!

artfarted είπε...

Ευτυχώς ήτανε τρεις και πολύ νέοι. Άμα σε συλλαμβάνουνε παιδιά, όσο νάναι είναι αλλιώς. Πιστεύω πολλοί έχουμε βρεθεί σε παρόμοιες σκηνές και έχουμε ζυγίσει την κατάσταση πολύ προσεκτικά γιατί άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους...

Θυμάμαι πάντως ένα περιστατικό έξω από νυχτερινό κέντρο που ένας τύπος έριχνε μπόλικο ξύλο σε μια κοπέλα και κάποιοι περαστικοί πιτσιρικάδες τον ενθάρυναν, "ρίχτης της καρ$%^" και τα συναφή. Ομολογώ ότι είχα γελάσει τότε γιατί σκέφτηκα αυτό το μαύρο αστειάκι, τις γυναίκες πρέπει να τις δέρνουν τακτικά, ακόμα κι αν δεν ξέρουν το λόγο. Τον ξέρουν εκείνες!

Είμαι λίγο φαλοκράτης :))

Χαρτοπόντικας είπε...

Δεν είναι μόνο η ανατροφή. Θέλει αρετή και τόλμη...

Ανώνυμος είπε...

Διάβασα την ιστορία και επικροτώ την ενέργεια του αδελφού σου και των φίλων του. Αν και εγώ στη θέση του, θα τούριχνα και μερικές ψιλές για να το θυμάται όταν σκεφτεί να το επαναλάβει.
Γιατί όπως λένε και στα μέρη μου το ξύλο και το γ…… δεν ξεχνιούνται.

Περαστικός είπε...

Μπράβο στον αδελφό σου και την παρέα του! Θέλει γνήσιο θάρρος και αρετή για να ενεργήσεις έτσι σε μια κοινωνία όπου συνήθως όλοι κάνουν πως κοιτάζουν "αλλού".

Ιφιμέδεια είπε...

Σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια.

Χαίρομαι που εν πολλοίς συμφωνούμε. Φοβήθηκα στην αρχή να γράψω την ιστορία γιατί δεν ήθελα να ακουστεί ηθικοπλαστική ή οτιδήποτε άλλο.

Χαίρομαι πολύ που πιάσατε την ουσία.

Υ.Γ. Η αλήθεια είναι ότι μερικές φάπες τις ήθελε ο τύπος να δει την γλύκα... Ελπίζουμε να τις έφαγε στο τμήμα -αν και δεν νομίζω ότι το συγκεκριμένο θεωρείται ιδιαίτερα σπουδαίο έγκλημα από τους αστυνομικούς σε σχέση με άλλα χειρότερα που βλέπουν...

cobden είπε...

O αδελφός σου πολύ καλά έκανε, Ιφιμέδεια, όμως γιατί κάτι μου λέει πως η κοπέλα την επόμενη μέρα θα ξαναγυρίσει στον τύπο που την έδερνε???Ή πολύ πιθανό να πήγε να τον υπερασπιστεί στην αστυνόμια??Και το χειρότερο, που έχει τύχει σε φίλο, η ίδια να έβριζε τον αδελφο σου και τους φίλους του, που ανακατεύτηκαν στο...καβγαδάκι τους??Δυστυχώς τα πράγματα στις σχέσεις δεν είναι άσπρο-μαύρο και πολλές φορές είναι δύσκολο να διακρίνεις ποιός είναι ο θύτης και ποιό το θύμα...

Ιφιμέδεια είπε...

Αντιλαμβάνομαι τι θέλεις να πεις cobden, αλλά δυσκολεύομαι εν προκειμένω να φανταστώ τον τύπο που έδερνε ως θύμα.

Είναι πιθανόν η γυναίκα τελικά να μην έκανε μήνυση όταν πήγαν στο τμήμα, πάρά το γεγονός ότι έτσι δήλωσε στους αστυνομικούς.

Δυστυχώς λόγω φόβου πολλές γυναίκες -κυρίως παντρεμένες- δεν δηλώνουν την κακοποίηση γιατί αισθάνονται την απειλή και τον εκβιασμό. Εδώ παίζει μεγάλο ρόλο ο περίγυρος προκειμένου να ενισχύσει το θύμα να πάρει τη σωστή απόφαση.

Ιφιμέδεια είπε...

Όχι μόνο αυτό, αλλά τους άνοιξαν και δρόμο να φύγουν (!!!) μετά το περιστατικό! Ούτε οι ίδιοι βέβαια δεν πίστευαν στα μάτια τους και όπως χαρακτηριστικά μου είπε το αδελφάκι μου: "Πρώτη φορά συμπάθησα μπάτσο...και περίμενα με λαχτάρα να τον δω να έρχεται"!!

Εννοείται ότι όσο γινόταν η σύλληψη το τρίο περίμενε ότι θα γυρνούσαν και προς αυτούς και θα τους έκαναν έλεγχο (ταυτότητες, κλπ.) κατά τα ειωθότα.