Παρασκευή 13 Οκτωβρίου 2006

Ο Ιαγουάρος Μέσα Του - Η Συγγραφέας Απευθύνεται Στον Αναγνώστη

Φίλτατοί μου αναγνώστες,

θα ήθελα τη βοήθειά σας. Θα ήθελα να μου δανείσετε μια καλή ιδέα. Μια καλή ιδέα για το πώς μπορεί κανείς να διαπράξει τον τέλειο φόνο.

Ψάχνω έναν τρόπο απλό, αναίμακτο αν είναι δυνατόν, χωρίς ίχνη και όσο γίνεται περισσότερο βασανιστικό για το θύμα. Αδιανόητα βασανιστικό.

Μην το πάρετε στα αστεία. Δεν αναζητώ λύσεις του τύπου "ρίχνω μιά γλάστρα από το μπαλκόνι του τρίτου στο κεφάλι του θύματος". Δεκτές μόνον σοβαρές προτάσεις.

Μην έχετε τύψεις για τις προτάσεις που θα κάνετε. Δεν έχω σκοπό να δολοφονήσω κανέναν συνάδελφο στη δουλειά. Απλώς κάπου εδώ ο Don Basilio πρέπει να βρει έναν τρόπο να απαλλαγεί από τον βασανιστή του.

Απαντήστε στα σχόλια ή αν κρίνετε σκόπιμο στο email που δίνεται στο προφίλ μου δεξιά (πατώντας πάνω στον Burt και την Deborah).

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

http://www.protoporia.gr/protoporia/product.asp?sku=284263&mscssid=LDHDHTH93V0V8LJGMN1HC177T2169CHF

Ιφιμέδεια, "συγκινήθηκα" από την έκκλησή σου και σπεύδω να σου συστήσω ένα ανάγνωσμα που μπορεί να σε βοηθήσει ή να σε εμπνεύσει. Δεν το έχω διαβάσει, αλλά έπεσα πάνω του πριν από λίγες μέρες και με "συγκίνησε".
Σου εύχομαι ό,τι καλύτερο (εγκληματικό)
Ανώνυμη

enteka είπε...

δεν σκέφτηκα κάτι που να ξεπερνά τους φούρνους κεραμικής. ψηφίζω την ιδέα της isis veiled
:) (περιμένω με αγωνία τη συνέχεια)

Ιφιμέδεια είπε...

Αγαπητή μου Ανώνυμη,

ευχαριστώ για την ωραία ιδέα. Είχα υπόψη μου το βιβλίο, αλλά αυτό προϋποθέτει ότι έχει κανείς τρόπον τινά συλλάβει το θύμα και μπορεί μετά να του κάνει ό,τι θέλει. Θα το κοιτάξω όμως μήπως έχει κάτι εφαρμόσιμο εν γένει.

Ίσιδα,

τι ωραία ιδέα! Πράγματι θαυμάσιος τρόπος θανάτωσης. Έχει βέβαια κάποιες μικρές δυσκολίες (πώς θα βάλει κανείς το θύμα μέσα εν ζωή, ο χειριστής του φούρνου θα πρέπει να γίνει συνεργός, κλπ.) αλλά εξίζει διερεύνησης!

Καλέ μου Έντεκα,

από εσένα ειδικά δεν περίμενα τέτοιου είδους ιδέα! Είσαι πολύ καλός για να ανακατεύεσαι με τέτοια! :))

Χαρυβδιςς είπε...

Μα αγαπητή μου ενας ειναι ο πιο βασανιστικος θανατος και ηδη τον έχεις βρει...δεν εχεις παρα να το αφήσεις να ζει εκει που τον εχεις ριξει...

I.I είπε...

Εμένα πάλι για έναν ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ λόγο μου έχει καρφωθεί η ιδέα της Σταυρωσης. Ξέρω και ένα ωραιότατο λόφο που μπορεί να γίνει, χωρίς να μας πάρει και κανείς χαμπάρι. Αν όμως το κάνουμε "ανοικτό" το γεγονός, έχω και μια άλλη ιδεούλα: να σύρει ο ίδιος τον Σταυρό του μέχρι τον τόπο του μαρτυρίου του, μην πιαστούμε κιόλας γιατί έχω και ένα αυχενικό που με τυρρανάει.

Παρόλα αυτά, κάτι μου θυμίζει η ιδέα μου, τέλος πάντων. Σταύρωση προτείνω και νίπτω τας χείρας μου (ουπς, κι αυτό κάτι μου θυμίζει, πάλι)....
Επίσης είναι της μόδας και τα ακάνθινα στεφάνια. Αυτή η ιδέα ξέρω, θυμίζει λίγο Μαντόνα αλλά οκ, αυτή είναι η μόδα τι να κάνουμε....

Lost είπε...

Spare the bastard. Σκέψου το συγγραφικό σου κάρμα.

Ιφιμέδεια είπε...

Χάρυβδιςς,

με εκπλήσσετε ευχάριστα. Ναι, στριφογυρίζει στο μυαλό μου και η ιδέα του λεγόμενου "ζωντανού" θανάτου.

Ιούδα μου,

η ιδέα σας μου είναι λίαν αρεστή -η αλήθεια κι εμένα κάτι μου θυμίζει, σπάω το μυαλό μου, αλλά τίποτα... Δυστυχώς όπως και της Ίσιδος απαιτεί δύσκολα accesoirs. Παρεμπιπτόντως μιά από τις καταπληκτικότερες σκηνές μυθιστορήματος που έχω διαβάσει είναι η σκηνή της σταύρωσης νομίζω από το Τρένο με τις Φραάουλες του Γιάννη Ξανθούλη. Όλο το βιβλίο αξίζει γι'αυτή την εμβληματική σκηνή. Τέλος πάντων.

Lost,

ϊσως να έχετε και σεις κάποιο δίκιο. Ίσως η λύσις δεν βρίσκεται στο βασανιστικό θάνατο.

Ανώνυμος είπε...

Του κάνεις το τραπέζι. Σερβίρεις πένες με μια κόκκινη σάλτσα στην οποία έχεις προσθέσει μερικές σταγόνες μολυσμένου αίματος. Ασθένεια, της επιλογής σου. Άσε που νομίζω ότι το γεύμα μπορεί να στηθεί λογοτεχνικά πάρα πολύ όμορφα. Στο πικάπ να παίζει δίσκος με το “Dance Macabre” του Saint-Saens ή το “The Isle of the Dead” του Rachmaninov και να γίνονται αναφορές από τον δολοφόνο στο “Mask of the Red Death” του E.A. Poe.

Ιφιμέδεια είπε...

Αγαπητέ μου Τάσο,

σ'ευχαριστώ πολύ για την υπέροχη ιδέα. Η μετάδοση θανατηφόρου νοσήματος ομολογώ δεν είχε περάσει από το μυαλό μου καθόλου. Τη βρίσκω θαυμάσια ιδέα, ειλικρινά.
Παρά το γεγονός ότι τουλάχιστον για λίγο ακόμη καιρό ο Don Daniele θα μείνει ζωντανός, κρατάω την ευφάνταστη αυτή λύση για τις δύσκολες ώρες...
Οι λογοτεχνικές αναφορές σου επίσης αξιοσημείωτες~!