Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2008

Lazba

Μιά εβδομάδα στη Λέσβο. 860 χιλιόμετρα on the road. Ένα ταξίδι που εξελίχθηκε ακριβώς όπως το είχαμε οργανώσει. Και μόνο γι'αυτό, αξιομνημόνευτο.


το άγαλμα της Ελευθερίας στο λιμάνι της Μυτιλήνης

Σκηνές από το έργο:

Κατάλαβα ότι η ζωή μπορεί να είναι όχι απλώς κινηματογραφική αλλά και cartoon: ένας αρουραίος με 'κυνήγησε' (υπό το αδιάφορο βλέμμα μιάς γάτας) σην αυλή μιάς εκκλησίας και με ανάγκασε να (προσπαθήσω να) σκαρφαλώσω σε έναν στύλο. Ό,τι και να σας περιγράψω είναι λίγο. Έπρεπε να είστε εκεί να κάνετε καινούργιο συκώτι.

Αμίμητος καυγάς ανάμεσα σε φύλακες του νέου Αρχαιολογικού Μουσείου Μυτιλήνης. Φαίνεται πώς έχει κάποιου είδους κακή αύρα το έρημο...
Το παλιό Μουσείο είναι η περίτρανη απόδειξη της εκτίμησης που χαίρουν οι προϊστορικές αρχαιότητες εν Ελλάδι αν δεν εξυπηρετούν εθνικ(ιστικ)ούς σκοπούς.
Στο κατά τα άλλα υπέροχο Μουσείο του Απολιθωμένου Δάσους υψωμένο φρύδι και ύφος χιλίων καρδιναλίων.

Ευγενείς αν μη τι άλλο στο Μουσείο του Θεόφιλου και στο Teriade.

Υπάρχει μουσείο στην Λέσβο που να αισθάνεσαι πραγματικά ευπρόσδεκτος;
Ναι, ευπρόσδεκτοι στο θαυμάσιο Μουσείο Βιομηχανικής Ελαιουργίας στην Αγία Παρασκευή. Το αποδεικνύουν με τη σήμανσή τους σε όλο το νησί και φυσικά την υποδοχή τους.
Ευπρόσδεκτοι στη Δημοτική Πινακοθήκη της Μυτιλήνης που φιλοξενεί τη συλλογή έργων τέχνης του τεχνοκριτικού Γιώργου Πετρή.
Ευπρόσδεκτοι στο Βυζαντινό Μουσείο της Μυτιλήνης (απέναντι από τον Άγιο Θεράποντα στο κέντρο της πόλης, δεν το πιάνει το μάτι σου), που θα ήταν σοβαρή παράλειψη να μη δει κανείς.

Κεραμεικά στη Μυτιλήνη. Μιά γλυκόπικρη ιστορία πάλης ανάμεσα στο βιομηχανοποιημένο κιτς και την παραδοσιακή δημιουργία. Πήγαμε διαβασμένοι και αναζητήσαμε την Εργάνη στην πόλη της Μυτιλήνης. Απολύτως καλόγουστες δημιουργίες, θερμή υποδοχή με δύο πολύ ζεστά χαμόγελα, η σελίδα τους τους αδικεί και τους το είπα: πρέπει να την αναβαθμίσουν. (Παύλο κάνε κάτι!). Όσοι πάντως μελλοντικά βρεθείτε στην Αγιάσο πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφτείτε τον Δ. Χατζηγιάννη, τέταρτη γενιά κεραμίστα, γιό του Γιάννη Χατζηγιάννη που δίδαξε πολλούς από τους νεώτερους κεραμίστες του νησιού, στο εκπληκτικό εργαστήριό του. Μας χάρισε μιά σπασμένη του κανάτα, ένα από τα ωραιότερα αντικείμενα που έχουμε στο σπίτι μας.

Ελιές, ελιές, ελιές, ελιές, ελιές. Και πεύκα. Και λάβα!


Και σαπούνια ξαδέλφη μου! Σαπούνια! Σαπούνια ε; Σαπούνια!


Ούζα, άλλο καλό. Προσωπικά ψηφίζω Λισβόρι.

Στην χερσόνησο της Αμαλής μία πέρδικα διασχίζει το δρόμο, σταματά και μας κοιτάζει με την ίδια περιέργεια που την κοιτάμε κι εμείς. Φταίει το ροζ μαντήλι μου;

Ροζ φλαμίνγκο στις Αλυκές της Καλλονής.

Το βυζαντινό εκκλησάκι του Αγίου Στεφάνου -μιά εκπληκτική εμπειρία.

Ο πευκώνας στην περιοχή της Αγιάσου.

Στη Λέσβο χρησιμοποιούσαμε τρεις χάρτες συγχρόνως και τον αρκετά καλό οδηγό της Τ. Χατζηδημητρίου Ανεξερεύνητη Λέσβος. Και πάλι βρεθήκαμε να ψάχνουμε ένα χωριό που δεν υπάρχει. Χριστούγεννα έλεγε σε έναν από τους χάρτες και φυσικά typical me ξεκίνησα να βρω το μόνο μέρος στη γη που θα ήθελα να είμαι δήμαρχος. Μπορείτε να κοιμάστε ήσυχοι, δεν θα πολιτευτώ.

Μονοήμερη εκδρομή στό Αϊβαλί και την Πέργαμο. Ο Τούρκος καπετάνιος καπνίζει απολαυστικά το πούρο του. Κουκουναριές. Ένα μεταλλείο χρυσού. Τανκς δίπλα στο Ασκληπιείο. Οι άνθρωποι είναι φιλόξενοι και επαγγελματίες. Η αξιοπρέπεια της φτώχειας. Οι Έλληνες που ταξιδεύουν μαζί μας μάς κάνουν να ντρεπόμαστε για τη συμπεριφορά τους. "Όλα δικά μας είναι" -so not.






Ξέρει κανείς που θα βρω τούρκικο τσάι στην Αθήνα;

21 σχόλια:

Provato είπε...

αχ ανάσανα με αυτό το ποστ. έχει πήξει η μούνα μου.... :-)


αδελφούλα σε πεθύμησα.


καμία πρόστυχια λεσβία είδες εκεί στην μυτιλήνη btw?? (σιγά μην δεν το έχεζα λολ)

7Demons είπε...

Γαμώτο.
Είχαμε προγραμματίσει να ξαναπάμε στο νησί τέλη Σεπτέμβρη,μετά από πολλά χρόνια.Την πρώτη φορά που πήγαμε όυτε τα μισά απ΄όσα περιγράφεις δεν είχαμε δει(είχαμε και μια ηλικία που "άλλα" κοίταζε τότες,τεσπα...)
Το βυζαντινό Μουσείο βέβαια,ακόμη το ενθυμούμαστε με γοητεία!

υγ1.Έχει και καταπληκτικές σαρδέλες Καλλονής εκεί.
υγ2.Τα σαπούνια Αλεπουδέλη,παράγονται ακόμη?
υγ.Ζηλεύουμε,ζηλέυουμε,ζηλέυουμε...Μετην καλ έννοια!

7Demons είπε...

Πες μας ότι ζει και κυκλοφορεί ακόμη, η υψίστης σημασίας για την Κοινωνική Ανθρωπολογία του χώρου, Μαντόνα,στο λιμάνι της πόλης...

enteka είπε...

!! τι ωραίος τρόπος να περιγράψεις ένα ταξίδι !!

ΠΑΥΛΟΣ είπε...

Τα έμαθα, τα έμαθα, μου τα πρόλαβε ένα πουλάκι, λολ!!!

varometro είπε...

Διάβασα στο feed reader "Lazba" και το πέρασα για "Lada", οπότε είπα έχει γούστο η άλλη να πήρε κάνα Lada! Πάντως η περιγραφή είναι άψογη συμφωνώ με τον enteka.
Καταλαβαίνω πως είναι και το ρημάδι το επάγγελμα αλλά... πολύ μουσείο ρε παιδί μου! :-)

Ιφιμέδεια είπε...

@Πρόβατο:

Προβοκατόρικο πρόβατο, ναι, είδα λεσβίες, δεν είχαν κέρατα, δεν ήταν τέρατα, δεν ήταν πρόστυχες, ήταν απολύτως συμπαθητικές -και αν έπρεπε να διαλέξω ανάμεσα σε Ερεσό και Μύκονο θα διάλεγα την πρώτη.

Έχω μιά βδομάδα που γύρισα από Λέσβο και με ρούφηξε αμέσως η καθημερινότη (sic). Γμτ.

Ιφιμέδεια είπε...

@7 demons:

Κριμα που δεν συμπέσαμε. Είμαι σίγουρη ότι θα αναγνωριζόμασταν αμέσως! Σαρδέλες έφαγα, αλλά όχι Καλλονής, Μηθύμνης! Αλεπουδέλη σαπούνια δεν είδα, έχω μιά εντύπωση ότι το εργοστάσιο ήταν στον Πειραιά, ίσως κάνω λάθος.

Λύστε μου παρακαλώ ανυπερθέτως την απορία:
ποιά είναι η Μαντόνα της Μυτιλήνης;

Ιφιμέδεια είπε...

@Έντεκα:

Κύριε πρέσβη με κακομαθαίνετε... ;))

Ιφιμέδεια είπε...

@Παύλο:

Η αδελφούλα σου είναι μιά κούκλα έχεις κάθε δίκιο να είσαι περήφανος!! Άσε οι δημιουργίες τους. Αν μπορούσα θα αγόραζα όλο το μαγαζί!!!! Κάνε κάτι να παραγγέλνουμε μέσω ίντερνετ!!!!!!

Ιφιμέδεια είπε...

@Varometro:

Άκου το ρημάδι το επάγγελμα!!! χιχι, ακόμη γελάω: έτσι ακριβώς είναι!
(ακόμη και ο τίτλος Lazba από το ρημάδι το επάγγελμα είναι εμπνευσμένος: είναι το όνομα του νησιού όπως διαβάζεται στις επιστολές των Χετταίων βασιλέων, η παλαιότερη αναφορά του δηλαδή)

7Demons είπε...

Ήταν μια γραφική, θεόμουρλη Κυρία, μιας κάποια ηλικίας(60?,70?) ,που το ΄93 που πήγαμε διακοπές στο νησί, την είδαμε ντυμένη άτσαλα ,αλά Mandona .Μας έκανε ωραιότατη εντύπωση γι΄αυτό ρωτήσαμε δεξιά κι αριστερά και μάθαμε.
Ήταν όντως μια συμπαθής σαλεμένη ,ήσυχη και σοβαρή, που δεν πείραζε και δεν σχολίαζε κανένα.
Καθημερινά κατέβαινε στο λιμάνι, ντυμένη πάντα με το ίδιο dress-code, με απίστευτα χαϊμαλιά στα αυτιά ,στο λαιμό και στα χέρια της, με το μαλλί ανακατεμένο ακριβώς όπως το μισητό pop-idol και μακιγιαρισμένη έντονα-σε επίπεδο cartoon .Καθότανε σε ένα cafe και απολάμβανε το καφεδάκι της, χαμογελώντας και παρατηρώντας τους εμβρόντητους μικροαστούς ταξιδιώτες.
Είχε μια αυταρέσκεια και μια εσωτερική συμφιλίωση το βλέμμα και η έκφρασή της.
Οι κακές γλώσσες λέγανε ότι ήτο παλαιά πουτάνα ή ότι "ψάρευε" φανταράκια επί σεμνού χαρτζιλικιού.
Εμείς τίποτε από αυτά δεν πιστεύουμε.
Διότι πολύ απλά δεν τα είχε ανάγκη μέσα στην αυτάρκεια του δικού της, περιχαρακωμένου και θρυμματισμένου κόσμου...
Οι κακοήθειες δεν ήταν παρά φαιδρές προβολές διακαών και ανομολόγητων πόθων των πανταχού παρόντων "καθώς πρέπει" μικροαστών που την περιτριγύριζαν...

ΠΑΥΛΟΣ είπε...

Κάτι θα κάνω υπόσχεση, προς το παρόν μπορείς και από τηλεφώνου, άλλωστε μου είπαν τα καλύτερα για σένα!!!!

Ιφιμέδεια είπε...

@ 7 demons:

Αγαπητά μου δαιμόνια,

σας παρακαλώ θερμά και από βάθους καρδίας να πάρετε το σχόλιό σας από εδώ και να του δώσετε τη θέση που του αξίζει ως αυτόνομο ποστ!!!

Μη σας πω ότι αξίζει να γίνει κάτι μεγαλύτερο -ως και διήγημα -ξετρελλάθηκα, λάτρεψα την περιγραφή και την σκέψη σας που διήπε το κείμενο.

Σε αυτή τη 'Μαντόνα' λέμε πολλά 'ναι'!

Ιφιμέδεια είπε...

@Παύλο:

Ναι, το σκέφτομαι το από τηλεφώνου! Τόσο πολύ ευγενικοί άνθρωποι αμφιβάλλω αν μπορούν να πουν κακό λόγο για άνθρωπο, αλλά εκτιμώ την καλή τους κουβέντα πολύ!

cobden είπε...

Πολύ ωραία η περιγραφή του ταξιδιού!Νομίζω, πρέπει να πάω στη Λέσβο!

Ιφιμέδεια είπε...

Είναι πολύ "στυλάτο" νησί και είμαι σίγουρη ότι θα σου αρέσει.

vina είπε...

είναι το αγαπημένο νησί, είναι το πρώτο καλοκαίρι μετά από 8 χρόνια που δεν έκανα εκεί διακοπές και βέβαια, έχω ακούσει πλείστες αφηγήσεις για την μαντόννα του.
έχει μια αύρα μυθική, πατάς το πόδι σου κι αναφωνείς mythique mytilene! και δικαίως. αγαπάμε τις σαρδέλλες καλλονής, αγαπάμε τις καλοκαιρινές πανσελήνους στην ταβερνούλα της αγίας μαρίνας, λατρεύουμε τα πεύκα της ρώμης πίσω από το Ξενία που στεγάζει το πανεπιστήμιο και στην αυλή του Ασπρου Γάτου, αλλά και τα βράδυα που μετρήσαμε τα άστρα να πέφτουν με πλατωνικούς έρωτες που άξισαν να μυθοποιηθούν στα Κοχύλια, πάνω στο κύμα.
όταν ανατριχιάζει το δέρμα από το κρύο στην εφταλού νιώθουμε ζωντανοί, όταν βουλιάζουν οι κυκλάδες τον αύγουστο κολυμπάμε ολομόναχοι ακόμα και γυμνοί στα βατερά και στην κεντρική οδό ερμού ανάμεσα στα ψαράδικα, όταν μπούμε στο μικρό βιβλιοπωλείο, όταν τα μπεστ σέλλερ πιάνουν ένα ραφάκι κι όλα τα υπολοιπα βιβλία είναι ο μαγικός μας κόσμος, ζούμε το όνειρο.

soldatose είπε...

http://www.alepoudelisltd.com/

Ιφιμέδεια είπε...

@Vina:

Οι αναμνήσεις σας ακούγονται εντελώς υπέροχες!

-με συγχωρείτε που άργησα να ανταποκριθώ-

Ιφιμέδεια είπε...

@Ευάγγελος:

Ευχαριστώ πολύ για την λύση του ζητήματος!