Παρασκευή 28 Απριλίου 2006

Καλή Ψυχή Αρτεμίδωρε ή τη μέρα που ξαφνιάστηκε ο ήλιος




Hawara, 1888. Ο Flinders Petrie σκάβει το νεκροταφείο με τις μούμιες και μια μέρα δέχεται την επίσκεψη του Heinrich Schliemann και δύο φίλων του. Εκείνη την ίδια μέρα, μόλις οι επισκέπτες τέλειωσαν το γεύμα τους, ο Αρτεμίδωρος ξάφνιασε τον ήλιο.


Ο Petrie γράφει στο ημερολόγιό του:
"By the time they have lunched, a procession of three gilt mummies is seen coming across the mounds, glittering in the sun. These are of a fresh style, three painted portraits, but the body covered with a bright red-brown varnish and scenes in relief gilt all over it. The name on each mummy across the breast. These I must bring away intact, they are so fine and in such good condition."

Ο Αρτεμίδωρος όταν πέθανε, γύρω στο 100 ή 120 μ.Χ., ήταν περίπου 20 ετών. Ένα σοβαρό πλήγμα στο πίσω μέρος του κρανίου του -αν δεν οφείλεται σε ατύχημα κατά τη μουμιοποίηση- ίσως είναι η αιτία του θανάτου του. Η επιγραφή στο στήθος του έγραφε "Αρτεμίδωρε ευψύχι": καλή ψυχή Αρτεμίδωρε.
Βρέθηκε μαζί με δύο άλλες μούμιες: ενός μεγαλύτερου άνδρα, επίσης ονόματι Αρτεμίδωρου, που ήταν προφανώς ο Έλληνας πατέρας του και μιας γυναίκας, ονόματι Thermoutharin, προφανώς Αιγυπτιακής καταγωγής.

3 σχόλια:

Λύσιππος είπε...

Σα να ήταν χτες....

British Museum

Damsel in Stress είπε...

Τα πορτραίτα της Φαγιούμ είναι από τα αγαπημένα μου έργα τέχνης όλων των εποχών. Είναι τόσο σημερινά, τόσο ζωντανά, τι να λέμε τώρα, γνωστά είναι όλα αυτά.

Είχα γράψει παληά ότι ο ωραιότερος άνδρας που είχα δει βρίσκονταν στο Μουσείο του Καϊρου ζωγραφισμένος πάνω σ' ένα κομμάτι ξύλο. Ήταν ένα πορτραίτο τέτοιο.

Ιφιμέδεια είπε...

Συμφωνώ.
Στην περίπτωση του Αρτεμίδωρου με γοητεύει πολύ και η στιγμή που έλαμψε ξανά στον ήλιο όταν τον έβγαλαν απο το χώμα.
Αυτές είναι πάντοτε στιγμές μαγικές, στιγμές που ο χρόνος τέμνεται από το χρόνο.