Πάλι Κουνάει το Καράβι

Εκνευρίζομαι όταν σ'αυτή τη χώρα δεν ισχύουν τα αυτονόητα.

Ζήτω! Πήρα το διαβατήριο χωρίς να με συλλάβουν. Και το καλύτερο: η φωτογραφία του διαβατηρίου δεν μου μοιάζει καθόλου, ώστε όταν κάνω το μεγάλο έγκλημα και η αστυνομία με αναζητά με την εν λόγω φωτό ανά χείρας θα έχω ήδη διαφύγει στο Ρίο και θα πίνω κοκτέηλ στην Κόπα Καμπάνα στην υγειά σας! Ελληνική Αστυνομία σ'ευχαριστώ!

Είχα καιρό να φάω μπαβαρουάζ. Αυτή που έφαγα χτες συνοδευόμενη από πολλά-πολλά γέλια με τον αγαπημένο μου φίλο είχε την ωραιότερη γεύση. (Αλλόκοτε άνθρωπε σ'αγαπάω τόσο πολύ ακριβώς γιατί είσαι αλλόκοτος.)

Στη γειτονιά μου άνθισαν τριαντάφυλλα. Ελένη και Νίκο, δεν σας ξεχνάω. Μου λείπετε σαν πάντα.

Έϊ: κουμπότρυπες ματάκια, σας κάνω ματάκια (και χιχιχιχι ποντικίσιο).

Ωραία η καινούργια άσφαλτος στα στενά του Κολωνακίου. Αλλά περιττή βρε παιδί μου με τόσα 4 X 4. Αφήστε τους τη συγκίνηση να πέφτουν σε καμιά λακκούβα που και που.
Μεταξύ μας δεν θα ήταν χρησιμότερη στα χωριά της Μεσοχώρας; Εκεί που οι άνθρωποι αφέθηκαν στην τύχη τους και το κράτος δεν έχει καν την περιέργεια να δει τι θα απογίνουν στο τέλος;

Η αγαπημένη μου trash TV persona αυτή την εποχή είναι η κυρία Κορτέση ("Δεν ήξερες, δεν ρώταγες;). Που μοιάζει και μάλλον είναι τραβεστί, αλλά κανείς δεν θίγει το θέμα (ούτε καν εσύ αγαπητέ μου Θ. Αλεξανδρή!). Η καρδιά της είναι γεμάτη καλοσύνη, για όλους έχει έναν καλό λόγο, σκουπίζει τα δάκρυα του κυρίου Κωλοτούμπα, σκορπίζει αφειδώς την αγάπη: ναι, αν ήμουν trash TV persona, θα ήθελα να είμαι η κυρία Κορτέση!

Τι καλά που οι φίλοι μου δεν με παρεξηγούν αυτό τον καιρό που δεν έχω το χρόνο να τους βλέπω όσο θα ήθελα!

Τι κρίμα που μερικοί άνθρωποι κολλάνε σε μιά περίοδο της ζωής τους ως την ενδοξότερη και δεν εξελίσσονται. Κάποιοι δεν τελειώνουν ποτέ το σχολείο, δεν παίρνουν ποτέ απολυτήριο από το στρατό ή πτυχίο από το πανεπιστήμιο. Κάποιοι δουλέυουν ακόμη στην παλιά τους δουλειά και ζουν ακόμη μαζί με τις παλιές τους αγάπες. Δεν ξέρω αν τους λυπάμαι, πάντως συχνότατα τους βαριέμαι.