Hurt

Το ταξίδι μας μπορεί να χαρακτηριστεί απολύτως με μία και μόνη λέξη: ΕΞΟΝΤΩΤΙΚΟ.

Απολογισμός: έξι μέρες, τέσσερις πόλεις, δύο χώρες

Ο Βαρόμετρος στα σχόλια του προηγούμενου ταξιδιού με προκαλεί να αποκαλύψω τους πραγματικούς λόγους που έγινε το ταξίδι. Άθελά του μάλλον, με βάζει σε σκέψεις. Οι πραγματικοί λόγοι. Αν πρέπει να πω κάτι, θα πω ψυχοθεραπευτικοί.

Ταξιδέψαμε όπως ταξίδευαν τον 19 αιώνα όσοι είχαν "νεύρα" και πήγαιναν σε κάτι σανατόρια στο Μέλανα Δρυμό γεμάτοι ελπίδες (και τελικά γύριζαν πίσω με πιό πολλά "νεύρα").

Το χειρότερο όταν επιστρέφεις από τέτοια ταξίδια είναι το πόσο γρήγορα προσαρμόζεσαι μετά. Δεν είναι δίκαιο, λίγες μόνο μέρες μετά να καλείσαι να λάβεις αποφάσεις ζωής, έτσι δεν είναι;

Δεν έχω και πολύ καλή διάθεση και μου κάνει εντύπωση που στο καλό κάποιοι από εσάς που διαβάζετε εδώ μπορέσατε να το καταλάβετε. Προφανώς δεν μπορώ να κρυφτώ...

Και μες την τέχνη πάλι κουραστήκαμε από τη δούλεψή της. Είδαμε πάρα πολλά μουσεία. Εκπληκτικά έργα τέχνης.

Και ευτυχώς αρκετό χιόνι ώστε να μπορέσουμε να καταλάβουμε επιτέλους τι είναι αυτό που προσπαθεί να μας πει ο P. Brueghel.

Νομίζω ότι αν έπρεπε να κρατήσω μόνο ένα πράγμα από αυτό το ταξίδι, μόνο μιά γνώση, θα ήταν η διαπίστωση ότι η νεκρή φύση μπορεί να είναι έργο τέχνης υψηλότατης αξίας, μπορεί να μεταδίδει μουσική.

Στις Βρυξέλλες αυτή την εποχή γίνεται μιά πολύ μεγάλη, ως και κουραστική, έκθεση για τον P. Klee που έψαξε, με αγωνία μου φάνηκε, την αριθμητική ως και μουσική ή επιστημονική απόδοση της εικαστικής δημιουργίας.

Φεύγοντας, κι΄έχοντας δει αυτά που είδα, σκεφτόμουν ότι αυτό που έψαχνε ο Klee το είχαν βρει ήδη ζωγράφοι σαν τον Heda ή τον Dijck, χωρίς να χρειαστεί να απομακρυνθούν από τη φυσιοκρατία, ίσα-ίσα απεικονίζοντας με τη μεγαλύτερη δυνατή πιστότητα το αντικείμενο.

Και κάτι ακόμα που συνειδητοποίησα: κανένα βιβλίο δεν μπορεί ποτέ να μεταδώσει την αίσθηση ενός πίνακα αυτού του ιερού τέρατος που λεγόταν Ιερώνυμος Bosch.

Τέλος πάντων.
Για να μπορέσει αυτό το ποστ να ολοκληρώσει τη διαδρομή του στα κύματα του διαδικτύου πρέπει να κλείσει με τους στίχους του Hurt του Trent Raznor που τραγούδησε ο μέγας Johnny Cash στα 71 του.

I hurt myself today

to see if I still feel

I focus on the pain

the only thing that's real

the needle tears a hole

the old familiar sting

try to kill it all away

but I remember everything

what have I become?

my sweetest friend

everyone I know

goes away in the end

and you could have it all

my empire of dirt

I will let you down

I will make you hurt

I wear this crown of thorns

upon my liar's chair

full of broken thoughts

I cannot repair

beneath the stains of time

the feelings disappear

you are someone else

I am still right here

what have I become?

my sweetest friend

everyone I know

goes away in the end

and you could have it all

my empire of dirt

I will let you down

I will make you hurt

if I could start again

a million miles away

I would keep myself

I would find a way

Το εκπληκτικό clip του τραγουδιού εδώ.