Τρίτη 19 Δεκεμβρίου 2006

Το πικρό ποτήρι

ή Τέσσερις Σκέψεις που μου Προξενούν Απογοήτευση.
1. Εχτές συνειδητοποίησα ότι δεν θα μπορέσω τελικά ποτέ να πραγματοποιήσω το πιό τρελλό μου όνειρο. Να χορέψω στο μπαλέτο του Γιάννη Φλωρινιώτη.
Τι κι αν ξέρω όλα τα τραγούδια απέξω και θα μπορώ να συνοδεύω τον τραγουδιστή;
Τι κι αν ξέρω όλες τις χορογραφίες απ'την καλή κι απ'την ανάποδη;
Τι κι αν μπορώ να κάνω συγχρόνως τα δύο προηγούμενα με χαρακτηριστική άνεση;
Το μπαλέτο του Γ. Φλωρινιώτη διαθέτει πανέμορφες χορεύτριες με τέλεια κορμιά. Δεν έχει χώρο για μένα. :(
2. Μετά από στενή παρατήρηση του συγκοινωνιακού συστήματος του νομού Αττικής, διαπιστώνω ότι δεν θα μπορέσω ποτέ να φτάσω στη δουλειά μου σε χρόνο κάτω από μία ώρα. Αυτό είναι το minimum.
Δεν αναφέρω βέβαια το maximum. Αυτό έχει γίνει σαν την κορυφή ενός μαγικού βουνού που όλο ψηλώνει καθώς το ανεβαίνεις. Σήμερα έκανα 2 1/2 ώρες να φτάσω στο Κολωνάκι. Θα είχα φτάσει στο Ναύπλιο χωρίς να τρέχω και πολύ.
Να διαμαρτυρηθώ στον Λιάπη;;
(Που βρίσκω κουράγιο να αστειεύομαι, ούτε εγώ το ξέρω!)
3. Οι δουλειές του σπιτιού δεν τελειώνουν ποτέ. Το άκουγα, αλλά δεν το πίστευα...
Πρόκειται για σατανικότατο φαύλο κύκλο. Ιδού ορισμένες σκέψεις μου -απόσταγμα ολίγων ημερών έγγαμου βίου:
Δεν θα έχεις ποτέ όλα τα ρούχα πλυμένα και σιδερωμένα, εκτός αν κάνεις τις δουλειές σου θεόγυμνος.
Δεν θα έχεις ποτέ το σπίτι πεντακάθαρο: θα πατήσεις πάνω στα σφουγγαρισμένα για να πας τη σφουγγαρίστρα στη θέση της, ο αέρας από το ανοικτό παράθυρο που στεγνώνει το πάτωμα συγχρόνως το λερώνει, κλπ.
Κάθε φορά που τρως και πίνεις παράγεις λερωμένα πιάτα και ποτήρια.
κλπ. κλπ.
4. Με πολύ λίγους ανθρώπους πιά μπορώ να συζητήσω χωρίς να μου πουν κάτι που θα με στενοχωρήσει. Που θα πάει αυτό;

16 σχόλια:

enteka είπε...

για να ευθυμήσεις λιγάκι:

μόλις ανέβηκε το νέο σάιτ του Φλωρινώτη: http://www.floriniotis.gr/
DO NOT SKIP INTRO!

:):)

Ιφιμέδεια είπε...

Αχ, το είδα ήδη!

Κι απογοητεύτηκα ακόμη περισσότερο. Είναι κάποιες κορυφές που δεν θα τις πατήσουμε ποτέ -καλώς ή κακώς...

Προς το παρόν: πώς θα μου ξεκολλήσει το Έξαψις της Καλής Φέρρη που το τραγουδάω συνεχώς Χριστουγεννιάτικα; ε; πώς;

kotosalata είπε...

Μη σε παίρνει από κάτω βρε!
Όλοι τα ίδια περνάμε σχεδόν, μόνο στο πρώτο σημείο δεν θα ταυτιστώ ;)))

Ιφιμέδεια είπε...

Κοτοσαλάτα,

τι superfunky ψευδώνυμο!! Ήδη παίρνω τα πάνω μου -κι ας μην ταυτιζόμαστε σε όλα, τι πειράζει;

An-Lu είπε...

Ψίτ! Εγώ ΔΕΝ θα σου πω για στενάχωρα πράγματα!
Όσο για τις δουλειές του σπιτιού....βράστες! ;-)

cyrus είπε...

1. Αν χόρευες στο μπαλέτο του Φλωρινιώτη, αφενός δεν θα είχες χρόνο να μεταφράζεις εγγλέζικα ποιήματα, και αφετέρου πιθανώς θα είχες αϊ-κιου ραδικιού, οπότε δεν θα σε στενοχωρούσε τίποτε...

2. Γλέντα το. Φάε το πρωινό σου. Άκου την αγαπημένη σου μουσική ή την αγαπημένη σου ραδιοφωνική εκπομπή. Είν' όμορφα εκεί έξω...

3. Αν οι δουλειές τελείωναν, θα πέφταμε σε λήθαργο. Επειδή δεν τελειώνουν ποτέ, είμαστε συνεχώς σε εγρήγορση. Αυτό είναι καλό, και ξεδίνουμε κι όλας -- αντί να βρίζουμε τους μαλάκες που συναντάμε κάθε μέρα, ας πούμε... Και έχεις και την ευκαιρία να τα παρατήσεις όλα για μια βδομάδα και να νιώσεις γουρούνι...

4. Αυτό θα επιτείνεται με την πάροδο των ετών, οπότε φρόντισε να το συνηθίσεις...

Εμένα είναι κάτι άλλο που μου προξενεί απογοήτευση:

Νιώθω ότι, ανάμεσα σε Χαρδαβέλλα, Λιακόπουλο, Γεωργιάδη, Δρούζα και Τριανταφυλλόπουλο, αυτή η χώρα δεν έχει πλέον καμιά ελπίδα...

Τι να κάνω, γιατρέ μου;

(Τι; Δεν είσαι ο γιατρός μου; Και σε ποιον μιλάω τόση ώρα;)

Ανώνυμος είπε...

H πέμπτη κακή σκέψη είναι ότι θα γίνει διπλά πλατινιένιο το σιντι του Σαντικαϊ και σε λίγο όλα τα παιδάκια θα κυκλοφορούν με κουστουμάκι και προπέλες κι επίπροσθέτως η αγαπημένη μου Πολυξένη δε θα ξανατραγουδήσει ποτέ ξανά Βίκυ Λέανδρος-Φον Ρούφεν -τώρα το τελευταίο είναι άσχετο αλλά είπα να συμμετάσχω κι εγώ με το δικό μου δράμα ..

Ανώνυμος είπε...

δεν θέλω να είμαι anonumous αλλα δεν με καταχωρει αλλιώς συγνώμη

Ανώνυμος είπε...

είμαι η drama queen παράλειψις μου προηγουμένως !!!

Ανώνυμος είπε...

@enteka

έγραψες!!!!


;-P

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Να πάρετε δάνειο και να αγοράσετε γρήγορα κι ένα εξοχικό... Με την συντήρηση δύο σπιτιών, δεν θάχετε χρόνο να σκέπτεσθε τίποτε άλλο ενδιαμέσως, ενώ μπροστά στο ταξίδι από/προς εξοχικό το Κολωνάκι θα σας μοιάζει ένα βήμα απόσταση!

Provato είπε...

αχ, αυτό με τις δουλειές του σπιτιού έχει 100% ταύτιση factor. Αφού να φανταστείς, είδα και απόειδα και εδώ και ένα χρόνο έχω σταματήσει να καθαρίζω. Προχτές λοιπόν μου έριξαν ένα χαρτί κάτω από την πόρτα με υπογραφές που μάχεψε η διαχείριση από τους υπόλοιπους ένοικους της πολυκατοικίας να καθαρίζω επιτέλους το σπίτι... Συσίφιο έργο εν τω μεταξύ μου φαίνεται αυτό!!! τι θα κάνω πρέπει να βρω μία γυναίκα!

μπεεεεε μπεεεε!

Ιφιμέδεια είπε...

Hey An-lu I appreciate it!!! Τις βράζω αλλά δεν τρώγονται με τίποτα!

1. Αχ, βαχ, αχ. Είμαι κατά βάθον ένα διχασμένο ον.

2. Είναι ναι. Σχεδόν.

3. Έχεις δίκιο. Θυμάμαι και κάτι κατατονικές εποχές και λέω -καλά είμαστε.

4. Χμ, χμ.

Δε βαριέσαι δόκτωρ είμαι κι εγώ, τι κι αν δεν βγάζω δόντια και καρδιές (ποιητικό ε;). Δεν έχει καλέ μου φίλε. Ελπίδα εννοώ. Η χώρα. Δεν έχει. Αλλά ας πάμε στον πάτο κοιτώντας προς τα πάνω.

Καλέ Drama Queen,

τι απέγινε η Πολυξένη; Βεβαιότατα προτιμώτερη από τον Σαντικάϊ δεν το συζητώ! Με την τσαχπινιά, την πουτανιά (Θε μου σχώρα με) και με τα όλα της. Όχι σαν το σατανάκι αυτό.

Λέτε το εξοχικό να είναι μιά κάποια λύσις; Προς το παρόν επισκεπτόμαστε το σπίτι των παπούδων μας στα δασωμένα βουνά της Θεσσαλίας και μας φαίνεται η απόσταση των 51/2 ωρών απόλαυσις!

Αγαπητέ μου Προβατούκο,

άκου το: έχω new year's resolution έναν καφέ μαζί σου. Δεν σιδερώνω πουκάμισα, αλλά κανά ξεσκόνισμα άμα θες, κα΄τι θα γίνει!

Ελπίς είπε...

Καλά όλα τα άλλα, ίσως δικαιολογημένα αποτελούν μια μορφή έκπληξης, αλλά το Νο. 3 το ανακάλυψες μετά από λίγες μέρες γάμου; Δηλαδή προηγουμένως δεν έπλενες, σφουγγάριζες, σιδέρωνες; Σε ποιο πλανήτη ζούσες; Πες μου να μετακομίσουμε εκεί!

Ιφιμέδεια είπε...

Ζούσα στον πλανήτη της Μαμάς, Ελπίδα.

Εκεί που κάποιος άλλος φρόντιζε για όλα αυτά και δεν με απασχολούσαν.

Δυστυχώς ή ευτυχώς, νομοτελειακά, κάποια στιγμή όλοι φεύγουμε από αυτόν τον πλανήτη

Γεωργία είπε...

Αυτό με τις δουλειές του σπιτιού είναι μεγάαααλη αλήθεια!

Βάλε και κάποιο τασάκι που θα γεμίσει σε χρόνο ρεκόρ μέχρι να τελειώσεις τις υπόλοιπες δουλειές, και βάλε και κάνα ποτήρι που θα αφήσει ο καλός σου πριν τελειώσεις το συμμάζεμα!

Την κατανόηση και την συμπαράσταση μου :P