Χειρόγραφον Ιφιμεδείας

Ιδού λοιπόν, ένα ποστ που κανονικά θα έγραφα, ή μάλλον θα αντέγραφα, ηλεκτρονικά.

Κατόπιν ονομαστικής προσκλήσεως από τον σεβαστό μου Πρωθυπουργό, κι ενώ είχα ήδη δει και θαυμάσει την ωραιότατη πρωτοβουλία του AFM και της Νατάσσας, το http://autographcollectors.blogspot.com

Στη μνήμη της Αμαλίας, που χαίρομαι γιατί πρόλαβα να επικοινωνήσω μαζί της όσο ακόμη ζούσε.

Ευρήματα

Ένα ποστ αφιερωμένο στην Πασταφλώρα

Σήμερα βρήκα κάτι που έψαχνα εδώ και πολύ καιρό.

Η τύχη μου όμως δεν τελείωσε εκεί.

Βρήκα και κάτι ακόμη.

Ο Τραγουδιστής και το Κορίτσι του Μπαρ

Αντιγράφω τους στίχους από το ομώνυμο τραγούδι το θέμα του οποίου ενέπνευσε τον Θεό Γιάννη Φλωρινιώτη να γράψει ολόκληρο το σενάριο της ταινίας.
Σας καλώ να διαβάσετε τους στίχους με το χέρι στην καρδιά και να τους εκτιμήσετε αναλόγως.

Ένα ουίσκι με λίγο πάγο και Coca Cola

Μάλιστα κύριε τι θέλετε άλλο έχουμε από όλα

Εσύ, εσύ τι πίνεις να σε κεράσω; Ξέρω πως θέλεις

Είμαι του Bar κι είν'η δουλειά μου αφού το ξέρεις

Μικρή κοπέλα μου απ'τη ζωή σου κάτι για πες μου

Γιατί τη μέρα έκανες νύχτα σ'αρέσει πες μου;

Ποιό το παράπονο απ' τη ζωή σου κι απ'τους δικούς σου

Μήπως πληγώθηκες από τους φίλους σου ή τους εχθρούς σου;

Όλη τη νύχτα τα ίδια ακούω να με ρωτάνε

Όλοι με θέλουνε με αγαπούνε και με πονάνε

Μα σαν χαράξει και 'ρθει η μέρα όλους τους χάνω

Στραβοκοιτάζουνε, με λεν μπαρόβια και δεν τους κάνω

Μα όταν στο μπαρ όλοι γυρεύουνε κάποια ευκαιρία

Τους το φωνάζω 'είμαι του μπαρ μα είμαι Κυρία'!

Μικρό λουλούδι μου που δεν επρόφτασες για να ανθίσεις

Γιατί στα μπαρ τα όμορφα νιάτα σου θέλεις να ζήσεις

Πες μου τι θέλεις κι ό,τι ζητήσεις θα σου το δώσω

Θέλω απ'τη νύχτα κι απ'το ξενύχτι να σε γλυτώσω

Την πρόταση σου και την συμπόνια σου αυτή την σέβομαι

Όμως λυπάμαι εγώ κανέναν δεν εμπιστεύομαι

Γι'αυτό σταμάτα και εξηγήσεις μην μου ζητήσεις

Ξέρω μπαρόβια πως ήμουν κάποτε θα μου χτυπήσεις

Κι εσύ όπως όλοι ξέρω πως ψάχνετε για μια ευκαιρία

Μα το φωνάζω ήμουν και θα'μαι πάντα κυρία!

Άλλο ένα ουίσκι με λίγο πάγο και Coca Cola

Μάλιστα κύριε εδώ στο μπαρ έχουμε από όλα

Εσένα θέλω, άσε τα μπαρ κι έλα μαζί μου

Άσε με κύριε και μην μπερδεύεσαι με τη ζωή μου



Σας είχα προειδοποιήσει ότι έκαψα τις φλάντζες μου, οπότε αμαρτίαν ουκ έχω.

Ο πολέμαρχος γαρ εγγύς

(συνέχεια από το προ-προηγούμενο)

Ο πολέμαρχος διαχειριστής έκανε όπως αναμενόταν πολλαπλές κινήσεις, σπασμωδικές, πανικού, υβριστικές, έγραψε ειρωνικές ανακοινώσεις, έστειλε επιστολές με απειλές, υπονούμενα και καταπληκτικά ορθογραφικά λάθη. Περνάμε χάρμα. Δεν δέχτηκε την συνέλευση που προτείναμε, δεν θα δεχτούμε την δική του. Θα τα πούμε τον Σπεπτέμβρη με τα σινεμά να του δώσουμε και τα παπούτσια στο χέρι.

(συνέχεια από το προηγούμενο)

Ο Θ. μου ενεχείρισε μόλις ένα σημείωμα. Ισχυρίστηκε ότι είναι διαφημιστικό και ότι του εδόθη εν τω μέσω της οδού. Το κράτησε έτσι χωρίς λόγο και μου το έδωσε έτσι χωρίς λόγο.

μούμπλε, μούμπλε. Σκεψ εντατίκ που λέει κι ο Προβατούκος.

Προσπαθεί να μου πει κάτι; Ίσως. Μήπως το πεπρωμένο μου στέλνει μηνύματα; Πιθανότατα. Μήπως ο δρ. Φλάντζας μου προτείνει θεραπεία; (βλ. σχόλια προηγούμενου ποστ). Χμμμμ.

Το σημείωμα πάντως λέει τα εξής:

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΑΧΜΑΝΤ

Ο Μαραμπού γεννήθηκε με τη γνώση από τον θεό, από την Μαγική Αφρική. Σας βοηθά να λύνετε όλα σας τα προβλήματα, όπως το να φέρνει πίσω τα αγαπημένα σας πρόσωπα.

Ξεματιάζει, διαλύει μαγείες, φέρνει επιτυχία, αγάπη, γάμο, επαγγελματική επιτυχία και παρέχει τα πιό ισχυρά τάλισμαν για προστασία.

Κατόπιν εντατίκ σκεψ καταλήγω σε ένα πολύ ενδιαφέρον συμπέρασμα.

Ο Καθηγητής Αχμάντ διαθέτει εκπληκτικές δυνάμεις, γεγονός που σημαίνει ότι όντως ο Μαραμπού είναι παντοδύναμος και δυνάμει το ίδιο το σημείωμα που έχω στα χέρια μου είναι μαγικό.

Πώς αλλιώς να εξηγήσω ότι ένας άνθρωπος τον 21ο αιώνα μπορεί να παράγει με τρεις μόνον προτάσεις ένα κείμενο που θα μπορούσε ΑΥΤΟΥΣΙΟ να αποτελεί διαφημιστικό του Απολλώνιου του Τυανέως (εντάξει για την ακρίβεια ο Απολλώνιος δεν ήταν από τη μαγική Αφρική ήταν από τα μαγικά Τύανα).

Τι κρίμα που γράφει από κάτω τα τρόλλεϋ που εξυπηρετούν για την μετάβαση στο ιερό του. Χαλάει όλη η μαγεία...

(συνέχεια από το πουθενά, ήτοι ασυνέχεια)

Σκέφτομαι να απευθυνθώ στον Καθηγητή Αχμάντ να κάνει κάτι για το διαχειριστή μας.

Οι φλάντζες μου!

Έχω αρχίσει και καίω τις φλάντζες. Μία-μία. Κάθε μέρα και χειρότερα.

Εξελίξεις από την Ανταρσία

Όπως ήδη έχω αναφέρει, αυτό τον καιρό, μεταξύ τυρού και αχλαδίου, οργανώνω μιά νέα Ανταρσία του Μπάουντυ, δηλαδή την Ανταρσία της πολυκατοικίας μας εναντίον του Δυνάστη Διαχειριστή της. Επ' ευκαιρία ιδού ένας κούκλος Μπράντο να θυμηθούμε την ταινία και να εμπνευστούμε από τον στασιαστή.

Παραλίγο να είχαμε την ίδια ημερομηνία με την Ανταρσία αλλά βλέπεις έκανε ελιγμό ο αντίπαλος και αποφασίσαμε να μεταθέσουμε την D-Day. Και πάλι όμως θέλουμε να έχουμε την επιλογή της χρονικής στιγμής της τελικής αναμέτρησης, όχι τόσο για το στρατηγικό πλεονέκτημα που συνήθως δίνει κάτι τέτοιο, όσο για ψυχολογικούς λόγους. Πρέπει να καταρρακωθεί το ηθικό αντιπάλου που συνήθως καθόριζε αυτές τις συναντήσεις επιλέγοντας τον τόπο και τον χρόνο.

Από χτες έχω στα χέρια μου (κατόπιν χρονοβόρων συνομιλιών) την οριστική ημερομηνία και την επιλογή του τόπου, αλλά αντιλαμβάνεστε ότι δεν είμαι σε θέση να την ανακοινώσω ούτε σε σας, ποτέ δεν ξέρεις.

Τέλος πάντων με όλα αυτά εμπεδώνω ότι στις μάχες τέτοιου τύπου ελιγμοί και άλλες στρατηγικές επιλογές παίζουν κρίσιμο ρόλο. Εν προκειμένω και προς το παρόν τα φιλικά μου στρατεύματα πραγματοποιούν λεκτικούς αιφνιδιασμούς στο μέτωπο του αντιπάλου προξενώντας σύγχυση. Θέλει και ο ανταρτοπόλεμος τα κόλπα του. Ή μήπως εν προκειμένω θεωρείται αντάρτικο πόλεων; Θα σας γελάσω και δεν το θέλω.

Προσωπικά δεν συμφωνώ απολύτως με αυτή την τακτική. Προτιμώ τον ολοκληρωτικό αιφνιδιασμό σε συνδυασμό με κατά μέτωπο επίθεση, αλλά αφενός αναγνωρίζω την αξία της παρενόχλησης, αφετέρου δεν είμαι σε θέση να ελέγχω εξ ολοκλήρου τους στρατηγούς μου -όλοι τους γενναία παλληκάρια πρώτης γραμμής με ψυχή και τόλμη. Γυναίκες επί το πλείστον -αυτό τα λέει όλα, κανονικές Αμαζόνες που έχουν δει τον πόλεμο αυτόν και ως πόλεμο φύλων και έχουν αρκετό δίκιο εν προκειμένω.
Τέλος πάντων, είμαι σίγουρη ότι όχι μόνο δεν θα δειλιάσουν την κρίσιμη ώρα, αλλά ο φόβος μου είναι μήπως θελήσουν μετά την νίκη, σαν άλλοι Αχαιοί, να κάψουν την Τροία και να γονατίσουν τον Πρίαμο. Επειδή δεν πιστεύω στις αγριότητες, αλλά στο να δίνεις την ευκαιρία στον εχθρό να αποχωρήσει αξιοπρεπής (ίσως ως Αινείας, αλλά ας μην ελπίζω σε τόσα), θα προσπαθήσω να ελέγξω την κατάσταση, Θεσσαλή κι εγώ σαν τον Αχιλλέα. Δεν τα κάνουμε εμείς αυτά. Κάνουμε άλλα.

Στο μεταξύ ο αντίπαλος συνεχίζει την τακτική της εξύβρισης και είναι πλέον ή βέβαιον ότι πάει φιρί-φιρί να το φάει το κεφάλι του. Πόσα να προλάβω κι εγώ;

Mon Dieu!

Με νευριάζει που οι πωλητές στο βιβλιοπωλείο της Εστίας έχουν καβαλήσει το καλάμι και έχουν ύφος χιλίων καρδιναλίων. Αν δεν είσαι διάσημος συγγραφεύς της Ψωροκώσταινας, διάσημος ή πολύ διάσημος γενικώς -ή ίσως τακτικός πελάτης;- δεν έχεις ελπίδα να εξυπηρετηθείς με ευγένεια. Πολιτεία και πάλι Πολιτεία...


(ενδόμυχη επιθυμία: να ήμουν σπουδαία συγγραφέας και να τους σνόμπαρα εγώ)

Δεύτερη χρονιά που το Υπουργείο Οικονομικών δεν φρόντισε να μας έρθουν τα έντυπα της φορολογικής δήλωσης στο σπίτι -παρά το γεγονός ότι πέρισυ φρόντισα να διασαφηνίσω την διεύθυνση αλληλογραφίας (που ούτως ή άλλως δεν είχε πρόβλημα!). Ειλικρινά δεν ξέρω τι πρέπει πλέον να κάνω.

(ενδόμυχη επιθυμία: να ήμουν δικομανής αργόσχολος και να έβρισκα μετά από πολλές οχλήσεις τον υπεύθυνο...)

Οδηγοί που οδηγείτε με 80 χιλιόμετρα στη μεσαία λωρίδα στην Εθνική Οδό με όριο στις πινακίδες 120 χιλιόμετρα ΠΙΑΣΤΕ ΔΕΞΙΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! Δημιουργείτε τις περισσότερες προϋποθέσεις πρόκλησης ατυχημάτων διότι εμποδίζετε την ροή της λωρίδας και ωθείτε τον κόσμο σε τελευταίας στιγμής παρακινδυνευμένες προσπεράσεις. Άντε, δεξιά. Με τα φορτηγά. Τρέχουν άλλωστε περισσότερο από εσάς.

(ενδόμυχη επιθυμία: να ήμουν τροχονόμος under cover και να τους σταματούσα και να τους έκοβα... την μεγαλύτερη δυνατή κλήση)

Ο διαχειριστής της πολυκατοικίας μας είναι ένα σούπερ ενοχλητικό ψυχοπαθές άτομο που συμπεριφέρεται στους υπόλοιπους με επιτιμητικό τρόπο, πολύ έντονο ύφος και φωνές. Νιώθουμε σαν να είναι ο κακός σπιτονοικοκύρης κι έχουμε καθυστερήσει τα νοίκια. Στην Κατοχή θα ήταν δοσίλογος. Του ετοιμάζω χωρίς να το γνωρίζει αιφνίδια συνέλευση τύπου η Ανταρσία του Μπάουντυ. Θα νικήσουμε;

(ενδόμυχη επιθυμία: ε, καλά δεν γράφονται κι όλα. Ζούμε σε δύσκολους καιρούς. Θα σας ενημερώσω δια τας εξελίξεις.)