Τράπουλα

Τράπουλα

Μέσα στη Δευτέρα χωράνε

όλες οι μέρες μαζί.

Κάνουνε μια τράπουλα

που λάμπει και σφυρίζει,

κόβοντας τον καιρό με

κούπες, μπαστούνια και σπαθιά.

Η Τρίτη, η ολέθρια, φιγούρα

της κακότυχης αγάπης,

φτάνει χορεύοντας

με

την κόψη ενός σπαθιού.

Αμέτοχη, ντυμένη

μακρινός βασιλιάς, η Τετάρτη

βγαίνει απ' τη βδομάδα

με την κυρία Πέμπτη.

Κρύβονται, ανάβουν

ανάμεσα στην άμμο και στο νερό,

παράνομοι, συναντιώνται

πάντα, πιασμένοι απ'το μπράτσο, απάνω,

πάντα μαζί, κάτω,

πάντα πλαγιασμένοι μαζί.

Η Παρασκευή με την κούπα της

καλπάζει μέσα στη βδομάδα

όπως μέσα σ'ένα στεφάνι,

στενό, γαλάζιο, αιώνιο.

Το Σάββατο, μαύρη κυρία,

νυχτερινή, στεφανωμένη

με κόκκινες καρδιές,

χορεύει πεντάμορφη στο θρόνο

των ζυθοπωλείων,

μουσκεύει τα πόδια του τραπουλόχαρτου

τραγουδώντας στις γωνιές:

σκεπάζει με ομπρέλα

τα άλυκα κοσμήματά σου

και τραγουδάει ως να πέσεις

μέσα στην άσπρη Κυριακή

σαν δώρο χρυσό,

σαν αυγό μες στο πιάτο.

Φεύγουν, φεύγουν, φύγανε.

Ανακατεύτηκαν ως

να μείνουνε χαρτονάκια,

ίνες φωτός, σκίτσα.

Και η Δευτέρα ξεπροβάλλει.

Φεύγουν, φεύγουν, ξανάρθαν.

(Pablo Neruda, Estravagario, μετάφραση Δανάης Στρατηγοπούλου)


Την ανάρτηση εικονογραφούν φιγούρες της τράπουλας tarot της οικογένειας Visconti, του 15ου αιώνα, που έχει ψηφιοποιηθεί και είναι διαθέσιμη από την Beinecke Rare Book and Manuscript Library του Πανεπιστημίου του Yale.

Ευτάκτως ερριμμένα

(Ξενοφώντος Απομνημονεύματα, Γ.Ι.7)

Θεσσαλονίκη 1934

Να ένα ποστ που δεν πίστευα στα μάτια μου ότι θα διάβαζα ποτέ...

Με αφορμή λοιπόν αυτό, αν και δεν συνηθίζω εδώ μέσα να πολιτικολογώ, θα ήθελα να γράψω δυό σκέψεις που κάνω αυτό τον καιρό.

Το γεγονός ότι οι θέσεις των Γενικών Γραμματέων των Υπουργείων πλέον προκηρύσσονται αποτελεί για μένα ένα γεγονός από μόνο του ρηξικέλευθο, θα έλεγα συγκλονιστικό. Δεν μπορώ βεβαίως να μιλήσω για άλλους χώρους ή κλάδους, αλλά γνωρίζω καλά την εξαιρετικά μεγάλη δύναμη που έχει η θέση του Γενικού Γραμματέα στο Υπουργείο Πολιτισμού. Δύναμη που γίνεται ακόμη μεγαλύτερη όταν ο ίδιος ο υπουργός δεν ενδιαφέρεται για τα διαδικαστικά. Ο Γ.Γ. του ΥΠΠΟ προΐσταται των μεγάλων συμβουλίων (Κεντρικό Αρχαιολογικό και Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων), τη σύνθεση των οποίων μέχρι στιγμής εν πολλοίς καθόριζε κιόλας, εποπτεύοντας επί της ουσίας τη διαχείριση της αρχαιολογικής και αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της χώρας. Μιά ματιά στο οργανόγραμμα του ΥΠΠΟ εδώ θα σας πείσει και θα σας πληροφορήσει καλύτερα.

Δεν ξέρω ποιός θα είναι ο επόμενος Γ.Γ. του ΥΠΠΟ, και γι'αυτό ίσως είναι καλύτερο που γράφω αυτή τη στιγμή αυτό το σχόλιο. Ελπίζω, γιατί θέλω να ελπίζω, ότι από τη διαδικασία προκήρυξης θα προκύψει τουλάχιστον ένας άνθρωπος που θα έχει περισσότερα προσόντα από τον πρώην κέρβερο Γ.Γ. καθόλου χρηστό κ. Ζαχόπουλο, ο οποίος σας θυμίζω τοποθετήθηκε στη θέση αυτή από τον υπουργό πολιτισμού κ. Κ. Καραμανλή. Σας θυμίζω επίσης ότι η κυρία ασχολία του κου Ζ. ήταν καθηγητής Μέσης Εκπαίδευσης (μην επικαλεστεί κανείς παρακαλώ το διδακτορικό του...) κι ίσως γι'αυτό όταν προήδρευε των συμβουλίων χτυπούσε κάθε τόσο το στυλό του στην έδρα, συγγνώμη το τραπέζι, για να επαναφέρει με αυστηρό βλέμμα τους μαθητές, συγγνώμη τους πανεπιστημιακούς, διευθυντές και επιμελητές αρχαιοτήτων στην τάξη.

Δεν υποτιμώ τους καθηγητές μέσης εκπαίδευσης, ούτε ισχυρίζομαι ότι τα πολλά τυπικά προσόντα είναι και ουσιαστικά. Πιστεύω όμως ότι η πορεία ενός ανθρώπου μέσα από τις σπουδές και την επαγγελματική του σταδιοδρομία σε συνδυασμό με συστάσεις από πρόσωπα εγνωσμένης αξίας μπορούν να οδηγήσουν σε καλύτερες επιλογές. Είθε λοιπόν η καινοτομία της παρούσης να οδηγήσει σε καλύτερες επιλογές από αυτές του παρελθόντος!

Δελφοί 1932

Στην Αίγυπτο, δεν αρκούνται να ζητούν επιστροφή αρχαιοτήτων, αλλά επιβάλλουν και πολύ αυστηρές ποινές στους αρχαιοκάπηλους, που κυμαίνονται από βαριά πρόστιμα ως και ισόβια. Εδώ πάλι εφαρμόζουμε το κατά τας γραφάς "ο αιτών λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει"...

Αλλά για να αποδίδουμε και τα του Καίσαρος τω Καίσαρι (και να αναγνωρίζουμε τις ευθύνες μας και οι αρχαιολόγοι), όπως σωστά επισημαίνει ο Rodger Atwood στους New York Times, η καλύτερη λύση είναι να ενημερώνονται και να ευαισθητοποιούνται οι τοπικές κοινωνίες ώστε να αναλαμβάνουν την αποτελεσματικότερη ευθύνη προστασίας (ακούς Νεμέα;).

Στο μεταξύ, αν έχετε χαμηλή πίεση, διαβάστε εδώ, και μην ανησυχείτε, θα σας ανέβει.

Θήβα, η Φρόσω, 1925

Το σημερινό ποστ εικονογραφείται με φωτογραφίες της Dorothy Burr Thompson, γνωστής αμερικανίδας αρχαιολόγου, η οποία έζησε κι εργάστηκε στην Ελλάδα, ταξίδεψε εκτενώς και αποτύπωσε στις φωτογραφίες της όχι μόνο μνημεία και τοπία αλλά και πολλές πτυχές της ελληνικής ζωής της μεσοπολεμικής Ελλάδας.

Η Αμερικάνικη Σχολή Κλασικών Σπουδών, και πιό συγκεκριμένα η Ναταλία Vogeikoff-Brogan και ο Βασίλης Σπανός, έστησαν μιά εξαιρετική ιστοσελίδα προκειμένου να προβληθεί και να γίνει προσιτή σε όλους η φωτογραφική δουλειά της Dorothy Burr Thompson.

Φεύγοντας από εδώ, μην λησμονήσετε να κάνετε αυτή την βόλτα στην προβιομηχανική Ελλάδα των δεκαετιών του 1920 και του 1930, ακολουθώντας τον σύνδεσμο εδώ.

Αθήνα, οδός Πατριάρχου Ιωακείμ, 1932

Εναγώνιες προσπάθειες

Συνέρχομαι μετά βίας από την κατάπτωση του φετεινού καλοκαιριού, πιέζοντας τον εαυτό μου να κάνει όλα όσα αναβάλλει εδώ και καιρό -η έμφαση στο "όλα". Αυτό βεβαίως με οδήγησε σε ουκ έστιν αριθμό ιατρικών επισκέψεων για εξετάσεις που ανέβαλλα εδώ και μήνες. Οφθαλμίατρος, γυναικολόγος, παθολόγος κλπ. κλπ. (εντάξει, μόνο το πρώτο κλπ. κρατήστε)

Πλέον ενδιαφέρουσα και οδυνηρή εμπειρία μέχρι στιγμής (τα ραντεβού μου θα συνεχίζονται ως τουλάχιστον ως τις αρχές Νοεμβρίου) είναι βεβαίως ο οδοντίατρος -ή μάλλον η οδοντίατρος. Η μετακόμισή μου από τον Πειραιά είχε ως συνέπεια να αποχωριστώ τον υπομονετικότατο οδοντίατρό μου (σας θυμίζω σχετικό σπαραξικάρδιο ποστ εδώ).

Η νέα γιατρός, το βασικό πλεονέκτημα της οποίας είναι μόνον ότι βρίσκεται 3 λεπτά από το σπίτι μου, είναι θα έλεγα ένας sui generis χαρακτήρας. Εναλλάσσει με καταιγιστικό ρυθμό επιθετικές και φιλικές συμπεριφορές, ώστε ο χειρισμός της από μέρους μου απαιτεί μεγάλη προσπάθεια. Αλλά όπως ξέρουν οι πιστοί μου αναγνώστες, κι εγώ δεν πάω πίσω...

Η σχέση μας μέχρι στιγμής φαίνεται να αποκτά έναν άκρως θυελλώδη χαρακτήρα. Κάθε συνάντησή μας μοιάζει με ποδοσφαιρικό αγώνα, οπότε φανταστείτε μας να παίζουμε σε όμιλο τύπου champions league (όλα αυτά για να λειτουργήσει η μεταφορά και μαζί ο τίτλος του ποστ).

Στον πρώτο αγώνα με έπαιξε φουλ επιθετικά και έχασα με βαριά ήττα. Με περιέλουσε με κάθε είδους κεκαλυμμένες και μή προσβολές και εντυπωσιακά επιφωνήματα για την κακή κατάσταση των δοντιών μου σε ένα δραματικότατο μείγμα αηδίας και περιφρόνησης. Παραδέχομαι ότι με νίκησε κατά κράτος. Αν θέλω να είμαι δίκαιη, θα έλεγα ότι έχασα με 4-0.

Οδηγήθηκα τσακισμένη στα αποδυτήρια, αλλά δούλεψα με πείσμα στην προπόνηση και επανήλθα δριμύτερη στον δεύτερο αγώνα. Εκμεταλλεύτηκα το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού, καθώς εκείνη με είχε καταφανώς υποτιμήσει. Έβαλα γκολ "από τα αποδυτήρια" που λέμε και η αντίπαλος δεν κατάφερε να συνέλθει από το σοκ μέχρι το τέλος του παιχνιδιού. Την έσφαξα με το βαμβάκι. Καθισμένη στην πολυθρόνα, με πολύ-πολύ ήρεμη φωνή της είπα ότι αν αισθάνεται ότι δεν μπορεί να αναλάβει την περίπτωσή μου θα ήταν καλύτερα να μου το πει αντί να δυσανασχετεί τόσο απροκάλυπτα. Την χτύπησε κεραυνός και δεν είχα βιντεοκάμερα να το καταγράψω...Νίκησα, έστω με ένα πενιχρό 0-1. Σημασία στους ομίλους έχουν οι βαθμοί.

Ο τρίτος αγώνας ήρθε ισόπαλος χωρίς τέρματα, αν μπορεί βεβαίως να το πει αυτό κανείς για έναν αντίπαλο που χειρίζεται τροχό. Για να είμαι δίκαιη, θα έλεγα με ποδοσφαιρικούς όρους ότι της ακυρώθηκε γκολ ή καλύτερα ότι της σφυρίχτηκαν πολλές προσπάθειες off-side. Από την πλευρά μου, και όσον αφορά την παρατήρηση του τρόπου παιχνιδιού και σκέψης της αντιπάλου, διαπίστωσα αφενός ότι είναι και ρατσίστρια (οπότε καλά που δεν είμαι μαύρη), αφετέρου ότι δείχνει αξιοσημείωτη χαιρεκακία στην αφαίρεση της πέτρας.

Ο επόμενος αγώνας θα διεξαχθεί τη Δευτέρα. Δεν βαυκαλίζομαι φυσικά ότι έχω ελπίδες να κερδίσω την πρόκριση. Παίζω διαρκώς στην έδρα της αντιπάλου, χωρίς καν το πλεονέκτημα να έχω κοντά μου τον 12ο παίκτη, το κοινό μου που με αγαπά και με στηρίζει τόσα χρόνια τώρα. Ας είναι. Εγώ θα δώσω τον καλό αγώνα και θα πέσω μέχρις εσχάτων.

Αν δεν βουτήξει κανέναν τροχό να μου τον χώσει στο μάτι, γιατί δεν ξέρω αν σας το είπα, αλλά την έχω ικανή!

Σελίδες ιστορίας

ο νέος ΥΠΠΟ

ή

ξέρω τι έκανες χθες το βράδυ

Χθες βράδυ το Google πήρε φωτιά. Όλα τα αγοράκια και τα κοριτσάκια της ελληνικής αρχαιολογίας γκουγκλάριζαν ασύστολα κι εναγωνίως το όνομα του νέου υπουργού... Ο Παύλος Γερουλάνος, με όνομα, παράστημα κι εμφάνιση που παραπέμπει σε ρόλο του Χορν τη δεκαετία του '50 (σαν να έτριξε κάτι;), τους κάνει να αναρωτιούνται. Προς το παρόν κρατώ την γνωστή α-λα-Canning εφεκτική στάση για το έργο που θα μπορέσει να παράξει, αρνούμαι να σχηματίσω γνώμη από τα επιπόλαια που ακούω, και προτιμώ να μείνω στην δική μου επιπόλαιη πρώτη εντύπωση ότι ο νέος υπουργός είναι εξαιρετικά ευειδής νέος.

Ασυνήθιστες επιλογές

ή

πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός;

Οι εκλογές ήρθαν κι έφυγαν κι άφησαν πίσω τους ένα κλίμα ευφορίας. Δεν πειράζει, ας είναι πλαστό, χρειάζεται να πάρουμε μιά ανάσα πριν επιδοθούμε ολόψυχα στην κριτική των άλλων. Πιό πολύ απ'όλα απορώ με τον εαυτό μου που δεν έχω ακόμη συνηθίσει αυτό που προφανώς έχουν συνηθίσει οι πολλοί: την ισχυρή παρουσία ενός ακροδεξιού κόμματος μέσα στη Βουλή. Ένα κόμμα που ψηφίζεται από ένα μεγάλο ποσοστό πολιτών μόλις μιά γενιά μετά την δικτατορία.

Μια απρόσμενη συνάντηση

ή

μικρό τεστ ιστορίας

Το 1990 η ελληνική κρατική τηλεόραση γυρίζει μιά σειρά επιμορφωτικών ντοκυμαντέρ, με τίτλο Μόδα και Πολιτισμός στον Εικοστό Αιώνα.

Το πλέον ενδιαφέρον επεισόδιο της σειράς, περισσότερο βεβαίως για όλους εμάς που επιβιώσαμε την δεκαετία του '80, έχει το ντοκυμαντέρ Δεκαετία του '80 Από τη Μόδα στην Κατανάλωση. Οι συντελεστές εκμεταλλεύονται ορθώς την ιστορική ευκαιρία να αποτυπώσουν στοιχεία της δεκαετίας του '80 πού μόλις έχει τελειώσει (ή τουλάχιστον έτσι φαινόταν) και έτσι το επεισόδιο καταγράφει εξαιρετικά πειστικά την εποχή και τις αναζητήσεις της.

Αν έχετε λίγο χρόνο, ρίξτε του μιά ματιά εδώ. Στους τίτλους της αρχής, οι παρατηρητικοί θα έχουν και μιά απρόσμενη συνάντηση. Έχω περιέργεια να δω πόσοι από σας είναι καλοί στην σύγχρονη ελληνική ιστορία -δείτε το λοιπόν και σαν μίνι-τεστ.

Η εικονογράφηση του σημερινού ποστ είναι από το βιβλίο του Ernst Haeckel, Kunstformen der Natur. Το copyright του βιβλίου έληξε και οι πίνακες είναι πλέον διαθέσιμοι από το Wikipedia Commons.

Welcome to Fantasy Island

Νομίζω ότι η Dorabak απειλεί τον άντρα μου.

Το τελευταίο μήνυμά της ήρθε στο κινητό του πριν λίγο και ήταν ξεκάθαρο.


Την Κυριακή ζητώ τον σταυρό σου. Ξεκάθαρα.
Ντόρα Μπακογιάννη. Α' Αθηνών.


Δεδομένου ότι εκείνος δεν ψηφίζει στην Α' Αθηνών, το ζήτημα περιπλέκεται.
Επιπλέον δεν φοράει σταυρό.


Είμαστε σε απόγνωση. Δεν ξέρουμε τι να της δώσουμε. Ξεκάθαρα.

Εν τω μεταξύ πλάθω με το μυαλό μου τα πιό περίεργα σενάρια....