Τετάρτη 18 Ιουλίου 2007

Το μακρύ καυτό καλοκαίρι



Το έζησα κι αυτό το τρελλό στη ζωή μου: έμαθα να ζω με τις φωτιές. Πώς λέγαμε παλιά να μάθουμε να ζούμε με τους σεισμούς;





Μέσα στον τρελό πανικό που ζήσαμε με την πυρκαγιά στην Πάρνηθα, εγώ η απολύτως ολοκληρωτικώς παλαβή διαπίστωσα ότι έχω ένα κρυφό, πολύ δυνατό, απίστευτο συναισθηματικό δέσιμο με το Μον Παρνές -τι μαθαίνω Χριστέ μου γιά τον εαυτό μου στα 35 μου! (-Αφήστε το ασχολίαστο θα με υποχρεώσετε)





Πριν λίγο ολοκλήρωσα τον γύρο του αντίχειρα της μούτζας που λέγεται Πελοπόννησος. Ένεκα το "πύρινο μέτωπο" της Αρχαίας Κορίνθου.

Δεν θέλω να δω τι έχει απομείνει. Το πρωί η φωτιά ήταν μόνο στα δεξιά. Το βράδυ έμαθα ότι πέρασε κι απέναντι...





Και να'ταν μόνο αυτές οι φωτιές...

Πότε θα τελειώσει αυτός ο Αύγουστος και τι απώλειες θα μετρήσω τότε;



Δραπέτευσα λίγες μέρες στα λημέρια μου της Θεσσαλίας και αξιώθηκα να δω (ένεκα το έτερον μου ήμισυ που το'χω σε εκτίμηση και είναι μάνα καημένη σε τέτοια) την ωραιότατη Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας, που φιλοξενεί την συλλογή έργων του γιατρού Γ. Κατσίγρα. Η καλύτερη ιδιωτική συλλογή έργων νεοελληνικής τέχνης που έχω δει. Σε ένα εκπληκτικό κτίριο. Με μιά πολύ ευγενική και όμορφη υπάλληλο στην υποδοχή!!! Επιπλέον είχαμε την σπάνια χαρά να απολαύσουμε την έκθεση ολομόναχοι -τι άλλο να ζητήσω;



Επειδή όμως ο άνθρωπος είναι ως γνωστόν αχάριστος, ζήτησα (ενδόμυχα) και (ξανα)πήρα: βανίλια παγωτό στο τέλος ενός υπέροχου γεύματος στον Ίανθο στα Μανάβικα των Τρικάλων. Δίπλα σε μιά όμορφη trompe l'oeil τοιχογραφία που έστησε μιά ειδική ομάδα από τη Γαλλία (σούπερ εναλλακτική στον γκρίζο τοίχο της πολυκατοικίας).
Την βρήκα on-line εδώ: http://www.trekearth.com/gallery/Europe/Greece/photo670313.htm


Δεν μου αρέσει να παραγγέλνω γλυκό στο τέλος ενός γεύματος. Θέλω να μου προσφέρεται ως αυτονόητο. Όπως το ψωμί και το νερό στην αρχή.





Αυτό τον καιρό σκέφτομαι πολύ συχνά αν θα με αντέξει η σκηνή. Ξέρω: θα φανεί στο χειροκρότημα.





Κάθε φορά όμως που σχεδιάζω στο μυαλό μου την αποχώρηση από την ενεργό δράση (εις ένδειξην διαμαρτυρίας, κλπ. κλπ.), τότε ακριβώς είναι που σκέφτομαι ότι υπάρχουν άνθρωποι (γνωστοί και "φίλοι") που θα χαρούν με την τελευταία μου υπόκλιση, με την οριστική μου παραίτηση, και με πιάνει ένα πείσμα να αναβάλλω την τελευταία μου παράσταση. Και χαμογελάω.



Τραγική υποψία περνά από το τραγικό μυαλό του τραγικού πρωταγωνιστή...


Αν παίζαμε στην Όπερα του Πεκίνου θα γούρλωνα και θα ρολάριζα τα μάτια μου...


Μήπως γίνομαι η Νόνικα Γαληνέα;

10 σχόλια:

Provato είπε...

"Κάθε φορά όμως που σχεδιάζω στο μυαλό μου την αποχώρηση από την ενεργό δράση (εις ένδειξην διαμαρτυρίας, κλπ. κλπ.), τότε ακριβώς είναι που σκέφτομαι ότι υπάρχουν άνθρωποι (γνωστοί και "φίλοι") που θα χαρούν με την τελευταία μου υπόκλιση, με την οριστική μου παραίτηση, και με πιάνει ένα πείσμα να αναβάλλω την τελευταία μου παράσταση. Και χαμογελάω"

...Ήλπιζα ότι ο βασικός λόγος να μην αποχωρήσεις θα ήταν να ...μην αφήσεις μόνα τα φιλαράκια σου, όχι να την σπάσεις στα εχθράκια σου...

γκρ γκρ γκρ γκρ!

:-)

I.I είπε...

Καλά στα χώνει ο πρόβατος!!!!
Να μείνεις εκεί που είσαι!
Και τι θα γίνει επιτέλους με την τουρνέ στην Ελλάδα;;;;
Έχεις και στην Αθήνα κοινό...

Dr.Φλάντζας είπε...

Αγαπητή κυρία Ιφιμέδεια:

Εχω να σας καλεσω είς την πρώτην Φραπές Κόμφερανς του κόμματός μας,
Φ.ΛΑ.Ν.Τ.Ζ.Α.Σ. που λάμβάνει αυτλην τη στιγμήν μερός είς το πολιτικόν μας γραφείον-ιατρείον.

Διαθέτομε κε αρκουδίσιον,
Dr.Φλάντζας

7Demons είπε...

"Αυτό τον καιρό σκέφτομαι πολύ συχνά αν θα με αντέξει η σκηνή. Ξέρω: θα φανεί στο χειροκρότημα."

Κοίτα να δεις κορίτσι μας,φτιαγμένο απ΄τα σπανιότερα υλικά του ονείρου,
ΣΕ ΑΝΤΕΧΕΙ ΗΔΗ Η ΣΚΉΝΗ.
Γι΄αυτό άσε τις απαισιόδοξες σκέψεις.
Κι αν στο δημιουργικό σου έργο έχεις να αντιμετωπίσεις μικρότητες και τρικλοποδιές,των πάντα ασήμαντων που οργίζονται όταν κάποιος θέλει να πάει μπροστά,μη λυγίζεις.
Έχεις τα κότσια.
Άντε,γιατί σ΄ένα τόσο δύσκολο καλοκαίρι μας πληγώνει βαθειά να σε βλέπουμε στεναχωρημένη.

Ανώνυμος είπε...

Μαλακιούλες...να περνάει προφανώς η ώρα

7Demons είπε...

ανώνυμο,

Μήπως κρίνεις εξ΄ιδίων τα αλλότρια?

Ιφιμέδεια είπε...

Προβατίνι μου,

έχεις κάποιο δίκιο ξέρεις. Απλά δεν θέλω να με βλέπω να αλλοιώνομαι κάνοντας κακές σκέψεις ή να ονειρεύομαι μιά καλύτερη κατάσταση που μάλλον δεν θα έρθει ποτέ...
(ελπίζω να μην παρεξήγησες, δεν αποχωρώ από το μπλογκινκ παρά την αραίωση...)


Ιούδα μου,

αχ αυτές οι τουρνέ με έχουν εξοντώσει! Και δεν είμαι και η Μαντόνα με την Καμπάλα της και με τα όλα της. Το πολυπληθές κοινό των Αθηνών με στερείται το ξέρω, αλλά μέχρι και η Έφη Θώδη περιοδεύει το καλοκαίρι στα πανηγύρια.
Ερώτηση: να πάω να ακούσω τη Χαρά Βέρρα σε Αργολικό πανηγύρι;

Αξιότιμε δρα Φλάντζα,

είναι προφανές ότι είναι πλέον αργά να παρακολουθήσω την Φραπές Κόνφερανς του κόμματος, και είναι κρίμα διότι είμαι πεπεισμένη ότι είστε αξεπέραστος Κονφερανσιέ.
Δεν είναι αργά ωστόσο να διατυπώσω τη βαθιά μου θλίψη που δεν με συμπεριλάβατε στις τάξεις του κόμματος και δεν μου δώσατε ούτε υφυπουργείο. Τέλος πάντων, έχω ενοχληθεί και με τσιμπήσανε και κάτι κουνούπια. Περιμένω πρότασή σας γιά υφυπουργείο, γενική γραμματεία ή, ακόμη καλύτερα, την θέσιν του προσωπικού σας οδηγού όταν με το καλό γίνετε κυβέρνησις και κατεστημένο.

7 δαιμόνια,

προς το παρόν, ναι, με αντέχει, αναρωτιέμαι γιά το μέλλον, αν και ίσως δεν θα έπρεπε. Ευχαριστώ γιά τα καλά λόγια και την υποστήριξη. :/

Ανώνυμε,

γιά να περνάει η ώρα και να ασχολούνται και κάτι σαν και σένα.

YO!Reeka's είπε...

που είσαι, χάθηκες. να μη χάνεσαι, ακούς; :)

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Η Νόνικα δεν ξέρω αν είσαι (έτσι αγνώριστη που έχουν γίνει όλες από τα τραβήγματα, άντε να βγάλεις άκρη ποιά είναι ποιά), αλλά θεά (του blogging) είσαι, οπότε μια χαρά σε αντέχει η κορφή!..
Φιλιά και καλωσορίσματα!!!

Ιφιμέδεια είπε...

Yo!reeka: Χάθηκα ναι. Αλλά θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες (κι αυτό είναι υπόσχεση...)

Αστεροειδή μου: Φιλιά πολλά και να περνάς πολύ καλά!