Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ’, ακουσθεί
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ’ όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις.
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ’ όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις.
UPDATE:
Εδώ μιά ανάγνωση του ποιήματος από την εξαίσια φωνή του Δημήτρη Χορν.
11 σχόλια:
Καλησπέρα.
Ξέρω ότι θα ακουστώ ασεβής έναντι του νεκρού, αλλά είσαι σίγουρη ότι του αξίζει;
Παν,
σε όλους τους ανθρώπους αξίζει...!
(θα τρίζουν τα κόκαλα του Καβάφη με αυτό σου το σχόλιο...)
Εκτός κι αν πρόκειται για τον Χίτλερ ή κάποιον παρόμοιο.
Καλησπέρα, Ιφιμέδεια!
Αγαπητέ μου Παν,
δεν γίνεσαι καθόλου ασεβής. Τον Χριστόδουλο δεν τον συμπαθούσα εν ζωή και δεν αλλάζω γνώμη επειδή πέθανε.
Το ποίημα νομίζω ότι ταιριάζει γάντι. Η Αλεξάνδρεια χάνεται στο τέλος. Έπρεπε να το ξέρει και εκείνος. Και άλλωστε
"την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες," πόσο πιό ταιριαστό...
Αγαπητή μου Λουκία των Άγριων Λουλουδιών,
ελπίζοντας να μην σε απογοήτευσα μόλις απαντώντας στον Πάνα, καλησπέρα!!
Μα δεν εννοώ κάτι διαφορετκό, Ιφιμέδεια!
Για ποιό λόγο να με απογοητεύσεις;
Σε όλους τους ανθρώπους αξίζει να αποχαιρετίσουν την "Αλεξάνδρειά" τους!
Σε όλους τους ανθρώπους αξίζει να έχουν υπάρξει
"έτοιμοι από καιρό, θαρραλέοι" για το έσχατο ταξίδι!
Και ποιός άραγε είναι εκείνος, που δεν έχει δει τα όνειρά του και τα σχέδιά του να καταποτίζονται;
Ποιός είναι εκείνος, που δεν έχει πλανηθεί;
Η καθολικότητα της ποίησης του Καβάφη, καθιστά περιτά τα όποια ενδοιαστικά.
Το σχόλιό μου αυτό είναι άσχετο..
Μπήκα εδώ, μονο και μόνο να διαπιστώσω προηγούμενες υποψίες μου :ότι «τα αγγελούδια ΔΕΝ είναι αποδημητικά»
Αγαπητή μου Lucy,
η αλήθεια είναι ότι ο Καβάφης καταφέρνει να βρίσκεται πάντα μέσα σ'όλα.
(Χαίρομαι που συγκλίνουμε)
Σεβαστέ γέροντα,
χαίρομαι που διαπιστώσατε ότι είναι ενδημικά.
Καλώς ήλθατε
Εγω του αφιερωσα αλλο ποιημα, αλλα και αυτο του παει γαντι.
Αυτος αποχαιρετα την Αλεξανδρεια, εμεις αυτον και ολα βαινουν καλως, μεχρι να βρεθει ο επομενος... (ουε και αλιμονο μας.)
σε ρέντα είσαι αδελφούλα, σε ρέντα.
τέλειος και ο χορν. μπεε
Sanity loss era,
έρχομαι να δω το δικό σου. Έχω την εντύπωση -μη σου πω και βεβαιότητα- ότι ήταν πολύ τυχερός που συνειδητοποίησε έστω στο τέλος ότι έπρεπε να αποχαιρετήσει την Αλεξάνδρεια. Είχε και αυτή την πολυτέλεια.
Αδελφούλη μου,
πολυτέλειος ο Χορν ;)
(Σε ρέντα λες;)
Δημοσίευση σχολίου