Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2008

Υπάρχει πάντα ένα τραγούδι στην καταιγίδα

Γιατί η Αλίκη τελικά τα έχει πει όλα....




Έτσι ήρθε στη ζωή μου εκείνη τη μέρα κι έτσι έφυγε.

Όπως έρχεται κι όπως φεύγει ένα όνειρο. Μιά οπτασία.

Από εκείνη τη μέρα ένιωσα πώς είχε αλλάξει ολόκληρη η ζωή μου.


Η μετάφραση στο βίντεο είναι για τα ξενιτεμένα μας νιάτα, θαυμαστές, μαρξιστές-λενινιστές, κλπ.

6 σχόλια:

cobden είπε...

Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Λίγο μεγαλόστομη, όπως όλες οι ταινίες του Φώσκολου,αλλά μικρό το κακό!

Provato είπε...

AX τέλειο. έτσι και εγώ πάω στο τζημ με το άλογο και οι Αλίκες που με βλέπουν παθαίνουν κλακάζ.

Ιφιμέδεια είπε...

@cobden: Είναι όντως, και γελοία και μεγαλόστομη και πολύ Φώσκολος αλλά δεν είναι και συγκινητική;

@Πρόβατο: Εσύ! Αχ, εσύ! Γιά σένα γίνονται όλα αυτά και σφυρίζεις αδιάφορα... Κλακάζ αγάπη μου οι Αλίκες αυτού του κόσμου κι εσύ καβαλάρης-εισβολέας με τον ήλιο πίσω σου και ολόκληρη Κωπαϊδα να την τρέξεις μπροστά σου! ;)

YO!Reeka's είπε...

πωπω σαν ινδική ταινία είναι!!!

Ιφιμέδεια είπε...

Μμμμμ, δεν το είχα σκεφτεί αυτό...
(Bollywood in Kopais)

panoptis είπε...

σαν βέρος μαρξιστής - λενινιστής που ήμουν(;) δεν μπορώ παρα να σταθώ στο οφθαλμοφανές λαθάκι του αυτόματου όπλου στο στήθος (δε φαίνεται αλλά ναι είναι δασύτριχο) του ιππέα, καβαλάρη, αλογάρη. τα όπλα ρε παληκάρι πάνε στην πλάτη...
ρώτα και κανέναν παλιό εαμίτη...

κατά τα άλλα...πάντα σε τέτοιες αναφορές το χαμόγελο δε μπορεί παρά να είναι γλυκό :)

καλησπέρα, χάρηκα που σάς είδα...