Τρίτη 14 Ιουλίου 2009

Tales of the Unexpected


I lived with visions for my company
Instead of men and women, years ago,
And found them gentle mates, nor thought to know
A sweeter music than they played to me.
But soon their trailing purple was not free
Of this world's dust, their lutes did silent grow,
And I myself grew faint and blind below
Their vanishing eyes.
*







They hail me as one living,
But don't they know
That I have died of late years,
Untombed although?

I am but a shape that stands here,
A pulseless mould,
A pale past picture, screening
Ashes gone cold.
**



photographs via
Unexpected tales


* E. Barrett Browning, Sonnet XXVI, Sonnets from the Portoguese, 1850

** Thomas Hardy, The Dead Man Walking, Time's Laughingstock's and Other Verses, 1909






1 σχόλιο:

7Demons είπε...

Εκπληκτικό -και με την άμμο του Χρόνου στο στόμα.
Αλλά το διαβάσαμε πρωινιάτικα με τον καφέ και το πρώτο τσιγάρο,είναι και κατακαλόκαιρο,ε, κάπως μας ήρθε κι έπεσε βαρύ.
Τ΄αλαφρύναμε λοιπόν -απ΄το βάρος της Τέχνης τουλάχιστον- κι ήρθαν οι μέσα μας άμυνες να μας θυμίσουν αυτό:

Η φωτογραφία

Μια ευτυχισμένη Κυριακή του 33
κάναμε το αίσθημα σεμνή φωτογραφία
κι ύστερα κάτσαμε να φάμε στο τραπέζι μας ψητό
σαλάτα, φρούτο και βανίλια παγωτό

Ο Νίκος είχε άδεια απ’ τη μονάδα
υπηρετούσε κάπου στην Ορεστιάδα
κι ο φωτογράφος μας εφώναζε: «σε λίγο το πουλί
απ’ τον φακό μου θα σας στείλει ένα φιλί»

Κι ύστερα γίναμε ωραία φωτογραφία
και κρεμαστήκαμε μες στην τραπεζαρία
και παν πενήντα τόσα χρόνια απ’ αυτή την Κυριακή
και τώρα όλοι είμαστε κάτω απ’ τη γη.



Πρωτοψάλτη Άλκηστις
Μουσική/Στίχοι: Σπανουδάκης Σταμάτης