Τρίτη 4 Αυγούστου 2009

Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός

Quand on aime on a toujours vingt ans



Η διάβαση του Πάθους


Διάβασα το "Πάθος Χιλιάδες Φορές" της Ζυράννας Ζατέλη.


Το διάβασα με την πειθαρχία του παλιού φανατικού αναγνώστη της συγγραφέως, γι'αυτό πριν αρχίσω το νέο βιβλίο ξαναδιάβασα το πρώτο μέρος της τριλογίας Με το παράξενο όνομα Ραμάνθις Ερέβους, με τίτλο "Ο Θάνατος Ήρθε Τελευταίος". Παίζοντας με τον τρόπο μου το παιχνίδι της, ήθελα να πειθαρχήσω στην δομημένη μυθιστορηματική γραφή της σαν έτοιμη.



Ταυτόχρονα κατανάλωνα αναφορές και συντεύξεις της συγγραφέως στον τύπο (
εδώ, εδώ, εδώ) και φυσικά τις γνώμες των φίλων (εδώ, εδώ).


Η ανάγνωση του βιβλίου, η διάβασή του, ήταν για μένα απολύτως απολαυστική. Η Ζατέλη είναι αληθινή μαστόρισσα του λόγου. Αγαπά την πλοκή αλλά είναι ερωτευμένη με τις λέξεις (και με τα ανείπωτα) κι αυτό νομίζω ότι αντικατοπτρίζεται σε αυτό το βιβλίο της περισσότερο από ό,τι στα προηγούμενα. Η Ζ.Ζ. ασχολείται σοβαρά με τις λέξεις, τη γοητεία τους, τη γεύση τους. Τις γυρνάει μέσα στο στόμα της και μετά αποφασίζει να παίξει με το ρυθμό της πρότασης, της φράσης, αποφασίζει να αρθρώσει.



Όλα αυτά τα γοητευτικά ωστόσο ενίοτε υπερτερούν της περιπέτειας, της εξέλιξης του μύθου και εδώ ίσως να είναι το σημείο που το βιβλίο χωλαίνει και δυσκολεύει τη διάβασή του. Κι είναι παράξενο αυτό, γιατί η συγγραφέας σε αφήνει πολύ καλά να καταλάβεις ότι καθόλου δεν της λείπουν οι ιστορίες και μάλιστα οι "μπορχικές". Χιλιάδες τέτοιες μικροιστορίες κινούνται μέσα στο βιβλίο σε σύντομες αναφορές. Ας πούμε, ξαφνικά, σχεδόν επιδεικτικά, βλέπεις μπροστά σου τη συγγραφέα να ανοίγει το τεφτεράκι της και να κατακλύζει τρεις σελίδες με οκτώ τέτοιες συναρπαστικές ιστορίες (σ. 605-8).



Καταλήγω επομένως ότι το βιβλίο έτσι όπως είναι γραμμένο αποτελεί μιά επιλεγμένη στάση, είναι ένας εσκεμμένος τρόπος. Και ο τρόπος αυτός, όπως σωστά επισήμανε ο Ν. Μπακουνάκης εξυπηρετεί το μύθο που διατρέχει το βιβλίο. Ο τρόπος είναι ο μύθος.



Δεν θα προσποιηθώ ότι μου άρεσαν όλα τα σημεία του βιβλίου. Με όσους αγαπάμε είμαστε αυστηροί (ή μήπως όχι;). Καθώς το διάβαινα σκεφτόμουν πολύ συχνά ότι από το βιβλίο λείπει ο επιμελητής. Βέβαια στην Ελλάδα, εξ όσων λίγων γνωρίζω από την εκδοτική διαδικασία, δεν υφίσταται τέτοιος ρόλος για τη μυθιστοριογραφία και πάντως σίγουρα όχι για τόσο φτασμένους συγγραφείς. Από την άλλη αισθανόμουν ότι χρειαζόταν κάποιος να επισημάνει τις όποιες λίγες αδυναμίες του βιβλίου, λίγα σημεία να διευκρινιστούν, κάποιες αφηγήσεις να συντομευθούν και ορισμένα εμβόλιμα κομμάτια να απορριφθούν γιατί έδιναν την εντύπωση ξένου σώματος.
Ίσως η σχεδόν ψυχαναγκαστικά προαποφασισμένη έκταση του βιβλίου να αποτελεί λανθασμένη επιλογή. Δεν ξέρω. Μπορεί σε όσα γράφω να κάνω λάθος. Διαβάζω με το αίσθημα κι όχι με το μάτι του ειδικού.

Ένα τελευταίο μου σχόλιο αφορά τον τρόπο που καταναλώνεται το βιβλίο στον τύπο. Έχω μεγάλο παράπονο από τους δημοσιογράφους που παίρνουν συνέντευξη από τη συγγραφέα χωρίς να έχουν διαβάσει το βιβλίο. Το ξεφύλλισμα δεν αρκεί. Οι ερωτήσεις μου δεν απαντώνται όσο κι αν τις αναζητώ.
Αναρωτιέμαι, ας πούμε, αν η Ζ.Ζ. είχε προαποφασίσει το περιεχόμενο των βιβλίων της τριλογίας ήδη όταν ξεκίνησε τη συγγραφή του πρώτου. Κι αν ναι, άλλαξε κάτι στην πορεία και γιατί;
Η δική μου αίσθηση είναι ότι τέτοιες αλλαγές υπάρχουν. Τις ανιχνεύω (κι εδώ βοήθησε βέβαια η επανάληψη της ανάγνωσης του πρώτου τόμου) στον τρόπο που αντιμετωπίζονται οι ήρωες, π.χ. η Ελένη. Ή στην έλλειψη όποιας αναφοράς στον πρώτο τόμο στην διέπουσα τον δεύτερο σχέση της Λεύκας με τον Ντάφκο.
Αναρωτιέμαι ακόμη γιατί δεν είναι παρούσα η Ζήνα στο δείπνο των ξενιτεμένων και νεκραναστημένων. Νόμιζα ότι παρευρισκόταν σιωπηλή χάρη σε μιά αναφορά στη σελ. 27, αλλά σε άλλο σημείο αργότερα διευκρινίζεται η απουσία της.


Τέλος πάντων. Δεν ξέρω τι νόημα έχει όλο αυτό που μόλις έγραψα, γι'αυτό σταματώ εδώ.

BONUS TRACKS


Ρεπορτάζ από την κουζίνα μου

One of the strangest medical mysteries the doctors are trying to solve ...... so unrelenting ....... food must be kept under lock and key -and that includes other peoples food! ....... no exaggeration, no metaphor .......... how often is food on your mind?
no cure?





(via mandalariangirl on flickr)



(via)


Kεφαλή γυναικείου Αιγυπτιακού αγάλματος, ασβεστόλιθος, Νέο Βασίλειο (1500-1050 π.Χ.), Field Museum, Chicago


ή αλλιώς
(για να κλέψω ένα σχόλιο)

Michael Jackson down to the nose!


περισσότερα εδώ


















Ο Βίνι Πουχ ζει σε ένα δάσος της Ρωσίας.

Πολύ μακριά από την τυποποιημένη Disneyική εικόνα του, ίσως πιό μακριά κι από την φαντασία του δημιουργού του.












Μιά άφιξη που υπερασπίζει τις αναλλοίωτες διαχρονικές αξίες. Ίσως το πιό ενδιαφέρον δελτίο τύπου της χρονιάς.
Ποιάς χρονιάς όμως;






Ο Putin στο Brokeback Μountain ΙΙ? Αμετανόητος Madonna fan? Το νέο ανερχόμενο gay icon ή απλώς the czar-boro man?






On ne peut pas avoir vingt ans toute sa vie

12 σχόλια:

Provato είπε...

"δυσκολεύει τη διάβασή του"

μα τι φράση!!!! διάβαση κ ανάγνωση, τα πιο παραγνωρισμένα συνώνυμα όλων των εποχών. τέλος

κατά τα άλλα, εξαιρετικά τα γράφεις κ τα λες, είσαι μέσα στο μυαλό μου ξανά, (με ποιος δικαίωμα, βγες τώρα λολ) μόνο που τα γράφεις πολύ καλλίτερα από ότι θα τα έγραφα εγώ...


μία παρατήρηση μόνο που έσκασε στο μυαλό μου καθώς σε διάβαζα... Νομίζω, εξ ενστίκτου, ότι όλα αυτά που ένας καλός έντητορ θα αφαιρούσε/διόρθωνε στο βιβλίο, είναι αυτά ακριβώς που μας το κάνουν να μας έχει λίγο περισσότερο ειδικό βάρος.

αρονό, ίσως έχω κ άδικο.... χου νόουζ.
xxxxx

Ιφιμέδεια είπε...

(συνεχίζοντας τη συζήτηση που έχουμε μέσα στα μυαλά μας -yes we can!)

Ναι, έχεις δίκιο είναι περίεργο πράγμα η επέμβαση του επιμελητή. Όπως σε κάθε σοβαρή επέμβαση μπορεί κανείς να χάσει τον ασθενή ;)

Εν προκειμένου φανταζόμουν κάποιον από τον εκδοτικό οίκο που να ξέρει καλά το έργο της Ζ.Ζ., να είναι 'ζατελολόγος' κανονικός, ο οποίος θα μπορούσε να επισημάνει κάποια πράγματα και να τα συζητήσει μαζί της κι αν εκείνη συμφωνούσε τότε να έκανε η ίδια αλλαγές.

Το πιθανότερο βέβαια είναι ότι η ίδια θα έχει τουλάχιστον έναν καλό 'ζατελολόγο' στο περιβάλλον της τον οποίο θα συμβουλεύεται.

I.I είπε...

Ωραιότατη η ανάλυση σου, και ειλικρινής. Επίσης, η επιμονή σου αξιοθαύμαστη. Έπιασες και τον παλμό της δικής μου φαντασίωσης, ω ναι! Δεν ξέρω αν υπήρξε επιμελητής στο βιβλίο, αλλά στη δική μου διάβαση βρέθηκα πολλές φορές να σκέφτομαι τρόπους να κοπεί λίγο η ...υπερπληροφόρηση.
Και ναι, είμαστε αυστηροί με αυτούς που αγαπάμε. Γιατί κάθε φορά θέλουμε και περισσότερα και καλύτερα από αυτούς. Είναι σαν την έξη, θες όλο και πιο πολύ!

Ιφιμέδεια είπε...

Είναι χούϊ λοιπόν η αυστηρότητα με τους αγαπημένους.
Το περίεργο -μιά και το ρίξαμε στην ειλικρίνεια- είναι ότι δεν την επιθυμώ για μένα από τους δικούς μου αγαπημένους: πρέπει να με αγαπούν όπως είμαι και δυσανασχετώ όταν δεν.

Τέλος πάντων, συμβιβάζομαι με την κριτική όταν μου σερβίρεται με μεγάλη δόση στοργής και αγάπης και τρυφερότητας και με το 'σεις' και με το 'σας'.

ELvA είπε...

O τιτλος της αναρτησης σου μου θυμισε ενα παλιο, αγαπημενο τραγουδι απο τις Τρυπες και συμφωνω απολυτα
με την εννοια του χρονου ως...
κομπογιαννιτη :)
Hθελα μονο να ´ξερα πως βγαινουν κατι τετοια,not-so-clever,γνωμικα..
Τη Ζ.Ζ δεν την εχω διαβασει, με κουραζουν τα "μπορχικα" τυπου αναγνωσματα, εφ οσον δεν ειναι του Μπορχες, που διαβασα καποτε και...
ειδα κι επαθα μεχρι να φτασω στο τελος :)Δεν εχω, μαλλον, την υπομονη σου,Ιφι μου...

Για τον Putin ας μιλησει καποιος αλλος που να του αρεσει επιπλεον και το στυλ agent..007! :(
Για τον Jackson και την μυτουλα a la Egyptian mummy,ολα ειναι πιθανα,
αφου αυτο το παιδι δεν πηγαινε και τοσο καλα, οπως ξερουμε...Τα ειπα ολα;
Τοτε, τα σεβη μας απο το Βορρα ;)

Ιφιμέδεια είπε...

Αγαπητή μου Έλβα,

κι εγώ πιστεύω ότι ο χρόνος σε καίει, σε σκορπάει και σε παγώνει... Δεν είναι πάντως ο καλύτερος γιατρός. Αυτό είναι σίγουρο.

Πολύ εύστοχη η σύγκριση του Πούτιν με τον 007: τόσο πολύ μοιάζουν με τον D. Craig, ώστε μόλις είδα τον καινούργιο Μπόντ σκέφτηκα ότι ήταν πράκτορας των Ρώσων!!!
(και μπορέι να δικαιωθώ, που ξέρεις παρακάτω στις ταινίες τι μπορέι να αποκαλυφθεί!)

Πολλές ζεστές ευχές από εμάς!

DonnaBella είπε...

krataw na diavasw to vivlio ths zatellh gia to heimwna. den xerw giati, mou kanei pio poly se heimwniatiko anagnwsma. h zyranna (symfagame se filiko trapezi) einai exisou fantasmagorikh parousia me ta vivlia ths. harhka pou to diapistwsa, otan mikrh diavasa ta 2 prwta vivlia ths mou eixan harisei mia kainouria lexomythologia.
anatrihiasa me to aigyptiako agalmatidio. mallon giati telika isws kaneis mas den einai monadikos...

μ είπε...

Κόλαση το ρωσιδάκι, κόλαση

:PPPP

Ανώνυμος είπε...

παρόμοια σκεφτόμουν κι εγώ κατα την ανάγνωση και μετά.

η Ζήνα όντως??

και ναι,πράγματι ,είμαστε πάντα πιο αυστηροί με αυτούς που αγαπάμε. Τους συγχωρούμε όμως και πιο εύκολα,ε? ;)

λατρεμένη η Ζυράννα όπως και να΄ναι,και ποιός περιμένει τώρα...

Ιφιμέδεια είπε...

@DonnaBella:

Γράψε μας τις σκέψεις σου όταν διαβάσεις το βιβλίο!!

Ιφιμέδεια είπε...

@Μάνος:

Επιβεβαιώνει με τον καλύτερο τρόπο ότι η κόλαση είναι οι άλλοι!

Ιφιμέδεια είπε...

@kihli:

Έτσι σκέφτηκα κι εγώ: ποιός περιμένει τώρα.. από την άλλη είναι μέρος του παιχνιδιού, της τελετουργίας της, αυτής που τελικά αγαπάμε να μισούμε (καλά όχι ακριβως έτσι...).

Και σε συνέχεια του νήματος των σχολίων: ναι, συγχωρούμε πιό εύκολα...