Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2009

ΔιαβαΖω

(Lafkadio Hearn, Japanese Fairytales; The Fountain of Youth, 1926)


Ο Θ. λέει ότι ο περισσότερος κόσμος που γνωρίζουμε αντιμετωπίζει το διάβασμα ως καταναγκασμό. - Το βιβλίο συνδέεται με σχολικές ή πανεπιστημιακές υποχρεώσεις και την δυσάρεστη πειθαρχία που απαιτούν. -
Είναι τιμωρία. - Σκέφτομαι ότι έχει δίκιο. - Πολλοί φίλοι μας αντιμετωπίζουν συγκαταβατικά όταν τους λέμε ότι δεν θα βγούμε γιατί έχουμε να διαβάσουμε, ή μάλλον έχουμε να διαβάσουμε για να γράψουμε. - Νομίζουν ότι μας συμβαίνει κάτι δυσάρεστο. Ίσως μας λυπούνται. - Ιδιωτεύουμε λοιπόν κατ'εξακουλούθηση στο περιθώριο της κοινωνίας. - Όχι υποχρεωτικά, αλλά κατ'επιλογήν. - Αλλά πώς να το εξηγήσεις; - Το διάβασμα ενός καλού βιβλίου είναι και για τους δυό μας εμπειρία θελκτική. - Διαβάζω το Διαβάζοντας του Προυστ. - Αντιγράφω την αρχή του βιβλίου. - Δεν υπάρχουν ίσως μέρες της παιδικής μας ηλικίας που να τις ζήσαμε τόσο έντονα, όσο εκείνες που νομίσαμε πώς τις αφήσαμε να περάσουν χωρίς να τις ζήσουμε, όσο εκείνες που περάσαμε με ένα βιβλίο αγαπημένο. - Μόλις τέλειωσα να διαβάζω ένα εμβληματικό βιβλίο της εφηβείας μου, το Brendon Chase του Β.Β. (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Denis Watkins-Pitchford). - Τρία αδέλφια δραπετεύουν από το σπίτι όπου μένουν με μιά συντηρητική θεία τους και αποφασίζουν να ζήσουν ολομόναχα σε ένα γειτονικό δάσος. Παρά το κυνηγητό που υφίστανται και τις δύσκολες συνθήκες που αντιμετωπίζουν, τα καταφέρνουν να επιβιώσουν μιά χαρά. - Αφού μπορούσαν αυτοί μπορούμε κι εμείς. - Κι έτσι με την αγαπημένη μου φίλη Ρ. αποφασίσαμε στα 11 μας χρόνια να φύγουμε κι εμείς από τα σπίτια μας και να ζήσουμε εκτός νόμου σε κάποιο δάσος. - Είχαμε σκεφτεί σε ποιό δάσος θα πηγαίναμε (δεν σας αποκαλύπτω, ποτέ δεν ξέρεις που μπορεί να χρειαστεί να εξαφανιστείς), τι θα παίρναμε μαζί μας (έχω κάπου εκείνη την λίστα), πώς θα πηγαίναμε. - Για πολύ καιρό η σκέψη της οργάνωσης όχι απλώς μας παρηγορούσε, αλλά μας έδινε τη χαρά της συνωμοσίας, την απόλαυση μιάς αντίστροφης μέτρησης που γνωρίζαμε μόνο εμείς. - Η ώρα της αναχώρησης όμως αναβαλλόταν διαρκώς. - Δεν φύγαμε ποτέ. - Αναβάλαμε. - Αλλά δεν ακυρώσαμε. - Κι έτσι πολλές φορές ακόμη και σήμερα ανακαλώ αυτή τη δυνατότητα, όσο γελοία κι αν δείχνει τώρα. - Η φυγή που δεν κάναμε, αλλά μπορούμε πάντα να κάνουμε. -


(Lafkadio Hearn, Japanese Fairytales; The boy who drew cats, 1926)



Bonus Track

Η εικονογράφηση του σημερινού ποστ είναι από την πρώτη έκδοση των Ιαπωνικών Παραμυθιών του Λευκαδίου Χερν










13 σχόλια:

lemon είπε...

Ένας συνάδελφος, μόλις πρωτογνωριστήκαμε και του είπα ότι αυτό που μ αρέσει να κάνω είναι να διαβάζω, γούρλωσα τα μάτια του (με αηδία) και είπε: τι διαβάζεις? β ι β λ ί α ??

Μάγισσα Κίρκη είπε...

Ε ναι βρε συ lemon. Αν του έλεγες ότι διαβάζεις τσόντες θα ήταν πιο κατανοητό χαχαχα! Πάντως μπράβο για την ειλικρίνειά του...οι περισσότεροι το παίζουν βιβλιοφάγοι αλλά στην πραγματικότητα διαβάζουν InStyle!

An-Lu είπε...

Η συναρπαστικότερη φυγή είναι αυτή που προσφέρει το διάβασμα ;-)

ELvA είπε...

Κουμπαρουλα Ιφι

Μου αρεσε η σκεψη της φυγης με τη φιλη, οταν ησασταν 11χρονα και μην ανησυχεις, 'η φυγή που δεν κάναμε, αλλά μπορούμε πάντα να κάνουμε', δεν μου φαινεται καθολου γελοία....

Mη ξεχναμε και τη...Κρητη.. :PPP
Που ειναι κι αυτο το παιδι,ο γαμπρος Μανος, ηθελα να πω... :)

Ιφιμέδεια είπε...

@Lemon:

Πολύ ρεαλιστική η σκηνή με τον συνάδελφο! Κι εμείς έχουμε τέτοιες εμπειρίες, ειδικά αν έρθουν και σπίτι μας... Πολλοί ρωτούν και το κλασικό "όλα αυτά τα έχετε διαβάσει;"

Ιφιμέδεια είπε...

@Μάγισσα Κίρκη:

Σωστή παρατήρηση!!!! Όντως πολλοί το παίζουν "του βιβλίου", αν και προσωπικά μ'αρέσει να χαζεύω και περιοδικά αν πέσουν στα χέρια μου (λίγο όπως χαζεύω και στα μπλλογκς ένα πράμα...!)

Ιφιμέδεια είπε...

@An-Lu:

Σωστά. Κι έτσι μείναμε σ'αυτήν.
(αλλά κάτι λείπει)

Ιφιμέδεια είπε...

Κουμπαρούλα μου,

δίνεις ωραία ιδέα. Αν θελήσω να το σκάσω ποτέ και να με ψάχνετε θα τρέξω στον κουμπάρο να με ψάξει στον ψηλορείτη -μη σου πω να έρθω σε σένα να μη βρίσκει κανείς!

ELvA είπε...

Καλη μου κουμπαρα

Aυτος ο Ψηλορειτης δεν πεφτει κομματακι δυσκολος για σκαρφαλωμα;
Κανενα πιο πεδινο μερος;

Στην αναγκη για φευγιο καλη ειναι και η Σουηδια με τα απεραντα δαση της, σωστα; ;)

Φιλιααά

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

Αυτές οι διαδρομές δεν ματαιώνονται ποτέ και η προσδοκία τους παραμένει πάντοτε σημαντική.

Ιφιμέδεια είπε...

@Κ.Υ.Π.:

Μμμμ, έτσι το νιώθω κι εγώ.

lemon είπε...

Για τη Μάγισσα Κίρκη:
η συνέχεια είναι ότι μου είπε, έχω ένα βιβλίο σπίτι, αφου διαβάζεις να στο φέρω, γιατί θα το πέταγα. Και μου τόφερε...
Είναι τόσο απίστευτο που επαναλαμβάνοντάς το, ούτε γω δεν πιστεύω ότι μου συνέβει πραγματικά...

Για την Ιφιμέδεια:
εδώ η ίδια μου η αδελφή με το γαμπρό μου, βλέποντας την βιβλιοθήκη μας, είπαν, πολύ τη γεμίσατε (βλέπε δεν βάλατε κανένα μπιμπλό!), είναι σαν τα αρχεία του κράτους (!!).

Μερικά μπλόγκς είναι σα βιβλία. Δεν μπορώ να το πω καλύτερα, αλλά νομίζω πως καταλαβαίνετε τι εννοώ.

Ιφιμέδεια είπε...

@lemon:

Δεν είναι πρωτότυπο, αλλά: σε καταλαβαίνω!