πατήστε το play και πάμε παρακάτω
(όταν άκουσα αυτό το τραγούδι σκέφτηκα εσένα)
Πήραμε πάλι τα όρη, τα άγρια βουνά, τις πέτρες και τα ξύλα. Όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή, εδώ και χρόνια, κλείνουμε το έτος σαν αναχωρητές, ζούμε τις τελευταίες μέρες σαν ερημίτες. Κατεβάζουμε σιγά-σιγά ταχύτητα κι ανάβουμε το τζάκι.
Καίμε ό,τι καίγεται.
Κάνουμε παραμονή πρωτοχρονιάς οι δυό μας αγκαλιά στην παγωμένη βεράντα-γελάμε-είδα τον Άγιο Βασίλη;-ανοίγουμε σαμπάνια-σπάμε το ρόδι. Οι δυό μας όλος ο κόσμος που χρειαζόμαστε.
Δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω τα ζευγάρια που επιζητούν την συντροφιά των άλλων για να κάνουν την κοινή ζωή τους ανεκτή.
Ο Άγιος Βασίλης μου έφερε δώρο το Vintage κι έτσι η πρώτη νύχτα του 2010 (το προφέρω είκοσι-δέκα για να μην μπερδεύομαι) κύλησε έτσι, με τις μουσικές του Βασιλικού να γεμίζουν το παλιό πέτρινο σπίτι του παππού, με ιστορίες για μεγάλους έρωτες ή μάλλον για μεγάλες αγάπες.
Αγαπημένη Ιφιμέδεια
E.J.C. Esper, Die Schmetterlinge in Abbildungen nach der Natur, 1803-4
fig. 4, Amata Phegea Sphinx Iphimedea
Letter to an Archaeologist
Citizen, enemy, mama's boy, sucker, utter
garbage, panhandler, swine, refujew, verrucht;
a scalp so often scalded with boiling water
that the puny brain feels completely cooked.
Yes, we have dwelt here: in this concrete, brick, wooden
rubble which you now arrive to sift.
All our wires were crossed, barbed, tangled, or interwoven.
Also: we didn't love our women, but they conceived.
Sharp is the sound of pickax that hurts dead iron;
still, it's gentler than what we've been told or have said ourselves.
Stranger! move carefully through our carrion:
what seems carrion to you is freedom to our cells.
Leave our names alone. Don't reconstruct those vowels,
consonants, and so forth: they won't resemble larks
but a demented bloodhound whose maw devours
its own traces, feces, and barks, and barks.
Απομένουν μόνον 346 μέρες μέχρι τα επόμενα Χριστούγεννα
.
.
.
18 σχόλια:
Wonderful poem! Thank you.
ti yperoxos tropos na giortasei kaneis prwtoixronia! :-)
σε μερη που δε ξερουμε ας παμε απο δρομους που αγνοουμε
Kαλη χρονια κουμπαρουλα μου! :)
Προσυπογραφω οτι λες επειδη κι εγω εχω την ιδια απορια για τα ζευγη που αναφερεις, 'που επιζητούν την συντροφιά των άλλων για να κάνουν την κοινή ζωή τους ανεκτή'!
Mαλλον, ομως, οφειλεται στο οτι δεν υπαρχει φιλια στη σχεση τους οποτε καλουν τη ..μιση Ελλαδα στο σπιτι/εξοχικο για να μη βαριουνται!Αυτα συμβαινουν οταν καποιοι/ες παντρευονται ...wallets and not human beings! ;)
Δε μπορω να πω oμως οτι τους λυπαμαι, οπως εστρωσαν ετσι ας κοιμηθουν! :)
Φιλια!
Εντάξει, εγώ, ξέρεις, έχω ένα κόλλημα με τις εικόνες που ανεβάζεις. Μία και μία.
Δεν ήξερα ότι "είσαι" ζωάκι!
(με πτυχίο βιολογίας τρομάρα μου χεχε)
Κατ’ αρχάς ζηλεύω για το δώρο που σου κάνανε. Είναι και δική μου απορία γιατί ορισμένα ζευγάρια επιζητούν διαρκώς να βρίσκονται σε και με παρέα. Ίσως αυτό έχει κάτι να πει για τη μεταξύ τους σχέση, αλλά και πάλι δε θέλω να βγάλω συμπέρασμα, αυτό είναι υπόθεση του καθενός. Καλή σου χρονιά!
@Nauplion:
I'm glad you like it. It has a point, doesn't it?
@DonnaBella:
Δεν είμαι σίγουρη ότι θα συμφωνούσαν όλοι μαζί σας, αλλά χαίρομαι που συμφωνείτε εσείς!
@greekgaylolita:
ευχαριστώ γι'αυτό το κλείσιμο ματιού
(but I do believe in love beyond the grave -silly me)
@Elva:
Αγαπημένη κουμπαρούλα καλή χρονιά!
Συμφωνούμε και πάλι (old news θα μου πεις) αλλά να προσθέσω ότι το φαινόμενο δεν παρατηρείται μόνον σε ζευγάρια παντρεμένα με πορτοφόλια αλλά και πολλά που δεν συνδέονται με τέτοιο "οικονομικό" ας πούμε δεσμό.
Και με θλίψη διαπιστώνω μιά τεράστια αγωνία τους να μην μείνουν μόνοι τα Σαββατοκύριακα και τις γιορτές.
Επιπλέον αντιμετωπίζουν τον Θ. και μένα θα έλεγα με μιά ειρωνία ή απαξίωση και μας κατηγορούν για έλλειψη κοινωνικότητας...
(θα μου πεις με ειρωνία και απαξίωση τους κριτικάρω κι εγώ για να είμαι και τελείως ειλικρινής...)
@Μάνος:
Χαίρομαι που σου αρέσουν οι φωτο που τραβάμε. Μας αρέσει και των δύο η φωτογράφία πολύ. Η πρώτη είναι του Θ., οι δύο επόμενες δικές μου (αποδίδω και τα credits τρομάρα μου!).
Ούτε εγώ ήξερα ότι είμαι λεπιδόπτερον! Γκουγκλάρισα εχτές το νικ μου και το βρήκα. Το πλέον εντυπωσιακό είναι ότι η πρώτη χρήση του επιθέτου iphimedea για αυτήν την μικρή μαύρη πεταλούδα έγινε από τον Esper ήδη από το 1794. Νομίζω ότι διαπιστώνω μιά τάση της εποχής να αποδίδονται μυθολογικά ονόματα σε πολλά λεπιδόπτερα. Κάνω λάθος;
@Pink Fish:
Ναι, το Vintage είναι υπέροχο δώρο!
Όσο για τα ζευγάρια, κι εγώ αποφεύγω να κρίνω το πώς λειτουργούν οι τόσο στενές διαπροσωπικές σχέσεις, αλλά εκνευρίζομαι όταν η δική μας "τάση" να είμαστε μαζί οι δυό μας θεωρείται κατακριτέα και όχι το αντίθετο!
υπέροχο ποστ (και το τραγούδι)
καλή χρονιά!!
:) άρης
@Έντεκα:
καλή χρονιά! ευχαριστώ!
Δεν θεωρώ πως όταν τα ζευγάρια επιζητούν να είναι με παρέα κάνουν κάτι λάθος εφόσον μπορούν και χωρίς αυτήν!
Είναι σαν τα πορνό..δεν είναι κακό ένα ζευγάρι να φτιάχνεται με αυτά φτάνει να μπορεί να λειτουργήσει και χωρίς αυτά!
Βέβαια,μιλάω εκ του ασφαλούς,με τον φίλο μου είμαστε πολλά χρόνια μαζί και ακόμα και με παρέα όταν είμαστε ..είμαστε οι δυό μας!Δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλά συμβαίνει!Δεν εννοώ πως κουτουπωνόμαστε ή πως μιλάμε μόνο μεταξύ μας...απλώς χαιρόμαστε ο ένας τον άλλο παντού και πάντα, και μόνοι και με παρέα.
Για να μιλήσω γενικότερα,συμφωνώ με την Elva για την έλλειψη φιλίας στη σχέση αυτών που επιδιώκουν να βρίσκονται με παρέα συνέχεια γιατί διαφορετικά βαριούνται...όμως πιστεύω πως άλλος ένας λόγος είναι η επίδειξη.
Μάλιστα η επίδειξη: κοίτα τι ωραία που του φέρομαι, κοίτα τι γλυκά τσακωνόμαστε, κοίτα τι χιούμορ έχουμε, για πείτε και εσείς βρε παιδιά είναι σωστό να μην έρχεται μαζί μου σούπερ μάρκετ?κοίτα τον κοίτα τον διψάει και δεν πάει να βάλει νερό..είδες τι μου κάνει? SHOW OFF και αρ..δια γιατί μερικοί δεν μπορούν χωρίς κοινό!
ps δεν θα ξανακάνω τόσο μεγάλο σχόλιο δεν θα ξανακάνω τόσο μεγάλο σχόλιο δεν θα ξανακάνω τόσο μεγάλο σχόλιο δεν θα ξανακάνω τόσο μεγάλο σχόλιο δεν θα ξανακάνω τόσο μεγάλο σχόλιο ....
τι να σας πω ρε παιδιά δεν ξέρω. Εγώ είκοσι χρόνια συμβίωσης ποτέ δεν ειχαμε την ανάγκη παρέας με την σύζυγό μου. Μια χαρά την βρίσκουμε μεταξύ μας και μόνο προβλήματα μας φέρνουν οι... κοινωνικές συναναστροφές.
@Αμάλθεια:
Καταρχήν: να ξανακάνεις, να ξανακάνεις, να ξανακάνεις (από πότε βάλαμε όριο στο μήκος των σχολίων;)
Κι έπειτα, επί της ουσίας αυτού που γράφεις, είναι καλή η παρατήρηση για την επίδειξη και ομολογώ δεν την είχα σκεφτεί. Στις περιπτώσεις που γνωρίζω εγώ μου δίνεται η εντύπωση ότι δεν αντέχουν ο ένας τον άλλον -ιδίως όταν έρχεται το Σαββατοκύριακο με τον μαζεμένο κοινό χρόνο...
Προσωπικά, από όσα είδα κι έζησα, νομίζω ότι πετυχημένες σχέσεις είναι αυτές όπου το ζευγάρι είναι και καλύτεροι φίλοι.
@Κλείτωρ:
Χαίρομαι που το ακούω -γιατί είχα αρχίσει να αισθάνομαι σπάνιο πουλί. Κι εμείς βαδίζουμε αισίως στα 14 έτη συνύπαρξης και ομολογουμένως πάντοτε έχουμε πράγματα να κάνουμε μαζί και περνάμε μιά χαρά.
Τουναντίον όταν είναι άλλοι μπροστά περιοριζόμαστε κάπως μπορώ να πω.
Και σωστά παρατηρείς ότι οι τρίτοι συνήθως προκαλούν "προβλήματα", παρεξηγήσεις, κλπ.
Δημοσίευση σχολίου