Κυριακή 16 Μαΐου 2010

Παντοπωλείον "η Ειλικρίνεια"

Του Αστεροειδή, για το καινούργιο ιστολόγιο ουκ εν τω πολλώ το ευ

Η προϊστορία

Διαβάζω για το καφέ-μεζεδοπωλείο «Ακροβάτης» στο Μεταξουργείο σε μια free-press, νομίζω στην Metropolis. Το άρθρο στην εφημερίδα διαφημίζει με πολύ καλά λόγια το μαγαζί και δημοσιεύει μια φωτογραφία από το εσωτερικό του. Το ενδιαφέρον με το εν λόγω κατάστημα είναι το γεγονός ότι (κατά την εφημερίδα και τους ιδιοκτήτες της επιχείρησης) εκεί γυρίστηκε η θρυλική ταινία «Της Κακομοίρας» με τον Κώστα Χατζηχρήστο. Το μαγαζί υποτίθεται ότι έχει σεβαστεί την αρχική κατασκευή του χώρου διατηρώντας το χρώμα της εποχής. Αυτές τις ίδιες πληροφορίες διαβάζουμε και σε άλλα έντυπα, ώστε, δεδομένου ότι η ταινία είναι πολύ αγαπημένη μας, μπαίνουμε στον πειρασμό να επισκεφτούμε το κατάστημα.

Ζ7


Η ιστορία

Παρασκευή μεσημέρι, μετά την δουλειά, δηλαδή κατά τις 5, μπαφιασμένοι μεν, κεφάτοι δε, ξεκινάμε από το Μοναστηράκι για τον «Ακροβάτη» πεζή. Η βόλτα έχει μεγάλο ενδιαφέρον καθώς περνάμε από δρόμους που ομολογουμένως δεν θυμάμαι να έχω περπατήσει, η μέρα είναι ηλιόλουστη, έρχεται Σαββατοκύριακο, όλα καλά. Δεδομένης της διαφήμισης στο χώρο ανησυχώ μήπως δεν βρούμε να κάτσουμε. Φτάνοντας στο μαγαζί ο φόβος μου διαψεύδεται πλήρως. Με εξαίρεση ένα τραπέζι με τρία άτομα που πίνουν καφέ, είμαστε οι μόνοι άλλοι πελάτες.

Το μαγαζί είναι γωνιακό, με πολύ ψηλά ανοίγματα θυρών, δίχωρο, ψηλοτάβανο. Εξωτερικά και εσωτερικά έχουν αφαιρεθεί οι σοβάδες και διακρίνεται η αρχική τοιχοποιία. Διακρίνεται τμήμα της αρχικής ψευδοροφής και ατυχείς συμπληρώσεις της με κόντρα-πλακέ. Τα τραπεζάκια πολύ μικρά, καφενείου, ψάθινες καρέκλες. Η διακόσμηση του μαγαζιού άκρως απογοητευτική. Ένα μεγάλο mobile με χρωματιστά ελάσματα (σχέδια τύπου Μιρό) κρέμεται πάνω από το κεφάλι μας, μια μικρή παλιά φωτογραφία του μαγαζιού σε ένα κάδρο, καδραρισμένες μεγάλες καταχωρήσεις των εφημερίδων που αναφέρουν το μαγαζί (!!!). Στο βάθος κοντά στο ταμείο ένας μεγάλος πίνακας με έναν ακροβάτη κι ένα παλιό ψυγείο, τύπου ΕΒΓΑ δεκαετίας 1970.

Απογοητευόμαστε γιατί περιμέναμε να παρουσιάζεται με κάποιο τρόπο η ισχυριζόμενη ομοιότητα με την ταινία, που είναι προφανώς το ατού του μαγαζιού. Αν όχι να ξαναστηθεί το μπακάλικο του κυρ-Παντελή «η Ειλικρίνεια», τουλάχιστον να στολιστεί το μαγαζί με ασπρόμαυρες φωτογραφίες από σκηνές του έργου.

Θα φάμε. Ο κατάλογος πλην του μενού περιλαμβάνει μια τελευταία σελίδα στην οποία οι ιδιοκτήτες επιβεβαιώνουν (κρατήστε το αυτό) το γεγονός ότι εδώ μέσα γυρίστηκε ο λεγόμενος «Μπακαλόγατος», αλλά οι ίδιοι έχουν ένα άλλο καλλιτεχνικό όραμα και προφανώς έτσι κάπως δικαιολογείται η απόσταση από την ταινία. Απολύτως σεβαστό, μόνο που δεν διακρίνεται κάποια άλλη ολοκληρωμένη διακοσμητική πρόταση -ελλείψει χρημάτων ίσως.

Ζ1



Μια παρένθεση

Φάγαμε συμπαθητικά, μάλλον ακριβά, μικρές μερίδες, μεζεδάκια (όχι μαγειρεμένα εκείνη την ώρα, αλλά ζεσταμένα στον φούρνο μικροκυμάτων) και πήραμε και καφέ. Το σέρβις ήταν, μμμ, πώς να το πω κομψά, όχι επαρκές, όχι φιλικό. Νιώθαμε σαν να ενοχλούμε κάθε φορά που προσπαθούσαμε να επικοινωνήσουμε με τον σερβιτόρο και, θυμηθείτε, ήμασταν μόνοι! Θυμήθηκα έναν φίλο και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει στην επιχείρησή του με τους αγενείς σερβιτόρους. Όχι, δεν αντιμετωπίσαμε αγένεια, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν αισθανθήκαμε φιλοξενία.

Την εμπειρία μας από την εξυπηρέτηση στο κατάστημα την καταγράφω εδώ χωριστά ως «παρένθεση» γιατί επ’αυτού μπορεί κανείς πολλά να ισχυριστεί για να μας αντικρούσει, π.χ. ότι εμείς είμαστε οι απαιτητικοί και όχι το κατάστημα αφιλόξενο, και εν τέλει αυτό δεν έχει σχέση με την ιστορία που θέλω να πω.

Ζ3


Ο μύθος και η έρευνα

Όντας ήδη μέσα στο κατάστημα το περιεργαστήκαμε πολύ προσεκτικά προσπαθώντας να διακρίνουμε πώς είχε διαμορφωθεί για το γύρισμα της ταινίας, πού θα μπορούσε να είναι η πόρτα, πού ο πάγκος, πού «Αι Γενικαί Αποθήκαι», κλπ. Δεν βρίσκαμε καμιά ομοιότητα, αλλά το αποδώσαμε στις αλλαγές που ασφαλώς έχει υποστεί ο χώρος. Γυρνώντας στο σπίτι σχολιάζαμε την συμπεριφορά του σερβιτόρου σε ένα άδειο κατάστημα στις μέρες που διανύουμε και προσπαθούσαμε να λύσουμε το μυστήριο του καφενείου του κυρ-Παντελή.

Το βράδυ αρχίζουμε να ψάχνουμε την υπόθεση στο ίντερνετ. Βρίσκουμε βεβαίως-βεβαίως τα διαφημιστικά δημοσιεύματα στις free-press καθώς και θετικές εν γένει κριτικές (όπως αυτές εδώ). Το σημαντικότερο στοιχείο έρχεται από ένα πολύ καλό άρθρο στην on-line Espresso(πιστέψτε το), εδώ, όπου αναφέρεται ότι οι ιδιοκτήτες δεν γνώριζαν την σχέση του καταστήματος με την ταινία, αλλά τέσσερις μέρες πριν ανοίξουν πήραν την κρίσιμη πληροφορία για την ταύτιση «όταν ένας δημοτικός σύμβουλος της περιοχής τους ενημέρωσε».

Η ασαφής πηγή βεβαίως μας οδήγησε να ξαναδούμε την ταινία οι ίδιοι προσπαθώντας να διαπιστώσουμε τι συμβαίνει και εν τέλει καταλήξαμε στο εξής.

Ο χώρος του κινηματογραφικού καφενείου «η ειλικρίνεια» δεν έχει καμία αρχιτεκτονική σχέση με το καφενείο/τσιπουράδικο/μεζεδοπωλείο «Ακροβάτης». Το καφενείο της ταινίας δεν έχει το ασπρόμαυρο δάπεδο του "Ακροβάτη", δεν είναι γωνιακό, δεν είναι τόσο ψηλοτάβανο, έχει μόνον μία διακρινόμενη θύρα προς τον δρόμο, καθόλου ψηλή όπως είναι οι πόρτες του «Ακροβάτη», δημιουργεί μάλιστα εξωτερικά μια εσοχή με παράθυρο (εκεί που κάθεται ο γατομούστακος και η γυναίκα του για ουζάκι) που δεν υπάρχει στο κτήριο. Για να μην μακρηγορώ, κανένα απολύτως στοιχείο δεν ταιριάζει και επιπλέον υπάρχει ένα πολύ καθοριστικό, ενάντιο στην ταύτιση, στοιχείο: στους τίτλους της ταινίας αναφέρεται ότι η ταινία «γυρίστηκε στα στούντιο της Φίνος Φιλμ». Πιθανόν κάποια από τα εξωτερικά γυρίσματα (ο Ζήκος στο μπιλιαρδάδικο, το σπίτι της Λίτσας) να έχουν γίνει στην περιοχή, αλλά είναι σαφές ότι ο καφενές του κυρ-Παντελή είναι στημένος σε στούντιο.

Ζ5


Η διαχείριση του μύθου

Προσωπικά δεν βλέπω κανένα απολύτως στοιχείο ομοιότητας ανάμεσα στον «Ακροβάτη» και το καφενείο (ω, ο τίτλος του) «η Ειλικρίνεια», όπου εργαζόταν ο θρυλικός Ζήκος. Επομένως, ο ισχυρισμός των ιδιοκτητών μένει να αποδειχτεί με περισσότερα στοιχεία από έναν περαστικό δημοτικό σύμβουλο, κατά την ταπεινή μου άποψη. Μέχρι τότε, αν με ρωτάτε, προκειμένου να μην αισθάνεται ο πελάτης του καταστήματος εξαπατημένος (όπως εμείς) νομίζω ότι το καλύτερο που θα είχαν να κάνουν (δεδομένου ότι το φαγητό και το σέρβις και δεν είναι το δυνατότερο σημείο τους) είναι να ξαναστήσουν στο μαγαζί τους ως σκηνικό περιβάλλον το καφενείο του κυρ-Παντελή, το παντοπωλείον «η Ειλικρίνεια».

37 σχόλια:

Ιφιμέδεια είπε...

Ας σημειώσω εδώ εκ των υστέρων ότι τα στούντιο της Φίνος Φιλμ (από το 1954) βρίσκονταν στην οδό Χίου 52, την πρώτη παράλληλη στην Ψαρών, όπου βρίσκεται ο "Ακροβάτης". Μήπως αυτό το στοιχείο διατηρεί η τοπική ανάμνηση;

varometro είπε...

Καταρχάς θερμά συγχαρητήρια για το θέμα και το "ρεπορτάζ". Εγώ είδα πρόσφατα στην τηλεόραση την υποτιθέμενη ιστορία του συγκεκριμένου μαγαζιού αλλά δεν μάσησα γιατί τα γυρίσματα της ταινίας μέσα στο μαγαζί του κυρ Παντελή είναι καθαρά στουντιακά. Όποιος έχει βασικές γνώσεις κινηματογράφου μπορεί να το καταλάβει εύκολα. Δεν ξέρω αν κάποια εξωτερικά γυρίσματα έγιναν στην περιοχή, αλλά το συγκεκριμένο κατάστημα δεν έχει ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΧΕΣΗ με την ταινία και κάποια στιγμή το παραμύθι θα πρέπει να σταματήσει. Δεν είναι μόνο η διάταξη του χώρου όπως γράφεις. Από την ίδια την ταινία προκύπτει ότι το μαγαζί του κυρ Παντελή στήθηκε σε στούντιο και νομίζω ότι κάποιοι από τους συντελεστές που ζουν μπορούν να το επιβεβαιώσουν.

varometro

Ιφιμέδεια είπε...

Χαίρομαι που το επιβεβαιώνεις κι εσύ και να σου πω την αλήθεια ήθελα τη γνώμη σου γι'αυτό γιατί θυμάμαι ότι αγαπάς κι εσύ την ταινία. Χωρίς να είμαι ειδική, κι εγώ κατάλαβα ότι είναι στούντιο, πολύ περισσότερο άνθρωποι που έχουν γνώσεις στο πεδίο αυτό.
Είναι λυπηρό ότι οι ιδιοκτήτες συνεχίζουν να πουλάνε το παραμύθι και επεκτείνονται και σε τηλεοπτικές εκπομπές, η δε έκκληση στον Φιλιππίδη που αναφέρεται στο άρθρο της Εσπρέσσο είναι αν όχι γελοία, μάλλον ακατανόητη.

I.I είπε...

Ως διαχείριση διαφήμισης είναι παντελώς άσχετοι από όσα περιγράφεις. Δηλαδή που στέκει να διαφημίζεις την ιστορία ενός πράγματος που δεν έχει καμία σχέση με αυτό που εσύ έχεις στα χέρια σου. Είναι σαν να σου λέει ένα προιόν είμαι ο καφές που κάποτε ήταν ο Λουμίδης. Και τι μ αυτό θα ήταν η απάντηση, έτσι δεν είναι;
Αλλά είπαμε αυτό θα τον φάει τον Έλληνα, η παλαιά δόξα, σε όποια της μορφή.
Την καλησπέρα μου.

Ιφιμέδεια είπε...

@I.I

Χαίρομαι πολύ που κάνεις εσύ ειδικά (ως ειδικός) αυτό το σχόλιο περί διαχείρισης της διαφήμισης. Αν θέλεις, τελικά αυτό είναι κι εμένα το παράπονό μου, η άκριτη χρήση της μή διασταυρωμένης πληροφορίας με σκοπό να αποκτήσει το μαγαζί πελατεία... Ακόμη κι αν άκουσαν κάτι από έναν "δημοτικό σύμβουλο" όφειλαν να διασταυρώσουν, διαφορετικά το γεγονός ότι συνεχίζουν να σερβίρουν αυτό το "προσόν" δείχνει κακή πρόθεση...

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Σ' ευχαριστώ ειλικρινά για την αφιέρωση και την επισήμανση!
Και δεν μπορώ παρά να επικροτήσω όσα γράφεις - μας έχουν πλασάρει πολλά και διάφορα τα τελευταία χρόνια και πολύ συχνά όχι μόνο μας πούλησαν φύκια για μεταξωτές κορδέλλες, αλλά προσπαθούσαν να μας πείσουν κιόλας ότι, αν δεν τις βλέπουμε τις κορδέλλες κι αν γευόμαστε φύκια, φταίμε εμείς!
Ό,τι μας ενοχλεί κι ό,τι θεωρούμε αντικειμενικό μπορούμε, όμως, να το δημοσιοποιούμε, χωρίς προσβολές - εν ολίγοις, μη νομίζουμε ότι ο Τύπος κι οι διάφοροι κριτικοί ή δημοσιοφγράφοι είναι πιο πολύ αυθεντίες από μας - σπάνιο πολύ αυτό!
;-)

Ιφιμέδεια είπε...

@Asteroid

Χαίρομαι πολύ για την προσπάθειά σου στο νέο ιστολόγιο και συμφωνώ ότι κι εμείς μπορούμε κάτι να κάνουμε γι'αυτό, εκτός από το να ανταλλάσουμε πληροφορίες με φίλους δια ζώσης.
Βρίσκω λοιπόν το "ουκ εν τω πολλώ το ευ" αν μη τι άλλο χρήσιμο και πλέον μάλλον αναγκαίο. Μέσα στον συρφετό των πληρωμένων καταχωρήσεων στα έντυπα είναι πιά αδύνατον να πληροφορηθεί κανείς σωστά τι γίνεται - μέχρι να πάθει ο ίδιος και να μάθει.

Vam33 είπε...

Ενδιαφέρον ποστ.Καλημέρες

Ιφιμέδεια είπε...

Καλημέρα Vam33. Καλώς ήρθες!

Αβαδιστη είπε...

οι καυμένοι οι marketeers... τους έχουν τελειώσει οι άσσοι στα μανίκια τους. Οπότε τι καλύτερο από το να ξεθάβεις εικόνες-μύθους ποντάροντας στη νοσταλγία μια άλλης εποχής.
Παίρνεις επιτυχίες της δεκαετίας του 70 παραλλάζεις τους στίχους και γίνεται ραδιοφωνικό για τα Jumbo.
Αλλο τυχαίο παράδειγμα!

Ιφιμέδεια είπε...

@Αβάδιστη:

Προφανώς αυτός είναι ο στόχος εδώ και καιρό, να πουλήσουμε αναμνήσεις και συναίσθημα...χωρίς αληθινό αντίκρυσμα...

senor pocopico είπε...

A. Το καφενείο είναι γκαραντί στα στούντιο της Φίνος-Γι΄αυτό τα φτιάξανε, για να μην πληρώνουν έξτρα χρήματα για εξωτερικά γυρίσματα. Β. Εγω δυσκολεύομαι να πηγαίνω σε μπαρ και ταβερνεία με παρόμοια αισθητική, γιατί με ενοχλεί αυτό που ενόχλησε κι εσάς το-αγλιστί-capitalizing Γ. Είμαι επαγγελματίας μπάρμαν εδω και αιώνες και αγαπώ και σέβομαι τη δουλειά μου. Οι σερβιτόροι/ες πάλι, όχι. Είναι αλεξιπτωτιστές που η μοίρα τους προορίζει για κάτι ανώτερο και στο μεταξύ ήρθε η Ίφι με τους φίλους της να τους διαταράξει τη Νιρβάνα. Προσωπικά, δουλεύω συνεχώς με -μέλλοντες(. . .)- ηθοποιούς, σκηνοθέτες, φωτογράφους,καλοτεχνίτες, χορευτές, χορογράφους και πάει λέγοντας. Τέλος πάντων αγαπητή μου. . .Δ. Μία ωραία ιστορία για το πρώτο σχόλιο σου. Ο μεγάλος μου έρωτας που μεγάλωσε στη γειτονιά των παλιών στούντιο, μου είπε ότι οι κάτοικοι του Αγ.Παύλου ξεσηκώθηκαν γιατί ο Δήμος ήθελε να μετονομάσει την Χίου. Και ξεσηκώθηκαν γιατί δεν επρόκειτο να την ονομάσει οδό Φοιλοποίμηνα Φίνου αλλά Αλίκης Βουγιουκλάκη!

Ιφιμέδεια είπε...

Αγαπητέ μου senor pocopico,

χαίρομαι πάντα όταν διαβάζω ένα από τα ακριβοθώρητά σας σχόλια! Επίσης λατρεύω τις λίστες, ώστε...
Α. Ορθώς.
Β. Κατά κανόνα τα αποφεύγω κι εγώ. Η εξαίρεση επιβεβαίωσε τον κανόνα
Γ. Πέσατε διάνα - και πώς όχι με την πείρα σας. Ο κύριος μας έδινε πολύ σαφώς να καταλάβουμε ότι "ήταν για άλλα, καλύτερα, ανώτερα", δεν ήταν υπηρέτης μας, χάρη μας έκανε, κλπ.
Δ. Τι κρίμα για τους κατοίκους του Αγίου Παύλου. Μου κάνουν πάντα εντύπωση οι άνθρωποι που συνεχίζουν να μισούν τόσο ενοχικά την Αλίκη (λατρεύοντάς την ιδιωτικά).

Πόσο μου άρεσε αυτό το "ο μεγάλος μου έρωτας"...
Να είστε καλά!

Pastaflora είπε...

Τι θλιβερά αυτά τα ντεμέκ στέκια. Επιπλαστο παρελθόν, ανούσιο παρόν, βραχύ, ευελπιστώ, μέλλον.
Senor pocopico, ειναι πολύ πιθανον να συμφάγομεν το μεσημεράκι της παρασκευής. Θα ροβολήσω μετά τρας (τι άλλο) υλικού προς κεντρο. Τρεμετε!
Αγαπητη μου Ιφι, ευχαριστω για τη φιλοξενια.

Ιφιμέδεια είπε...

Γλυκιά μου Πασταφλώρα,
ας ελπίσομεν εις την παλινόρθωσιν της αυθεντικότητος (ακόμη κι αν, ή μάλλον ιδίως αν, είναι τρας!)

faraona είπε...

Τί να πεί κανείς Ιφιμέδεια...εδω προσφάτως άκουσα απο το στόμα γηραιάς πλην ομως επώνυμης κυρίας στη Θεσσαλονίκη οτι το Λαογραφικό Μουσείο ειναι δικό της γιατι δώρησε σ αυτό πέντε παλιά που τα κουβάλησε απ το χωριό της...
ΔΙΚΟ ΤΗΣ άκουσον άκουσον...
Το πόσο εύκολα κάποιος οικειοποιείται το οτιδήποτε προβάλλει τα συμφέροντα και την εγωπάθειά του δεν περιγράφεται πιά σ αυτόν τον τόπο.

Την καλημέρα μου.

Ιφιμέδεια είπε...

Αγαπημένη Faraona,

δίκιο έχεις που το επισημαίνεις, είναι τελικά φαινόμενο ισχυρό και με πολλές εκφάνσεις. Άκου δικό της το μουσείο. Μου θύμισες και την επικρατούσα συνήθεια των αρχαιολόγων που θεωρούν ότι είναι ΔΙΚΟ τους το ανασκαφικό υλικό που σκάβουν. Εννοείται προηγούνται στην δημοσίευσή του αλλά πόσοι και πόσοι δεν κάθονται πάνω σ'αυτό (το υλικό) μυστικοπαθώς και δεν βλέπει το έρημο το φως της δημοσίευσης... άστα.

Δια λόγου είπε...

Όταν πρωτοείδα το κτίριο όπου στήσαμε τον Ακροβάτη ένιωσα να γυρίζω στα παιδικά μου χρόνια… Οι πράσινες οκτάμετρες πόρτες του, τα παράθυρα που έστελναν κινούμενες σκιες στους πέτρινους τοίχους, τα απομεινάρια του ξύλινου πατώματος, η μυρωδιά των βαρελιών όπου φυλασσόταν το κρασί στο υπόγειο, τα ζωγραφιστά ταβάνια (σοβάς φυσικά, δεν είχε εφευρεθεί η ψευδοροφή το 1889!!!) μου θύμισαν τότε που με έστελνε η μαμά μου σε ένα ολόιδιο μπακάλικο, στη θεια Παναγιώτα, για ζάχαρη, ρύζι, κρασί…
Δυστυχώς ο σοβάς στους τοίχους είχε αφαιρεθεί από τον ιδιοκτήτη…Τη μοναδική γωνία που βρήκαμε απείραχτη, τη διατηρήσαμε, έτσι κάπως τιμής ένεκεν, κάπως ως αναφορά εποχής… Σοβαντίστηκε το αριστερό τμήμα του, τι λέω; χαϊδεύτηκε, κανακεύτηκε με αγάπη, για να μπει οσονούπω ένας καθρέφτης – αντίγραφο του καθρέφτη που υπάρχει ακόμα σε ένα επίσης απίθανο καφενείο που πρόλαβα να χαρώ στο Γαλαξείδι… Το ετοιμόρροπο ξύλινο πάτωμα αντικαταστάθηκε από ασπρόμαυρο πλακάκι, επίσης υπενθύμιση παλιών εποχών, το υψώσαμε, για να έρθει στο ίδιο επίπεδο με το αριστερό τμήμα του, που ήταν ψηλότερο… Η αρχική κατασκευή του χώρου, παρεμπιπτόντως, δεν μπορούσε να διατηρηθεί εκ των πραγμάτων, άλλωστε στην πραγματικότητα είναι 3 μαγαζιά που στη διάρκεια των 121 χρόνων ζωής τους έχουν συνδεθεί και διαχωριστεί πολλές φορές. Ο κος Ευθυμίου, διαμερισματικός σύμβουλος της περιοχής ήταν ο 1ος που μας είπε πως στο ένα τμήμα του, στο παλιό μπακάλικο, είχαν γίνει γυρίσματα του Μπακαλόγατου… Ο 2ος ήταν ο Μάριος Στρόφαλης, ο συνθέτης, ο οποίος διατηρεί το στούντιό του λίγο πιο κάτω… Μετά κάποια μέλη του εξωραϊστικού συλλόγου της περιοχής… Μετά κάποιοι άλλοι… Χάρηκα φυσικά… Όχι γιατί θα λειτουργούσε ως προμοταρίστικο κολπάκι, αλλά γιατί έμοιαζε να επιβεβαιώθηκε πως αυτός ο χώρος είχε, πράγματι, καλή ενέργεια, όχι πως θέλησα ποτέ να φτιάξω ένα μπακάλικο – αντίγραφο της ταινίας…Φυσικά και ήξερα ότι έτσι γίνονταν τα περισσότερα γυρίσματα της Φίνος τότε: δυο εξωτερικά γυρίσματα στη Χίου, δυο στη Μαιζώνος, ένα –δυο στα στούντιο…
Το mobile στην οροφή, της κας Α. Γουναρίδη, υπαινίσσεται κατά τη γνώμη μου αυτό που κάνουμε όλοι μας… Αιωρούμαστε μεταξύ του κόσμου μας και του κόσμου που θέλουμε… Και η κύρια κατασκευή μοιάζει να έχει ως αντίβαρο ένα παιδικό παιχνίδι, μια μπάλα, τον κόσμο που θέλουμε…
Φτιάξαμε τον Ακροβάτη, τον κόσμο που θέλουμε: θέλουμε έναν γήινο, αληθινό, όχι περιοδικίστικο χώρο, να πίνουμε καφέ βιολογικό, να τρώμε σύγλινο από τη γενέτειρά μου, τη Μάνη, ελιές της θείας της Λίνας, κοτοσαλάτα με σπιτική μαγιονέζα, ντάκο (με σπιτικό γιαούρτι κ «φέτα από την καλή» όπως μου τόνισε η μαμά μου)… Θέλουμε κάποια βράδια να ακούμε ωραίες μουσικές, μας έχουν τιμήσει ως τώρα φίλοι τραγουδιστές, με φωνές όλοι εξαιρετικές… Θέλουμε να ενταχθεί ο Ακροβάτης στο χωρο -χρόνο του, γι’ αυτό στον τοίχο κρεμάσαμε καδραρισμένα δημοσιεύματα που αφορούν το Μεταξουργείο, τα περισσότερα με αφορμή τα έργα του Φασιανού στο σταθμό Μεταξουργείου. Θέλουμε ένα μεζεδοπωλείο που να μην είναι ακριβό, λ.χ. ο ντάκος με το χειροποίητο γιαούρτι να έχει 4,50 e, το γαριδάκι 6,50, τα χόρτα 3, τα καγιανά 4,50, το χταπόδι 7,50 (το πιο ακριβό πιάτο από τα 33 του καταλόγου).
Διακοσμητική πρόταση; Συγνώμη, αλλά δεν θα πάρω… Μου αρκεί που το μάτι μου πέφτει στις χάρτινες βαλίτσες του μπαμπά της Λίνας που ήταν εξαιρετικός Γαλαξειδιώτης καπετάνιος και ξέρω ότι έχουν ταξιδέψει σε όλον τον κόσμο… Ή σε αυτήν τη ζυγαριά του ΄30 που υπολογίζει τα δράμια… Ή σε αυτό το παλιό ψυγείο που ανακάλυψα σε ένα καφενείο της Καισαριανής…
Αντιγραφή του παλιού μπακάλικου; Το σκεφτήκαμε, μα αποφασίσαμε καλύτερα όχι. Είμαι σίγουρη πως σιγά- σιγά ο χώρος θα αποκτήσει το δικό του χρώμα, θα έχει τη δική του ιστορία… Θα έρχονται εδώ άνθρωποι που τους αρέσει αυτό που νιώθουν και θα ξανάρχονται… Ή κάποιοι άλλοι… που αναζητούν το παλιό μπακάλικο του Ζήκου… Κι εγώ το αναζητώ… Όταν τσαλακωθώ αρκετά από τα χρόνια, όταν γεράσω δηλαδή, ίσως να έχω την άνεση του Ζήκου και να φωνάζω φτύνοντας το ποτήρι για να το καθαρίσω με το πατσαβούρι που θα κρατώ στα χέρια μου… «ΕΓΩ ΠΟΤΕ ΘΑ ΑΡΡΩΣΤΗΣΩ;;;;»
Με … ακροβατικούς χαιρετισμούς,
Ε. Γιαννοπούλου

ingrid είπε...

Βρεθηκα στον Ακροβατη μεσημερι καθημερινης για καφεδακι.Μου ειχαν μιλησει για το μαγαζι και την ιστορια του κι ετσι πηρα δυο φιλες και κατηφορησαμε Μεταξουργειο.Μπηκαμε σ ενα παραδοσιακο ζεστο μαγαζι γεματο νεολαια,μας σερβιρανε αμεσως τα εσπρεσσακια μας με χαμογελο και λογω του οτι νοιωσαμε καλα στο περιβαλον και οι τιμες των μεζεδων ηταν ιδιαιτερα χαμηλες αποφασισαμε να τσιμπησουμε και κατι. Και καλα επραξαμε γιατι το γαριδακι ηταν θεικο οι σαλατες ολοφρεσκιες, και η τηγανια ζουμερη και καλομαγειρεμενη. Αγαπητη φιλη γιατι τετοια εμπαθεια στη κριτκη(?) σου? Δεν περιμεναμε βεβαια ουτε να βρουμε το ξυλινο πατωμα του 1800, ουτε βεβαια να μας σερβιρει ο ιδιος ο Ζηκος.Αυτα ανηκουν στο τοτε και εμεις στο σημερα.Επισης γνωριζω οτι η Φινος Φιλμς εκανε εξωτερικα γυρισματα στη γειτονια και δεν ενοιωσα να με κοροιδευει κανεις.Δεν πηγα δα και στο Μουσειο! Λυπαμαι ειλικρινα που ενα ατομο καλιεργημενο οπως φαινεστε απο το τροπο γραφης σας εκτοξευει λιβελους για ενα μεζεδοπωλειο.Ομως περι ορεξεως.......Τελος παντων γραφω γι αυτο το χωρο γιατι στις τρεις ωρες που καθησαμε ρουφηξαμε τη καλη ενεργεια του χωρου και περασαμε καλα.Μημπως να χαλαρωσουμε λιγακι μπροστα σε νεες προσπαθειες!Μημπως να χαρουμε λιγο με απλα πραγματα γιατι οντως υπαρχει κοροιδια εκει εξω,απλα δεν ερχεται απο τον Ακροβατη αλλα απο τη κακια των ανθρωπων.

Ιφιμέδεια είπε...

Αγαπητή κυρία Γιαννοπούλου,

σας ευχαριστώ θερμά που μπήκατε στον κόπο να απαντήσετε αναλυτικά στο κείμενό μου για την επιχείρησή σας γράφοντας πολλές από τις σκέψεις που είχατε όταν οργανώνατε τον χώρο αυτόν. Εκτιμώ το γεγονός ότι προσπαθείτε να αναδείξετε την παλαιότητά του και δηλώνετε την πρόθεσή σας να είστε έντιμοι με τους πελάτες σας όσον αφορά την ποιότητα των προϊόντων σας.
Σας απαντώ συνοπτικά.

Όπως θα είδατε, δεν έχω κάνει καμιά αρνητική παρατήρηση για τον τρόπο που μεταχειριστήκατε το ίδιο το οικοδόμημα. Όλες οι σχετικές παρατηρήσεις που κάνω είναι περιγραφικές, όχι επιτιμητικές (πλην των συμπληρώσεων της οροφής -και όχι "ψευδοροφής"- τις οποίες δεν αποδίδω στους τωρινούς ιδιοκτήτες) και γίνονται αποκλειστικά για την σύγκριση με το κινηματογραφικό καφενείο.

Όπως επισημαίνω και στο κείμενο, δεν θέλω να δώσω έκταση στην ποιότητα των εδεσμάτων, καταγράφω τις σκέψεις μου παρενθετικά, αλλά προσωπικά δεν εντυπωσιάστηκα. Δύο από τα πιάτα που φάγαμε ήταν τηγανητά και ασφαλώς δεν είχαν τηγανιστεί την ώρα εκείνη. Αυτό είναι κάτι που το έχω συναντήσει και σε άλλα εστιατόρια και πιθανόν γίνεται για λόγους λειτουργίας της κουζίνας, αλλά δεν σημαίνει ότι είναι και σωστό. Όσο για την εξυπηρέτηση, έγραψα την άποψή μου στο κείμενο, ας μην επαναληφθώ, άλλωστε κι εσείς το αφήνετε πλήρως ασχολίαστο. Σε κάθε περίπτωση το φαγητό και η εξυπηρέτηση δεν ήταν ο λόγος που έγραψα το κείμενο αυτό.

Όσον αφορά τη διακόσμηση, προσωπικά πιστεύω οτι καλό είναι (αλλά ασφαλώς όχι απαραίτητο) να έχει μιά συνοχή (αυτό εννοώ με τον όρο "διακοσμητική πρόταση") και κατά το δυνατόν καλύτερη σχέση με τον χώρο. Εγώ δεν διαπίστωσα κάτι τέτοιο, αλλά αυτό είναι προφανώς υποκειμενικό, αφού με βεβαιώνετε ότι η διακόσμηση προσωπικά για σας και προφανώς για άλλους πελάτες-καλεσμένους σας λειτουργεί υπαινικτικά και νοσταλγικά με θερμό συγκινησιακό βάρος.

Το βασικό σημείο της διαφωνίας μου μαζί σας και ο λόγος που έγραψα το κείμενο είναι το γεγονός ότι επικαλείστε ως επιχείρηση κάτι το οποίο δεν ισχύει.
Δηλώνετε σαφώς ότι ο χώρος αυτός είναι το παλιό μπακάλικο της ταινίας "Της κακομοίρας" ενώ είναι ξεκάθαρο στην ταινία ότι όλα τα γυρίσματα του χώρου αυτού έχουν γίνει σε στούντιο. Αυτή την πληροφορία, ακόμη κι αν σας την μετέφεραν οι κύριοι που αναφέρατε και κάποιοι περίοικοι, ήταν εύκολο να την ελέγξετε πριν την χρησιμοποιήσετε βλέποντας την ταινία, όπως κάναμε κι εμείς. Η γενική ομοιότητα με κτήρια της εποχής, λυπάμαι, αλλά δεν αρκεί, ούτε άλλωστε αποτελεί μοναδικό στοιχείο του εν λόγω οικοδομήματος.
Καλώς ή κακώς αυτό είναι το βασικό, το "εξαιρετικό" προτέρημα της επιχείρησης, αυτό αναφέρετε κι εσείς στον κατάλογό σας, αυτό επαναλαμβάνουν όλα τα σχετικά δημοσιεύματα, αυτό προβάλλουν και επισημαίνουν κατ'εξοχήν. Ε, αυτό το στοιχείο θα έπρεπε να ισχύει, δεν νομίζω ότι εν προκειμένω χωρούν "ακροβασίες" ή ερμηνείες.

Λυπάμαι ειλικρινά αν σας λύπησε η γνώμη μου. Σας εύχομαι ειλικρινά καλή τύχη στο επιχειρηματικό σας εγχείρημα και για λόγους ορθότητος θα παραπέμψω με επόμενη ανάρτησή μου τους αναγνώστες μου στην απάντησή σας εδώ.

Ιφιμέδεια είπε...

@Ingrid

Χαίρομαι που η δική σας εμπειρία στον "Ακροβάτη" ήταν τόσο πολύ ευχάριστη και που νιώσατε, όπως ακριβώς αναφέρει και η ιδιοκτήτρια, την "καλή ενέργεια" του χώρου.
Αναφέρετε ότι σας είχαν "μιλήσει για το μαγαζί και την ιστορία του". Αναρωτιέμαι αν εννοείτε, αλλά δεν το γράφετε..., ότι σας είχαν πει ότι εκεί ήταν το περίφημο "μπακάλικο του Ζήκου"...

Σε κάθε περίπτωση μου κάνετε σαφές ότι για σας δεν έχει σημασία αν ήταν ή δεν ήταν αυτός ο χώρος και προσπαθείτε να υποτιμήσετε αυτό που εμένα κατεξοχήν με ενοχλεί: το να ισχυρίζεται κανείς κάτι που δεν ισχύει, προβάλλοντάς το μάλιστα ως το βασικό προτέρημα της επιχείρησης.
Αν σας καταλαβαίνω καλά μου λέτε "έλα μωρέ, χαλάρωσε, πώς κάνεις έτσι, δεν είναι και μουσείο, δώσε μιά ευκαιρία στις νέες προσπάθειες".

Με αφήνετε σχεδόν άναυδη, ώστε θα πω μόνο ότι δυστυχώς για μένα πέρασε ο καιρός του "έλα μωρέ".


Και όχι, δεν θεωρώ ότι ήμουν εμπαθής λιβελογράφος επειδή έψαξα να βρω την αλήθεια πίσω από έναν ισχυρισμό. Άλλωστε στο κείμενο δίνω παραπομπή σε θετικές κριτικές για το κατάστημα.

YO!Reeka's είπε...

μιλάμε για ρεπορτάζ, όχι αστεία :) :)

Ιφιμέδεια είπε...

:)

s_pablo είπε...

Κατ'αρχάς καλησπέρα,

Δεν έχω πάει στο εν λόγω κατάστημα και δεν έχω καμμιά απολύτως άποψη για τις τιμές και τις γεύσεις.

Έτυχε προ ημερών να δω στην τηλεόραση ένα θεματάκι και μου έκανε τρομερή εντύπωση ότι οι ιδιοκτήτες δεν έχουν κάνει καμμιά διακοσμητική παρέμβαση που να θυμίζει την παλιά ταινία. Μάλιστα επικροτώ την επιλογή τους αυτή.

Τώρα, στο προκείμενο, απ'ότι κατάλαβα από το τηλεοπτικό θέμα το μπακάλικο του κυρ-Παντελή (η πόρτα και το σημείο που πίνει ο "γατομούστακος" το ούζο) είναι ακριβώς έξω από τον "Ακροβάτη", ένα υμιυπόγειο που προφανώς ανήκει στο κτίριο και το πεζοδρόμιο. Μάλλον δεν ψεύδονται, λοιπόν, όταν λένε ότι εκεί ήταν το μπακάλικο.

Διαβάζοντας, όμως, το κείμενο σου καταλαβαίνω τον λόγο που ενοχλήθηκες. Η διαφήμιση που έγινε στο κατάστημα αφήνει να εννοηθεί ότι θα πας και θα πιεις το καφεδάκι σου στον ίδιο χώρο που βλέπεις στην ταινία. Αρκετά παραπλανητικό, θα έλεγα και καλά κάνεις και δημοσιοποιείς τις αντιρρήσεις σου. Πρέπει κάποια στιγμή κι εμείς να αντισταθούμε στην κοροϊδία των διαφόρων τύπων που ανοίγουν ένα μπαρ ή μια καφετέρια και δεν δείχνουν κανέναν σεβασμό στον πελάτη τους.

Από την άλλη μεριά, κι από την εκπομπή, αλλά και από την απάντηση στο παρόν θέμα, οι άνθρωποι αυτοί δεν μου φαίνονται και τόσο αναίσχυντοι επιχειρηματίες. Τείνω να πιστέψω ότι πολλά από τα αρνητικά που παραθέτεις ήταν μάλλον απόρροια εκνευρισμού κι αναρωτιέμαι αν πήγαινες χωρίς να γνωρίζεις την "ιστορία" του χώρου, αν θα ήσουν τόσο αρνητική.

Τέλος πάντων, ευχαριστώ για τον χώρο και συγγνώμη για την κατάχρηση του. Είμαι, σαφέστατα, πολυλογάς...

Ιφιμέδεια είπε...

Αγαπητέ μου s_pablo,

καθόλου πολυλογάς δεν είσαι, ίσα-ίσα που συνόψισες πολύ σωστά το όλο ζήτημα!
Ακριβώς αυτά που αναφέρεις είναι αυτά που με ενόχλησαν. Αν δεν είχε προηγηθεί η συγκεκριμένη σύνδεση δεν θα έμπαινα στην λογική να κάνω καμιά κριτική - δεν το κάνω συχνά εδώ μέσα άλλωστε.

amalthia είπε...

μου φαίνεται ότι ψάρωσες με το προμόσιον του μαγαζιού...να ενα καλό παράδειγμα ότι πολλά έντυπα γράφουν αρλούμπες είτε γιατί τα παίρνουν είτε γιατί βαριούνται να το ψάξουν λίγο παραπάνω.

όλα είναι θέμα μάρκετινγκ και χαίρομαι που υπάρχουν κάποιοι που ενώ μπαίνουν στην διαδικασία να επισκεφτούν κάποιο μέρος διότι άκουσαν/διάβασαν/πληροφορήθηκαν κάτι που τους τράβηξε το ενδιαφέρον όταν βρεθούν λοιπόν,σε αυτό το μέρος κάθονται και σκέφτονται"μωρέ είναι έτσι η πανε να με πιάσουν κότσο?"

Provato είπε...

καλά, δεν ανησυχεί κανένας από το γεγονός ότι θεωρείται ακόμα στην εποχή μας προτέρημα για ένα μαγαζί, κ λόγος να πας, το ότι "γυρίστηκε εκεί το της κακομοίρας";

.. .. .. .. .. ..

Ιφιμέδεια είπε...

@amalthia:

Κάπου έχεις ένα μεγάλο δίκιο: καλά να πάθω που ψάρωσα...

Ιφιμέδεια είπε...

@Πρόβατο:

Γιατί όχι Προβατούκο μου; Ο κινηματογράφος είναι μέρος της κουλτούρας. Γιατί να μην έχουν μιά σαγήνη τα μέρη όπου γυρίστηκαν ταινίες;

Provato είπε...

έλα μου, ντε. εδώ έχουν σαγήνη οι αφίσες Κρης Άτκηνς Μπρουκ Σήλντζ.... xxxxx :-)

Α, μπα? είπε...

Ιφιμέδεια, εννοείται ότι συμφωνώ απολύτως μ'αυτά που γράφεις και από τον "αέρινο" τρόπο της ιδιοκτήτριας κατάλαβα ότι δε θα συνεννοήθούμε, γιατί η απάντηση είναι άλλα λόγια ν'αγαπιόμαστε. Πες κυρία μου, δεν έχω λεφτά για διαφήμιση και μου έκατσε αυτή η ευκαιρία, την άρπαξα! Αν ήταν το φαγητό καταπληκτικό, μπορεί και να το συγχωρούσα ως κατεργαριά. Αλλά όχι άλλα φύκια για μεταξωτές κορδέλες, ΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!

Ιφιμέδεια είπε...

Καλή μου Α,μπα,

ας μην πω άλλα, γιατί πολλά είπα. Εμείς συνεννοηθήκαμε πάντως.

Και, παρεμπιπτόντως, σε πεθύμησα!!

Φαίδρα Φις είπε...

o Aκροβάτης~εννοώντας περισσότερο τους ανθρώπους του και λιγότερο το κτίριο~δεν έχει ανάγκη διαφήμισης
~συμπεριλαμβανομένης και της αρνητικής~

νομίζω ότι η προβολή~ως αβαντάζ~ του Ζήκου έχει να κάνει περισσότερο με την ατμόσφαιρα και την εποχή των γυρισμάτων της ταινίας παρά με την πιστή "απόδοση"
των χαρακτηριστικών του παντοπωλείου του Παντελή
στον καινούριο Ακροβάτη
του οποίου όπως ξεκάθαρα~κατά την άποψή μου~δηλώνει και το όνομά του
βρίσκεται στο μεταίχμιο δύο εποχών...
δεν υπάρχει πρόθεση ούτε να αποσιωπηθεί κάτι ούτε από την άλλη να γίνει κατάχρηση μιας επισφαλούς πληροφορίας

θέλω να πω πως,ίσως ενδιαφέρει κάποιον περισσότερο η παλιά γειτονιά,οι νεραντζιές που ανθίζουν και αναδύουν αρώματα έξω απ'το χώρο,η ούτως ή άλλως γοητευτική ατμόσφαιρα του τοπίου,η ζεστασιά των ανθρώπων~αναμφισβήτητα~,το καλό φαγητό~το υπογράφω αυτό~,παρά το να δουν το μπακάλικο του Παντελή.

πάντως,αρκετά απ'αυτά που του καταλογίστηκαν επιρρέπουν ύποπτα σε κάτι προϊδεασμένο αρνητικά(κι αυτό διότι δεν θέλω να κάνω χρήση της λέξης "στημένο")

συγχωρήστε μου την ευθύτητα
αλλά δεν καταλαβαίνω για ποιο
λόγο ο Ακροβάτης δέχεται τόσα επικριτικά σχόλια
{πέρασε από το μυαλό μου μήπως υπάρχει κάποιο προσωπικό ζήτημα ενδιάμεσο...}

μήπως επειδή αξίζει?
μήπως εγώ έχω προβλήματα "όρασης"
και βλέπω μεράκι εκεί που δεν υπάρχει?
μήπως η αισθητική μου έχει υποστεί πλήγμα?
μα ξέρετε κάτι?δεν νιώθω την ανάγκη ν'αποδείξω τίποτα
γι'αυτό δεν μιλάω για τα πιάτα τα ποτήρια τα πατώματα τα κάδρα κλπ κλπ
ο Ακροβάτης είναι παρών
όσοι τον αγαπάνε είναι εκεί.

με εκτίμηση
Φαίδρα Φις

Ιφιμέδεια είπε...

@Φαίδρα Φις

Τις απόψεις μου για το θέμα τις έχω διατυπώσει ήδη εκτενώς τόσο στο κεντρικό κείμενο όσο και στα σχόλια αυτής της ανάρτησης, οπότε δεν ξέρω τι νόημα έχει να ξαναγράφω τα ίδια και τα ίδια. Για τελευταία (ελπίζω) φορά σημειώνω τα εξής.

Καταρχήν να σας πληροφορήσω ότι δεν έχω καμιά επαγγελματική σχέση με το χώρο της εστίασης, προσωπικά προηγούμενα ή έστω απλή γνωριμία με όποιον από τους συντελεστές, κλπ. οπότε τα περί "ύποπτης αρνητικής επιρρέπειας" και "προσωπικού ζητήματος" είναι το λιγότερο άτοπα. Ίσως σας παρηγορούν ως ερμηνεία της κριτικής μου, οπότε δεν μπορώ να κάνω κάτι περισσότερο για να σας πείσω περί του αντιθέτου. Θα μπορούσα κι εγώ να αναρωτηθώ αν έχετε προσωπική σχέση με τους επιχειρηματίες αλλά δεν θα το κάνω. Σας αντιμετωπίζω λοιπόν σαν να είστε κι εσείς η ανώνυμη πελάτης που ήμουν κι εγώ.

Για πολλoστή φορά: έγραψα τις σκέψεις μου εδώ επειδή αισθάνθηκα εξαπατημένη από την διαφήμιση που με έλκυσε εξ αρχής να επισκεφτώ την επιχείρηση, μιά διαφήμιση η οποία είχε κεντρικό άξονα μιά πληροφορία που ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ. Γι'αυτό κυρίως διαμαρτυρήθηκα εδώ, αυτό είναι το βασικό ζήτημα, δεν ξέρω πόσο πιό λιανά να το κάνω.

Το πλήθος των επικριτικών σχολίων που βλέπετε μετά την ανάρτηση από άγνωστους ανθρώπους, που δεν μπορεί όλοι να έχουν "προσωπικές εμπάθειες", θα έπρεπε να σας προβληματίζει περισσότερο. Όλοι κατά βάσιν διαφωνούν για το ίδιο ζήτημα που μόλις ανέφερα και αποτελεί σημείο των καιρών: πολλές επιχειρήσεις ισχυρίζονται "αρετές" χωρίς αντίκρυσμα για διαφημιστικούς λόγους και αυτό πλέον ενοχλεί.

Δεν χρειάζεται να αναρωτιέστε για την αισθητική σας, το μεράκι, την περιρρέουσα γοητευτική ατμόσφαιρα του καταστήματος. Θα σας έλεγα, αφού τα βρήκατε εκεί, οπωσδήποτε να συνεχίζετε να ενισχύετε την επιχείρηση. Ίσως είστε πιό τυχεροί από μένα και προφανώς αισθάνεστε θερμά φιλοξενούμενη πελάτης.

ΒΥΡΩΝΑΣ είπε...

ΑΓΑΠΗΤΗ ΙΦΙΜΕΔΕΙΑ....
ΕΠΙΣΚΕΦΤΗΚΑΜΕ ΤΟΝ "ΑΚΡΟΒΑΤΗ"ΠΡΙΝ 10ΠΕΡΙΠΟΥ ΜΕΡΕΣ.ΕΤΥΧΕ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ESPRESSO ΝΑ ΔΩ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΠΟΥ ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ.ΕΧΟΝΤΑΣ ΛΟΓΩ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΕΠΑΦΗ ΓΙΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 25 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ,ΣΕ ΔΙΑΒΕΒΑΙΩ ΟΤΙ Η ΕΝ ΛΟΓΩ ΚΥΡΙΑ ΔΙΑΚΑΤΕΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΠΛΗΘΩΡΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ.ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΙΛΑΕΙ ΚΑΝ,ΕΙΝΑΙ ΟΡΑΤΟ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΔΙΑΡΚΗ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΗΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ.ΑΥΤΟ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΥΡΙΩΣ ΣΕ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΨΑΧΝΟΥΝ ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΙΤΕ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΓΕΝΙΚΕΣ ΕΙΤΕ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ.ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΑΝΤΑ ΣΕ ΜΕΝΑ ΤΟ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΚΟΣΜΗΜΕΝΟ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ.Ο ΠΟΛΥΜΙΜΙΤΙΣΜΟΣ ΜΙΑΣ ΕΠΟΧΗΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΠΑΡΩΝ,ΚΑΤΑΡΧΗΝ ΤΗΣ ΕΜΜΟΝΗΣ ΠΟΥ ΕΚΠΕΜΠΕΙ,ΔΗΛΑΔΗ ΣΤΟ ΠΑΡΩΝ ΝΟΙΩΘΩ ΕΝΑ ΤΙΠΟΤΑ,ΦΤΙΑΧΝΩ ΕΝΑΝ ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕ ΞΕΓΕΛΑ ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ,ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΔΙΑΚΡΙΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΠΟΥ ΕΙΔΕΣ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ.ΘΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΑ ΤΟΝ ΧΩΡΟ ΑΥΤΟ ΩΣ ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΜΕ ΕΥΚΡΙΝΗ ΚΑΙ ΠΛΗΡΗ ΣΤΟΙΧΕΙΑ,ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΠΛΩΣ ΔΕΝ ΑΝΑΓΡΑΦΕΤΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ.ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΤΟ ΣΕΡΒΙΣ ΚΑΛΟ,ΕΥΓΕΝΕΣΤΑΤΗ Η ΣΕΡΒΙΤΟΡΑ,ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΚΑΤΩ ΤΟΥ ΜΕΤΡΙΟΥ,ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΜΕ ΛΕΚΤΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΑΚΙΑ ΣΤΟ ΜΕΝΟΥ ΝΑ ΣΕ ΞΕΓΕΛΑΣΟΥΝ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ.

ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ
ΒΥΡΩΝΑΣ

Ιφιμέδεια είπε...

@Βύρωνας

Βρίσκω αρκετά σκληρή την κριτική σου και σε καμιά περίπτωση δεν μπορώ να την υιοθετήσω.

Ιφιμέδεια είπε...

Αγαπητοί αναγνώστες,

βλέποντας ότι κάπου εδώ η συζήτηση έχει κλείσει με την εξέταση όλων των πτυχών του ζητήματος και την έκφραση ποικίλων απόψεων, κλείνω την περαιτέρω πρόσβαση στη δημοσίευση σχολίων εδώ, εφόσον πλέον διαγράφεται σαφής ο κίνδυνος προσωπικών επιθέσεων τις οποίες ούτε ενστερνίζομαι, ούτε επιθυμώ.