Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

Ονειρεύτηκα τους φίλους μου

Ο τίτλος της προηγούμενης ανάρτησης με οδήγησε σε αυτό το παλιό κείμενο με την ίδια κατακλείδα.
Η παλιά ανάρτηση χρονολογείται το Μάϊο του 2006.
Το αναδημοσιεύω αλλάζοντας ελάχιστα ορθογραφικά λάθη και συντακτικές ατυχίες.



Hieronymous Bosch, The Ship of Fools, 1490-1500 (λεπτομέρεια)

Αναρωτιέμαι πως είστε. Στη φάτσα εννοώ.
Τι κάνετε στη ζωή σας. Πώς συμπεριφέρεστε.
Ποιός σας πλήγωσε σήμερα και ξεσπάτε έτσι στο πληκτρολόγιο. Τι σας έδωσε τόση χαρά και ανεβάζετε τραγουδάκια και ζωγραφιές και χαμογελάτε όλο τσαχπινιά ;) :ppp lol

Καμιά φορά σας φαντάζομαι να γράφετε καθισμένοι πίσω από ένα γραφείο μπροστά σε ένα σταθερό PC ή με ένα Mac laptop στα γόνατα. Έξω βρέχει ή κάνει πολύ ζέστη ή φυσάει και τα κλαδιά του δέντρου ξύνουν τα παντζούρια.

 
Η Α. πίνει φραπέ γλυκό με γάλα. Έχει να δώσει εξετάσεις εξαμήνου αλλά δεν θέλει να διαβάσει και προτιμάει να χαζεύει στα μπλογκ, να αποχαυνώνεται μπροστά στην οθόνη με τα ακουστικά στ'αυτιά. Έξω ένας σκύλος γαβγίζει. Με τέτοια γαβγίσματα πώς να συγκεντρωθεί στο διάβασμα;

 Η Β. έχει βρεγμένα ακόμη τα μαλλιά της από το μπάνιο. Δεν της κολλάει ύπνος, δεν θέλει να ενοχλήσει την κολλητή της παίρνοντας τηλέφωνο τόσο αργά. Θα κάνει μια γύρα στα μπλογκς μέχρι να νυστάξει. Τι μ...ες γράφει πάλι ο Γ.! Τί ηλίθιος! Θα του αφήσει ένα σχόλιο να μάθει!

 
Ο Δ. μένει σε ένα διαμέρισμα δευτέρου ορόφου στο Chelsea. Έχει 5 χρόνια στην Αγγλία, δεν νοσταλγεί την Ελλάδα, αλλά του αρέσει να διαβάζει (και) ελληνικά μπλογκς. Του αρέσει το μπλογκ του Ε. -η φωτογραφία στο προφίλ του θυμίζει τον Στέλιο, μια παλιά ιστορία της Θεσσαλονίκης. Τόσο παλιά που αναρωτιέται αν συνέβη στον ίδιο ή σε κάποιον άλλο.

 
Η Ζ. έχει χωρίσει εδώ και 2 χρόνια. Έκτοτε είναι μόνη. Διάβασε για τα μπλογκ στη Lifo και το έψαξε λίγο από τον υπολογιστή της δουλειάς. Δεν έχει δικό της μπλογκ, αλλά διαβάζει των άλλων όποτε βρίσκει λίγο χρόνο. Προτιμά τα μπλογκ των γυναικών. Οι άντρες όλο βρίζουν ή συζητάνε πολιτικά ή για το Στοίχημα. Οπως και στην αληθινή ζωή.

 
Ο Η. είναι 37 χρονών και μένει ακόμη με τους γονείς του και τη μικρότερη αδελφή του. Από μέρα σε μέρα θα πάρει την απόφαση να ζήσει μόνος του. Ή τουλάχιστον έτσι λέει στον εαυτό του. Το μπλογκ του το έχει από το Νοέμβριο του 2005 και προσπαθεί να γράφει κάθε μέρα. Η μαμά του ανοίγει την πόρτα και του λέει: "Βρε αγόρι μου, θα χαλάσεις τα ματάκια σου τόσες ώρες μπροστά στον υπολογιστή!".

 
Ο Θ. ασχολείται με υπολογιστές όλη μέρα, κάθε μέρα εδώ και 13 χρόνια. Ξέρει τα πάντα. Ξεκίνησε να μπλογκάρει, όταν καλά-καλά κανείς στην Ελλάδα δεν ήξερε τι θα πει όχι μπλογκ, αλλά ίντερνετ. "Τα ζώα, ανακάλυψαν τα μπλόγκς και γράφουν ότι παπαριά τους έρθει στο μυαλό", σκέφτεται. Απόψε θα ανεβάσει ένα ποστ για να τα χώσει σε αυτή την παλιοαδελφή τον Ι. "Γέμισε ο τόπος από δαύτους. Αστα διάλα πια!".


Ο Κ. πονάει. Πονάει πολύ. Δεν μπορεί να ξεχάσει, δεν αντέχει μέσα στο σαρκίο του. Μπαίνει στα μπλογκ για να ξεχαστεί. Του αρέσει το μπλογκ της Λ. Φαίνεται πολύ καλλιεργημένη κοπέλα. Κι αυτή πρέπει να τον συμπαθεί. Στα σχόλια του απαντάει πάντα πολύ ευγενικά. Σκέφτεται να της στείλει mail, μήπως όμως τον παρεξηγήσει; Άσε, ίσως αύριο.


Η Μ. είναι παντρεμένη εδώ και έξι χρόνια. Έχει τον υπολογιστή στο δωμάτιο του παιδιού. Ο άντρας της στο διπλανό δωμάτιο της φωνάζει να του πάει ένα ποτήρι νερό και να έρθει να ξαπλώσει. Έχουν να σηκωθούν πολύ πρωί αύριο. Αναγκάζεται να πατάει τα πλήκτρα πολύ μαλακά για να μην ξυπνήσει το παιδί. Μπας και τον πάρει κι αυτόν ο ύπνος και ξεχάσει το νερό...

 
Ο Ν. μένει σε ένα χωριό κοντά στο Άργος. Το σιχαίνεται το χωριό του. Και το Άργος. Γουστάρει να γράφει στο μπλογκ κάθε μέρα για όλα τα καινούργια τραγούδια που κατεβάζει, αλλά πρέπει να διαβάζει και για το κωλοφροντιστήριο. Θέλει να περάσει Αθήνα ή Θεσσαλονίκη. Ό,τι σχολή να'ναι.

 
Η Ξ. είναι δημοσιογράφος και δουλεύει "στις εφημερίδες". Δηλαδή έτσι λέει η μαμά στη θεία Ευτέρπη. Έβγαλε το Εργαστήρι Δημοσιογραφίας, αλλά τα πράγματα είναι δύσκολα στην πιάτσα, ειδικά άμα δεν έχεις γνωστούς. Στα μπλογκ αισθάνεται ότι κρατάει επαφή με την τέχνη της. Βαθιά μέσα της περιμένει ότι κάποιος θα εκτιμήσει τα κείμενά της και θα της προσφέρει δουλειά (ή την έκδοση των κειμένων σε βιβλίο). Καλύτεροι είναι οι άλλοι;

 
Ο Ο. δουλεύει σε ένα κομμωτήριο. Δεν είναι γκέυ, αλλά εντάξει του αρέσουν μερικές φορές κάποια αγόρια. Τέλος πάντων, δεν έχει κάνει ακόμα τίποτα, παρεξόν κάτι φιλιά με τη Ρία και κάτι χαμουρέματα με το Σταμάτη. Στα μπλογκ του ανεβάζει τα ποιήματά του και συγκινείται όταν του αφήνουν ενθαρρυντικά σχόλια. Το πρωί που χτένιζε την κυρία Λουκία του ήρθε ένα πολύ ωραίο! Θα το ανεβάσει το απόγευμα (ελπίζει να μην το ξεχάσει μέχρι τότε).

 
Ο Π. εργάζεται σε έναν μεγάλο οργανισμό. Έχει ευτυχώς άπειρο χρόνο και χρήμα στη διάθεσή του, αλλά δυστυχώς αισθάνεται ότι δεν ξέρει τι να τα κάνει. Έχει πιάσει τον εαυτό του να βαριέται να πάρει τα παιδιά από τη γυναίκα του για Σαββατοκύριακο. Προτιμά να απολαμβάνει Σάββατο πρωί στο κρεββάτι με εφημερίδες και χάζεμα-blogging στο laptop. Σήμερα θα γράψει για εκείνη την παλιά ιστορία του με την Οξάνα -αν και τι να καταλάβουν τα πιτσιρίκια...

 
Η Ρ. δουλεύει σε έναν εκδοτικό οίκο. Μικρομεσαίο. "Εξωτερική συνεργάτης" είναι: κάνει μεταφράσεις από τα γαλλικά και διορθώσεις. Πολύ λίγα λεφτά, αλλά τουλάχιστον είναι μέσα στα βιβλία που τα λατρεύει. Αν είχε λεφτά του Π. θα ταξίδευε σε όλον τον κόσμο και θα αγόραζε όλα τα βιβλία που της αρέσουν χωρίς να κοιτάει πόσο κάνουν! Στο μπλογκ της αρέσει να γράφει για πράγματα που της συμβαίνουν καθημερινά, για βιβλία, για ταινίες και για μουσική.

 
Ο Σ. είναι παπάς σε μια ενορία στη Νέα Φιλαδέλφεια. Μουσικός ήταν, αλλά δεν έβρισκε δουλειά και.. ε, τον βοήθησε ένας θείος να τακτοποιηθεί. Τώρα έχει το χρόνο να ασχολείται με τη βυζαντινή μουσική, οργανώνει χορωδίες, διαβάζει. Για τα μπλογκ του μίλησαν κάτι φίλοι και από τότε κόλλησε! Περιμένει πώς και πώς να πάει πάλι τα παιδιά του στην κατασκήνωση της εκκλησίας για να έχει περισσότερο χρόνο να ανεβάζει ποστ.

 
Η Τ. τελειώνει το διδακτορικό της στο Βερολίνο και παράλληλα δουλεύει part-time σε ένα γραφείο. Παντρεύτηκε πέρισυ τον Dietrich και αποφάσισε να μείνει μαζί του στη Γερμανία. Της λείπουν οι δικοί της, κυρίως ο μπαμπάς της και τα περισσότερα ποστ που ανεβάζει τα γράφει σκεφτόμενη εκείνον. Όταν μιλάνε στο τηλέφωνο της ανεβαίνει ένας κόμπος στο λαιμό.

 
Ο Υ. δουλεύει όλη μέρα σε μια ιδιωτική τράπεζα -καμιά φορά ως το βράδυ. Αν δεν βαρεθεί να βγει για καμιά μπύρα με το φιλαράκι του τον Τάκη, χαζεύει στο ίντερνετ. Πρόσφατα μπήκε σε ελληνικά μπλογκς και του φαίνεται ότι έχουν πολύ πλάκα. Σκέφτεται να φτιάξει κι ένα δικό του και να ανεβάζει σχόλια για ποδόσφαιρο, ανέκδοτα, κλιπ από παλιές ελληνικές ταινίες και τέτοια! Ωραίο θα είναι!

 
Η Φ. συγχίστηκε πάλι με αυτά που διάβασε σήμερα στα μπλογκ του μ...α του Χ. γι'αυτό μπήκε και τον ξέχεσε. Τον κωλοφασίστα! Αν είναι δυνατόν ρε σύ να υπάρχουν τέτοια άτομα και να ανεβάζουν τέτοιες μ...ες! Κανένας ακροδεξιός θα είναι να δεις! "Αγοράκι μου όταν εμείς κάναμε πορείες στην Αμερικάνικη, εσύ έβλεπες τα Χτυποκάρδια στο Μπέβερλυ Χιλς!" Ωχ, άργησε κι έχει να βγει απόψε...

 
Ο Χ. μόλις απάντησε σε αυτό το αναρχοκομούνι που του άφησε σχόλιο! Τη μαλ....ένη! Που θα του κάνει και μάθημα δημοκρατίας..! "Κοριτσάκι μου όταν εμείς κάναμε πορείες στην Αμερικάνικη, εσύ έβλεπες τα Χτυποκάρδια στο Μπέβερλυ Χιλς!" Δεν γράφει άλλα, θα απαντήσει περισσότερα μετά. Πάει να ετοιμαστεί γιατί -χωρίς να το ξέρει- απόψε θα βγει με την Φ.

 
Ο Ψ. δουλεύει σε μεγάλο δημοσιογραφικό οργανισμό. Έχει δική του μόνιμη στήλη σε ένθετο περιοδικό του Σαββατοκύριακου, δικό του πολύ πετυχημένο μπλογκ (ρεκόρ στα σχόλια λέμε), πολλούς φίλους και πολύ έντονη κοινωνική ζωή. Απόψε που θα γυρίσει στο διαμέρισμά του στο Παγκράτι θα κοιμηθεί αγκαλιά με το σκύλο του τον Dylan και θα προσπαθήσει να θυμηθεί τι χρώμα είχαν τα μάτια της Μαρίας.

Ω, οι ευτυχισμένες μέρες!
*
*
*

29 σχόλια:

Α, μπα? είπε...

έσκισες πάλι!

Ιφιμέδεια είπε...

@Α,μπα?

*blush*

(δεν είσαι διακοπές;)

amalthia είπε...

σήμερα έβρεχε,έπινα τον καφέ μου(σκέτο αφού θες να ξέρεις) και κοιτούσα έξω.

και σκεφτόμουν.

έχω μέρες να δω την Χ. μου τηλεφωνεί κάποια βράδια να με καλέσει σε διάφορα μέρη αλλά εγώ είμαι γυμναστήριο και αργώ να δω την κλήση.πρέπει να την δω,θέλω να την δω,δεν το εχω ανάγκη όμως γιατί δεν νιώθω μοναξιά(παρ΄όλο που είμαι μόνη τις καθημερινές),μπαίνω στα μπλόγκς διαβάζω απόψεις,ιδέες,καταστάσεις και κάνω διάλογο μέσω των κόμεντς.

θέλω να πω,κάνω την κουβεντούλα που θα έκανα και με την ενδιαφέρουσα Χ. έτσι δεν επιδιώκω να βρίσκομαι με την οποιαδήποτε Χ.

ξέρω πως αυτό δεν είναι σωστό,αλλά θα μου περάσει.

(έκανα κόμεντ το ποστ που ήθελα να ανεβάσω...και όλο γράφω μεγάλα κόμεντς...εσύ φταις,με προκαλείς)

Α, μπα? είπε...

(αύριο τελικά!)

Ανώνυμος είπε...

πράγματι,πόσοι διαφορετικοί τύποι "πίσω"απο τα μπλογκς...και πόσοι διαφορετικοί γύρω μας,άνθρωποι που βλέπουμε, συναναστρεφόμαστε και ιδέα δεν έχουμε ποιοί είναι πραγματικά.

DonnaBella είπε...

portokali makry kaftani (zesth!),portokali karekla grafeiou, ta podia stavropodi sto marmaro twn 2 singer/trapezi, megalo laptop. trww koulourakia portokali me gala. diavazw giati m'aresei na manteuw tis istories autwn pou grafoun/sxoliazoun. eniote tous gnwrizw. me kapoious kanw filies. :-)

Ιφιμέδεια είπε...

@amalthia

Χαίρομαι που σε προκαλώ και χαίρομαι που παραδέχεσαι κάτι που σε όλους συμβαίνει (αλλά λίγοι το δηλώνουν). Ότι προτιμούν συχνά τον διάλογο στο ίντερνετ από την φυσική παρουσία.

Ιφιμέδεια είπε...

@kihli

Το πιστεύω ειλικρινά: οι άνθρωποι είναι πολύπλοκοι και συχνά δείχνουν εικόνες του εαυτού τους κατ'επιλογήν. Σιγά τη φιλοσοφία, θα μου πεις.
Ξέρεις, τόσα χρόνια εδώ στα ελληνικά ιστολόγια έλεγα πάντα -και λέω ακόμη ευτυχώς- ότι ο γραπτός λόγος τελικά είναι αποκαλυπτικός του χαρακτήρα, πολύ περισσότερο από την κρίση που σχηματίζουμε από την φυσική συναναστροφή...

Ιφιμέδεια είπε...

@DonnaBella

Α, μα αυτό το σχόλιο ακριβώς ήθελα.
Ήθελα έναν ιστολόγο που να μας δώσει μιά εικόνα του ο ίδιος, πώς είναι όταν ιστολογεί, και πολύ σας ευχαριστώ για το δώρον. Είστε το χαμένο 25ο γράμμα της ελληνικής αλφαβήτου, για σήμερα τουλάχιστον σας ονομάζω "δίγαμμα".

s_pablo είπε...

Πριν λίγο ομολόγησα, σχεδόν, την ζωή μου σε μια παντελώς άγνωστη φίλη.

Έτσι απλά, πίσω από τη μάσκα του ψευδωνύμου, ανέτως βγάζεις τα εσώψυχα σου. Αυτά που δεν τολμάς να πεις σ'αυτούς που σε ξέρουν από παλιά και έχουν διαμορφωμένη άποψη για σένα. Όχι ότι έχω πρόβλημα και στην "πραγματική" ζωή, αλλά "εδώ" γίνεται πιο εύκολο.

Το ωραίο είναι ότι άνθρωποι που, πιθανότατα, θα σε προσπερνούσαν στο δρόμο, σε διαβάζουν ανελλιπώς, ενώ κάποιοι άλλοι που θα τους έκρινες, με ευκολία, ρηχούς δίνουν εκδοχές της ζωής που εσένα σου διέφευγαν τελείως.

ΥΓ. Αποσυντονίζομαι όταν προσπαθώ να βάλω ένα πρόσωπο πίσω από τις λέξεις. Κι αν είναι απογοητευτικό? Και δεν εννοώ άσχημο...

Ιφιμέδεια είπε...

@s-pablo

Έχω από καιρό καταλήξει σε αυτό που λες και το έχω συζητήσει με φίλους ιστολόγους που συνάντησα από κοντά (μιά διαδικασία στην οποία δίστασα εξαιρετικά να μπω για διάφορους ευνόητους και μή λόγους).

Με τους ιστολογικούς μου φίλους είμαι πιό πολύ ο εαυτός μου από πολλούς και διάφορους που λόγω επαγγέλματος ή συγγένειας ή οποιασδήποτε άλλης "υποχρεωτικής" σχέσης συναναστρέφομαι.

Για μένα προσωπικά είναι σπουδαίο ότι εδώ βρήκα ανθρώπους πιό "ουσιαστικούς", πιό προβληματισμένους, όχι τόσο "δήθεν". Ανθρώπους διατεθειμένους να με ακούσουν, ανθρώπους τους οποίους είμαι διατεθειμένη να ακούσω. Ανθρώπους με τους οποίους διαπίστωσα ότι μπορώ να ενθουσιάζομαι (μεγάλη υπόθεση για μένα) ακόμη κι αν ο ενθουσιασμός περάσει.

Υ.Γ. Το πρόσωπο πίσω από τις λέξεις... χμμμ. Στην δική μου περίπτωση ήταν πάντα το πρόσωπο διαφορετικό από ό,τι είχα φανταστεί, αλλά (ευτυχώς!) απολύτως κανένας ιστολόγος που έχω συναντήσει δεν ήταν... χειρότερος από ό,τι περίμενα!!!!

DonnaBella είπε...

διγαμμα! wow! εχω να χαρω τοσο απο τοτε που μου χαρισαν μια λεξη (οκηψυχη).ευχαριστω πολυ!

Dannossiel είπε...

ετσι ειναι...
καθε βλογκερ ειναι και ανθρωπος
καμια φορα το ξεχναω
εδω ξεχναω οτι καθε ανθρωπος ειναι ανθρωπος...
γιατι πολλες φορες δεν ειναι

apologia pro sua vita είπε...

Φοράω ένα μακό χρώματος χακί απ' τα παλιά ρούχα της Ευφροσύνης. Στον 5ο όροφο της Κυψέλης.Πρέπει να φύγω για το στούντιο αλλά πίνω τη δεύτερη μπύρα και γράφω σχόλια στα μπλογκ. Το Στηβάκι εκ Λονδίνου, ο σύντροφος σε όλα, γράφει στο φόρουμ των μοντελιστών του Σταρ Γουορς και μου διαβάζει τα σχόλια που αφήνει και τις απαντήσεις των άλλων. Ταυτόχρονα σου γράφω. Γεννήθηκα το '73. Σπούδασα θεατρολογία,μετά στο θέταρο Τέχνης. Δούλεψα ως ηθοποιός στα γνωστά Αμόρε, Εθνικά ε και; Σκυλοβαρέθηκα δεν έκανα τίποτε που ήθελα. Έφτιαξα μια ομάδα με κάτι παιδιά από δω κι από Αγγλία. Τώρα περνάω καλύτερα.
Βγάζω λεφτά (ο θεός να τα κάνει τα 800 ευρώ το μήνα λεφτά με τη μέθοδο του γάμου στην Καννά) μεταφράζοντας και κάνοντας σκηνοθεσίες μεταγλωττίσεων στο περίφημο στούντιο. Βαριέμαι το μπλογκσποτ. Είναι ένα χάος. Νιώθεις μόνος. Μ' αρέσει η λάιφο, στα καλά της. Όταν δεν σου την πέφτουν τρολ. Πάω να κάνω ένα μπάνιο. Ωραίο ποστ. Μπήκα από τον εντεκα.

Vam33 είπε...

Mπήκα απο τον enteka και εγώ .Πόσο ζηλεύω το κείμενο θα ήθελα να το είχα γράψει εγώ.
Καλησπέρες

Pink_Fish είπε...

ανακάλυψα κι εγώ το ποστ σου από την παραπομπή του enteka. Ωραίο κείμενο και από το 2006 δεν έχουν αλλάξει και τόσα πολλά...Είμαστε όλοι τόσο διαφορετικοί, έχω προσπαθήσει κι εγώ πολλές φορές να φανταστώ ποιός είναι στ'αλήθεια αυτός που γράφει στα μπλογκ που διαβάζω, τι έχει σήμερα, τι νιώθει κλπ....

Ιφιμέδεια είπε...

@Dannossiel

Δεν νομίζω ότι μπορώ να προσθέσω τίποτα σε ό,τι έγραψες. Είναι ακριβώς έτσι..

Ιφιμέδεια είπε...

@apologia pro sua vita

Σ'ευχαριστώ για την επίσκεψη. Ευκαιρία να απολογηθώ κι από εδώ για το ατυχές μου σχόλιο στου Έντεκα. No hard feelings ελπίζω..

Μου άρεσε πολύ αυτό που έγραψες εδώ. Δείχνει περίτρανα πόσο έξω πέφτει ένα γενικευτικό κείμενο σαν το δικό μου στην ανάρτηση.

Το blogspot το προτιμώ γιατί έχω την ψευδαίσθηση ότι δεν υπάρχει ένας δίκης οφθαλμός ος τα πανθ'ορά - όπως ίσως σε σελίδες που φιλοξενούν ελληνικά μπλογκ όπως της lifo. Φυσικά υπάρχει, απλώς βαυκαλίζομαι ότι δεν ενδιαφέρεται ιδιαιτέρως για τα εις τα ελληνικά γραφόμενα. Όπου αισθάνεται κανείς άνετα, αυτό είναι το σπουδαίο, έτσι δεν είναι;

Ιφιμέδεια είπε...

@Vam33

Γράψε το. Θα το κάνεις πολύ καλύτερα είμαι σίγουρη, έχεις δικό σου στυλ.
(άσε που το δικό μου, γραμμένο εν έτει 2006, δεν είναι πιά καθόλου επίκαιρο)

Ιφιμέδεια είπε...

@Pink Fish

Νομίζω ότι αυτό που ήθελα να πω είναι όντως αυτό: ότι πίσω από τα πληκτρολόγια και κυρίως από τις εκπεμπόμενες συμπεριφορές βρίσκονται άνθρωποι που ίσως από κοντά να φαίνονται διαφορετικοί. Δεν είμαι σίγουρη αν οι ιστορίες πίσω από τα γράμματα είναι τόσο πετυχημένες...

In situ είπε...

Ακόμα ένα διαμαντάκι. Πότε θα σε πείσω να γράψεις μυθιστόρημα; Δεν θα σε φτάνει καμιά (και δεν εννοώ τις ροζ συγγραφείς, βέβαια).

Ιφιμέδεια είπε...

@In situ

Αχ εσύ. Θα μου πάρουν τα μυαλά μου αέρα καμιά ώρα και θα σε πιστέψω...
Ευχαριστώ για την ψήφο εμπιστοσύνης. Από σένα μετράει διπλή (σαν ΓΓ σε ΚΑΣ με μεγάλο μεξικάνικο μουστάκι ένα πράμα)

apologia pro sua vita είπε...

είμαι λίγο ραν τα πλαν με τα σχόλια.

Σιγά το άτυχο σχόλιο, και σιγά την παρεξήγηση.
Μια χαρά σχόλιο ήταν για κουβέντα εν τέλει. Κι αυτό μόνο μετράει.

Να σου πω, δεν γράφω για να κρύβομαι,(ούτε όμως και για να προωθούμαι με την φθηνή έννοια) γι' αυτό έχω κοτσάρει και την ονοματάρα μου στη λάιφο. Γράφω για να με βρίσκω. Και για να βρίσκω κι άλλους. Όταν βρίζω θέλω να βρίζω με τ' όνομά μου, κι όταν με βρίζουν θέλω να ξέρουν ποιά είμαι.

Το μπλόγκσποτ μωρέ έχει πιο πολύ δουλειά αν θες να το κρατήσεις.Κι εμένα με πιάνουν κάτι διαόλια και βαριέμαι να παντάω, να γράφω, να βλέπω άνθρωπο, ν' ακούω άνθρωπο. Στη λάιφο αυτό μπορείς να το κάνεις . Να εξαφανιζόλ δηλαδή. Αν το κάνερις στο μπλόγκσποτ, το μπλογκ θα γίνει μοναστήρι.
Επίσης αυτρή που σου γράφουν στο μπλόγκσποτ είναι άνθρωποι όχι μόνο φιλικά διακείμενοι σε ό,τι πεις, αλλά και θαυμαστές σου (Δεν μιλάω για σένα, για μένα μιλάω) Κι εγώ είμαι θιασώτης της διαφωνίας. Σε επίπεδο διαλόγου. Μ' αρέσει να συναντάω διαφορετικούς ανθρώπους. Μπορεί να κάτσει βέβαια και στο μπλόγκσποτ, αλλά σπάνια.

Φυσικά, έχουμε το ζήτημα κολοκυθόπιτα (περί ορέξεως).
Πολύ παρένθεση έχει πέσει.
Τεσπα, καλό βράδυ

Ιφιμέδεια είπε...

Αυτό το "Γράφω για να με βρίσκω" είναι ακριβώς και το δικό μου πιστεύω (βλ. το μότο αυτού του μπλογκ).

Για μένα δεν παίζει μεγάλο ρόλο το όνομα. Ψευδώνυμο, βαφτιστικό ή επώνυμο, όλα κάνουν τη δουλειά τους όταν θες να επικοινωνήσεις ;)

vangelakas είπε...

πολὺ ὡραῖο!

Ιφιμέδεια είπε...

Ευχαριστώ πολύ.

(το ζήλεψα το πολυτονικό σου, πώς γίνεται άραγε;)

vangelakas είπε...

Κατ’ἀρχὰς ἐγκαθιστᾷς πολυτονικὴ γραμματοσειρά.

Βεβαίως ἡ παλατίνο ποὺ ὑπάρχει σὲ ὅλα τὰ πισιὰ εἶναι πολυτονικὴ ἀλλὰ σοῦ προτείνω τὴν New Athens Unicode ἡ ὁποία εἶναι ὑπέροχη. Θὰ τὴν βρῇς στὸ γκοῦγκλ καὶ τὰ ῥέστα.

Κατόπιν παγαίνεις στὸν πίνακα ἐλέγχου, στὸ regional καὶ language options καρτέλλα languages, κλὶκ στὸ details καὶ τὸ σενιάρεις μάχιμα! :-)

Ιφιμέδεια είπε...

Πωπω πολύ ευγενικό εκ μέρους σου να μου εξηγήσεις. Ευχαριστώ!

Έχω κάποιες πολυτονικές ήδη εγκατεστημένες (βρήκα μερικές ωραίες και στην Ελληνική εταιρεία Τυπογραφικών Στοιχείων http://www.greekfontsociety.gr/pages/gr_typefaces1.html)

Θα το δοκιμάσω λοιπόν, ευχαριστώ ξανά!

vangelakas είπε...

μπράβο! Ἄντε μὲ τὸ καλὸ νὰ δοῦμε κάποια κείμενά σου πολυτονισμένα!